ผู้หญิงโง่ๆ ที่ยอมเธอง่ายๆ 🙅🏻♀️
-
Story : Time 💣
-
หลังจากที่ผมวางสายของเมียสุดที่รักแล้วผมก็ยืนมองคนตัวเล็กจนเธอเข้าไปในห้อง เห็นแล้วอยากจะดึงมากอด มาหอมจริงๆ
-
สายเรียกเข้า : ไม่ทราบเบอร์
-
หึ รบกวนไม่เลิกเลยยัยโรคจิตเนี้ย
-
ธาม
มีไร 📱
-
ลิเคียว
(ออกมาหาลิเคียวหน่อย)
-
ธาม
กล้าดีมาจากไหนถึงมาสั่งฉัน 📱
-
ลิเคียว
(ลิเคียวไม่กล้ากับพี่ธามหรอกค่ะแต่ลิเคียวกล้ากับลินมากกว่านะคะ)
-
ธาม
ฮึ งั้นเดินไปหาฉันตรงสวนกลางมหาลัยนะ 📱
-
ลิเคียว
(มันไม่ไกลไปหน่อยเหรอคะ)
-
ธาม
งั้นก็ไม่ต้องมา 📱
-
ลิเคียว
(ก็ได้ค่ะ!!!)
-
ว่าแล้วผมก็กดวางสายทันที ก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไปรอลิเคียวที่สวนกลางมหาลัย
-
สวนกลางมหาวิทยาลัย
-
ลิเคียว
ขอโทษนะคะที่มาช้า พอดีต้องแอบออกมาน่ะค่ะ
-
ลิเคียวพูดทันทีที่ขึ้นมาบนรถ
-
ธาม
ถ้าลำบากขนาดนั้นก็ไม่ต้องมาก็ได้นะ
-
ลิเคียว
ลิเคียวคิดถึงพี่ธามนี่คะ🙂
-
ร่างบางเข้ามาสวมกอดผมก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มผมด้วยความคิดถึง
-
ธาม
คิดถึงมากไหม 🙂
-
ลิเคียว
คิดถึงมากสิคะ 😊
-
ธาม
พี่ก็คิดถึงลิเคียวนะ 🙂
-
ลิเคียว
จริงเหรอคะ 😳
-
ธาม
จะโกหกทำไมละ คิดถึงสัมผัสของลิเคียว คิดถึงร่างกายของลิเคียว
-
ผมพูดก่อนจะเข้าไปคลอเคลียร่างบางที่เบาะข้างๆ ผมดันลิเคียวติดกับประตูรถ ก่อนจะตรงเข้าไปบดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างร้อนแรง
-
ลิเคียว
อือออ
-
ธาม
ลิเคียวครับ...
-
ผมเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างแผ่วเบา ลิเคียวตัวอ่อนลงทันทีเมื่อผมสัมผัสเธอ
-
แค่วก~
-
ผมฉีกเสื้อบางขาดหลุดติดมือออกมาอย่างรุนแรง
-
ลิเคียว
😳😳😳
-
ธาม
โทษทีนะ เสื้อขาดหมดเลย🙂
-
ลิเคียว
ทำไมรุนแรงแบบนี้ละคะ😊
-
ธาม
แล้วไม่ชอบเหรอ? 🙂
-
ลิเคียว
ชอบสิคะ ลิเคียวชอบทุกอย่างที่เป็นพี่ธามคะ 😊
-
ธาม
ชอบทุกอย่างเลยเหรอครับ 🙂
-
ลิเคียว
ทุกอย่างเลยค่ะ 🙂
-
ผมขยับเข้าไปจูบลิเคียวอีกครั้งก่อนจะดันหลังเธอติดกับประตูก่อนจะก้มลงมาคลอเคลียที่ต้นคอของลิเคียว ร่างบางครางเสียงในลำคออย่างชอบใจ
-
ผละ ผลึก~
-
ลิเคียว
กรี๊ดดดดดดดดด
-
ผมเอื้อมมือไปเปิดประตูที่ลิเคียวพิงอยู่ ร่างบางที่เสียการทรงตัวหงายหลังก่อนจะตกลงไปนอนกับพื้น
-
ปัง ~
-
ธาม
แบบนี้ละชอบไหม ฮึ 😏
-
ลิเคียว
พะ พี่ธาม!!!
-
ผมปิดประตูรถแล้วล็อคทันทีเพื่อกันไม่ให้ลิเคียวกลับเข้ามาบนรถได้
-
ลิเคียว
พี่ธาม!!! เปิดประตูรถเดี๋ยวนี้นะ!!!
-
ธาม
เก่งนักไม่ใช่หรือไง...งั้นก็หาทางกลับให้ถึงหอพักโดยไม่โดนลากไปข่มขืนให้ดูหน่อยสิ 😏
-
ผมเลื่อนกระจกลงก่อนจะแสยะยิ้มให้กับร่างบางที่พยายามเปิดประตูรถของผม
-
บรึ้นนน
-
ลิเคียว
กรี๊ดดดดดดดดด ไอ้บ้า!! ไอ้ธาม!! ไอ้บ้า!!!
-
ผมขับรถออกมาทันทีโดยไม่สนใจลิเคียวที่ยืนกรี๊ดและด่าผมในสภาพที่เสื้อขาดลุ่ย อยากจะมาสั่งคนอย่างฉันดีนัก สมน้ำหน้า
-
หอพักชาย
-
ธาม
-
ผมกลับมาถึงหอพักโดยไม่ได้กลับไปดูลิเคียวอีกเลย ยัยนั้นจะเป็นยังไงผมไม่สนใจอยากจะปั่นหัวผมเล่นทำไม ผมปล่อยให้ยัยนั้นทำตามใจมามากแล้ว
-
ห้องโถงส่วนตัวชั้น4
-
ธาม
-
โซล
ไปไหนมาวะ
-
ธาม
ไปปล่อยหมามาว่ะ 😏
-
โซล
มึงเลี้ยงหมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
-
ธาม
หยุดเผือกสักเรื่องได้ไหม
-
โซล
ไม่ได้โว้ย ถ้าเกิดลินถามกูอีก กูจะได้ตอบให้ตรงกับมึงไง
-
ธาม
ลินไม่รู้หรอกว่าฉันออกไปไหนมา
-
โซล
แล้วตกลงแกไปไหนมาวะ
-
ผมตัดสินใจเล่าให้พวกมันทั้งหมดฟัง สำหรับพวกเราไม่มีความลับอะไรต่อกันสักเรื่อง อย่างเรื่องลิเคียวผมก็บอกพวกมันนะ เพราะผมรู้ว่าพวกมันไม่เอาไปพูดต่อที่ไหนอีกจึงกล้าที่จะเล่า
-
ยูกิ
เฮ้ยยย ป่านนี้ไม่โดนลากไปข่มขืนแล้วเหรอวะ !!!
-
ธาม
ใครสนวะ
-
ริว
ยังไงเค้าก็ผู้หญิงนะ ทำอะไรระวังหน่อยสิวะ
-
ธาม
ใครใช่ให้มากวนประสาทกูวะ ยอมนิดยอมหน่อยทำเป็นได้ใจ ...ถ้ามึงเป็นห่วงก็ไปรับกลับมาสิวะ
-
คาร์ลอส
แล้วมึงทำแบบนี้ไม่กลัวลิเคียวไปบอกเรื่องของมึงกับเค้าให้ลินรู้เหรอวะ
-
ธาม
ไม่มีหลักฐานใครจะเชื่อวะ
-
ยูกิ
มึงระวังตัวไว้เถอะ กูว่าลิเคียวดูน่ากลัวยังไงไม่รู้ว่ะ
-
ธาม
ถ้าชีวิตกูพัง ชีวิตของยัยนั้นก็ต้องพังไปด้วย กูไม่ปล่อยไว้แน่
-
คาร์ลอส
ยังไงมึงก็เคลียร์ให้ลงตัวแล้วกัน ก่อนที่มึงจะเสียลินไปจริงๆ
-
ธาม
ลินจะไม่มีวันรู้เรื่องของกูกับลิเคียวเด็ดขาด
-
ริว
ก็อย่าประมาทแล้วกัน เรื่องแบบนี้เสียแล้วเสียเลยนะโว้ย
-
ธาม
.....
-
ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ด้วยความผิดที่ผมทำกลายเป็นชนักติดหลังผมจนทำให้ผมเป็นทุกข์ไปตลอดเพราะอารมณ์ชั่ววูบแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
-
จบ Story: Time 💣
-
ตึกคณะศิลป์กรรมศาสตร์ สาขา ออกแบบดีไซน์
-
เวลา 12:00 น.
-
อาจารย์
นักศึกษาคะ อย่าลืมส่งรายงานด้วยนะคะ
-
อาจารย์พูดหลังจากที่หมดชั่วโมงเรียน
-
เรย์นิน
เฮ้ออออ ฉันยังทำรายงานไม่เสร็จเลยอะ 😭
-
อันญา
มัวแต่ขี้เกียจคงจะเสร็จหรอกยะ
-
ลลิน
ดินพอกหางหมูละสิแกอะยัยเรย์
-
เรย์นิน
ค่าาาา ด่ากันเข้าไปค่าา
-
อันญา
ฮ่าๆๆ
-
ธาม
ลิน!!
-
พี่ธามเรียกฉันทันทีที่ฉันเดินออกจากห้องเรียน
-
อันญา
ไม่เรียนบ้างหรือไงคะ ตามรับตามส่งเช้าเย็นเนี่ย
-
ธาม
เรียน แต่เข้าสายต้องมารอรับเมีย
-
ลลิน
พี่ธาม!!! ห้ามทำแบบนั้นนะคะ
-
ธาม
คร้าบบบ ตีซะแรงเลย
-
เรย์นิน
ลิน!! ยัยลิเคียวเดินมาทางนี้
-
ลลิน
!!!!!
-
ฉันหันไปตามที่ยัยเลยบอก ก็พบว่าลิเคียวกำลังเดินยิ้มมาทางฉัน
-
ธาม
!!!!
-
ลิเคียว
ลิน 🙂
-
อันญา
มีไรไม่ทราบยะ
-
ลิเคียว
คือเราเรียกชื่อลินอะ 🙂
-
อันญา
แก!!!
-
ลลิน
อัน อย่า!! มีไรเหรอ
-
ฉันส่งยิ้มตอบให้ลิเคียวอย่างใจเย็น
-
ธาม
น้องมีอะไรกับแฟนพี่หรือเปล่าครับ
-
ลิเคียว
คือเราอยากจะมาขอโทษ เรื่องที่เราทำผิดต่อลินน่ะ
-
ธาม
!!!!!
-
ลลิน
เก็บคำขอโทษของเธอไว้เถอะ ฉันไม่ต้องการ
-
ลิเคียว
ทำไมละ เราเองก็ทำผิดกับลินไว้หลายเรื่อง...
-
ลิเคียวหันไปมองพี่ธามก่อนจะส่งยิ้มให้กับฉัน พี่ธามจ้องหน้าลิเคียวอย่างเอาเรื่อง ฉันมองทั้งสองคนสลับกับไปมาอย่างสงสัย...นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ลิเคียวมีเรื่องอะไรกับพี่ธามกันแน่!!
-
ลลิน
ที่ว่าหลายเรื่อง...เช่นอะไรบ้าง
-
ลิเคียว
อืมมมมม 🤔
-
ลิเคียวทำท่าคิดหนัก ก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ฉันอีกครั้ง
-
ธาม
ลิน!! พี่ว่าไปกันดีกว่านะอย่าเสียเวลาเลย
-
ลลิน
แต่ลินอยากฟังนี่คะ
-
ธาม
........
-
ลลิน
ว่าไงละลิเคียว เธอมีเรื่องอะไรที่ทำผิดต่อฉันอีก
-
ลิเคียว
!!!!!!!
-
ฉันหันไปพูดกับพี่ธามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นทำให้ทุกคนเงียบหมด ก่อนที่ฉันจะส่งยิ้มหวานให้กับลิเคียว เธอดูตกใจอยู่ไม่น้อยที่เห็นว่าฉันเข้าไปจับแขนเธอและบีบแรงๆ
-
ลลิน
ว่ายังไง!!
-
ธาม
ลินพี่ว่า...
-
ลลิน
พี่ธามช่วยเงียบหน่อยได้ไหมคะ!!!
-
ฉันตะคอกเสียงใส่พี่ธามทันทีที่พี่เค้าพยายามจะพูดขัดขึ้นมา เหมือนกับว่าเขากำลังร้อนรน...
-
ใช่!!! ลิเคียวบอกความจริงฉันมาสิ บอกมา!!อะไรที่เธอทำผิดต่อฉันบอกมาให้หมด!!
-
ลิเคียว
🙂 ให้ลินไปคิดเองดีกว่านะ
-
ลลิน
ทำไมละ กล้าเดินมาขนาดนี้แล้ว...ก็พูดออกมาสิ ว่าสิ่งที่เธอทำผิดต่อฉันมันคืออะไร!!!!
-
ลิเคียว
!!!!!!
-
ลิเคียวเริ่มหน้าซีดกับเสียงเยือกเย็นของฉัน
-
ธาม
นั้นสิ....พูดออกมาสิครับ
-
ลิเคียว
!!!!!!
-
พี่ธามพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมจ้องหน้าลิเคียวอย่างเอาเรื่อง จนลิเคียวเริ่มหน้าซีดยิ่งขึ้นกว่าเดิม
-
ลลิน
........
-
ลิเคียว
ก็เรื่องที่เราทำน้ำร้อนลวกลินไง
-
ลลิน
แล้วเรื่องอะไรอีก!!
-
ลิเคียว
!!!!
-
ลลิน
พูด!!!
-
ลิเคียว
โอ๊ยยย ลินเราเจ็บ!!
-
ลิเคียวสะบัดแขนออกทันทีเมื่อฉันเริ่มบีบแขนของเธอแรงขึ้น
-
ลลิน
กล้าๆหน่อยสิลิเคียว อย่าเก่งแต่ลับหลังอย่างเดียวสิ !!!
-
ลิเคียว
พูดเรื่องอะไร!! พอทีฉันขอตัว
-
ลิเคียวรีบเดินหนีทันทีเมื่อเห็นว่าฉันกำลังจะพูดเรื่องพี่เฮดีส เพราะเธอรู้อยู่แก่ใจว่าถ้าพี่ธามรู้เรื่องนี้เข้าตัวเธอจะเป็นยังไง
-
ตอนแรกลิเคียวคงตั้งใจจะเข้ามาเล่นสงครามประสาทกับฉัน ที่ผ่านมาลิเคียวแสดงท่าทีไร้เดียงสากับทุกคน จนเธอดูไม่มีพิษภัยอะไร ตั้งแต่เกิดเรื่องพี่เฮดีสฉันก็เฉยๆกับเธอมาตลอด แต่พอมาวันนี้ฉันกลับกล้าที่จะตาต่อตา ฟันต่อฟันกับเธอ เธอเลยตั้งตัวไม่ทัน
-
ธาม
ลิน...
-
ลลิน
ลินขอตัวกลับหอก่อนนะคะ
-
ฉันรีบเดินออกมาทันที เหตุการณ์ในครั้งนี้มันเห็นได้ชัดเลยว่าพี่ธามมีพิรุธอย่างมาก...พี่ธามต้องมีอะไรกับลิเคียวแน่ๆ สิ่งที่ฉันกลัวมาตลอดมันกำลังจะเกิดขึ้นจริงๆเหรอ
-
ธาม
เดี๋ยวสิลิน!!!
-
ลลิน
ลินปวดหัวค่ะ ขอตัวนะคะ
-
พี่ธามตามมาดึงแขนฉันที่กำลังเดินออกมาจากตึก
-
ธาม
ให้พี่ไปส่งนะ
-
ลลิน
.....
-
อันญา
เอ่อ...ลิน งั้นฉันไปทานข้าวกับยัยเรย์ก่อนนะ😰
-
ลลิน
อื้ม 😊
-
ยัยอันญาที่เข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดีรีบปลีกตัวไปทันทีเพื่อให้ฉันได้อยู่เคลียร์กับพี่ธามสองคน
-
ในรถ
-
ธาม
เดี๋ยวสิ!!!
-
ทันทีที่รถมาจอดที่หน้าหอพักฉันก็จะเปิดประตูลงจากรถทันทีแต่พี่ธามก็ตามมาดังแขนฉันไว้
-
ลลิน
ลินอยากพักค่ะ
-
ธาม
ลินเป็นอะไร โกรธพี่เรื่องอะไร
-
ลลิน
พี่กับลิเคียวมีเรื่องอะไรกันแน่คะ
-
ธาม
!!!!
-
ลลิน
......
-
ฉันเปิดประเด็นตรงๆกับพี่ธาม
-
ธาม
ไม่มีอะไรนี่ครับ
-
ลลิน
ลินไม่ได้โง่นะคะ ลินดูอาการของพี่กับลิเคียวออก!!!!
-
ธาม
ลิน!! มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ อย่าหาเรื่องพี่ได้ไหม
-
ลลิน
ลินขอตัวนะคะ
-
ธาม
ลิน!! เดี๋ยวสิ
-
ลลิน
ปล่อย!!!
-
ฉันตะคอกใส่พี่ธามเสียงดัง
-
ธาม
!!!!!
-
ลลิน
อย่ามายุ่งกับลิน
-
ธาม
โอเคๆ พี่จะรอให้ลินอารมณ์เย็นกว่านี้ก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกันนะ
-
ปัง~
-
ฉันลงจากรถทันทีที่พี่ธามปล่อยแขนฉัน ฉันมันวูบวาบไปเอง ไม่มีหลักฐานพี่ธามไม่มีทางยอมรับแน่ แต่ฉันก็อดที่จะอารมณ์เสียไม่ได้
-
ห้องลลิน
-
ลลิน
-
ลลิน
อึก ~ ฮือๆ
-
ฉันรู้ดีว่าต้องมีอะไรระหว่างพี่ธามกับลิเคียวแน่ๆ เพียงแต่พี่ธามไม่ยอมรับก็เท่านั้นเองและฉันก็ไม่มีหลักฐานแน่นพอที่จะจับผิดเค้าได้
-
สายเรียกเข้า : ที่รัก💕
-
ฉันนั่งมองโทรศัพท์มือถือที่มีสายเรียกเข้าของพี่ธาม โทรมาก่อนที่มันจะตัดไปแล้วโทรมาอีกรอบ เป็นแบบนี้ซ้ำๆกันหลายรอบ
-
ฉันกลัว....กลัวที่จะรู้ความจริง ความจริง....ที่แฟนฉันกำลังนอกใจ 💔
-
Story: Time 💣
-
ผมโทรหาลลินรอบที่เท่าไหร่แล้วก็จำไม่ได้ ยัยตัวเล็กไม่ยอมรับสายของผมเลยแม้แต่สายเดียว ผมจะทำยังไงดี...
-
โซล
ยังไม่รับเหรอวะ
-
ริว
ถ้ารับมันจะนั่งเคลียดแบบนี้เหรอ
-
ธาม
หุบปากได้ไหมวะ!!
-
ผมตะคอกใส่เพื่อนที่นั่งคุยกันอยู่ ผมเครียดมากตั้งแต่แยกกับลลิน ผมกลัวว่าผมจะเสียเธอไป
-
โซล
เฮ้อออ
-
ธาม
ไอ้โซลมึงโทรหาเมียมึงสิ
-
โซล
กูถามแล้ว...อันบอกว่าลินอยู่แต่ในห้องไม่ยอมออกมา
-
ธาม
กูจะไปหาลินตอนนี้เลย!!
-
คาร์ลอส
ใจเย็นสิวะ ไปตอนนี้แล้วได้อะไรขึ้นมาวะ
-
ยูกิ
กูว่ามึงเคลียร์กับลิเคียวก่อนดีกว่านะ
-
โซล
นั้นดิวะ ให้มันจบๆไปเลยแล้วค่อยง้อลิน
-
ธาม
ลิเคียว!!!
-
ผมกัดฟันเรียกชื่อคนที่เป็นตัวปัญหาในเรื่องนี้ ใช่ผมอาจจะผิดที่ผมมันไม่ยับยั้งชั่งใจแต่ในเมื่อผมขอยุติเธอก็ไม่ยอม
-
ผมออกจากห้องทันทีเพื่อจะไปเคลียร์กับลิเคียว
-
ธาม
อยู่ไหน !!! 📱
-
ลิเคียว
......
-
ธาม
ฉันถามว่าเธออยู่ไหน!!! 📱
-
ลิเคียว
(พี่ธามจะทำอะไรคะ)
-
ธาม
กล้ามากเลยนะ ที่ทำกับฉันแบบนี้ 📱
-
ลิเคียว
(พี่ทะเลาะกับลินเหรอคะ)
-
ธาม
ออกมา!! 📱
-
ลิเคียว
(ลิเคียวไม่ไปหรอกค่ะ มันช่วยไม่ได้นะคะ ก็พี่อยากจะทำให้ลิเคียวโกรธทำไม)
-
ธาม
ก็เลยทำให้ลินสงสัยในตัวฉันงั้นเหรอ 📱
-
ลิเคียว
(ลิเคียวบอกพี่แล้วไงคะ ว่าอย่าทำให้ลิเคียวโกรธ ผลมันก็ออกมาเป็นแบบนี้แหละค่ะ)
-
ธาม
ถ้าฉันกับลินเลิกกัน ฉันจะทำให้เธอได้รู้รสของคำว่าความเจ็บปวดลิเคียว!! 📱
-
ลิเคียว
(พี่อย่ามาขู่ลิเคียวเลยค่ะ)
-
ธาม
ถึงเวลาเธอก็จะรู้เอง ว่าฉันขู่หรือเปล่า!! 📱
-
ลิเคียว
........
-
ผมกดวางสายด้วยความโมโหทันที
-
ลิเคียว....ฉันจะจดจำชื่อของเธอไว้ คนที่ทำลายความสุขของฉัน!!!!
-
แต่ตอนนี้ผมต้องไปหาคนที่ผมแคร์ที่สุดในตอนนี้ก่อน
-
หอพักหญิง
-
ธาม
-
ธาม
ลินอยู่ไหน!!
-
เอมมี่
ไอ้ธาม!!
-
ริต้า
เห้ยย เข้ามาได้ยังไงวะ
-
ธาม
ฉันถามว่าลินอยู่ไหน!!!
-
จบ Story: Time 💣
-
ห้องนอนลลิน
-
ลลิน
-
ก๊อกๆๆๆ
-
ฉันลุกไปเปิดประตูเมื่อเสียงเคาะดังขึ้น
-
ธาม
ลิน!!!
-
ลลิน
พี่ธาม!!!
-
ฉันร้องออกมาทันทีเมื่อพี่ธามผลักประตูเข้ามาอย่างแรง ก่อนจะปิดประตูเสียงดัง
-
ธาม
พี่โทรหาทำไมไม่รับ!!
-
ลลิน
ออกไปนะคะพี่ธาม!!
-
ธาม
ไม่!!
-
ลลิน
มันจะเกินไปแล้วนะคะ
-
ธาม
แค่นี้มันไม่เรียกว่ามากหรอกนะลิน!!!
-
ลลิน
กรี๊ดดดด
-
ร่างของฉันถูกคนตัวสูงเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างแรง
-
ธาม
ทำไมมีอะไรไม่คุยกันดีๆ
-
ลลิน
นี่น่ะเหรอคะดีของพี่
-
ธาม
พี่พยายามใจเย็นที่สุดแล้ว ลินเองที่ไม่ยอมคุยกับพี่
-
ลลิน
ปล่อยนะ!!
-
ธาม
ไม่ปล่อย!!
-
ลลิน
ลินไม่อยากคุยและไม่คุยด้วย
-
ธาม
อย่าให้พี่หมดความอดทนนะลิน!!!
-
ลลิน
ออกไปจากห้องลินเดี๋ยวนี้นะคะ
-
ธาม
ลิน!!!
-
ลลิน
โอ๊ยยยยยย
-
คนตัวสูงบีบคางฉันอย่างแรงเพราะความโกรธ ก่อนจะก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรง
-
ธาม
ลินทำให้พี่ต้องเป็นแบบนี้เองนะ
-
ลลิน
คนป่าเถื่อน!!
-
ธาม
ขอร้องได้ไหมเลิกทำให้พี่โมโหสักที!!
-
ลลิน
พี่ก็ออกไปจากห้องลินสิ
-
ธาม
ลิน!!!
-
ลลิน
อืออออ
-
คำพูดของฉันทำให้พี่ธามยิ่งเดือด คนตัวสูงจับไหลฉันกระแทกเข้ากับที่นอนอย่างแรง
-
ความป่าเถื่อนของพี่ธามยังไม่หมดแค่นั้น เมื่อคนตัวสูงฉีกเสื้อบางของฉันขาดหลุดติดมือหนาของเค้า ก่อนจะก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันไม่ยอมลดความรุนแรงลงแม้แต่น้อย
-
ลลิน
ปล่อย!! ลินเจ็บ
-
ฉันตะคอกใส่คนตรงหน้าเสียงดังแต่คำพูดของฉันไม่สามารถหยุดความโมโหของพี่ธามได้เลย มือหนาจับปลายคางฉันแน่นก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงมาอีกครั้ง
-
ธาม
ลินผิดเองนะ ที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้!!
-
ลลิน
อึก ~ ฮือๆ
-
ริมฝีปากหนาเลื่อนลงมาคลอเคลียต้นคอของฉันโดยไม่สนใจเสียงร้องไห้แทบขาดใจของฉันแม้แต่น้อย
-
มือหนาดึงตัวฉันเข้าไปกอดแน่น ริมฝีปากร้อนเลื่อนขึ้นมาประกบริมฝีปากของฉันแต่สัมผัสกลับอ่อนโยนกว่าครั้งที่ผ่านมา
-
ธาม
ลิน
-
คนตัวสูงเรียกชื่อฉันอย่างแผ่วเบาเมื่อเห็นว่าฉันหยุดดิ้นจากการกระทำอันป่าเถื่อนของเค้า
-
ลลิน
ปล่อยลินเถอะค่ะ
-
ธาม
ไม่ จนกว่าลินจะคุยกับพี่เหมือนเดิม
-
ลลิน
ลินยังไม่พร้อมที่จะคุยตอนนี้ค่ะ
-
ธาม
พี่จะไม่ยอมให้เราเป็นแบบนี้ไปตลอดหรอกนะ!!
-
ลลิน
หยุดบังคับลินสักที !!!
-
ธาม
ไม่!!!
-
คนตัวสูงก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอีกครั้งมือหนาถอดเสื้อของตัวเองออกก่อนจะเหวี่ยงลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี
-
ฉันปล่อยให้คนตัวสูงทำตามใจชอบเพราะไม่มีแรงเหลือพอที่จะสู้ขัดขืนเค้าอีกต่อไปแล้ว เสียงสะอื้นของฉันไม่ส่งผลให้คนตัวสูงยอมใจอ่อนปล่อยฉันไปเลย ตรงกันข้ามกลับมอบสัมผัสอันลึกซึ้งที่รุนแรงให้กับฉัน
-
เวลา 19:00 น.
-
ลลิน
อึก
-
ความปวดร้าวทั้งร่างกายและจิตใจมันชั่งแสนเจ็บปวดใจ ฉันทำได้เพียงนอนร้องไห้ในอ้อมกอดคนตัวสูงที่หลับใหลจากเหนื่อยล้าความป่าเถื่อนที่ผ่านมา
-
ธาม
ลิน
-
เสียงสะอื้นของฉันทำให้คนตัวสูงตื่นจากการหลับใหล
-
ลลิน
อึก~
-
ธาม
พี่ขอโทษที่รุนแรงกับลิน
-
ลลิน
อึก ฮือๆ
-
คนตัวสูงขยับเข้ามากอดฉันจากด้านหลังไว้แน่น ก่อนจะก้มลงมาจูบแก้มเพื่อซับน้ำตาให้กับฉัน
-
ธาม
พี่ขอโทษนะครับ ขอโทษจริงๆ
-
พี่ธามขอโทษฉันด้วยความรู้สึกผิด
-
ลลิน
พี่ธามนอกใจลินใช่ไหมคะ
-
ฉันพูดขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
-
ธาม
ลิน!!
-
ลลิน
......พี่ธามมีอะไรกับลิเคียวใช่ไหม
-
ธาม
มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ
-
ลลิน
อึก
-
พี่ธามเอื้อมมือลงมาเช็ดน้ำตาฉันเบาๆ
-
ธาม
อย่าร้องเลยนะครับคนดีของพี่
-
ลลิน
พี่ธามไม่ได้ทำอย่างที่ลินสงสัยใช่ไหมคะ?
-
ธาม
โธ่ ลิน
-
ลลิน
ใช่ไหมคะ
-
ธาม
....ครับพี่ไม่ได้ทำ
-
ลลิน
ลินยังเชื่อใจพี่ธามได้ใช่ไหมคะ ลินเชื่อใจแฟนลินได้ใช่ไหม อึก~
-
ธาม
....ครับ
-
พี่ธามได้แต่มองหน้าฉันนิ่งๆไม่พูดอะไร ก่อนก้มลงมาประกบริมฝีปากของฉันเพื่อปลอบโยน
-
ลลิน
ลินจะยอมเชื่อคำพูดของพี่นะคะ
-
ฉันพูดเสียงแผ่วเบาขณะที่พี่ธามถอนริมฝีปากออก
-
ธาม
พี่รักลิน และรักมากด้วย
-
ลลิน
อึก ~
-
ธาม
ไม่เอาน่า อย่าร้องนะครับ
-
ฉันหวังว่าสิ่งที่พี่ธามพูดคือความจริง ฉันจะยอมเชื่อใจเค้าอีกครั้ง แต่การตัดสินใจในครั้งนี้ของฉันไม่รู้ว่าจะเป็นการตัดสินใจที่ผิดหรือเปล่า ฉันยอมโง่เพื่อที่จะยอมเค้าอีกครั้ง
-
ผลส้ม สีชมพู
โปรดติดตามตอนต่อไป.....💔💔💔
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น