วันรุ่งขึ้นบุญตาตื่นแต่เช้า แล้วออกมาเดินเล่นรับอากาศบริสุทธิ์ ก่อนจะเดินไปหายายกับตาที่บ้านอย่างที่เคยทำทุกวัน
" เอ้า..มาแต่เช้าเลยลูก วันนี้เป็นไงบ้างดีขึ้นบ้างไหม " คุณยายที่กำลังนั่งทำอาหารอยู่หันมาเห็นเธอพอดี
" ดีขึ้นมากแล้วค่ะยาย... หนูมาช่วยยายทำกับข้าว "
" โอ๊ย.. บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องมาช่วย ทำเสร็จเดี๋ยวยายไปเรียกเอง ดูสิยิ่งไม่สบายอยู่ " คุณยายไล่ให้เธอไปนั่งรอ แล้วหันกลับไปทำอาหารต่อ
" แล้วผัวหนูล่ะเป็นไงบ้าง เห็นตาพาคนขับรถไปซื้อยามาให้เมื่อคืน "
" ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะยาย ยังไม่ตื่นเลย สงสัยจะเพลีย " คุณยายมองเธอแล้วต้องส่ายหัว
" บุญตาเอ้ย.. ลูกควรที่จะไปดูแลเขาหน่อย เขารักเรามากนะถึงขนาดยอมมานอนกลางดินกินกลางทรายแบบนี้เพื่อเรา ลองคิดให้ดีผู้ชายคนนี้เคยทำอะไรเพื่อหนูบ้าง ยายมองดูก็รู้ว่าเขารักและยอมหนูขนาดไหน ผู้ชายที่หล่อเลือกได้แบบเขามาเลือกเราที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะรักแล้วจะเพราะอะไร " บุญตานั่งนิ่งฟังคุณยายพูดอย่างคิดตาม
" แต่เขาไม่เคยไว้ใจหนู " คุณยายถอนหายใจก่อนจะพูดต่อ
" เฮ้อ..บุญตา.. หนูลองคิดดูให้ดีๆ หากหนูเป็นเขาที่รับรู้มาเกือบตลอดชีวิตว่ามีลูกไม่ได้ แต่แล้ววันหนึ่งคนที่หนูรักมาบอกเราว่าท้อง หนูจะรู้สึกยังไง... เข้าใจใช่ไหมลูก "
" หนูเข้าใจค่ะยาย " บุญตานั่งคุยกับยายต่อสักพักก็ได้ยินเสียงของคาร์ลอสร้องเรียกเธอพร้อมกับเสียงหืดหอบมาแต่ไกล
" ตา ตา ตาอยู่ไหน " เธอเดินออกไปดูก็เห็นเขากำลังวิ่งมาหา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอไว้แน่น จนเธอต้องเตือนเขา
" พี่ไคล์ตาอึดอัด " คาร์ลอสรีบปล่อยเธอ ก่อนจะจูบแก้มนวลหนึ่งที แล้วย่อตัวลงจูบทักทายลูกน้อยพร้อมกับเอามือลูบท้องเธอเบาๆ
" โอ๋ๆ พ่อขอโทษที่กอดแรงไป พ่อไม้ได้ตั้งใจ "
" พรืด..ฮาฮาฮา " บุญตากับยายหัวเราะออกมาพร้อมกันเพราะอดกลั้นขำกับการกระทำของเขาไม่ได้
คาร์ลอสลุกขึ้นยืนอย่างเขินๆ ก่อนจะยกมือสวัสดีคุณยาย
" ตามาที่นี่ทำไมไม่บอกพี่ รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงเราแค่ไหนที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอ " บุญตายืนสำรวจใบหน้าและเสื้อผ้าที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ แล้วก็ต้องรู้สึกผิดนิดๆ
" ตามาช่วยยายทำกับข้าวค่ะ ทานข้าวเสร็จแล้วตาต้องไปช่วยยายเก็บดอกไม้ส่งตลาด "
" แต่ตาเพิ่งหายป่วยนะเกิดเป็นลมเป็นแล้งไปจะทำไง "
" จริงอย่างที่ผัวหนูว่า ไปพักผ่อนเถอะไม่ต้องมาช่วยยายหรอก "
" แต่ตาอยากทำค่ะยาย ค่อยๆทำจะได้เป็นการออกกำลังกายไปในตัวด้วย " คาร์ลอสหยุดนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะโพล่งออกมา
" ผมจะไปช่วยด้วยครับ" บุญตามองเขาหน้าเหวอ ไม่แน่ใจว่าเขาจะไปช่วยเก็บหรือช่วยทำลายกันแน่
หลังจากทานข้าวเสร็จบุญตาก็เดินพาเขาลงสวนดอกไม้โดยมีแจ็คมาช่วยเพิ่มอีกแรง เธอสอนวิธีการตัดดอกไม้ให้ทั้งสองคน เมื่อเริ่มทำเป็นแล้วก็ให้แยกย้ายกันไปทำ แต่คนตัวโตก็ยังเดินประกบหลังเธออยู่ตลอดเวลา
" พี่จะมาประกบตาทำไม พี่ต้องไปตัดแปลงโน้น " เธอชี้ไปที่แปลงดอกไม้ของเขา
" ไม่อ่ะพี่จะตัดกับตาเผื่อตาเป็นลมพี่จะได้ช่วยรับทัน " บุญถอนหายใจ ส่ายหัวให้กับคนคิดมากอย่างเขา
" มากินขนมพักเหนื่อยก่อนเร็วตาซื้อมาเยอะเลย " คุณตาที่เพิ่งกลับจากส่งดอกไม้รอบเช้าตะโกนบอกทุกคน
" วันนี้ในเมืองมีงานแกไม่พาเมียไปเที่ยวบ้างรึพ่อหนุ่ม " คุณตาพูดกับคาร์ลอส
" จริงเหรอครับ.. ไปไหมตาพี่อยากไปๆเป็นเพื่อนพี่นะตา " คาร์ลอสทำท่าทางตื่นเต้น
" ตาต้องอยู่ช่วยตัดดอกไม้ให้เสร็จค่ะ "
" ไม่เป็นไรแจ็คก็อยู่ช่วย ไปกับพี่นะ..แจ็คโทรเรียกลูกน้องเราที่โรงแรมมาช่วยงานสักสิบคน! " เมื่อเห็นท่าว่าบุญตาไม่ยอมไปแน่ คาร์ลอสก็หันไปสั่งให้แจ็คหาคนมาช่วยงาน
ไม่ถึง 10 นาทีก็มีผู้ชายหุ่นบึกใส่สูทมายืนเก็บดอกไม้เต็มสวน มันช่างเป็นอะไรที่ไม่เข้ากันเสียจริง คุณตาคุณยายมองหน้ากันเลิกลักอย่างพูดอะไรไม่ออก ส่วนเธอก็ได้แต่ยืนยิ้มแหยให้พวกท่าน ด้วยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
คาร์ลอสพาเธอเดินเที่ยวจนเธอบ่นปวดน่อง ตอนนี้เขาจึงพาเธอมานั่งที่ร้านกาแฟเล็กๆที่ด้านหน้าเปิดโล่ง มีโต๊ะและโซฟาตัวเล็กอยู่สามสี่ตัว ก่อนจะสั่งน้ำผลไม้ให้เธอและกาแฟให้เขา แล้วมานั่งข้างเธอบนโซฟาตัวเล็ก มือหนายกขาเธอทั้งสองข้างมาพาดบนตักแล้วนวดให้เธอเบาๆ แต่เธอกลับพยายามดึงออกเพราะอายคน แต่เขาก็ไม่สนใจจับขาเธอไว้แล้วนวดต่อไป
คนที่เดินผ่านไปมามองเธอกับเขาแล้วยิ้มๆ หลายคนก็หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูป พวกเขาคงเห็นข่าวที่ว่าเขาแอบซ่อนเมียซ่อนลูกไว้แล้ว แต่คนที่นั่งอยู่ตรงหน้ากลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เธอนั่งก้มหน้าหลบสายตาผู้คนจนผมร่วงลงมาปิดบังใบหน้า คาร์ลอสยื่นมือไปจับผมที่ร่วงลงมาขึ้นทัดหูให้เธอ แล้วแอบยิ้มอยู่คนเดียว.... ถ่ายเลยครับถ่ายเยอะๆเลย ทั้งประเทศจะได้รู้เสียทีว่าเธอคือเมียผม
คาร์ลอสนั่งนวดนั่งยิ้มให้คนที่เดินผ่านไปมาอย่างมีความสุข สักพักเขาก็เหลือบไปเห็นร้านขายตุ๊กตา เขาจำได้ว่าเธอชอบนอนกอด จนบางทีเขาอดไม่ได้ที่จะอิจฉามัน เธอเคยบอกว่าตุ๊กตาตัวนั้นพ่อกับแม่เธอซื้อให้ แต่ตอนที่เธอจากมาเธอคงรีบมากจนลืมมันไว้ที่ห้อง
" ตารอพี่อยู่ที่นี่นะ ห้ามไปไหนเดี๋ยวพี่มา " คาร์ลอสยกขาเธอลงวางเบาๆแล้วลุกขึ้นเดินไปที่ร้านฝั่งตรงข้ามทันที เมื่อมาถึงร้านเขาก็เดินเลือกตุ๊กตาอยู่สักพัก จนได้ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่สีชมพูกับตุ๊กตาหมีตัวเล็กสีขาวสองตัวที่เขาซื้อให้ลูกทั้งสอง แต่เพราะไม่รู้เพศของลูกเลยซื้อสีขาวมา เขาเดินผ่านคู่รักต่างชาติที่ยืนกอดกันเลือกตุ๊กตาเพื่อที่จะไปจ่ายตังค์ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินสิ่งทั้งสองพูดกัน
" Jeg elsker dig skat "
" Jeg elsker også dig skat " ร่างแกร่งเดินเข้าไปหาพวกเขาทันที
" excuse me, คุณช่วยพูดคำที่พวกคุณพูดเมื่อกี้อีกครั้งได้ไหมครับ แล้วมันแปลว่าอะไร "
" Jeg elsker dig skat แปลว่าฉันรักคุณที่รักค่ะ "
" Jeg elsker også dig skat แปลว่าฉันก็รักคุณเหมือนกันที่รักครับ " สองคู่รักบอกความหมายของคำนั้นให้เขาฟัง ตอนนี้ใจของเขาเต้นไม่เป็นส่ำ ' เธอรักเขา ๆๆ' มีแต่คำๆนี้อยู่ในสมอง
คาร์ลอสให้พวกเขาเขียนคำนั้นลงบนกระดาษให้พร้อมพยายามออกเสียงตาม ก่อนจะขอบคุณพวกเขาแล้วรีบจ่ายเงินเพื่อกลับไปหาเธอ