ทดสอบ
× 0
× 0
× 0
Part : แท
“แม่~”
“...555หงอยเป็นหมากินข้าวบูดเลย”
“ไม่ตลกเลยแม่ พี่เขาคิดมากไปแล้วเห็นมั้ย” ได้เรื่องจนได้แม่ฉัน บอกแล้วว่าอย่าๆ เป็นไงล่ะ
“ฉันแค่อยากดูดุบ้าง ผิดตรงไหน?”
“แม่ก็ไปดุกับคนอื่นสิ กับป้าซอยแปดโน่น”
“ไอ้แท...” แม่ฉันน่ะสายตลก ไม่สิ บ้ามากกว่า ส่วนป้าซอยแปดนั่นได้ข่าวว่าแกตามเต๊าะมาหลายเดือนแล้ว
งงล่ะสิ ค่ะ แม่ฉันก็ชอบผู้หญิง เพราะอะไรน่ะหรอ ไม่รู้ว่าเพราะพ่อหนีไปมีเมียใหม่รึเปล่า แต่ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะแกไม่เห็นจะโกรธอะไร บางครั้งพ่อยังมากินข้าวด้วยอยู่เลย
“แทจะไปเป่าหูป้าซอยแปด ว่าแม่น่ะเป็นคนนิสัยไม่ดี ชอบเล่นกับความรู้สึกคนอื่น”
“...เออ ขอโทษ อย่าปากหมาเชียว”
“ไม่ทันแล้วมั้ยแม่ พี่เขางอนไปแล้วเนี่ย” ทีนี้งานหนักก็ตกอยู่ที่ฉัน ต้องตามไปง้อวันนี้เลยมั้ยนะ ...ไปก็ไปวะ
“เดี๋ยว~ จะไปไหน?”
“ไปง้อเขาไง” แม่คว้ามือฉันที่กำลังลุกจากโซฟาพร้อมคว้ากระเป๋า
“มันดึกแล้ว อันตราย ถ้าเขาชอบแกจริงๆเขาไม่งอนนานหรอกน่า”
“แม่ แต่หน้าพี่เขาจริงจังมากเลยนะ” ฉันยังคงดื้อจะออกจากบ้านตอนนี้ให้ได้
“ไอ้แท แกฟังแม่นะ ถ้าแกชอบใครมากๆซักคน แกจะพยายามปรับตัวเข้าไปในโลกของเขา อย่าตื่นตูม ให้เขาได้ปรับตัวเข้าหาแกบ้าง”
“...”
“สวยใช่มั้ยล่ะ? ฉันรู้” เกือบดีแล้วล่ะ เกือบมีสาระ
“เสียดายข้าวจัง”
“ไอ้แท!” ฉันวิ่งขึ้นห้องทันทีที่แม่ง้างมือ มันก็จริงอย่างที่แม่พูด ถ้าคนสวยชอบฉันจริงๆเธอจะพยายามเข้ามาในโลกของฉันเอง
หวังว่าฉันจะคิดถูกนะที่ไม่ตามไปง้อ ให้เธอมีเวลาปรับตัวบ้างน่าจะดี
...
08.29 น.
ไม่มี... ไม่มีแจ้งเตือนจากเธอ ไหนบอกว่าถึงบ้านจะบอกกันไง ไม่น่ารักเลย
ฉันกดโทรออกอย่างหงุดหงิดใจ คนเราชอบทักไลน์เวลามีเรื่องด่วน โทรสิโทร!
“รับสิคนสวย...” สายแรกไม่รับ สายที่สองก็ไม่ และสามสี่ก็ตามมาติดๆ ถ้ามือถือไม่ได้อยู่ใกล้ตัวจริงๆป่านนี้ก็น่าจะรู้แล้วว่ามีสายเรียกเข้า
เอ๊ะ?รึว่าหลับ... ปิดเสียงหรอ จริงๆเธอน่าจะตื่นแล้วนี่ เห็นบ่นอยู่ว่าวันนี้มีงานเช้า รึว่า...
แฟนเก่าเธอบุกบ้านหรอ!! รีบเลย! ไม่อาบแล้วน้ำ! ฉันคว้ากระเป๋าที่ไม่เคยเอาสัมภาระออก วิ่งลงบันไดมาอย่างแตกตื่นจนแม่โผล่หน้าจากห้องครัวมาดู
“ไอ้แท! อีกแล้วนะ! ฉันทำกับข้าวไปเพื่ออะไรเนี่ย!”
รอฉันก่อนคนสวย ถ้าไอ้บ้านั่นมันแตะตัวเธอแม้แต่นิดเดียว ฉันเอาเลือดหัวมันออกแน่!
...
Part : ฟานี่
“ฉันโทรหาแกจนสายจะไหม้แล้ว”
“แหะๆ โทษที ฉันลืมมือถือไว้ที่บ้าน” เฮ้อ~อาการของคนไม่ได้นอนก็จะเบลอๆหน่อย เอาแต่คิดเรื่องเด็กบ้านั่นจนลืมดูเวลาซะได้ สรุปไม่ได้นอน
“เออๆ จะบอกว่าลูกค้าสั่งให้แก้งานเก่านิดหน่อย”
“ได้ๆ สบายมาก”
“สบายตรงไหนวะ นี่รอบที่สิบแล้วมั้ง”
“เออน่า ไม่มีรอบต่อไปแล้วล่ะ”
“แกแน่ใจ?”
“แน่สิ เพราะฉันจะเท” ฉันพูดจริงด้วย แก้เก่ง แก้อยู่นั่น แก้จากแบบล่าสุดกลับไปเป็นแบบแรก! เงินก็ได้เท่าเดิม! แต่ต้องทำ...
“แล้วนี่เด็กแกไม่ตามมาด้วยหรอ?”
“...” อุตส่าห์หยุดคิดได้แล้วเชียว ถึงจะไม่กี่นาทีก็เถอะ
“มีอะไรรึเปล่าแก”
“...ยุนอา ปรึกษาอะไรหน่อยสิ”
จนได้ล่ะนะ บางเรื่องคิดคนเดียวมันก็ไม่รอด อย่างน้อยขอความคิดเห็นคนนอกบ้างก็ดี
ฉันเล่าเรื่องแม่ของแทให้เพื่อนฟัง แล้วยัยเพื่อนตัวดีก็ย้ายข้างเรียบร้อย ฉันตัวคนเดียว...
“ถ้าฉันมีลูกสาว ก็ต้องหวงเป็นธรรมดาป่ะวะ แล้วแม่น้องรู้มั้ยว่าแกห่างกับน้องเขากี่ปี รึว่าเขายังไม่รู้ว่าลูกตัวเองชอบผู้หญิงด้วยกัน”
เออว่ะ แต่ท่าทางขนาดนั้นน่าจะรู้แล้วแหละ นี่ฉันคิดมากมากกว่าคบใครมาเลยนะเนี่ย ปวดหัว! ทำไมต้องมากังวลเรื่องเข้าหาผู้ใหญ่ตอนอายุเท่านี้ด้วยวะ!
“ฉันควรทำยังไงต่อ?”
“ไม่น่าถาม ชอบน้องเขาจริงจังมั้ยล่ะ?”
“...เออ ชอบ”
“ชอบก็ลุยสิ ฉันไม่ได้เห็นแกหน้าเครียดแบบนี้มานานแล้ว ขอถ่ายรูปหน่อย”
“ยุนอา!!”
“555 ว้าย~แพ้เด็ก”
ฉันต้องปรับความเข้าใจกับตัวเองใหม่ จริงๆแล้วแม่ทุกคนก็หวงลูกสาวแต่แค่แสดงออกไม่เหมือนกัน
ฉันต้องไปบ้านแทบ่อยๆ... เพื่อเอาใจแม่เด็กของฉัน...
...
17.39 น.
โอเค ฉันพร้อม เปลี่ยนเป้าหมายจากเลิกงานกลับบ้านตัวเองเป็นบ้านแทแทน
ของเอาใจเต็มหลังรถไปหมด ฉันแวะตลาดเพื่อตุนของที่คิดว่าแม่แทจะชอบ น่าจะนะเพราะคิดเอง
มือถือที่ไม่ได้ติดตัวมาทำให้บอกใครไม่ได้ว่าจะไปไหน รวมถึงแทด้วย ฉันไม่ได้บอกว่าจะเข้าไปหา ไม่รู้อยู่บ้านมั้ย
ฉันใช้เวลาไม่นานมาถึงจุดหมาย ความสงสัยเริ่มผุดเข้ามาในหัว ทำไมดูเหมือนวันนี้ไม่ได้มีแค่แทกับแม่ของเธอ
ตั้งสติแป๊บนึง ทำเป็นขั้นตอน ลงรถ ถือของ กดกริ่ง แล้วรอ...
“มาหาใคร?” เด็กสาวที่อายุน้อย น้อยกว่าฉัน แถมเหมือนจะน้อยกว่าแทด้วยเดินออกมาถามไถ่ฉันที่ยืนเอ๋ออยู่หน้าประตูรั้ว
“เอ่อ... แทอยู่มั้ย?”
“ไม่” ตอบห้วนเหมือนกวนตีน แต่น่าจะกวนจริงๆดูจากหน้านิ่งๆนั่นแล้วเรียกตีนสบาย แต่สวย
“แล้วจะกลับมาตอนไหนคะ?”
“ไม่รู้” อุตส่าห์มีคำลงท้าย ไม่คิดจะเติมให้กันหน่อยรึไง เอาไงต่อดีล่ะ เด็กนั่นไม่อยู่ แถมนี่ใครก็ไม่รู้ไม่เคยเจอด้วย
“กิ!ใครมาหรอลูก!” เสียงแม่แทดังมาจากในบ้าน กิหรอ... ชื่อเด็กคนนี้สินะ
แทมีน้องด้วยหรอ ทำไมวันนั้นมาไม่เจอ... ช่างเถอะ แม่เธอเดินออกมาแล้ว โอเคค่อยโล่งใจ
“ฟานี่หรอลูก แทมันยังไม่กลับมาเลย เข้ามาก่อนๆ” เดี๋ยวนะ...แทนฉันว่าลูกด้วย เกิดอะไรขึ้น ทำไมวันนั้นกับวันนี้ช่างต่างกันเหลือเกิน รึว่าตะวันยังไม่ตกดิน
แม่เปิดประตูให้ฉัน แถมให้...กิช่วยถือของด้วย แปลก... ฉันเริ่มกลัวแล้วนะ ไม่น่ากล้าหาญอยากลองของเลย
ฉันเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับความกล้าๆกลัวๆ ไปไหนนะแท รีบกลับมาช่วยฉันที
“แม่กำลังจะทำกับข้าวพอดีเลย อยู่ทานข้าวด้วยกันเลยก็ดีนะ” คนเป็นแม่ยิ้มสดใสจนฉันเกร็งไปหมด
เดินเข้ามาในครัวก็เจอกับ...ใครวะเนี่ย! แง~อยากกลับบ้าน~
“คุณ” แม่เรียกผู้ชายที่ยืนหั่นผักให้หันมาทางฉัน “นี่ฟานี่ เด็กไอ้แท ไม่สิ ไอ้แทเป็นเด็กเขาต่างหาก” แค่กๆๆ สำลักเลยจ่ะแม่จ๋า แม่รู้หรอ!
“ส...สวัสดีค่ะ”
“...สวยนะเนี่ย” ผู้ชายดูมีอายุไม่มากหันมาส่งยิ้มให้ฉันแล้วเอ่ยชม “ไอ้แทนี่ไม่เบาจริงๆ เหมือนแม่เลย”
“แน่น๊อน คนมันสวย”
“ผมหมายถึงคารมณ์ดี ไม่ใช่หน้าตาดี โอ้ย!” แล้วแม่กับ...ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นพ่อก็ฟาดกันยกใหญ่ ปล่อยให้เถียงกันไปดีกว่า ฉันถอยหลังออกมาจากตรงนั้นแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...นี่”
“เชี้ย! ...โทษทีฉันตกใจ” อยู่ๆกิมาสะกิดไหล่ตอนฉันกำลังเหม่อ ดีนะไม่ฟาดหน้าเข้าให้
“เป็นแฟนแทหรอ?”
“ป...เปล่าๆ” ถามงี้เลย
“แล้วมาหามันทำไม?”
“คือ...แค่เอาของมาฝาก เดี๋ยวจะกลับแล้ว ขอตัวนะ-...”
“ฟานี่ นั่งเลยลูก กับข้าวเสร็จแล้ว” ไม่ทันแล้ว หนีไม่ได้แล้ว...
ฉันยืนตัวแข็งประมาณสิบวิ ยังไงก็ไม่รอดแล้วอะเนอะ คิดว่ากินข้าวนอกบ้านละกัน นอกบ้านตัวเอง
“แม่ยังไม่ได้แนะนำเป็นทางการเลย นี่พ่อไอ้แท” คนเป็นแม่ชี้นิ้วไปทางผู้ชายหัวโต๊ะ “แล้วนี่น้องไอ้แท แต่คนละแม่”
หืม? คนละแม่หรอ นี่แปลว่าแม่แทเป็นเมียน้อยหรอ เอ๊ะ?แล้วกิจะยอมมาบ้านเมียน้อยพ่อทำไม... งงไปหมดแล้ว
“สวัสดีอีกครั้งค่ะ ขอโทษนะคะที่มารบกวน”
“รบกวนอะไรกัน กินข้าวหลายคนสนุกจะตาย ปกติไอ้แทมันชอบทิ้งแม่ให้อยู่คนเดียว” น่าเอ็นดู~ นิสัยไม่ดีเลย ไปขลุกอยู่กับฉันแล้วทิ้งแม่ไว้คนเดียว
“จริงหรอคุณ อยู่คนเดียวจริงๆหรอ?”
“เอ๊ะ! จะเอาไง หาเรื่อง” ตีกันอีกแล้ว ส่วนกิก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ตักข้าวเข้าปาก ใส่หูฟังนั่งดูอะไรก็ไม่รู้
ฉันได้แต่ยิ้มแหยๆกลับไปแล้วตั้งใจกินของตรงหน้า กลับมาซักทีสิแท...
...
Part : แท
19.03 น.
เฮ้อ~ เซ็งชะมัด นั่งรอทั้งวันเธอก็ไม่มา หายไปไหนก็ไม่รู้ โทรศัพท์ก็ไม่เอาไป โกรธฉันมากเลยใช่มั้ย แม่นะแม่
ฉันเดินทอดน่องเข้าหมู่บ้านมาอย่างหมดแรง จริงๆพี่วินก็เข้ามาส่งได้แหละ แต่อยากอินดี้เดินเข้าบ้านผ่านไฟข้างทางแบบคูลๆ
หืม? น...นั่น รถคนสวย! จอดอยู่หน้าบ้านฉัน มีรถของพ่อด้วย ไอ้กิต้องมาด้วยแน่ๆ!
“แม่!!” ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านพุ่งตัวไปหาเสียงที่คุยกันดังโหวกเหวก แล้วก็เจอ... “พี่...”
“เสียงดังทำไมไอ้แท หายไปไหนมา นึกว่าตายไปแล้ว” เสียงแม่ไม่ได้เข้าหูฉันเลย คนสวยที่นั่งพูดคุยกับครอบครัวฉันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
นี่...เธอมาหาฉันที่บ้านหรอ ก็ตอนแรกทำเหมือนท้อใจไปแล้วนี่ ฉันคิดตลอดทั้งวันเลยนะว่าจะง้อยังไง อยู่ๆก็มาโผล่ที่นี่ซะงั้น
“ไม่เห็นพ่อหรอแท จ้องแต่แฟนตัวเอง”
“แค่กๆๆ” คนสวยสำลักน้ำเฉยเลย ฉันเลยต้องรีบเข้าไปลูบหลังให้ “ยังค่ะพ่อ ยังไม่ถึงขั้นนั้น”
ฉันไม่ได้แย้งอะไรได้แต่ลูบหลังให้แบบนั้น อยากจะถามมากๆว่ามาที่นี่ทำไม แต่ก็นะ อยู่กันเยอะ ไม่อยากพูดอะไรมาก
จะว่าไปเธอก็มาวันที่เจอครอบครัวฉันครบทุกคนเลย ดี จะได้ไม่ต้องแนะนำให้ยุ่งยาก
ไอ้กิที่ปกติจะดี๊ด๊าเวลาเจอฉันกับนั่งเงียบไม่พูดไม่จา ถึงเราจะเป็นพี่น้องต่างแม่ แต่ก็รักกันเหมือนพี่น้องทั่วไปนั่นแหละ มันเข้าใจที่พ่อมากินข้าวที่นี่บ้าง บางทีฉันก็พาแม่ไปบ้านมันนะ ทุกคนเข้าใจกันดี ดีจนฉันไม่อยากจะเชื่อ
“แล้ว...ไหนข้าวของแท”
“...”
“...ทุกคน อย่าบอกนะว่าหมดแล้ว!”
“แกอยากมาช้า อดเลย สมหน้า” แม่พูดเหมือนผู้ชนะที่วันนี้กับข้าวที่ทำไม่เหลือเลย เหมือนลงโทษที่ฉันชอบหายทิ้งให้อยู่คนเดียว
“ใจร้าย!”
“ผมขอตัวนะคุณ ไอ้กิต้องกลับไปอ่านหนังสือน่ะ” ไม่สนใจฉันแถมเปลี่ยนเรื่องอีก พ่อนะพ่อ
“ค่ะ ขับรถดีๆ ออกไปส่งพ่อแทนแม่ที ...แท!”
“รู้แล้วน่า...” ฉันเดินตามตูดพ่อมาติดๆไอ้กิก็เดินตามหลังฉันมาติดๆเหมือนกัน
“แท รู้จักคนนี้มั้ย?”
“...ทำไม มันทำอะไรกิ” รูปคู่แข่งฉันเอง ฉันหมายถึงไอรีน เธอหายไปเลยตั้งแต่วันนั้น อยู่ๆกิมาถามแบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้น
“ไม่มีอะไร” ฉันรู้นิสัยมันดี มีอะไรไม่บอกหรอก บอกอีกทีตอนเกิดขึ้นแล้ว “แทเป็นแฟนกับพี่ฟานี่รึยัง?”
“ก็พี่เขาบอกอยู่ว่ายัง”
“งั้นก็ขอสิ...” แล้วมันก็เดินขึ้นรถไป วันนี้ดูเงียบจนน่าแปลกใจ ใครจับมันรมควันยากันยุงรึเปล่า ดูเมาๆ
คำพูดกิวนอยู่ในหัวจนฉันไร้สติเดินเข้าบ้านมาตอนไหนไม่รู้ แม่หายไปแล้ว เหลือแต่คนสวยนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว เธอหันมาส่งยิ้มให้ ฉันเองก็ยิ้มตอบกลับเช่นกัน
พอจ้องหน้าเธอนานๆแล้ว ก็รู้สึกไม่เหมาะสมกับเธอซะงั้น แต่...ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมเดินออกมาเพื่อให้เธอเจอคนที่ดีกว่าหรอกนะ
ฉันน่ะ ดีที่สุดในจักวาลนี้แล้ว...
...
-หูย~ หลงตัวเองอ่า... ใครก็ได้ช่วยเขย่าแทที เหมือนจะไร้สติ555
-ที่เอากิเข้ามาเกี่ยว เพราะคิดว่าไม่แต่งไม่ได้ ไอเลิฟคุณหมี แต่รักฟานี่ ชอบเจ้าแท และอยากงอแงกับไอรีน นัวเนียไปหมด จริงๆก็ชอบทุกคนนั่นแหละ หัวใจเรากว้าง💛
-อย่าลืมกดไลท์ กดติดตามด้วยน้า~ เจอกันตอนหน้าค่ะ NC จะไม่น้อยหน้าใคร คิคิ
