บุญตายืนนิ่งจนเขาต้องค่อยๆจับเธอหันมามองใบหน้าเปื้อนน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาสีน้ำเงินเข้มนั้นทำให้เขาเป็นกังวล... เธอดีใจจนร้องไห้หรือเสียใจจนร้องไห้กันแน่   

" นี่เป็นครั้งที่สองที่พี่ท่องกลอนให้ตาฟัง " เธอยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา   

" ครั้งแรกตอนพระอาทิตย์ขึ้น ครั้งนี้ตอนพระอาทิตย์ตก...ตาช่วยอยู่ดูพระอาทิตย์กับพี่ไปตลอดชีวิตได้ไหมครับ" เธอสืบน้ำมูกฟึดฟัด  

" ต้องดูก่อนว่าคนตรงหน้าทำตัวดีแค่ไหน " มือหนาดึงเธอเข้ามากอดไว้แนบอก 

" พี่สัญญาว่าพี่จะทำตัวดีๆ จะเชื่อฟัง จะไม่หึงหวงจนเกินเหตุ และต่อไปนี้จะเชื่อใจตา ตากลับบ้านกับพี่นะครับ " บุญตาเงียบไปจนเขาหวั่นใจกลัวว่าเธอจะปฏิเสธ 

" พี่หาคนมาช่วยตากับยายได้ไหมคะ ตาเป็นห่วงพวกท่าน " คาร์ลอสพ่นลมหายใจออกทันทีเมื่อสิ่งที่เธอเอ่ยออกมาไม่เป็นอย่างที่คิด 

" ได้สิครับเดี๋ยวพี่จะหาคนมาช่วยท่านสักหลายๆคนดีไหม"  

" สักสองคนก็พอค่ะ... พวกท่านดีกับตาเหลือเกิน ตาคงอดคิดถึงพวกท่านไม่ได้ " มือหนาลูบผมเธอเบาๆก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากสวยเป็นการปลอบ  

" ตาไปอาบน้ำนะครับ เดี๋ยวอีกชั่วโมงจะมีช่างมาช่วยตาแต่งตัว " บุญตาขมวดคิ้วมองหน้าเขา 

" ทำไมต้องมีคนมาช่วยแต่งตัวคะ " คาร์ลอสส่งยิ้มหวานให้เธอ  

" จะไปดินเนอร์กับพ่อตาทั้งที ก็ต้องดูดีหน่อยสิครับ...ป่ะ เดี๋ยวพี่อาบน้ำให้ " เธอรีบขยับตัวออกจากเขาทันที  

" ไม่เอาหรอกค่ะตาอาย " ใบหน้าสวยแดงซ่านไปจนถึงใบหู 

" จะอายอะไร พี่ก็เคยเห็นทุกอย่างของตามาแล้ว อาบน้ำให้ตาพี่ก็เคยมาแล้ว " ใบหน้าหล่อคมสันยิ้มเจ้าเลห์ให้เธอ จนเธอต้องก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าที่แดงซ่าน  

" แต่ตาไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว " ร่างแกร่งเดินเข้าไปซ้อนกอดเธอจากด้านหลัง ก่อนจะลูบหน้าท้องเธอไปมาด้วยความรัก 

" ไม่ว่าตอนไหนตาก็สวยสำหรับพี่ " มือหนาอุ้มร่างบางขึ้นก่อนจะพาเธอเดินเข้าห้องน้ำ แล้วช่วยเธอถอดเสื้อผ้าออกทีล่ะชิ้นด้วยหัวใจที่เต้นตึกตักจนแทบจะทะลุออกมานอกอก.. ซี๊ดดดด.. หน้าอกที่เมื่อก่อนว่าใหญ่แล้วมาตอนนี้มันใหญ่และเต่งตึงจนขนาดที่มือเขาโอบอุ้มไม่รอบ  

" อ๊ะ พี่จะทำอะไร... ตากำลังท้องอยู่นะ " บุญตารีบจับมือหนาที่ยุ่มย่ามอยู่ที่หน้าอกไว้  

คาร์ลอสยื่นมือไปกุมท้องเธออย่างต้องการหักห้ามจิตใจ พยายามบอกตัวเองว่าลูกอยู่ในนั้น แต่สุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหว  

" เดี๋ยวพี่มานะครับ " พูดจบเขาก็รีบวิ่งออกจากห้องน้ำทันที  

บุญตายืนมองตามหลังเขาอย่างงงงวย นี่เขากำลังจะรีบไปไหน? และเพียงไม่ถึงสองนาทีคาร์ลอสก็วิ่งเข้ามาในห้องน้ำอีกครั้ง  

" ได้...มันบอกว่าได้ " บุญตาเลิกคิ้วสูงมองเขาอย่างไม่เข้าใจ เขาหมายความว่าอะไร แล้วไอ้ที่ยิ้มจนหน้าบานอยู่ตอนนี้มันคืออะไร?   

" คะ? " คาร์ลอสรีบถอดเสื้อผ้าพร้อมกับหันมากระพริบตาข้างหนึ่งให้เธอ 

" ไอ้เต้มันบอกว่าเรามีอะไรกันได้แต่ต้องทำเบาๆ " บุญตาอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง 

" นี่พี่ออกไปโทรถามพี่เต้เรื่องอย่างว่ามา? "  

" ใช่...พี่แค่ไม่อยากเสี่ยงทำโดยไม่ถามผู้เชี่ยวชาญ" บุญตาเม้มปากแน่นไม่รู้จะหาคำไหนมาต่อว่ากับความหน้าด้านหน้าทนของเขาดี 

" ตาว่าทางที่ดีที่สุดไม่ต้องทำอะไรเลยดีกว่าค่ะ " พูดจบเธอก็เดินลงอ่างอาบน้ำไป จนคาร์ลอสต้องรีบตามลงไปนั่งซ้อนหลังเธอ  

" ได้ยังไงกัน.. รู้ไหมว่าเซ็กก็คือการออกกำลังกายอย่างหนึ่ง เรามาออกกำลังกายกันเถอะนะ.. น่านะตาคนดี..ดูสิพี่จะลงแดงตายอยู่แล้วนะ ตั้งแต่ตาไม่อยู่พี่ก็ไม่ได้ปลดปล่อยเลย " บุญตาหันหน้ามองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อหู ผู้ชายเจ้าชู้หื่นกามอย่างเขาน่ะหรือจะทนได้นานขนาดนี้  

" จริงๆนะตา พี่ไม่เคยมีใครและไม่เคยนอกใจตา ให้พี่สาบานก็ได้ " บุญตารีบยกมือขึ้นปิดปากเขาทันที ก่อนจะพยักหน้าอนุญาตให้เขาทำได้ รอยยิ้มกว้างของคนตรงหน้าทำให้เธออดใจไม่ไหวยื่นหน้าไปจูบเขาเองด้วยความคิดถึง  

ร่างแกร่งจูบตอบเธออย่างนุ่มนวลก่อนจะรีบอาบน้ำให้จนเสร็จแล้วรีบอุ้มเธอไปวางที่เตียงนอน เพราะเขาไม่อยากให้เธอแช่ตัวในน้ำนานๆเพราะกลัวจะไม่สบาย 

ถึงแม้จะห่างกันนานแค่ไหนแต่ทุกรอยจูบและสัมผัสก็ไม่เคยจางหาย ร่างกายของเธอยังคงจดจำเขาได้เหมือนวันวาน เรายังเชื่อมต่อจูนติดกันได้อย่างง่ายดายเหมือนตอนอยู่ด้วยกันทุกวัน ความรู้สึกโหยหาและความคิดถึงถูกเติมเต็มได้เพียงก้อยสัมผัส  

ร่างแกร่งเล้าโลมนุ่มนวลจนร่างบางเคลิบเคลิ้มลืมตัวจิกเล็บลงบนแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามมัด ริมฝีปากอุ่นดูดเม้มตามซอกคออย่างแผ่วเบาเหมือนกลัวว่าเธอจะแตกหัก แล้วจูบเลื้อยลงไปจนถึงหน้าอก  

" พ่อขอดื่มนมก่อนนะ เดี๋ยวอีกหน่อยจะไม่ได้ดื่ม " พูดจบเขาก็จูบท้องทักทายลูกสองทีก่อนจะขยับขึ้นมาดูดเม้มหน้าอกสวยสลับกันไปมาอย่างหิวโหย ดูดดื่มกลืนกินเกือบทุกสัดส่วนของร่างกายด้วยความคิดถึง แรงขยับโยกที่นุ่มนวลเชื่องช้าแต่หนักแน่นทำให้สองร่างประสานเป็นหนึ่งเดียวและถึงฝังพร้อมกันด้วยความสุขสม 

 

# ฮื้อๆ..เขาแต่ง NC คนท้องไม่เป็น เอาแค่เห็นภาพก็พอเนอะ :)