สวัสดีครับ

มีใครอ่านได้มุกผมบ้างไหมครับ

ผมอยากรู้จริงๆ

ใครชอบอย่าลืมเม้นให้กำลังผมด้วยนะครับ

วันนี้ผมคิดว่าอาจจะต่ออีก 2-3เซ็ตก็จะจบแล้ว

เนื่องจากกระผมเนี่ยมีภาระสำหรับมะเหมี่ยวต้องทำในระยะยาว

ดังนั้นจึงมาเเจ้งให้ทราบ

สวัสดีค่ะ ชื่อซินนะคะ

เราแอบชอบคนๆหนึ่ง

ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะมีคนแบบนี้จริงๆหรือเปล่า

วันหนึ่งตัวเราไปเดินนอกบ้าน

แถวบ้านมีร้านเกมอยู่

เราแวะไปดูเด็กในร้านเล่นเกมกัน

แต่สุดท้ายกลายเป็นว่าดวลเกมกันกับเด็กแค่ป.4

แต่ชนะมาด้วย

เด็กแก๊งค์นั้นไม่ยอม

บอกว่าเราโกงเกมเลยบอกเราว่านิสัยไม่ดีแล้วแกล้งตะโกนว่าเราทำร้ายเขา

เราไม่ทำไงไม่รู้จะทำยังไงดี

คนมองเราเยอะด้วย

จากอายกลายเป็นกลัว

ในร้านไม่ได้แค่เด็กธรรมดา

มีเด็กอันธภาพด้วย

ซินเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง

ก็เลยจะร้องไห้

แต่จู่ๆมีผู้ชายที่ไหนไม่รู้มาช่วยกันเด็กออกห่างเรา

เรานั่งเสียขวัญอยู่ที่พื้น

เขาพยายามปลอบเรา

จนกระทั่งเขาชวนเราไปนั่งรถเล่นกันไหม?

ซินไม่ได้ตอบมองหน้าเขาเฉยๆ

เขาบอกว่าอย่าร้องสิไม่น่ารักเลย

ไปเที่ยวเดี๋ยวผมพาเที่ยว

จากนั้นเขาก็พาซินไปเที่ยงทุ่งดอกไม้สีขาว ทุ่งดอกคาโมมาย

สวยมาก

พอถึงซินรีบลงจากรถมอไซต์ไปวิ่งเล่นที่ทุ่งดอกไม้แทน

เดินดูดอกไม้สักพัก

ซินไปหยุดอยู่ใต้ต้นไม้ที่คล้ายต้นซากุระ

สวยดีซินชอบแล้วเขาเดินมาบอกซินว่า

เราไปเที่ยวสวนผลไม้ไหม ผมรู้ที่นะ

เขาพูดจบก็ดึงมือซินให้ลุดขึ้นยืน

แต่ซินก็ไม่ได้ว่าอะไรเดินตามเขาไป

แต่ครั้งนี้เขาจับมือซินด้วย

ซินรู้สึกความอบอุ่นความห่วงใยอย่างไม่เคยรู้สึกแบบทันตาเห็นแบบนี้

ซินมีความสุขมากๆที่เจอเขา

และซินก็อยากเจอเขาอีกเพราะเขาเป็นคนค่อยช่วยซินในวันที่ซินสิ้นหวัง

ถึงแม้ว่าซินจะเจอเขาแค่ครั้งแรกแต่มันเป็นความฝันที่ซินจะไม่ลืม

ทุกวันซินยังคิดแล้วคิดอีกและซินพยายามพิมพ์ในอินเตอร์เน็ตแบบวิธีทำให้กลับไปฝันต่อ

รู้ว่าตัวว่าเป็นบ้าหรือเปล่าตามหาคนจากในฝันได้ไงคนหน้าลักษณะบุคลิกในชีวิตจริงนี้หายาก

ถึงยากแค่ไหนซินจะพยายามคิดถึงเขาเยอะๆเพื่ิอจะเจอเขาอีก

วิธีแรกที่ซินทำการกลับหมอนนอนเหมือนกับสัญญาลักษณ์รีเฟรช

แล้วนึกถึงเรื่องที่เราอยากจะฝันต่อ

วิธีนี้มันได้ผลจริงๆ

ซินกลับไปเจอเขาอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม

ซินเดินไปเรื่อยๆในสถานที่ที่หนึ่งแล้วจู่ๆเขาก็วิ่งมาจากไหนไม่รู้มาจับมือซิน

ซินตกใจหันไปดู

เขาบอก เรารีบไปกันเถอะเร็วๆ

ซินก็ทำตามที่เขาบอกคือวิ่งค่ะ

แล้วเขาบอกอีกวันไปหาที่หลบก่อน

ตอนนี้มันอันตราย

ถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องมาอีกนะ

แล้วเขาก็วิ่งออกไป

แล้วซินตกใจตื่นเพราะเสียงฟ้าผ่า

วันนั้นพายุเข้าตั้งแต่ช่วงเช้ามืด

หลังจากนั้นซินไม่เจอเขาอีกเลย

จนล่าสุด

ซินเรียนมาเหนื่อยมากๆ

แล้วคิดว่าอยากพักแบบยาวๆไปเลย ไม่ต้องตื่นมาก็คงจะดี

วันนั้นซินเจอผู้หญิงคนหนึ่งในฝันเรียก

นี่เธอจะไปไหน

ซินบอก ไม่รู้เหมือนกัน

ทางข้างหน้ามีทางแยกอยู่2ทาง

ทางมืดและทางสว่าง

ผู้หญิงคนนั้นเขาบอกเดินไปทางที่มืดๆสิ

ทางนั้นเหมาะกับเธอนะเธออยากสบายไม่ใช่หรอไปเลยสิ

ซินเดินไปตามทางที่ผู้หญิงคนนั้นบอก

แล้วมีเสียงผู้ชายคนหนึ่งอย่าไปทางนั้น

มันอันตรายทำไมไม่ไปทางสว่างล่ะ

รีบกลับไป เธอมีหลายๆอย่างต้องทำอีกนะ

ไปซะ

แล้วเขาผลักซินไปทางสว่าง

ซินเด้งตัวจะที่นอนเลย

ตัวซินเหงื่อท่วมทั้งตัว

หายใจหอบเหนื่อยมากหายใจถี่และแรง

ซินไม่แน่ใจว่าใครช่วยซิน

เพราะซินไม่เห็นเขา

แต่มันก็ดีนะ

อย่างน้อยเราก็ไม่ได้ผิดหวังเหมือนในชีวิตจริงมันมีความสุขจริงๆกับความฝันครั้งนั้น

ขอบคุณที่เขามาอ่านกันเด้อ

ด้วยความยินดีค่ะ

ความรักมีวันหมด

ความชอบก็เช่นกัน

อย่ายึดติดกับอะไรมากเกินไปนะครับ

ไปล่ะ

บาย