หมี

มึงอยู่ปะวะ

เครียดว่ะ

ไม่ใช่ว่ะ

กูกลัว

กูเผลอฆ่าคนไปว่ะ

กูจะหลอกมึงทำไมวะ กูสับสน กูเครียด กูกลัวไปหมด

ไม่ต้อง

มันคงไม่มีทางรู้เรื่องอะไรอีกต่อไปแล้วว่ะ

กูฆ่าไอ้มิว

กูเอาศพไอ้มิวไปทิ้ง...

ไอ้หมี

กูจริงจังมาก

กูขี้เกียจฟูมฟายกับเรื่องที่เกิดขึ้น

กูรู้ว่ากูแม่งผิดมากแต่กูฆ่ากับไอ้มิวด้วยมือของกูเองเมื่อคืน

กูกลัว

มันเหี้ยกว่านั้นเยอะ

กูไม่อยากพูด

กูไม่อยากเสียงดัง

กูพูดเสียงดังไม่ได้

มันจะได้ยิน

อยู่คอนโด

ในตู้เสื้อผ้า

แม่งกลับมา

กูกลัว

ไอ้มิว

ไอ้หมี

กูฆ่ามันไปแล้ว

กูเอาศพยัดใส่กระเป๋าเดินทางแล้วเอาไปทิ้งทะเลเองกับมือ

มันจะกลับมาได้ยังไงวะ

กูแม่งสร่างเมาตั้งแต่รู้ว่าไอ้มิวมันกลับมาแล้ว

กูก็ไม่รู้

แต่ที่รู้ตอนนี้คือมันกลับมา

กูไม่รู้

กูไม่รู้อะไรสักอย่าง

กูนัดกับไอ้มิวมากินเบียร์ที่ห้องเมื่อวานตอนเย็น มึงก็รู้...

มันก็ไม่มีอะไรหรอก จนไอ้มิวแม่งเมา

มันสารภาพรักกู

มึงเชื่อกูบ้างเถอะ

กูก็คิดแบบมึงนั่นแหละ

แต่แล้วไงวะ แม่งก็มาสารภาพรักกูนี่ไง

กูพูดตามตรงเลยนะ

ว่ากูไม่ได้รังเกียจเกย์

ถึงการสารภาพรักของมันจะเป็นไปไม่ได้

แต่กูยังเห็นแม่งเป็นเพื่อนเสมอ

กูรักมันเท่ากับที่กูรักมึง

พวกมึงคือเพื่อนที่ดีที่สุดของกู

มันจะข่มขืนกู...

กูตกใจ เลยเอาขวดเบียร์ฟาดเข้าหน้ามันเต็มแรง

แล้วเผลอต่อยหน้าซ้ำไปไม่รู้ตั้งกี่รอบ

รู้ตัวอีกทีแม่งก็ตายห่าไปแล้ว

เออกูก็รู้

ก็กูทำไปแล้ว จะให้ทำไงวะ

ตรงโขดหินสุดหาดที่เราเจอกันครั้งแรกน่ะหรอ

กูยังจำได้ ตอนนั้นมึงกับไอ้มิวเข้ามาช่วยกูต่อยไอ้ขี้เมาพวกนั้น

ตอนนั้นแม่งเกือบไม่รอด

เพราะพวกมึงไง

กูถึงรักพวกมึงขนาดนี้

แต่กูก็ยังทำกับไอ้มิวไปแบบนั้น

อืม

กูขอบคุณมึงมากนะ

แต่ไอ้มิวมันอยู่หน้าห้อง

ถ้าไมใช่ผีแล้วมันคืออะไรวะ

แม่งมาเคาะประตูเรียกกูตั้งแต่บ่าย

ตอนกูส่องตาแมวไปเห็นมันยืนหน้าห้อง

กูกะแม่งเผลอสบตากันพอดี

กูจำได้ลางๆ ว่าเมื่อวานมันก็เป็นแบบนี้

มันต่างกันตรงที่เมื่อวานกูเปิดให้มัน แต่วันนี้ไม่

แม่งยิ่งเคาะประตูดังขึ้นไปอีก แล้วเรียกชื่อกูดังไปทั้งตึก

กูเลยหนีเข้ามาอยู่ในตู้ตั้งนานแล้ว

ตอนนี้แม่งเงียบไปแล้ว

เออ

กูลืมไปเลย

เฮ้ย

แต่มะวานที่ไอ้มิวมันมาเคาะห้องก็เพราะว่ามันลืมกุญแจ

หมีกูกลัว

ช่วยกูด้วยนะ

มึงถึงแล้วหรอ

กูได้ยินเสียงเคาะประตู

หมีตอบกูที

กูไปเปิดละนะ

กูกลัว

แม่งไม่เหมือนผีเลย

กูทำไม่ได้

กูจะพยายาม

หมี

ทำไมกูคุ้นเหตุการณ์นี้จังวะ

เบียร์จำนวนขวดเท่าเดิม

มึงดูสิ

มันใส่ชุดมาเหมือนเดิม

แล้วไหนจะก่อนหน้านี้ที่มันเรียกกูหน้าประตู

ถ้าไม่นับที่กูแอบไปหลบมัน

แม่งพูดประโยคเดิมด้วยซ้ำ

แล้ว

กูจะฆ่ามันอีกรอบไหม

กูกลัวแม่งจะเหมือนเดิมอีก

ไม่มั่นใจว่ากูจะรอไหวไหม

แน่นอน

มึงไม่ต้องมาแล้วก็ได้นะ

กูโอเคแล้ว

ไม่ใช่ผีหรอก

ไอ้มิว

มันก็คือไอ้มิว

และแน่นอนว่ามันไม่มีทางเป็นผี

เพราะถ้ามันเป็นผี

มันจะไม่มีทางตายอีกรอบ

กูฆ่ามัน

หมี

มึงอยู่ปะวะ

เครียดว่ะ

มึงตอบกูไปแล้วนี่

ช่างมัน

กูกลัว

กูเผลอฆ่าคนไปว่ะ

กูจะหลอกมึงทำไมวะ กูสับสน กูเครียด กูกลัวไปหมด

ไม่ต้อง

กูบอกมึงไปแล้วไม่ใช่หรอหมี

ก็กูฆ่าไอ้มิวไปแล้วไง

มึงจะให้กูบอกซ้ำกี่รอบ

ก็กูบอกว่าเอาศพไอ้มิวไปทิ้ง...

แล้วมึงก็จะด่ากูว่า

เพ้อเจ้อละมึงอะ

ทำไมกูคุ้นเหตุการณ์นี้จังวะ

ไอ้หมี

กูจริงจังมาก

กูฆ่าแม่งไปแล้ว ฆ่ากับมือของกูเอง

กูกลัว

มันเหี้ยกว่านั้นเยอะ

มึงไม่ต้องโทรมา

แม่งคุ้นๆ

กูไม่อยากพูด

กูไม่อยากเสียงดัง

กูพูดเสียงดังไม่ได้

มันจะได้ยิน

อยู่คอนโด

ในตู้เสื้อผ้า

...

ทำไมกูแม่งคุ้นจังเลยวะ

แต่เลื่อนข้อความขึ้นไปก็ไม่เจออะไร

สรุปเลยนะ

กูฆ่าไอ้มิวไปเมื่อคืนแต่ตอนนี้ไอ้มิวมันยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องกู

แล้วมึงก็เลิกพูดว่ามันเพ้อเจ้อสักที

กูว่ากูบอกมึงเรื่องนี้ไปแล้วนะ

กูตัดสินใจแล้ว กูจะให้ไอ้มิวเข้ามาในห้อง

มึงก็คงจะมาหากูสินะ

ออกเดินทางเลยเพื่อน เดี๋ยวรถจะติดเพราะรถชนอีก

แล้วมึงก็มาไม่ทันตอนกูฆ่ามันอีก

โอเค

งั้นกูไปเปิดประตูให้ไอ้มิวละ

มึงมาเร็วๆ เถอะ

กูกำลังเมาได้ที่เลยมึง

อยู่ไหนแล้วมึงอะ

หมีตอบ!

รีบมาเถอะ

เผื่อจะทันฉากเลิฟซีนกูกะไอ้มิว

แม่งเหมือนเมื่อวานเป๊ะเลย

เบียร์จำนวนขวดเท่าเดิม

มึงดูสิ

มันใส่ชุดมาเหมือนเดิม

แล้วไหนจะก่อนหน้านี้ที่มันเรียกกูหน้าประตู

แม่งพูดประโยคเดิมด้วยซ้ำ

เดี๋ยวถ้ามันมีฉากเลิฟซีนแบบที่กูคิดไว้

กูว่าจะลองฆ่ามันดู

แน่นอน

ที่มึงไม่ถึงซะทีเพราะรถติด?

มึงไม่ต้องมาแล้วก็ได้นะ

กูโอเคแล้ว

ไม่ใช่ผีหรอก

ไอ้มิว

มันก็คือไอ้มิว

และแน่นอนว่ามันไม่มีทางเป็นผี

เพราะถ้ามันเป็นผี

มันจะไม่มีทางตายอีกรอบ

กูฆ่ามัน

หมี

มึงอยู่ปะวะ

เครียดว่ะ

กูว่าแล้ว

กูว่ากับมึงกำลังติดอยู่ในช่วงเวลาอะไรสักอย่าง

กูฆ่าไอ้มิวเมื่อวานเอาศพไปทิ้งและตอนนี้มันกลับมา...

เดี๋ยวกูจะลองฆ่าไอ้มิวอีกรอบ

ถ้ากูทักมึงไปอีกช่วยตอบกูยาวๆ ทีนะ

กูอยากอยู่คุยกับมึงนานๆ

ก่อนที่แม่งจะกลับมาเริ่มใหม่อีก

กูจะลองเปลี่ยนอะไรบางอย่างดู

กูฆ่ามันละ

หมี

มึงจำไม่ได้จริงๆ หรอ

แล้วเจอกัน...

แล้วคุณล่ะ จำไม่ได้จริงๆ หรอ

ว่าเมื่อวานคุณก็อ่านประโยคนี้

หมี

มึงอยู่ปะวะ