เป็นอะไรเรื่องอะไร

อ๋อ ก็ไม่เป็นอะไรหรอก

แค่หงุดหงิด

รำคาญ

รำคาญที่บ้าน

แต่ช่างมันเถอะ

ไม่จริง

ดี

มึงอยากฟังนักใช่มั้ย

กูจะระบายให้หมดเลย

กูนั่งเล่นเกมอยู่ที่บ้าน

แล้วพ่อกูก็เดินเข้ามาเห็น

เอาจริงๆ

กูเล่นของกูอยู่ทุกวัน

แค่วันนี้เขามีเวลากลับบ้านเร็วก็แค่นั้น

มาถึงก็โวยวายใหญ่โต

บอกว่ากูเล่นแต่เกม

ไม่อ่านหนังสือ

เออ ก็คงอย่างนั้นแหละ พอกูเล่นจบตาทำท่าจะลุกขึ้นห้อง

พ่อก็ไม่ให้กูไป

ถามว่ากูจะเข้าคณะอะไร

มหา’ลัยอะไร

ใช่เลยมึง

พอกูบอกว่าจะเรียนดนตรีนะมึงเอ๊ย โมโหกว่าเดิมอีก

ทำไมวะ

ตัวเองเป็นหมอแล้วคิดว่าลูกก็ต้องเรียนหมอ

ต้องเป็นหมอกันทั้งตระกูลเลยหรือไงวะ

เคยแล้ว

แม่ก็ไม่เห็นด้วยกับกูเท่าไหร่หรอกนะ

แต่แม่ก็ไม่ได้ห้าม

มีแต่พ่อเนี่ยแหละ

เขาก็อ้างเรื่องรายได้

เรื่องความมั่นคง

เรื่องเกียรติยศชื่อเสียงของเขา

เป็นเหตุผลที่ไม่ได้สนใจความรู้สึกกูเลย

ก็นั่นน่ะสิ

พ่อกูคงกลัวกูผลาญสมบัติเขาหมดมั้ง

ไอ้ขาม

ตกลงมึงจะเข้าข้างใคร

มึงเป็นคนสอนกูเล่นกีต้าร์นะเว้ย

เพราะมึงเลย

เพราะมึงนั่นแหละ

กูถึงเล่นดนตรี

แล้วก็เลิกไม่ได้ถึงตอนนี้

มึงช่วยพากูเที่ยวดีกว่า

ถึงจะเรียกว่าหวังดีกับกูของจริง

เรื่องขัดขวาง

เอาไว้เป็นหน้าที่ของพ่อกูก็พอแล้ว

กูมีที่นึง

อยู่แถวปราจีน

แถวนครนายก

แถบๆ นั้น

มันสวยมากไอ้ขาม

บรรยากาศก็ดี

ยิ่งเราไปวันธรรมดานะ

กูว่ามันยิ่งดี

คนไม่เยอะ

ไม่ต้องแย่งกันเที่ยว

ยิ่งตอนนี้มีเทศกาลด้วย

เขาจัดสวนอยู่

ดาษดา

เคยได้ยินปะ

กูหามาจากในเน็ต

เขารีวิวกันตั้งเยอะตั้งแยะ

มึงไม่เห็นได้ยังไง

ไปอยู่ที่ไหนมาวะ

มันดีจริง กูรับรอง

ป่าว

ยังไม่เคย

กูก็พูดตามที่เขาเขียนนี่แหละ

ก็ต้องเชื่อสิวะ รูปโคตรสวยเลย

นี่กูกะว่าจะหาที่นั่งเล่นกีต้าร์ แล้วก็ให้มึงถ่ายคลิปให้กู

ใช่

ไปไกลขนาดนี้ จะได้ไม่เสียเที่ยว

มึงก็เข้าไปดูรูปดิ

เอาลิ้งค์นี้ไป

www.dasada.com

ทำไมวะ

งั้นไปถามไอ้หัวหน้าดีกว่า

กูจำได้ว่ามันมาจากปราจีน

ใช่มั้ยวะ

มึงจำได้ปะ

ท่านหัวหน้า

มึงเป็นคนปราจีนป่าววะ

โอ้โห

มุกแบบนี้มึงยังกล้าเล่น

นั่นไงไอ้ขาม

ดีใช่มั้ย

พวกกูจะไป

กูจะถามมึงแค่นี้แหละท่านหัวหน้า

มึงไปเล่นเกมส์ต่อได้

ในดาษดาก็มีร้าน แต่กูว่าราคามันแพง

กูหามาแล้ว

อ่านมาจากรีวิวเหมือนเดิม

ร้านก๋วยเตี๋ยว แต่มีทั้งกุ้งทั้งกั้ง

มึงดูลิ้งค์นี้

นี่

www.GungGang.com

ต้มยำไข่ ใส่กุ้ง น่ากินโคตร

กุ้งตัวใหญ่ด้วย

รีวิวบอกว่ากุ้งกับกั้ง เด็ดมาก

ทำไมวะ

อร่อยหรอ

มึงรู้ได้ไงว่าสดหรือไม่สด

รู้ได้ไงวะ

เออ บ้านกูมีแต่แม่บ้านทำ แม่ทำไม่เป็นหรอกมั้ง

ไม่เคยเห็นแม่ทำเลย

เออ นี่ขนาดเป็นคนเดียวกันกับที่รีวิวที่เที่ยวเมื่อกี๊นี้นะ

ทำไมความจริงกับในรีวิวมันต่างกันเหมือนฟ้ากับเหวขนาดนี้

ดี มื้อเย็นมากินที่บ้านมึงดีกว่า

กูอยากกินกับข้าวบ้านมึงอีก

อร่อยทุกอย่าง

กูไปร้านแพงๆ บางร้านยังสู้ไม่ได้

ดียังไงของมึง

เออหวะ ฮ่าๆๆ

เออ นึกว่าจะเชื่อได้หมด ที่ไหนได้

เหมือนใคร

เหมือนยังไงว่ะ

มีสิวะ เยอะแยะ

ก็อย่างเรื่องมึงไง

พ่อกูบอกว่ามึงมันคนซื่อ ให้กูคบกับมึงไว้ มึงจะเป็นเพื่อนที่ดีของกู

แล้วไงต่อ เหมือนยังไง

...

ก็ที่กูไม่เชื่อ เพราะพ่อกูพูดผิดชัวร์ๆ ไง

เรื่องเรียนของกู กูต้องรู้ดีกว่าใครสิวะ

ดี คราวหน้ากูก็คงต้องทำแบบนั้นแหละ อ่านจากที่เดียวแม่งเชื่อเลยไม่ได้

กูไม่รับปาก

จริงๆ แล้วพ่อกูเป็นนักรีวิวที่ดีคนหนึ่งเลยหวะ

ฮ่าๆๆ

ก็เพราะพ่อกูรีวิวเรื่องมึงไว้ได้โคตรถูกต้องไงไอ้ขาม

มึงมันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกูเลย