[SS2] เครื่องมือ 😏😏
-
ลูคัส
พี่ลินครับ
-
ลลิน
!!!!!
-
ธาม
😠😠😠😠
-
ลลิน
ละ ลูคัส !!!
-
ฉันหันไปมองร่างสูงที่ส่งยิ้มหวานมาให้ก่อนจะหันไปมองพี่ธามที่ทำหน้าไม่พอใจอยู่
-
ธาม
มาทำไม!!
-
ลลิน
พี่ธาม!!
-
ธาม
ก็แค่ถาม 😒
-
ลูคัส
ผมเอางานมาให้พี่ลินตรวจครับ
-
ธาม
ลินบอกแกให้ส่งทางไลน์ไม่ใช่เหรอ
-
ลูคัส
ผมกังวลกลัวตรวจไม่ละเอียดน่ะครับ
-
ลลิน
ไหนละชุด
-
ลูคัส
เดี๋ยวผมไปเอามาให้ดูนะครับ
-
ลิเคียว
ไม่ต้อง 😏
-
ลลิน
!!!!
-
ธาม
!!!!!
-
เอมมี่
!!!!!
-
ลลิน
ลิเคียว
-
ฉันตกใจเมื่อเห็นร่างบางเดินถือถึงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบเข้ามาในบ้าน
-
ลิเคียว
ฉันถือมาให้นายละ
-
ธาม
มาทำไม
-
ลิเคียว
ลิเคียวมารอลองชุดน่ะค่ะ ไหนๆงานก็จัดที่นี่แล้ว มารอจนกว่าจะถึงวันงานเลยแล้วกันนะคะ 😁
-
เอมมี่
แล้วจะนอนไหนละ
-
ลิเคียว
ที่นี่ไงคะ 😏
-
ลลิน
!!!!!!!!!!
-
ธาม
ไม่ได้!!!
-
ลิเคียว
ทำไมละคะ ลิเคียวอยากอยู่ที่นี่นะ
-
ธาม
แต่ฉันเป็นเจ้าของบ้าน ไม่ให้อยู่ก็คือไม่ให้อยู่!!!
-
ลิเคียว
ลิน เราขออยู่ด้วยนะ 😁
-
ฉันไม่ตอบแต่มองหน้าพี่ธามแทน
-
ลลิน
ตามใจเจ้าของบ้านสิ
-
ธาม
ไม่ให้!!!
-
ลิเคียว
ทำไมคะ อยู่บ้านเดียวกันกลัวจะอดใจไม่ไหวหรือไงคะ 😏
-
ลิเคียวเดินเข้ามาโอบกอดรอบต้นคอของคนตัวสูงอย่างสนิทสนม
-
ธาม
ปล่อยฉันได้ไหม!!
-
ลลิน
.......
-
ลิเคียว
😏😏
-
ธาม
พวกทีมงานอยู่โรงแรมกันแล้วนี่ ไปที่โรงแรมสิ
-
ลิเคียว
ลิเคียวบอกคุณยูราแล้วค่ะว่ามีที่พักแล้ว เพราะงั้นที่โรงแรมก็จองแค่จำนวนพนักงานเท่านั้น 😏
-
ธาม
ไปไหนก็ไปสิ มาที่นี่ทำไม
-
ลิเคียว
ลิเคียวก็แค่อยากทวนความทรงจำเก่าๆของเราไงคะ
-
ลลิน
!!!!!!!
-
ลิเคียว
อุ้ย ขอโทษนะลิน 😏
-
ธาม
พูดอะไร!!!
-
ลลิน
ลินขอตัวนะคะ
-
ธาม
ลิน!!
-
ฉันรีบเดินขึ้นชั้นบนทันที เพราะความรู้สึกหมั่นใส้บวกกับความเบื่อหน่ายที่ลิเคียวทำตัวน่ารักเกียจ
-
ห้องนอน
-
ลลิน
-
ธาม
ลิน
-
ลลิน
ปล่อย!!
-
ฉันสะบัดข้อมือคนตัวสูงที่เข้ามากอดฉันจากด้านหลังไว้แน่น
-
ธาม
โถ่ ลินครับโกรธพี่ทำไมพี่ยังไม่ได้ทำอัไรเลยนะ
-
ลลิน
ลินไม่ได้โกรธพี่ค่ะ
-
ธาม
แล้วหงุดหงิดทำไมละ
-
ลลิน
ลินแค่คิดถึงภาพเก่าๆของพี่กับลิเคียว!!
-
ธาม
โธ่!!!! ลิน...
-
คนตัวสูงเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า
-
ลลิน
ปล่อยค่ะ
-
ธาม
พี่เคยผิดพลาดพี่ยอมรับผิด แต่ตอนนี้พี่ไม่ทำแล้วไง
-
ลลิน
เฮ้ออออ ลินขอโทษที่หงุดหงิดนะคะ ลินก็แค่.....
-
ธาม
ไม่เอาน่า อย่าให้คนอื่นมาทำให้เราทะเลาะกันเลยนะ
-
ลลิน
แล้วลิเคียวละคะ จะทำยังไงคะ
-
ธาม
พี่ให้ครีสจองโรงแรมให้แล้ว
-
ลลิน
แน่นะคะ ว่าจะไม่ทำอะไรเหลียวไหลอีก
-
ธาม
อืออ ไม่กล้าแล้วจ๊ะ เมียจ๋า
-
คนตัวสูงกอดฉันเอาไว้แน่นกว่าเดิม ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มฉันเบาๆ
-
ลลิน
งั้นเราลงไปกับเถอะค่ะ ลินจะไปตรวจชุดก่อน
-
ธาม
คิดว่าเข้ามาแล้วจะออกไปง่ายๆเหรอ 😏
-
ลลิน
อือออ อย่าาาา
-
ธาม
หึหึหึ 😏
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรง ก่อนจะเอื้อมมือลงมาลูบไล้บริเวณเอวของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ลลิน
หยุดนะ!!
-
ธาม
หึหึหึ
-
ก๊อกๆ
-
ลลิน
!!!!
-
ธาม
ใครวะ!!!! 🤬
-
คนตัวสูงผละออกจากฉันและเดินไปเปิดประตูอย่างหงุดหงิด
-
คริส
บอสครับ
-
ธาม
มีอะไร
-
คริส
คุณลิเคียวไม่ยอมไปโรงแรมครับ
-
ลลิน
!!!!!
-
ธาม
ไล่ไปสิ
-
คริส
เธอยืนยังว่ายังไงก็จะอยู่ที่นี่ครับ
-
ธาม
โธ่โว้ย!!!!
-
ลลิน
ชั่งเค้าเถอะค่ะ เค้าอยากอยู่ก็ให้อยู่ไป
-
ธาม
แต่!!
-
ลลิน
หรือพี่กลัวว่าใกล้ลิเคียวแล้วจะหวั่นไหว
-
ธาม
ป่าวนะ
-
ลลิน
งั้นถ้าหากว่าเค้าอยากจะอยู่ก็ปล่อยเค้าไปเถอะค่ะ
-
เธอจะมาไม้ไหนกันแน่ลิเคียว ผ่านมากี่ปีเธอก็ยังไม่เปลี่ยน คิดจะปั่นหัวฉันอย่างงั้นเหรอ
-
ที่ฉันยอมไม่ใช่ว่าฉันเพราะฉันเป็นคนดีหรอกนะ ลิเคียวทำแบบนี้ก็ดีเหมือนกันฉันจะได้ลองใจพี่ธามด้วย
-
ส่วนเธอ!! ลิเคียว...ในเมื่อเธอเห็นฉันเป็นเครื่องมือในการเล่นตลก ฉันก็จะเล่นกับเธอเอง
-
5ปีที่ผ่านมาถึงเธอจะไม่เปลี่ยนแต่ฉันเปลี่ยน!!!
-
ธาม
แล้วไอ้ลูคัสละ!!
-
ลลิน
พี่อยู่น้องก็ต้องอยู่สิคะ
-
ธาม
นี่แหละที่พี่ไม่ชอบ
-
ลลิน
ลินบอกพี่ว่ายังไงคะ
-
ธาม
เฮ้อออ ลินรักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากพี่
-
ลลิน
งั้นก็ชิวๆค่ะ ☺️
-
ธาม
เตรียมห้องรับรองชั้นล่างให้เค้าด้วย
-
คริส
ครับบอส
-
เวลา 17:00 น.
-
เอมมี่
พี่กลับก่อนนะลิน
-
ลลิน
ไม่อยากให้กลับเลยอะ 😭
-
เอมมี่
ไว้กลับไปเรานัดรวมตัวกันดีกว่าเนอะ
-
ลลิน
ดีเลยค่ะ
-
ธาม
กลับดีๆละ
-
คาร์ลอส
เออๆกูไปละ
-
ลลิน
พี่ลอสขับรถดีๆนะคะ
-
คาร์ลอส
รับรองพี่สาวเราจะปลอดภัยไร้แมลงกัดต่อย 😏
-
ลลิน
ค่าาาา
-
ฉันยืนส่งพี่คาร์ลอสัยพี่เอมมี่กลับอย่าเศร้าๆ
-
ธาม
ทำหน้าเศร้าทำไม ไม่ได้จากกันเป็นปีสักหน่อย
-
ลลิน
ก็ลินยังไม่หายคิดถึงพี่มี่เลย
-
ธาม
เข้าไปข้างในกันเถอะพี่หิวแล้ว
-
ลลิน
ก็ได้ค่ะ
-
คนตัวสูงจับมือฉันเดินเข้าไปในบ้านทันที
-
ลิเคียว
พี่ธาม 😁😁
-
ลลิน
🙄🙄🙄🙄🙄
-
ฉันลืมไปซะสนิทเลย ว่ามีตัวน่ารำคาญอยู่ในบ้าน ลิเคียวเดินเข้ามากอดแขนพี่ธามเอาไว้แน่น
-
ธาม
ปล่อย!!
-
ลลิน
ทานข้าวกันเถอะค่ะ ลินหิวแล้ว
-
ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ที่โต๊ะอาหาร พี่ธามก็รีบเข้ามานั่งข้างๆฉันทันที
-
ลิเคียวนั่งตรงข้ามก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้พี่ธาม
-
ลูคัส
พี่ลินครับ ทานนี่สิครับ
-
ลลิน
ขอบใจนะ
-
ฉันกล่าวขอบคุณลูคัสเบาๆที่ตักทอดมันปลากรายให้กับฉัน
-
ธาม
เมียฉัน ฉันตักให้เองได้ แกไม่ต้อง
-
ลลิน
พี่ธาม !!!
-
ฉันเตือนพี่ธามที่พูดเสียมารยาท
-
ลิเคียว
แหม ทั้งสองคนกลับมาคืนดีกันแล้วเหรอคะ
-
ธาม
ใช่
-
ลิเคียว
!!!!!!!
-
ลลิน
...........
-
ลิเคียว
จริงเหรอลิน!!!
-
ลิเคียวหันมาถามฉันเสียงดัง
-
ลลิน
พี่ธามทานไข่เจียวปูไหมคะ ลินตักให้
-
ธาม
ครับ
-
ฉันไม่ตอบคำถามของลิเคียวแต่กลับทำเสียงหวานใส่พี่ธามแทน
-
ลูคัส
.......
-
เราสองคนทานอาหารอย่างมีความสุขโดยไม่สนสายตาพิฆาตของลิเคียวที่จ้องฉันไม่วางตา
-
เวลา 19:00 น.
-
ธาม
😠😠😠😠
-
ลลิน
สวยมากเลยนะ ละเอียดเหมือนกันนะเรา
-
ลูคัส
จริงเหรอครับ ดีใจจังเลย 😁
-
ฉันเอ่ยปากชมเมื่อตรวจงานที่ลูคัสทำ
-
ลลิน
จริงสิ ชุดที่ทำมานี่เหนือความคาดหมายจริงๆนะ แบบนี้เป็นดีไซน์เนอร์มืออาชีพได้เลยนะ
-
ธาม
แฮ่มมม 😒😒😒
-
ลลิน
พี่ธามไม่ขึ้นไปอาบน้ำเหรอคะ
-
ฉันหันไปคุยกับคนตัวสูงที่นั่งกอดอกทำหน้าไม่พอใจอยู่บนโซฟา
-
ธาม
ไม่พี่จะรออาบพร้อมลิน
-
ลลิน
มะ ไม่ต้องเลยค่ะ!!
-
ธาม
งั้นพี่ก็ไม่อาบ 😒
-
ลลิน
เฮ้ออ เราคุยกันแล้วนะคะ
-
ธาม
.....
-
ฉันเดินเข้าไปกระซิบข้างๆหูคนขี้หึงเบาๆ
-
ลลิน
ไป...อาบ....น้ำ 🙂
-
ธาม
กะ ก็ได้!!
-
พี่ธามรีบลุกขึ้นไปทันทีเมื่อฉันพูดเน้นเสียง
-
ลูคัส
พี่กลับมาคบกับท่านประธานจริงเหรอครับ
-
ลูคัสถามขึ้นทันทีเมื่อพี่ธามขึ้นไปบนขั้นสอง
-
ลลิน
ทำไมเหรอ
-
ลูคัส
ผมแค่ถามเฉยๆครับ
-
ลลิน
ดูพฤติกรรมอยู่น่ะ ยังไม่คบกันหรอก
-
ลูคัส
ผมคงไม่มีสิทธิ์แล้วสินะครับ
-
ลลิน
......
-
ฉันเงียบเมื่อลูคัสถามเสียงอ่อนแลดูผิดหวัง
-
ลูคัส
ใช่ไหมครับ....พี่ลิน
-
ลลิน
ทำงานดีกว่านะ เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำหวานๆมาให้
-
ลูคัส
พี่ลิน!!!
-
ลลิน
ว้าย!!!
-
ฉันตกใจเมื่อลูคัสดึงข้อมือฉันเอาไว้ก่อนจะกระชากเข้าไปใกล้
-
ลูคัส
ผมถามว่าผมไม่มีหวังแล้วใช่ไหม!!
-
ลลิน
ปล่อยนะ นี่นายจะทำอะไร!!
-
ลูคัส
ผมชอบพี่พี่ก็รู้
-
ลลิน
ก็รู้!! แล้วยังไงก็พี่ไม่ได้ชอบเราแบบนั้น
-
ลูคัส
หันมามองผมบ้างได้ไหม สักนิดก็ยังดี
-
ลูคัสพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ฉันนิ่งเพราะไม่รู้จะตอบคำถามของคนตรงหน้ายังไง
-
ลลิน
พี่ขอโทษนะ แต่พี่รักใครไม่ได้แล้วจริงๆ
-
ลูคัส
.......
-
ลลิน
พี่ไปหาน้ำมาให้เราก่อนนะ
-
ลูคัส
พี่ลิน!!!
-
ลลิน
ลูคัส!! เลิกกระชากแขนพี่สักทีได้ไหม!!!!
-
ลูคัส
ถ้าผมไม่ปล่อย พี่จะทำไม!!
-
ลลิน
!!!!!!
-
ลูคัสกำข้อมือฉันเอาไว้แน่นก่อนจะกระชากตัวฉันเข้าไปใกล้ๆแล้วกอดเอาไว้แน่น
-
ลูคัส
ได้โปรด...มองมาที่ผมบ้างได้ไหม
-
ลลิน
ลูคัส ปล่อย!!
-
ลูคัส
ไม่ปล่อย!!
-
ลลิน
อย่า!!
-
ลูคัสก้มลงมาคลอเคลียต้นคอของฉัน ฉันพยายามดันตัวลูคัสให้ออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล
-
ลูคัส
ผมรักพี่!!
-
ลลิน
ปล่อย!!!
-
เพี๊ยะ !!!
-
ลูคัส
.......
-
ลลิน
😠😠😠
-
ฉันตบใบหน้าหล่อเหลาของลูคัสเต็มแรง จนคนตรงหน้าเซถลาไปข้างๆ
-
ลูคัส
😠😠😠
-
ลลิน
ว้าย!!!
-
มือหนากระชากตัวฉันเข้าไปกอดไว้แน่นอีกครั้ง
-
ลูคัส
ผมรักพี่!! ได้ยินไหม
-
ลลิน
ไม่!! อุบบบบ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรง ฉันพยายามดันแผงอกกว้างออกให้ห่างจากตัว
-
ร่างสูงกดร่างของฉันให้เอนหลังลงที่โซฟา ก่อนจะออกแรงกดริมฝีปากลงมาอย่างป่าเถื่อน
-
ลลิน
หยุดเดี๋ยวนี้นะลูคัส
-
ลูคัส
ไม่หยุด จนกว่าพี่จะหันมามองผมบ้าง
-
ลลิน
อยากใหพี่โววายแล้วพี่ธามได้ยินไหมละ!!!
-
ลูคัส
ผมไม่กลัว!!
-
ลลิน
อืออออ
-
ลูคัส
......
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอีกครั้ง
-
ลลิน
อย่าให้ความรู้สึกดีๆของพี่ที่มีต่อลูคัสต้องหมดลงไปเลยนะ
-
ลูคัส
พี่ลิน
-
ลูคัสผละริมฝีปากออกก่อนจะเรียกฉันแผ่วเบา ฉันหยุดดิ้นรนแล้วเบือนหน้าหนีทันที
-
ลลิน
ปล่อย!!
-
ฉันพูดเสียงเรียบและเด็ดขาด ลูคัสปล่อยแขนทันทีก่อนจะนั่งลงข้างๆ
-
ลูคัส
ผมขอโทษครับ
-
ลลิน
พี่ขอตัวก่อนนะ
-
ลูคัส
พี่ลิน ผมขอโทษ
-
ฉันเดินออกมาทันทีเพราะเสียความรู้สึกและไม่อยากคุยกับลูคัสอีกแล้ว
-
ห้องนอน
-
ลลิน
-
ลลิน
เฮ้อออ
-
ธาม
เป็นอะไร
-
ลลิน
!!!!!
-
ฉันตกใจเมื่อเสียงเข้มถามฉันขึ้นทันทีที่เข้ามาในห้อง
-
ธาม
ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนี้ด้วย 😠
-
ลลิน
ปะ ป่าวคะ ลินแค่คิดว่าพี่ธามอาบน้ำอยู่เลยตกใจค่ะ
-
ธาม
มีพิรุธนะเรา
-
ลลิน
ทำไมคะ?
-
ธาม
นอกใจพี่หรือป่าว?
-
ลลิน
ลินไม่ได้เจ้าชู้เหมือนพี่นะคะ
-
ฉันพูดประชดประชันคนตัวสูงที่นั่งเช็ดผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อเตรียมตัวไปอาบน้ำ
-
ธาม
ไม่พ้นงานเข้าตัวเองเลยกู😒
-
ฉันเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำโดยไม่สนใจคำบ่นของคนตัวสูง
-
เวลา 20:00 น.
-
ธาม
ทำงานเสร็จแล้วเหรอ?
-
คนที่นั่งอ่านหนังอยู่บนเตียงถามขึ้นเมื่อฉันออกมาจากห้องอาบน้ำ
-
ลลิน
ยังค่ะแต่พักแค่นี้ก่อนพรุ่งนี้ทำต่อ
-
ธาม
เมื่อไหร่งานนี้จะผ่านไปสักที เราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานขึ้นไง
-
ลลิน
นี่ยังไม่นานอีกเหรอคะ
-
ธาม
ไม่นานหรอก อยากอยู่แค่สองคนไม่มีคนอื่น
-
คนตัวสูงพูดทั้งๆที่ตายังคงมองหนังสืออยู่ ฉันทาครีมบำรุงผิวเสร็จก็เดินไปล้มตัวนอนข้างๆ
-
ลลิน
ลินไม่ว่าขนาดนั้นหรอกนะคะ
-
ธาม
แต่งงานลินก็ไม่ต้องทำงานไง
-
ลลิน
ใครจะแต่งกับพี่คะ?
-
ธาม
พูดแบบนี้อีกแล้ว
-
มือหนาวางหนังสือลงอย่างหงุดหงิด
-
ลลิน
ลินยังอยากทำตามความฝันอยู่นะคะจะแต่งงานเร็วได้ยังไง
-
ธาม
เราอายุมากขึ้นทุกวันแล้วนะลิน รีบแต่งจะได้มีลูกเร็วๆ
-
ลลิน
.......
-
ฉันเงียบเมื่อเห็นว่าคนข้างๆพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
-
ธาม
คิดอะไรอยู่
-
คนจริงจังขยับเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่น
-
ลลิน
คิดเรื่องอนาคตอยู่ค่ะ
-
ธาม
แล้วอนาคตของลินมีพี่อยู่ด้วยหรือเปล่า
-
ลลิน
ไม่รู้สิคะ😁
-
ธาม
นี่!!
-
ลลิน
อือออ อย่าเสียงดังสิคะ
-
ฉันเอื้อมมือไปกอดร่างสูงที่เสียงดังอยู่ข้างๆ
-
ธาม
ทำตัวแปลกๆนะเรา ไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า
-
ลลิน
เปล่าสักหน่อย
-
ธาม
หืม?
-
ฉันรีบซุกหน้าลงบนแผงอกกว้างเพราะไม่อยากสบตากับคนตัวสูง ที่กำลังจับผิดตัวฉันอยู่
-
ให้ตายสิฉันไม่อยากทำตัวมีพิรุธเลยจริงๆแต่มันก็อดไม่ได้
-
เพราะฉันดันโดนลูคัสทำเรื่องแบบนั้นเข้า พรุ่งนี้เจอหน้ากันฉันจะทำยังไงดีละ
-
ลลิน
ไม่ได้ทำตัวแปลกนี่คะ พี่คิดมากไปเองค่ะ
-
ธาม
งั้นมองตาพี่สิ
-
ลลิน
......
-
ฉันยังคงซุกหน้าอยู่กับแผงอกกว้าวไม่ยอมเงยขึ้นมามอง ทำยังไงดีๆ ถ้ามองตาเค้าเค้าต้องรู้แน่ๆว่าฉันมีพิรุธอยู่จริงๆ
-
ธาม
ลิน
-
ลลิน
จุ๊บ 😘
-
ธาม
!!!!!
-
ฉันเงยหน้าขึ้นไปจุ๊บริมฝีปากหนาเร็วๆเพื่อให้คนตัวสูงหยุดพูดและมันก็ได้ผล
-
คนโดนลุกกลับบ้างถึงกลับนิ่งและทำตาโตอย่างตกใจ
-
ลลิน
ทำหน้าตกใจอะไรเบอร์นั้นคะ
-
ธาม
แปลกจริงๆด้วย!!
-
ลลิน
แค่อยากเป็นลุกลามบ้างผิดตรงไหน
-
ธาม
มะ ไม่ผิดหรอก แต่พี่แค่สงสะ.....
-
ฉะนก้มลงประกบริมฝีปากของพี่ธามอย่างอ่อนโยน เพื่อไม่ให้เค้าพูดอะไรอีกขืนปล่อยให้สงสัยฉันต้องไม่พ้นเดือดร้อนแน่
-
ลลิน
อืออออ
-
คนตัวสูงที่ตอนแรกนิ่งเพราะความอื้งอยู่ในการกระทำของฉันแต่ตอนนี้จูบตอบฉันอย่างอ่อนโยน
-
มือหนาเอื้อมมากอดเอวของฉันเอาไว้แน่นเพื่อให้ขยับเข้าไปใกล้ตัวของเค้าให้แน่บชิดที่สุด
-
ธาม
อือออ
-
ร่างสูงเบียดเสียดเข้ามาอย่างแนบชิดก่อนที่คนตัวสูงจะดันไหล่ฉัรให้นอนรายไปกับเตีบงนุ่ม
-
ฉันไม่ดิ้นรนและปล่อยให้มือหนาเอื้อมมาถอดชุดนอนของฉันออกอย่างรวดเร็วทันใจ
-
ริมฝีปากร้อนเลื่อนลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างร้อนแรง
-
เสียงกระเส่าในลำคอของคนตัวสูงแสดงถึงความพึงพอใจของคนตรงหน้าเป็นอย่างดี
-
ลลิน
อืออออ 😣😣😣
-
คนตัวสูงถอดเสื้อของตัวเองออกก่อนจะเหวี่ยงทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนจะก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรง
-
จนฉันต้องจับแขนแกร่งเพื่อเตือนให้เค้ารู้ว่าฉันทรมาน
-
ธาม
รุนแรงไปเหรอ?
-
ริมฝีปากหนาผละอ่อนก่อนจะกระซิบถามอย่างแผ่วเบา
-
ลลิน
อื้ม 😣
-
ธาม
พี่ขอโทษนะ แต่พี่หยุดไม่ได้แล้วจริงๆ
-
ลลิน
อืออออ
-
คนตัวสูงบดขยี้ริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ไฟที่แผดเผาในใจคงไม่ดับลงง่ายๆ
-
เมื่อฉันเป็นคนก่อมันขึ้นมาเอง ฉันก็ต้องยอมรับในความเร้าร้อนที่คนตัวสูงมอบให้กับฉันให้ได้
-
ธาม
พี่รักลินนะครับ
-
เสียงกระซิบบอกรักของคนตัวสูงชั่งหวานจับใจของคนฟังอย่างฉันเสียจริงๆ
-
ลลิน
อือออ
-
ฉันเอื้อมมือไปโอบรอบต้นคอคนตรงหน้าก่อนจะรั้งเข้ามาจูบอย่างอ่อนโยน
-
สัมผัสที่คนตัวสูงมอบให้ยิ่งทำให้ร่างกายของฉันร้อนระอุ คนตัวสูงก้มลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและอ่อนโยนให้กับฉัน
-
ตี 2
-
ลลิน
-
ลลิน
อืออออ
-
ฉันขยับตัวอยู่บนเตียงนุ่มอย่างงัวเงีย จากความเมื่อยล้าทำให้ฉันลืมตาขึ้นมาด้วยความยากลำบาก มือบางก็ควานหาคนตัวสูงที่อยู่ข้างๆทันที
-
พรึบ ~
-
ลลิน
😳😳😳😳😳
-
ฉันเบิกตากว้างทันทีเมื่อหาคนนอนข้างๆไม่เจอ !!!! คนตัวสูงที่ต้องนอนอยู่ข้างๆตามปกติกลับหายตัวไป
-
ลลิน
อย่าบอกนะว่า !!
-
คิ้วบางของฉันเริ่มขมวดเป็นปมด้วยความกังวล หัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ภาพชายหญิงกอดรัดกันอยู่บนเตียงในวันวานย้อนกลับเข้ามาเล่นงานฉันอีกครั้ง
-
ลลิน
มะ ไม่จริง!!
-
ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงและออกจากห้องทันที ขาที่ไร้เรี่ยวแรงพาตัวฉะนลงมาที่ชั้นล่างโดยอัตโนมัติ
-
มือที่สั่งไหวเอื้อมไปจับลูกบิดประตูห้องนอนรับแขกชั้นล่างด้วยความหวาดหวั่น
-
ความกลัวเข้ามากัดกินหัวใจของฉันอีกครั้ง
-
หัวใจที่สั่นไหวเริ่มทำให้ลมหายใจของฉันเริ่มติดๆขัดๆ ลำคอแห้งผาวจนต้องกลืนน้ำลายลงไป
-
ลลิน
😣😣😣😣
-
แกร่ก~
-
ฉันบิดลูกบิดประตูก่อนจะค่อยๆเปิดออกช้าๆ
-
อย่าให้เป็นอย่างที่ฉันคิดเลย!! ได้โปรด
-
ผลส้ม สีชมพู
โปรดติดตามตอนต่อไป......😤😤😤
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น