[SS3] ปุ๊บปับ 🙇🏻♀️
-
เหมืองเพชร
-
ลลิน
........
-
บรรยากาศที่มีแต่ฝุ่นและคนงานพลุ่งพล่านเต็มไปหมด แสงแดดที่ร้อนระอุทำให้ฉันแทบจะเป็นลม นี่พี่ธามคงจะเหนื่อยมากเลยสินะที่ต้องมาสถานที่แบบนี้ทุกวัน
-
แล้วดูฉันสิ ฉันกลับงี่เง่าและยิ่งทำให้เค้าหนักใจ
-
ธาม
ระวังนะครับ
-
เขม
ขอบคุณค่ะบอส
-
ฉันยืนมองพี่ธามที่พยุงคุณเขมออกมาจากเหมืองอย่างสนิทสนม
-
ลลิน
พี่ธาม
-
ธาม
ลิน!!!
-
ลลิน
........
-
เขม
เขมไม่เป็นไรแล้วค่ะบอส
-
ธาม
ครับ
-
พี่ธามพาคุณเขมไปนั่งแล้วเดินมาหาฉันทันที
-
ลลิน
ทำไมไม่กลับบ้านเลยค่ะ
-
ธาม
งานยุ่ง
-
ลลิน
.........
-
ธาม
ลินมาที่นี่ทำไม
-
ลลิน
ลินแค่เป็นห่วง
-
ธาม
ไม่ต้องห่วงหรอก พี่ไม่มีคนอื่นแน่นอน
-
ลลิน
พี่ธาม
-
ธาม
จะมาจับผิดพี่ก็เชิญตามสบาย
-
คำพูดเย็นชาของสามีทำให้ความน้อยใจทวีคูณเข้าไปเป็นสิบเท่า พี่ธามไม่เคยโกรธฉันขนาดนี้มาก่อนเลย แถมยังไม่เจอฉันตั้งสองวัน เค้าไม่มีทีท่าว่าจะคิดถึงฉันเลย
-
ลลิน
ลินไม่ได้จะมาจับผิดนะคะ
-
ธาม
.........
-
ลลิน
ลินแค่อยากคุยกับพี่
-
ธาม
มาที่นี่มันอันตราย คนงานก็เยอะจะคุยกันได้ยังไง มีอะไรทำไมไม่โทรหาพี่
-
ลลิน
ก็พี่ไม่รับโทรศัพท์
-
ธาม
กลับไปก่อนเถอะ พี่มีงานต้องทำอีกเยอะ
-
ลลิน
!!!!!!!
-
นี่เค้าไล่ฉันงั้นเหรอ!!! ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้
-
ธาม
...........
-
ลลิน
ถ้าพี่ไม่อยากเห็นหน้าลินขนาดนั้น ลินก็จะไม่มารบกวนพี่อีกค่ะ
-
ธาม
พี่ไม่อยากทะเลาะกับลินที่นี่
-
ลลิน
อึก เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่ชัดเจน
-
ธาม
.........
-
ลลิน
........
-
ธาม
พี่จะให้คนรถไปส่งนะ
-
ลลิน
ค่ะ
-
พี่ธามเดินไปสั่งลูกน้องแล้วเข้าเหมืองไปทันทีโดยไม่อยู่ส่งฉันก่อน
-
เขม
คนรถพร้อมแล้วค่ะ
-
ลลิน
ฝากดูแลพี่ธามแทนลินด้วยนะคะ
-
เขม
........
-
พูดแล้วฉันก็เดินไปขึ้นรถทันที ถ้าเค้าจะเลือกเป็นแบบนี้....ฉันก็คงไม่มีทางเลือก
-
เวลา 12:00 น.
-
ลลิน
........
-
ฉันดูทีวีรายการในนั้นไม่ได้เข้าหัวฉันเลยสักนิดเดียว พี่ธามไม่โทรมาเลย ฉันส่งข้อความไปหาแต่เค้าก็ไม่ตอบกลับ
-
เขม
ไปสิคะบอส
-
ธาม
รู้แล้วน่า
-
ลลิน
พี่ธาม
-
ฉันเดินเข้าไปหาพี่ธามทันทีที่ได้ยินเสียงเค้า
-
ธาม
..........
-
เขม
วันนี้บอสจะมานอนที่บ้านนะคะ
-
ลลิน
........
-
ธาม
ผมบอกแล้วไงว่าไม่อยากกลับบ้าน
-
เขม
ทำไมละคะ งานที่เหมืองเดี๋ยวเขมดูแลเอง
-
ธาม
คุณจะอยู่ตรงนั้นทั้งวันได้ยังไง ยิ่งไม่สบายอยู่
-
เขม
เขมดูแลตัวเองได้ค่ะ
-
ลลิน
ดูพี่ธามจะเป็นห่วงคุณเขมมากเลยนะคะ
-
ฉันพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด หยุดทำท่าทางเป็นห่วงผู้หญิงคนอื่นออกหน้าออกตาได้ไหม
-
ธาม
..........
-
เขม
ไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณลลิน เขม...
-
ธาม
อย่าอธิบายเลยเขม ยังไงผมมันก็เลวในสายตาลินอยู่แล้ว
-
ลลิน
ทำไมพี่ถึงเป็นแบบนี้คะ
-
ธาม
พี่ต้องถามลินมากกว่าว่าทำไมลินถึงเป็นแบบนี้ หงุดหงิดใส่พี่ โกรธพี่โดยไม่ถามอะไรก่อนเลย.........
-
ลลิน
พี่เปลี่ยนไปรู้ตัวไหม
-
ธาม
พี่เปลี่ยนไปนานแล้ว แต่ลินไม่เห็นเองต่างหาก
-
ลลิน
.........
-
ธาม
แต่ไม่ว่าพี่จะเปลี่ยนยังไง ลินก็ยังมองพี่เป็นไอ้เลวไอ้คนเจ้าชู้อยู่ดี
-
ลลิน
อึก
-
ฉันเบือนหน้าหนีพี่ธามทันทีที่เค้าเริ่มโมโหอีกครั้ง
-
เขม
บอสคะ
-
ธาม
ผมบอกคุณแล้วไงว่าไม่อยากกลับมา เห็นไหมว่ามันเป็นยังไง
-
เขม
.........
-
ลลิน
!!!!!!
-
พี่ธามเดินออกไปจากบ้านอีกครั้ง นี่ฉันคงหน้าเบื่อมากสินะ เค้าถึงไม่อยากกลับมาหาเมียงี่เง่าอย่างฉันอีกแล้ว
-
เขม
บอสกำลังเครียดเรื่องเหมืองถล่มเมื่อเช้าน่ะค่ะคุณลิน ใจเย็นก่อนนะคะ
-
ลลิน
ค่ะ
-
เขม
เขมจะไปคุยกับบอสเองนะคะ
-
ธาม
เขม ไปเถอะ
-
ลลิน
...........
-
ฉันรีบเดินขึ้นไปบนชั้นสองทันทีก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยความเจ็บปวด มันจบแล้วจริงๆใช่ไหม
-
เวลา 18:00 น.
-
อันญา
อะไรเนี่ย ทำไมไม่เปิดไฟ
-
ลลิน
มีอะไร
-
ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วพิงหลังลงบนหมอนนุ่มทันทีที่ได้ยินเสียงของอันญา เพื่อนรักเดินเข้ามาเปิดไฟในห้องนอนของฉันก่อนจะนั่งลงข้างๆ
-
อันญา
ฉันโทรหาแกไม่รับสายเลยมาดู
-
ลลิน
อื้ม
-
อันญา
ไม่สบายเหรอแก
-
ลลิน
เปล่า แค่จะนอนพักสักหน่อย
-
อันญา
หน้าซีดหมดแล้วนะแก วันนี้กินข้าวบ้างไหมเนี่ย
-
ลลิน
ไม่หิวเลย
-
อันญา
นี่ยังไม่ดีกันเหรอ
-
ลลิน
ไม่
-
อันญา
เฮ้อออ แกเหมือนซอมบี้แล้วนะลินลุกขึ้นไปทานข้าว
-
ลลิน
อึก เค้าโกรธฉัน เค้าเบื่อฉันแล้ว
-
อันญา
ไม่ทีทางหรอกลิน พี่ธามไม่มีวันเบื่อเธอ
-
ลลิน
ฮือๆ
-
อันญา
พอแล้วๆไม่ร้องนะ ไปทานข้าวดีกว่า
-
ลลิน
ฉันไม่หิวจริงๆ
-
อันญา
ไม่หิวก็ต้องกินนะลิน หน้าซีดหมดแล้วเดี๋ยวก็เป็นลมหรอก
-
ลลิน
........
-
อันญา
ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา ฉันจะจัดข้าวใส่จานให้
-
ฉันลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาตามที่อันญาบอกก่อนจะลงไปชั้นล่าง
-
โซล
เหมือนเด็กสิบแปดพึ่งอกหักเลยนะเรา
-
ลลิน
เฮ้ออออ
-
พี่โซลแซวฉันทันทีที่ฉันเดินออกมาจากขั้นสอง
-
อันญา
ลิน ทานข้าวก่อนนะ
-
ลลิน
อื้ม
-
โซล
แม่ครัวลงมือทำเองเลยรู้ไหม
-
ลลิน
อันเป็นคนทำเหรอ
-
อันญา
ใช่ สุดฝีมือ
-
ลลิน
งั้นฉันจะทานให้หมดเลย
-
อันญา
ดีมาก
-
ฉันฝืนยิ้มก่อนจะตักแกงเผ็ดไก่ขึ้นมาแล้วทานทันที
-
ลลิน
อือออ อร่อยย
-
อันญา
งั้นทานเยอะๆนะ
-
ลลิน
อื้ม
-
ฉันฝืนใจทานอีกคำเพราะไม่อยากเสียน้ำใจเพื่อน มันไม่อร่อยเลยยย ขอโทษนะอันญาเพื่อนรัก
-
โซล
ทานอีกสิ
-
ลลิน
ค่ะ อุบ!!!
-
อันญา
!!!!!!
-
โซล
!!!!!!
-
สุดจะทนแล้ว เมื่อฉันไม่สามารถกลืนอาหารในปากลงคอได้อีก จึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอ้วกทันที
-
ลลิน
อ้วกกกก
-
อันญา
เป็นไงบ้าง
-
ลลิน
ขอโทษจริงๆ แต่เนื้อไก่มันเน่าแล้วอะ
-
อันญา
จะบ้าเหรอ!! ฉันพึ่งไปซื้อมานะ
-
ลลิน
ของมันเสียแล้วหรือเปล่า
-
อันญารีบยื่นแก้วน้ำให้ฉันทันที เวียนหัวชะมัดเลย
-
โซล
ก็ไม่เน่านะ
-
พี่โซลตักแกงเผ็ดไก่เข้าปากก่อนจะทำหน้างง
-
ลลิน
หืม?
-
อันญา
อย่าบอกนะว่า....
-
ลลิน
ไม่หรอกน่า ฉันพึ่งหยุดกินยานะ
-
อันญา
แก!!!
-
ลลิน
!!!!!
-
ใช่เหรอ!! หยุดกินยาปุ๊บมาปับเลยเหรอ
-
โซล
เอาจริงดิ!!!!
-
อันญา
ไปโรงพยาบาลกันแก!!!
-
ลลิน
อื้ม!!!
-
อะไรกันเนี่ย นี่มันเรื่องจริงใช่ไหม!!!
-
ผลส้ม สีชมพู
โปรดติดตามตอนต่อไป....🙇🏻♀️🙇🏻♀️🙇🏻♀️🙇🏻♀️
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น