ep 03 70%
× 0
× 0
× 0
"ก็ไม่มีใครนี่หน่า" แบมแบมมองไปรอบๆริมระเบียงแต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ จึงได้เดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้งแล้วเริ่มทำงานอีกครั้ง
"หายไปใหนมามาร์ค"
มาร์คเหลือบสายตาไปยังความมืดในห้องนอนของตน ก่อนจะทำหน้าเหนื่อยอกเหนื่อยใจที่เจอเพื่อนขี้เสือกของตน
"ไม่เสือกสิแจ็คสัน"
"เอ้า .. ด่าเพื่อนเฉย" แจ็คสันทำหน้าเหวอๆ
"แล้วมาทำไรแยกย้ายกับบ้านใครบ้านมันกันแล้วนี่" มาร์คที่เดือนไปหยิบถุงเลือดในตู้ก่อนจะเทใส่แก้วไวน์แล้วยกขึ้นดื่ม
"ก็ฉันจะมาชวนแก เห็นพวกหนุ่มหน้าหวานพวกนั้นบอกว่าจะไปแข่งรถกันที่สนามไอ้เจบีพรุ่งนี้" แจ็คสันเอ่ยความต้องการของตัวเองขึ้นมาทันที
"ก็เอาสิ" มาร์คเอ่ยบอกออกไปก่อนจะยกเลือดขึ้นดื่มอีกอึกใหญ่
"เออ...แจ็คฝากบอกไอ้พวกนั้นด้วยวันมะรืนนี้ฉันจะไปออกล่า"
"เออๆงั้นกูไปก่อนนะ" แจ็คสันเอ่ยบอกก่อนจะกระโจนออกไปทางริมระเบียงแล้วกลืนหายไปกับความมืด
"อ้าวแบมมึงยังไม่นอนอีกหรอ" ยองแจที่ตื่นมากลางดึกเอ่ยถามขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องนอนก็เจอเพื่อนตัวเองนั่งทำงานอยู่
"แล้วมึงล่ะตื่นมาททำไมกลางดึก" แบมแบมที่เงยหน้ามองนาฬิกาที่บ่งบอกเป็นเวลาตี 3 แล้ว จึงถามยองแจกลับ
"ก็กูหิว มีอะไรกินมั่งอ่ะ" ยองแจพูดพร้อมกับลูบท้องตังเองไปด้วย
"มึงไปดูเอาในครัวก่อนเนียร์มันจะนอนกูเห็นมันไปทำอะไรไม่รู้ในครัวบอกว่ากลัวกูกับมึงหิวเวลาตื่นมากลางดึก" แบมแบมบอกพลางก้มหน้าไปทำงานต่อ
ผ่านไปสักพักยองแจก็เดินออกมาจากในครัวในมือทั้งสองข้างมีจานอยู่สองจาน
"อ่ะ" ยองแจยื่นจานไปให้แบมแบมซึ่งในจานก็เป็นข้าวผัดที่เอาไปอุ่นแล้วเรียบร้อย
"อืมขอบใจ"
"มึงยังเครียร์ไม่เสร็จอีกหรอ" ยองแจโซ้ยข้าวคำโตๆเข้าปากและถามเพื่อนไปด้วย
"อืมที่นั่นมีคนตุกติกนิดหน่อยเลยต้องรีบรอบรวมหลักฐาน"
"มีอะไรให้กูช่วยมั้ย"
"ไม่...แค่นี้กูรับมือไหว" แบมแบมเอ่ยปฏิเสธออกไป
"เออๆ"
ผ่านไปสักพัก
"อีแบมก๊ไปนอนก่อนนะมึงก็รีบๆนอนเข้าล่ะอย่าหักโหมมากเดี๋ยวร่างกายจะแย่เอา"
.
"อืมเดี๋ยวอีกสักพักกูก็จะไปนอน"
ยองแจพยักหน้ารับรู้ก่อนจะย้ายตัวเองจากห้องนั่งเล่นไปห้องนอนของตัวเอง
ผ่านไปสักพักก็ล่วงเลยเวลามาถึงตี4หลักฐานทั้งหมดจึงรวบรวมเสร็จแบมแบมจึงยกมือถือเครื่องหรูออกมาเพื่อต่อสายหาคนสนิท
ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด
"ฮัลโหลครับนายน้อย"
"นิกซ์ะตอนเช้าไปเชิญคุณเฉินไปที่ห้องใต้ตินทีนะเดี๋ยวบ่ายๆฉันเข้าไป"
"ครับนายน้อย"
พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแบมแบมจึงได้พาตัวตัวเข้าห้องนอนเพื่อไปพักผ่อน
กลิ่นหอมๆลอยเข้ามาในห้องนอนจนทำให้ท้องร้องโครกครากบ่งบอกถึงความหิวโหย แบมแบมจึงยกนาฬิกาขึ้นมาดูถึงได้รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่าย2 จึงยกตัวเองลงจากที่นอนเพื่อไปชำระร่างกายตัวเองทันที
"เนียร์มีอะไรกินมั่ง" แบมแบมที่เดินออกมาด้วยเสื้อตัวโคร่งบางสีขาวสั้นเท่าขาอ่อนทำให้ตอนนี้แบมแบมดูเย้ายวนชวนน่าสัมผัสที่สุด
"ข้าวต้มกุ้ง" จูเนียร์เอ่ยบอกก่อนจะตักไปให้เพื่อนถ้วนนึง
"ขอบใจ...แล้วแจล่ะ" แบมแบมเอ่ยถามหาเพื่อนอีกคนที่ปกติของกินอยู่ที่ใหนก็จะเห็นยองแจอยู่ที่นั่น
"ไม่เกิน5นาทีหรอกเดี๋ยวก็คงออกมา" จูเนียร์เอ่ยบอกเพราะรู้นิสัยเพื่อนเห็นแก่กินของตัวเองดี
แอดดดดดด
"นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำ" จูเนียร์เอ่ยบอก
"หอมมมมม เนียร์จ๋าาแจหิว"
"เออๆนั่งรอก่อนเดี๋ยวไปตักมาให้"
"น่ารักที่สุด" ยองแจยิ้มจนตาจะปิดที่จูเนียร์รู้ความต้องการของตัวเอง
ไม่นานจูเนียรก็ออกมาในมือมีข้าวต้มหนึ่งถ้วยน้ำกระเจี๊ยบหนึ่งแก้ว
"บ่ายนี้ออกไปใหนกันมั้ย" แบมแบมที่ทานิ่มแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามเพื่อนอีกสองคน
"ก็ไม่นี่จะขวนไปใหนหรอ" จูเนียร์เอ่ยถาม
"ส่วนกูก็ว่าง" ยองแจบอกทั้งๆที่เคี้ยวข้าวต้มเต็มปาก
"ก็จะชวนไปห้องใต้ดินสักหน่อย"
"รวบรวมหลักฐานครบแล้วหรอ" ยองแจถามขึ้น
"อืมม"
"ถ้าอย่างนั้นก็ไปแต่งตัวแล้วค่อยออหมาเจอกัน" จูเนียร์เอ่ยบอกเพื่อนทั้งสองก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง
ผ่านไปสักพัก
"ไปรถกูแล้วกัน" แบมแบมเอ่ยออกมาเมื่อทั้งหมดมารวมตัวกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
"เอองั้นไปกันเถอะ" ยองแจเอ่ยบอกก่อนจะสาวเท้าเดินออกไปคนแรก ตามด้วยจูเนียร์ และแบมแบม
เอี๊ยดดดด
ตึก ตึก ตึก ตึก
เสียงรองเท้ากระทบบนพื้นดังก้องไปทั่วห้องใต้ดินทำให้คนที่ถูกมัดมือมัดเท้าอยู่จึงหวาดระแวงไปต่างๆนาๆ
"สวัสดีคุณเฉิน ไม่เจอกันนานเลยนะ" แบมแบมเอ่ยออกมาให้ได้ยินเสียงแต่ไม่เห็นตัวเพราะในห้องมันมืดมีแสงรำไรให้ได้เห็นแค่ตัวของเฉินเท่านั่น
"น...นาย น...น้อย" เฉินที่เอ่ยถึงแบมแบมด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักด้วยความหวาดกลัว
"จะกลัวทำไมล่ะคุณเฉินตอนคุณจะโกงเงินผมคุณไม่เห็นกลัว" แบมแบมแสยะยิ้มอยู่ในความมืดมิด
"ผมมะ….ไม่ได้ตั้งใจครับนายน้อย" เฉินรีบพูดออกไปด้วยความกลัว
"ไม่มีคำว่า 'ไม่ได้ตั้งใจ' ของคนที่กล้าคิดจะโกงแบบคุณหรอกนะ ที่คุณโกงแสดงว่าคุณคิดมาดีแล้ว"
"ผะ…..ผม"
ปึก
มีดเล่มสั้นถูกปาออกมาจากความมืดเฉียดแก้มของเฉินจนมีเลือดซีมออกมาทีนที
"มีดเล่มต่อไปอาจจะปาไปแสรกหน้าคุณก็ได้"
เฉินที่ตอนนี้ตัวสั่นไปหมดเมื่อเจอของจริงที่ไม่ได้ยินแค่เรื่องเล่าจากคนอื่น
"ไว้ชีวิตผมด้วยครับนายน้อยต่อไปผมจะไม่ทำอีก" เฉินรีบทะล่ำทะลักบอกคนตรงหน้าไปทันทีเพราะไม่อยากตาย
"มึงก็รีบๆฆ่าเถอะแบมกูเหม็นกลิ่นอับในนี้" ยองแจเอ่ยบอกเพื่อนที่ไม่ยอมทำอะไรสักที
"ผ….ผม ยังไม่อยากตายยย โปรดไว้ชีวิตผมด้วยครับนายน้อย" เฉินที่ได้ยินว่าจะฆ่าก็รีบขอไว้ชีวิตทันทีด้วยความกลัวตาย
"คุณกลัวตายแล้วทำไมถึงกลัวลงมือโกงผมล่ะ"
"ผมไม่ได้ตั้งใจ"
ปึก
"โอ้ยยยย" พอจบประโยคไม่ได้ตั้งใจมีดสั้นอีกเล่มก็ถูกปาใส่แขนของเฉินทันที
"ผมเบื่อกับคำแก้ตัวว่าไม่ได้ตั้งใจของคุณเต็มทีล่ะ"
"นิกซ์"
"ครับนายน้อย"
"นายเอาไปลงตู้อสรพิษซะให้อยู่ในนั้นจนกว่าจะตาย" แบมแบมเอ่ยบอกก่อนจะลุกขึ้นยืนเตรียมตัวจะกลับ
"มะ...ไม่นะครับนายน้อยย" เฉินตะโกนออกมาเสียงดังกลัวเหลือเกินกัยคำว่าตู้อสรพิษ มีใครบ้างจะไม่รู้ว่าตู้อสรพิษคืออะไร มันเป็นสัตว์เลื้อยคลานทตัวยาวที่มีพิษร้ายแรงอยู่หลายตัว นั่นก็คืองู นั่นเองจึงทำให้เฉินหวาดกลัว
"อ๊ากกกกก โอ้ยยยยย" เสียงร้องโหยหวนดังระงมห้องใต้ดินไปหมด
"พวกมึงจะไปใหนกันต่อรึเปล่า" แบมแบมเอ่ยถามเพื่อนทั้งสองคนที่ตอนนี้นั่งอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว
"นี่ก็เย็นละ งั้นไปหาไรกินก่อนไปสนามกันเถอะ" จูเนียร์ที่ยกนาฬิกาขึ้นมาดูเอ่ยบอก
"งั้นเนื้อย่างกูอยาก" ยองแจรีบเสนอ
"งั้นก็ไป" แบมแบมขับรถออกไปจากบริเวณหน้าห้องใต้คุกทันทีที่สรุปกันได้เรียบร้อยแล้ว
รถยนต์คันหรูเข้ามาจอดหน้าร้านเนื้อย่างขื่อดังก่อนที่ทั้งสามจะลงจากรถเข้าไปในร้าน
"ไม่ทราบว่ามากี่ที่คะ" พนักงานสาวเอ่ยถาม
"สามที่ครับขอห้องวีไอพี" ยองแจเอ่ยบอก
"งั้นเชิญทางนี้ค่ะ" พนักงานสาวเอ่ยบอกก่อนจะผายมือเดินไปยังห้องห้องหนึ่งที่เป็นโซนวีไอพี
"รับอะไรดีคะ" พนักงานยื่นเมนูปิ้งย่างให้ทั้งสาม
"อันนี้ อันนี้ อันนี้ อันนี้ อันนี้ครับ" ยองแจชี้เมนูที่ตัวเองอยากกิน
"พวกมึงเอาไรมั้ย" ยองแจหันไปถามเพื่อนอีกสองคนที่ไม่มีทีท่าว่าจะเลือกสักที
"ไม่อ่ะแค่นี้ก็อิ่มละ" จูเนียร์เอ่ยปฏิเสธ
"มึงล่ะแบม" ยองแจหันไปถามแบมแบมอีกคน
"ไม่ล่ะ"
"งั้นเอาแค่นี้ครับ"
"งั้นรอสักครู่นะคะคุณลูกค้า"
"แบมมึงว่าวันนี้พวกนั้นจะมามั้ย" จูเนียร์หันไปถามแบมแบมที่ตอนนี้นั่งเล่นมือถืออยู่
"ก็…..ไม่รู้สิพวกนี้เจอตัวยาก….อาจจะไม่มา" แบมแบมที่เงยหน้าจากจอมือถือเอ่ยตอบ
"อืมนั่นสิ"
ผ่านไป 40 นาที
"โอ้ยอิ่มมมม" ยองแจที่ตอนนี้นั่งเอามือลูบท้องบ่นออกมา
"ก็น่าอิ่มหรอกยัดไปขนาดนั้น" จูเนียร์เอ่ยบอก
"เรียกพนักงานมาเช็คบิลเถอะ" แบมแบมที่ตอนนี้ไม่อิ่มต่างจากยองแจเอ่ยบอก
สนามแข่งรถ
"เอ้ยยอีแบ๊มมมมึงดู๊มึงดู"
ยองแจที่ลงรถมาคนแรกแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆก่อนที่จะไปสะดุดในกลุ่มไม่ไกล้ไม่ไกลที่รุมล้อมไปด้วยผู้หญิงแล้วสายตาก็ไปหยุดอยู่ตรงผู้ชายสูงโปร่งผิวขาวผมสีแดง ที่ข้างๆมีผู้หญิงหุ่นที่จัดว่าเนื้อนมใข่เน้นๆ กำลังจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่โดยไม่ได้สนใจสายตาประชาชีเลยสักนิด
"อืมมมม….ก็ไม่เลว" แบมแบมที่มองตามสายตาของเพื่อนเอ่ยบอก
"มึงตอบแค่เนี๊ยะ" ยองแจหันมาถลึงตาใส่เพื่อนเมื่อปฏิกิริยาเพื่อนมันช่างนิ่งซะเหลือเกิน
"มึงต้องการแบบใหนล่ะ" แบมแบมหันไปถามเพื่อน
"ก็แบบอารมณ์มันต้องมากว่าเนี้ยแบบเห้ยนั่นคนที่มึงชอบมาเป็นปีนะเว้ย" ยองแจหัวฟัดหัวเหวี่ยงแทนเพื่อน
"อืม….ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่จะไปอารมณ์เสียทำไม"
"ก็จริงอย่างที่มึงพูดนะแบม...กูว่ามึงอย่าไปสนใจอีแจเลยไปเช็ครถให้พร้อมกันดีกว่า" จูเนียร์เสนอ
"อืม" ว่าแล้วแบมแบมกับบจูเนียร์ก็เดินไปที่รถไปเช็คสภาพรถว่าพร้อมมั้ย
จบพาร์ทแบมแบม
ช่วงพูดคุย
70% สวัสดีค่ะไรท์ชื่อ แนน อายุ 27 นะคะ แนนอาจจะมาอัพช้าไปบ้างเนื่องจากแนนทำงานค่ะ อ่านแล้วเป็นยังไงส่ง ฟิตแบล็คกับมาบ้างนะคะแนนจะได้มีกำลังใจอัพนิยายต่อ
ยังไงก็ฝากนิยายกันด้วยนะคะเข้ามาพูดคุยกันได้ค่ะ
