กรรมมักตามสนองไวดุจจรวดเเต่ของฉันทำไมติดเทอร์โบ!!!
× 0
× 0
× 0
ช่วงที่เราสอบเสร็จไม่นานมานี้เรากับเพื่อนก็ช่วยกันอัพคะเเนนบ้างละ อัพผลงานบ้างละ ทำไปทำมาเฉียดไปถึงวันศุกร์สุขหรรษา
เเต่ประเด็นก็คือ5วันที่ทำงานอย่างเต็มที่ มือที่หงิก เเละตาที่ล้าจากการมุ่งเสร็จงานก็เเทบจะล้าาาาาลูกตาก็เเทบล้วงลงจากเบ้า เอาง่ายๆโคตรเหนื่อย
"วันศุกร์เเล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยย"
"ไม่ต้องเผางานอีกเเล้วววว"
"เฮ้อโล่งไปขี้กันนปะอั้นตั้งเเต่วันจันทร์ละ---"
"อิ้ว---"
"ไม่เกี่ยวไหมเนี่ยมึงก็โอววววว ขอให้ดากเป็นริดซี่"
"วอทอิสเดอะดาก--"เเล้วเน้นมากๆ
"ยาย จอบปวดหัววะ จะรอดถึงเที่ยงไหมเนีี่ย"เราหันไปถามกลุ่มสาวน้อยหน้ายักษ์ที่สุดในห้อง(กลุ่มตูเอง--)
"ว่าละดูดิหน้าซีดยิ่งกว่าคนปวดขี้ที่วิ่งทะลุห้องไปเมื่อกี้..."
"ใกล้เที่ยงมาพูดเรื่องขี้เดี๋ยวก็หิวขี้สะหรอก--"
"เฮ้ยหมอใจเย็น"
เราก็เลยนอนไปกับโต๊ะเเต่ประเด็นคือเราเห็นเพื่อนคุยกันคิคะเลยอยากเเกล้งเลยไปหยิบเเป้งกระป๋องของอันยองจังมา
"เสร็จโจรละ!"
พร้อมกับเขย่าเเรงๆเพื่อหวังว่าเวลาเปิดฝาเเป้งเเล้วบีบใส่หน้าจอบจะเเบบฟรุ้งเฟ้อที่ไหนได้....
"อ้าาาาาาาาาาาาาาาา ทำไมไม่บอกว่ามึงไม่ปิดฝา"
สภาพก็คือเป็นขนมปังรูปคนอบกรอบเเล้วโรยไอซิ่งอะ ขาวไปครึ่งตัวที่เดียวเชียว เเทนที่จะเป็นเรานะที่เเบบหัวเราะสะใจที่ไหนได้พวกมันนะหัวเราะเเทน
"เวลามึงทำดีผลเเม่งออกช้าเนอะ พอทำชั่วครั้งเดียวโดนเองสะ55555"จอบเทศน์พร้อมหัวเราะยาวๆนะวันนั้น
ปล.จะเเกล้งเพื่อนก็ควรที่จะวางถุงกาวเเละตั้งสติก่อนนะคะทุกคนนนนนนน
