เหยื่อติดกับ 🐰🐰
-
ลานจอดรถ
-
ฉันมันโง่เองที่พาตัวเองลงมาที่นี่ ลงมาเพื่อเผชิญหน้ากับสิงห์ร้ายกาจหยั่งเค้า
-
เฮดีส
หึหึ
-
ลลิน
มีอะไร😠
-
ฉันทำหน้าหงุดหงิดทันทีที่เอ่ยปากถาม
-
เฮดีส
พูดจาให้มันเพราะๆหน่อยได้ไหม
-
ลลิน
ลินพูดเพราะกับทุกคนได้ แต่ไม่ใช่พี่
-
เฮดีส
ฮึ ปากดีให้ได้ตลอดเถอะ
-
ลลิน
จะทำอะไร!!! ลินก็ลงมาตามที่บอกแล้วไง จะพูดอะไรก็พูดมาสิ
-
เฮดีส
ขึ้นรถ
-
ลลิน
ห๊ะ? ไม่!!!
-
เฮดีส
ฉันบอกให้ขึ้นรถ!!!!
-
ลลิน
นี่ ปล่อยนะ ฉันไม่ไป!!
-
เฮดีส
ฮึ
-
ลลิน
ว้ายยยยย
-
ฉันร้องเมื่อพี่เฮดีสอุ้มฉันเข้าไปในรถ
-
เฮดีส
หยุด!!
-
ลลิน
อึก~
-
ฉันเงียบทันทีที่คนตัวสูงตะคอกใส่ฉันเสียงดัง
-
เฮดีส
นั่งนิ่งๆ อย่าคิดที่จะก้าวขาลงรถแม้แต่ข้างเดียว ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน
-
ลลิน
😰😰😰😰😰
-
พี่เฮดีสพูดเสียงเยือกเย็นก่อนจะปิดประตูรถเสียงดังพร้อมก้าวเข้ามานั่งที่นั่งคนขับ
-
เฮดีส
ฮึ 😏
-
ลลิน
พี่จะพาลินไปไหน?
-
ฉันถามขึ้นมาทันทีเมื่อพี่เฮดีสขับรถออกจากลานจอดรถของหอพักหญิง และขับไปยังทางออกของมหาลัย
-
เฮดีส
เดี๋ยวถึงก็รู้เอง
-
ลลิน
ลินไม่อยากไป !!!
-
เฮดีส
เธอมีหน้าที่นั่งเงียบๆ อย่าพูดมาก!!
-
ลลิน
!!!!.......
-
พี่เฮดีสพูดเสียงเข้ม แล้วขับรถต่อ ตลอดทางฉันได้แต่นั่งเงียบ พี่เฮดีสเองก็เงียบเหมือนกัน
-
เป็นเวลาราวๆ ครึ่งชั่วโมง ที่บรรยากาศภายในรถเงียบสงัด พี่เฮดีสจะขับรถเข้ามาจอดที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของโรงแรมแห่งหนึ่ง
-
เวลา 07:30 น.
-
Wolf club
-
ลลิน
-
ลลิน
ที่นี่ที่ไหน ?
-
เฮดีส
หุบปากแล้วตามมาเงียบๆมันจะตายหรือไงห๊ะ
-
ลลิน
พี่ก็ตอบมาก่อนสิ !!
-
เฮดีส
ลงมา!!
-
ลลิน
ไม่!!!
-
เฮดีส
อย่าท่ามากนักได้ไหม
-
ลลิน
ปล่อย!!!
-
พี่เฮดีสลากฉันเข้ามาในลิฟต์ก่อนจะกดไปที่ชั้นดาดฟ้าของโรงแรม
-
ทันทีที่เสียงแจ้งเตือนของลิฟต์ดังขึ้น พี่เฮดีสก็ลากฉันออกมาจากลิฟต์ทันที ที่นี่น่าจะเป็นร้านเหล้าชั้นบนของโรงแรมแน่ๆ แต่ตอนนี้เป็นตอนเช้าร้านน่าจะยังไม่เปิด
-
พนักงาน
สวัสดีค่ะคุณเฮดีส
-
พนักงานหญิงที่กำลังทำความสะอาดเพื่อเตรียมเปิดร้านในตอนค่ำทักทายขึ้นทันทีที่เห็นพี่เฮดีส
-
เฮดีส
ไอ้พวกนั้นอยู่ข้างบนหรือเปล่า
-
พนักงาน
วันนี้ยังไม่มีใครเข้ามาค่ะ
-
เฮดีส
ดี!! ถ้ามาบอกว่าฉันใช่ห้องอยู่นะ
-
ลลิน
!!!!!!!!
-
พนักงาน
ได้ค่ะ 🙂
-
ลลิน
ดะ เดี๋ยวสิ คุณคะ ช่วยด้วยค่ะ!!!
-
เฮดีส
มานี่!!!
-
พี่เฮดีสลากฉันเข้าไปในลิฟต์อีกครั้งแล้วกดไปที่ชั้นวีไอพี ที่ต้องใช้คีย์การ์ดถึงจะขึ้นไปได้
-
ชั้นวีไอพี
-
ห้องวีไอพีเป็นเหมือนห้องสูทขนาดใหญ่ของโรงแรม มีห้องรับแขกห้องครัวและห้องนอนแยกออกไปอีก
-
ลลิน
-
ลลิน
มะ ไม่!!!!
-
เฮดีส
เข้ามา!!!
-
ฉันดิ้นทันทีที่เห็นว่าเขาลากฉันมาหยุดอยู่ตรงประตูหน้าห้องนอน
-
ลลิน
ปล่อย!!
-
เฮดีส
ต้องให้ออกแรงตลอดเลยนะ
-
ลลิน
กรี๊ดดดด
-
พี่เฮดีสอุ้มฉันก่อนจะทิ้งฉันลงบนเตียงอย่างแรง
-
ตุบ~
-
เฮดีส
ฮึ ออมเสียงไว้ร้องตอนเป็นของฉันดีกว่านะ
-
ลลิน
อย่า!!!
-
เสียงเข้มกระซิบข้างหูฉัน อย่างเยือกเย็นผู้ชายคนนี้ชั่งหน้ากลัวเหลือเกิน เค้าทำทุกอย่างเพื่อจะทำลายพี่ธาม แม้กระทั่งยอมทำร้ายฉันคนที่ไม่มีทางสู้ได้ลงคอ
-
พี่เฮดีสก้มลงมาประกบริมฝีปากของฉันพร้อมบดขยี้ลงมาเต็มแรง ก่อนจะออกแรงกดมือทั้งสองข้างของฉันด้วยมือเพียงข้างเดียวของเค้า
-
เฮดีส
ดิ้นไปก็เสียแรงเปล่าน่าลลิน 😏
-
พี่เฮดีสพูดทันทีที่ถอนริมฝีปากออก
-
ลลิน
ปล่อยฉันนะ ไอ้ผู้ชายหน้าตัวเมีย!!
-
เฮดีส
นี่เธอกล้าด่าฉันถึงขนาดนี้เลยเหรอ!!
-
ลลิน
ใช่!!! คำนี้มันเหมาะกับคนอย่างพี่ที่สุดแล้ว
-
แค๊วก~
-
ลลิน
!!!!!!!
-
เฮดีส
ฮึ !!!
-
คนป่าเถื่อนฉีกเสื้อฉันเพราะแรงโกรธ เสื้อตัวน้อยขาดออกไปสองซี้กจนเผยให้เห็นบราสีขาวแค่เพียงตัวเดียว
-
ลลิน
ปะ ......อือออ
-
ความดิบเถื่อนของพี่เฮดีสยังไม่จบเพียงเท่านี้เมื่อเขาไม่ยอมให้ถ้อยคำใดหลุดออกมาจากปากฉันได้อีก ด้วยการปิดปากของฉันด้วยริมฝีปากร้อนของเค้าอีกครั้ง
-
ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงมาคลอเคลียบริเวณเนินอกของฉันไม่หยุด และเลื่อนขึ้นไปประกบริมฝีปากของฉันอีกครั้ง
-
ฉันรู้สึกถึงรสชาติคาวของเลือดที่ปลายลิ้น เมื่อคนป่าเถื่อนบดขยี้ลงมาพร้อมกัดริมฝีปากล่างของฉันอย่างแรง
-
ตัวของฉันสั่นเทาเพราะความป่าเถื่อนของเขาทำให้ฉันกลัวจนแทบบ้า
-
ลลิน
อึก ~
-
ดวงตาของฉันเริ่มมองเห็นไม่ชัดเพราะน้ำตาที่เอ่อมาบดบังการมองเห็นของฉัน
-
เฮดีส
ร้องไห้ซะแล้ว คนเก่งเมื่อกี้หายไปไหนซะละ หืม ?
-
ลลิน
ปล่อยลินไปเถอะนะคะ ลินขอโทษที่ด่าพี่ ลินขอโทษ ลินขอโทษ ลินขอโทษ
-
เฮดีส
ฉันไม่ต้องการคำของโทษ !!!!
-
พี่เฮดีสตะคอกเสียงดังใส่ฉัน ก่อนจะก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างป่าเถื่อน ฉันยกมือไหว้พี่เฮดีสเพื่ออ้อนวอนให้เค้าหยุด
-
แต่ไม่ว่าฉันจะร้องไห้ หรือ อ้อนวอนเค้าขนาดไหน ก็ไม่ทีทีท่าว่าคนตัวสูงจะยอมเลิกราการกระทำแบบนี้กับฉันเลยสักนิด
-
ลลิน
อย่าาาา กรี๊ดดดดดด
-
ฉันร้องออกมาด้วยความกลัวอันสุดขีดของฉัน พร้อมกับสติที่เริ่มเลือนหายไปช้าๆ ก่อนที่ฉันจะไม่รู้สึกตัวอะไรอีกเลย
-
Story: Hades☠️
-
เฮดีส
ลลิน!!!! ลิน
-
ลลิน
.......
-
ผมเรียกชื่อร่างบางที่นอนแต่นิ่งอยู่ในอ้อมกอดของผม
-
เฮดีส
ไม่เอาน่า อย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะ ตื่นสิ ลิน!!!
-
ลลิน
.....
-
ลลินยังคงนอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน การกระทำของผมคงทำให้เธอช็อคหนัก แทนที่ผมจะดีใจที่เอาชนะคนตรงหน้าได้
-
ผมกลับรู้สึกแย่ที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ร่างบางต้องตกอยู่ในสภาพนี้ ทั้งๆที่เธอไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องระหว่างผมกับไอ้ธามเลย
-
เฮดีส
เวรเอ้ย
-
ผมสยบออกมาเพราะความหงุดหงิด
-
เฮดีส
จัดการหาชุดผู้หญิงมาให้ฉันด่วนเลยนะ ของผู้หญิงคนเมื่อกี้แหละ 📱
-
ผมยกโทรศัพท์มือถือโทรสั่งให้ลูกน้องซื้อเสื้อผ้ามาให้เธอใหม่ เพราะเสื้อของเธอขาดเพราะผมฉีกมันจนไม่เหลือชิ้นดี
-
ผมดึงผ้าห่มขึ้นมาคุมร่างบางเอาไว้ เพื่อกันอากาศเย็นของเครื่องปรับอากาศ
-
ผมนั่งมองและลูบใบหน้าหวานของคนตัวเล็กที่ตอนนี้นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง ก่อนจะก้มลงไปจุมพิตตรงริมฝีปากบางอมชมพูเบาๆและอ่อนโยนที่สุด
-
ไม่น่าเลย เธอไม่น่าไปคบกับคนอย่างไอ้ธามเลย ผมยอมรับนะว่าผมเสียดาย เสียดายที่ผมไม่เจอกับเธอก่อนมัน
-
จบ Story: Hades☠️
-
เวลา 11:00 น.
-
ลลิน
😳😳😳😳😳
-
ฉันเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันทีเมื่อรู้สึกตัวก่อนจะตรวจสอบว่ามีอะไรผิดปกติในร่างกายของฉันไหม
-
เฮดีส
ตื่นแล้วเหรอ
-
ลลิน
!!!!!!!!
-
เฮดีส
ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ พี่ไม่ใช่ผี
-
ลลิน
แต่พี่น่ากลัวยิ่งกว่าผีอีกค่ะ
-
เฮดีส
พอตื่นก็ปากดีเลยนะ
-
ลลิน
.....จะทำอะไร!!!
-
ฉันรีบลุกขึ้นแล้วถอยห่างจากคนป่าเถื่อนเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้
-
เฮดีส
พี่ไม่ทำอะไรหรอกน่า เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปอีกขี้เกียจพาไปส่งโรงพยาบาล
-
ลลิน
งั้นก็อย่าเข้าใกล้ลินสิคะ
-
เฮดีส
ฮึ ก็อย่าทำเป็นเก่งสิ
-
ลลิน
!!!!!ใครเปลี่ยนชุดให้ลินคะ
-
เฮดีส
ในห้องนี้มีใครอีกนอกจากพี่
-
ลลิน
คนทุเรศ!!!
-
เฮดีส
ฮึ ด่าอีกสิพี่ชอบ
-
ลลิน
.........
-
ฉันเงียบทันทีเพราะไม่อยากทำให้เค้าโมโหไปมากกว่านี้อีก เพราะคนที่ซวยก็คือฉัน
-
ลลิน
ลินจะกลับหอ ขอตัวนะคะ
-
เฮดีส
เดี๋ยววววว
-
ลลิน
!!!!!
-
คนตัวสูงเข้ามาดึง แขนฉันทันทีที่เห็นว่าฉันจะเดินไปทางประตู
-
เฮดีส
พี่ยังไม่อนุญาตให้กลับ
-
ลลิน
อืออออ อย่า!!
-
เฮดีส
ถ้าเหนื่อยก็นอนพักที่นี่ก่อนสิ
-
ลลิน
ไม่ค่ะ ลินอยากกลับแล้ว
-
เฮดีส
ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่สิ !!!
-
พี่เฮดีสตะคอกเสียงดัง พร้อมดึงฉันเข้าไปใกล้ๆ
-
ลลิน
โอ๊ยยย
-
เฮดีส
เลิกดื้อสักที
-
ลลิน
.......
-
ฉันนิ่งและปล่อยให้เขาดึงฉันขึ้นไปนอนข้างๆก่อนที่เขาจะดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ฉัน
-
เฮดีส
หัดทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูหน่อยสิ พี่เหนื่อยจะโมโหแล้วนะ
-
พี่เฮดีสพูดขนาดดึงฉันเข้าไปกอด
-
ลลิน
.......
-
เฮดีส
แล้วนี้เป็นอะไรไปอีก หืม?
-
ลลิน
เปล่าค่ะ ลินแค่เหนื่อย เหนื่อยที่จะพยายามเอาชนะ เหนื่อยจากการถูกบังคับ
-
เฮดีส
ถ้าเหนื่อยก็อย่าขัดใจสิ
-
ลลิน
......
-
ฉันนอนนิ่ง พร้อมหันหลังให้กับคนป่าเถื่อน ก่อนที่เค้าจะเข้ามากอดฉันจากด้านหลังแล้วกระชับแขนให้แน่นขึ้นจนร่างกายของเราสองคนแน่บชิดกัน
-
เฮดีส
อย่างนี้ค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย
-
ลลิน
อึก ~
-
ฉันพยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลลงมา เพราะกลัวว่าคนตัวสูงจะรู้ว่าฉันกำลังอ่อนแอ ทำไมต้องใช้ฉันเป็นเครื่องมือเพื่อแก้แค้น ทำไมชีวิตฉันถึงมีแต่เรื่องวุ่นวาย
-
เฮดีส
นี่ร้องไห้เหรอ?
-
ลลิน
......
-
ฉันยังคงนอนนิ่งไม่พูดอะไรกับเค้า ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกลวกๆ แล้วแกล้งหลับเพื่อหนีการเจรจากับคนป่าเถื่อนอย่างเค้า
-
เฮดีส
หันมาสิ
-
ลลิน
........
-
พี่เฮดีสจับไหล่ฉันให้หันไปทางเค้า ฉันที่ยังคงหลับตาอยู่ก็ไม่ได้สนใจว่าเค้าจะมองอยู่หรือเปล่า
-
เฮดีส
อย่ามาแกล้งหลับนะ ลืมตาเดี๋ยวนี้
-
ลลิน
......
-
เฮดีส
ฮึ 😏
-
ลลิน
!!!!!
-
ฉันลืมตาตื่นทันทีเมื่อคนตัวสูงรั้งใบหน้าของฉันเข้าไปจูบ ก่อนจะบดขยี้ลงมาอย่างแรง โดยไม่สนใจว่าฉันจะเจ็บขนาดไหน
-
เฮดีส
อย่ามาท้าทายพี่ในเมื่อลินเองก็รู้อยู่แก่ใจว่ายังไงพี่ก็ชนะอยู่ดี
-
ลลิน
........
-
ฉันได้แต่มองหน้าของพี่เฮดีสโดยไม่ตอบอะไรเขาสักคำ และปล่อยให้เค้าดึงฉันเข้าไปคลอเคลียที่ต้นคอ
-
เฮดีส
จะนิ่งเป็นศพอย่างนี้อีกนานไหม!!!
-
ลลิน
......
-
เฮดีส
โธ่เว้ย !!!! น่ารำคาญจริงว่ะ
-
คนตัวสูงโมโหที่เห็นว่าฉันเอาแต่นิ่ง ก่อนจะเดินหงุดหงิดออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอกห้องนอน ปล่อยให้ฉันนอนร้องไห้อยู่บนเตียงแค่คนเดียว
-
ปัง~
-
ลลิน
อึก ฮือๆ
-
ฉันร้องไห้ออกมาทันทีที่ประตูปิดลง ฉันต้องเจอสถานการณ์แบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่ ฉันอยากจะหลุดพ้นจากคนป่าเถื่อนพวกนี้สักที
-
เวลา 12:00 น.
-
เฮดีส
ลิน
-
ฉันค่อยๆลืมตาอันหนักอึ้งขึ้นอย่างยากลำบากเนื่องจากผ่านการร้องไห้หนัก
-
ลลิน
....
-
นี่ฉันเผลอหลับไปตอนไหนเนี้ย ฉันมองคนตัวสูงที่เรียกฉันให้ตื่นก่อนจะดันตัวเองให้ลุกขึ้น
-
เฮดีส
ลงไปทานข้าวกับพี่
-
ลลิน
ลินไม่หิว
-
ฉันพูดเสียงเรียบเฉย
-
เฮดีส
งั้นเลือกเอาระหว่าง จะลงไปกินข้าวข้างล่างหรือเป็นเมียพี่บนห้องนี้
-
ลลิน
!!!!!!
-
ฉันรีบลงจากเตียงทันทีเมื่อได้ยินคำขู่
-
Wolf club
-
ลลิน
-
พนักงาน
อาหารจัดเตรียมไว้ที่โซนวีไอพีเรียบร้อยแล้วค่ะคุณเฮดีส
-
เฮดีส
ขอบใจ
-
พนักงานพาเราสองคนไปที่โซนวีไอพีที่มีอาหารอยู่เต็มโต๊ะ
-
ลลิน
........
-
เฮดีส
นั่งสิ
-
ลลิน
........
-
ฉันนั่งลงตามคำสั่งของคนตัวสูงอย่างว่าง่าย ก่อนที่พี่เฮดีสจะตามมานั่งข้างๆฉัน แล้วดึงเอวฉันให้ขยับเข้าไปใกล้ๆเค้า
-
เฮดีส
หึหึ
-
ลลิน
😠😠
-
เฮดีส
ทานสิ
-
ฉันเบือนหน้าหนีทันทีที่เค้าเชิญให้ทานอาหาร
-
ลลิน
ลินบอกแล้วไงคะ ว่าไม่หิว
-
เฮดีส
อย่าเล่นตัวให้มันมากได้ไหม กินๆเข้าไปเถอะน่า
-
ลลิน
ก็เชิญกินไปคนเดียวสิ
-
เฮดีส
ฮึ ท่ามากนักนะ
-
ลลิน
อืออออ
-
พี่เฮดีสจับคางฉันก่อนจะบีบให้อ้าปากแล้วตักหมูทอดชิ้นเล็กยัดเข้าปากฉัน
-
เฮดีส
ต้องให้ใช้ความรุนแรงอยู่เรื่อย
-
ลลิน
โอ๊ยยยย
-
ฉันร้องออกมากเพราะแสบแผลที่ปาก ที่ได้มาจากความป่าเถื่อนของคนตรงหน้า
-
พอร์ช
ไอ้ดีส
-
เฮดีส
ไอ้พอร์ช วันนี้เข้าเช้าจังวะ
-
พอร์ช
กูก็มาเป็นปกติอยู่แล้ว ว่าแต่มึงเถอะ...
-
คนมาใหม่พูดก่อนจะหันมามองที่ฉัน
-
เฮดีส
เด็กใหม่กูเอง
-
ลลิน
ไม่ใช่นะคะ !!!
-
พอร์ช
?????
-
พี่พอร์ชขมวดคิ้วเมื่อเห็นท่าทีไม่เต็มใจของฉัน
-
เฮดีส
นั่งก่อนสิวะ ยืนค้ำหัวอยู่ได้
-
ว่าแล้วพี่พอร์ชก็นั่งลงตรงข้ามฉันกับพี่เฮดีส
-
พอร์ช
มึงมาแล้วรอบนึง แต่เห็นพนักงานบอกว่ามึงใช้ห้องอยู่
-
ลลิน
!!!!!!
-
เฮดีส
ก็พึ่งออกมา
-
พอร์ช
ปกติมึงไม่เอามากินที่นี่ไม่ใช่เหรอวะ
-
เฮดีส
คนนี้พิเศษใส่ไข่ 😏
-
ลลิน
พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ
-
ฉันมองทั้งสองคนที่ยิ้มเจ้าเล่ห์สลับกันอย่างหงุดหงิดที่ทำเห็นว่าฉันเป็นของเล่นชิ้นใหม่ของพี่เฮดีส
-
เฮดีส
ไม่ต้องอายหรอกน่า ของก็เคยๆกันอยู่
-
ลลิน
พูดบ้าอะไร ลินไม่เคยทำเรื่องเกินเลยกับใคร!!!
-
พอร์ช
หืม?
-
เฮดีส
พูดมากจริง
-
ลลิน
มันคือความจริง!!
-
พอร์ช
นี่มึงพาเค้ามาโดยที่เค้าไม่เต็มใจเหรอวะ
-
ลลิน
ใช่!! ไม่เต็มใจอย่างมากถึงมากที่สุด
-
พอร์ช
ไอ้ดีส
-
เฮดีส
หุบปากได้ไหมลิน!!!
-
ลลิน
โอ๊ยยยย😫
-
พี่เฮดีสเข้ามาบีบคางฉันอย่างแรงเพื่อให้ฉันหยุดพูดและกลบเกลื่อนความผิดของตัวเองเมื่อพี่พอร์ชเริ่มขมวดคิ้มไม่พอใจ
-
พอร์ช
ตกลงไม่ใช่เด็กใหม่มึง
-
ลลิน
ไม่!!!....
-
เฮดีส
ถ้าไม่หุบปาก เธอเจอดีแน่ลิน
-
ลลิน
........
-
เฮดีส
ส่วนมึงเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง
-
พอร์ช
เฮ้อออ อย่าให้ไอ้ขุนมันรู้แล้วกัน
-
เฮดีส
เรื่องไอ้ขุนพล อย่าห่วงเลยวันนี้มันไม่เข้า
-
พอร์ช
ก็ดี กูขี้เกียจฟังมันบ่น น่ารำคาญ
-
เฮดีส
กินสิ นั่งบื้ออยู่ทำไม
-
พี่เฮดีสหันมามองฉันที่ได้แต่นั่งก้มหน้าไม่พูดอะไรเพราะเจ็บแผลที่ปาก
-
ลลิน
โอ๊ยยยย
-
คนตัวสูงจับใบหน้าของฉันให้หันไปมองหน้าเค้าตรงๆ
-
เฮดีส
เป็นอะไรอีก!
-
ลลิน
อืออออ 😣
-
เฮดีส
ไหนมาดูซิ เจ็บตรงไหน
-
คนป่าเถื่อนเปลี่ยนน้ำเสียงให้อ่อนโยนก่อนจะประคองใบหน้าของฉันขึ้นมาดู
-
ลลิน
ไม่ต้อง..
-
เฮดีส
แผลที่โดนพี่กัดเมื่อกี้เหรอ 😏
-
ลลิน
!!!!!!
-
พอร์ช
😒😒😒😒
-
ลลิน
อือออ ปล่อย
-
เฮดีส
กินได้แล้ว ถ้าไม่อยากมีอีกแผลนึง
-
ลลิน
😠😠😠😠
-
เฮดีส
หรือจะให้ป้อน?
-
ฉันรีบคว้าช้อนขึ้นมาตักอาหารเข้าปากทันทีที่เค้าขู่ เพราะฉันไม่อยากโดนเค้าจูบต่อหน้าเพื่อนของเค้าและพนักงานในร้าน
-
พี่เฮดีสนั่งมองหน้าฉันแล้วยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าฉันกินข้าวตามที่เขาสั่ง
-
พอร์ช
เป็นเอามากนะมึง
-
เฮดีส
หึหึ 😏 ดีมากเชื่อฟังแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย
-
ผลส้ม สีชมพู
โปรดติดตามตอนต่อไป.......😁😁😁
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น