พอส่งบุญตาถึงกระท่อมคาร์ลอสก็เดินออกมาข้างนอกเพื่อโทรหาพ่อกับแม่  

' แกอยู่ไหน รูปที่แกลงในไอจีคือใคร แล้วเด็กในท้องนั่นไม่ใช่ของแกใช่ไหม แกรู้ไหมว่าคนเขาพูดกันให้ทั่วว่าแกแอบซ่อนลูกเมียไว้ ' คาร์ลอสรีบยกโทรศัพท์ออกจากหูเพราะเสียงที่ดังของคุณหญิงวิมลทำให้แก้วหูเขาแทบแตก แล้วยังคำถามอีกมากมายที่เขาฟังแทบไม่ทัน  

" ใจเย็นๆครับแม่ เอาทีละคำถามนะครับ " เสียงผ่อนลมหายใจทำให้เขารู้ว่าตอนนี้คุณหญิงวิมลอยู่ในอารมณ์ไหน 

' เด็กในท้อง..ลูกของใคร? ' แม่พูดช้าๆและเน้นคำ 

" ลูกผมครับ " เขาตอบแม่ไปอย่างถาคภูมิใจ แม่พ่นลมหายใจรุนแรง ตอนนี้คงกำลังพยายามระงับอารมณ์อยู่สินะ  

' กับใคร?! ' เสียงแม่เน้นหนักจนเขาเสียวสันหลังวาบ...จะตอบดีไหมนี่  

" กับบุญตาครับ " เสียงหอบหายใจเข้าออกที่หนักหน่วงจนเขาอดห่วงท่านไม่ได้ 

' แก..แก..ไอ้ลูกไม่รักดี...แกทำอะไรน้อง...เฮ้อ เฮ้อ ฉันจะเป็นลม ' คาร์ลอสยืนขบปากตัวเองแน่นเมื่อได้ยินเสียงของพ่อที่ดังร้องเรียกให้แม่บ้านเอายาดมยาหม่องมาให้แม่ และถ้าฟังไม่ผิดเขาเหมือนได้ยินเสียงเคทอยู่ตรงนั้นด้วย... ตาย! เขาตายแน่ๆ!   

เคทที่เพิ่งลงเครื่องก็รีบนั่งรถแท็คซี่กลับมาบ้านเพื่อมาเซอร์ไพรส์ทุกคนแต่ไม่นึกเลยว่าจะเป็นเธอเองที่โดนเซอร์ไพรส์ บทสนทนาของแม่กับพี่ชายที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ที่เปิดลำโพงทำให้เธอได้ยินทุกอย่างๆแจ่มชัด 

" นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้? " ทุกคนหันมามองเธออย่างตกใจ  

" เคท... กลับมาทำไมไม่โทรบอกพ่อก่อน "  

" ถ้าบอกก่อนแล้วเคทจะรู้เหรอคะว่าพี่ไคล์ทำอะไรไว้กับตามั่ง... นี่มันเกิดอะไรขึ้นไหนตาบอกว่าจะไปเยี่ยมพ่อ แต่ทำไมถึง..." คุณพ่อเดินมาโอบไหล่แล้วพาเธอไปนั่งข้างแม่ที่ตอนนี้นั่งดมยาดมอยู่  

" ใจเย็นๆลูก เดี๋ยวพ่อเล่าให้ฟัง " จากนั้นคุณพ่อก็เล่าเรื่องเท่าที่รู้มาให้เธอกับคุณแม่ฟัง 

" หึ ไม่น่าถึงได้ชอบทำตัวหึงหวงบุญตาตลอดเวลา " พอนึกได้ถึงพฤติกรรมที่ผ่านมาของพี่ชาย เคทก็ถึงกับบางอ้อ 

" รักเขาชอบเขาแต่ไม่คิดดูแลให้ดี ดูสิหลานฉันเลยต้องมาตกระกำลำบากไปด้วย " เคทแอบยิ้มขำมองคุณแม่ที่บ่น แต่หากหน้าบานยิ่งกว่ากระด้ง  

" หน้าบานเชียวนะคุณ " คุณพ่อกระทบไหล่คุณแม่เบาๆ 

" แน่นอน! หลานฉันทั้งคนใครจะไม่ดีใจแถมได้ลูกสะใภ้น่ารักอีก "  

" สองคนคุณ " คุณแม่หันไปมองคุณพ่ออย่างไม่เข้าใจ  

" ลองเข้าไปอ่านแคปชั่นที่ไอจีใหม่ " คุณแม่รีบเปิดเข้าไปอ่านในไอจีใหม่ทันที ก่อนที่จะอ้าปากค้าง แล้วลุกขึ้นกระโดดโลดเต้น  

" กรี๊ดๆๆๆ ฉันได้หลานฝาแฝด.. โอ้ ไม่ได้การฉันต้องรีบบอกคุณแม่และเตรียมของไว้รอรับขวัญหลานฉัน... บอกเจ้าไคล์ถ้ามันง้อเมียไม่สำเร็จไม่ต้องกลับมา" พูดจบคุณแม่ก็ลุกขึ้นแล้วออกวิ่งไปหาคุณยายเหมือนเด็กน้อยดีใจที่ได้ของขวัญชิ้นใหญ่จนคุณพ่อต้องส่ายหน้า 

" ไม่เคยเปลี่ยนจริงๆ " ปากก็พูดว่าแต่สายตากลับมองไปที่แม่อย่างรักใคร่ ไม่ว่านานแค่ไหนพ่อกับแม่ของเธอก็สวีทหวานไม่เคยเปลี่ยน  

แจ็คเดินหิ้วของพะรุงพะรังเข้ามาในกระท่อมก่อนจะเดินออกไปกางเท็นต์ตรงลานข้างกระท่อม บุญตายืนขมวดคิ้วมองตามอย่างนึกสงสัย...นี่เขากำลังจะทำอะไร?  

" คุณจะทำอะไรเหรอคะ " แจ็คหันมามองพร้อมกับยิ้มให้เธอ 

" ผมกำลังกางเท็นต์ให้ผมกับเจ้านายครับ " บุญตาขมวดคิ้วไม่เข้าใจพวกเขา โรงแรมก็มีจะพากันมานอนอะไรตรงนี้  

" ทำไมพวกคุณไม่ไปนอนโรงแรมคะ จะไม่สะดวกสบายกว่านอนในนี้หรือ"  

" เจ้านายห่วงคุณตาก็เลยจะนอนเฝ้าที่นี่ ส่วนผมห่วงเจ้านายก็เลยจะอยู่เฝ้าด้วยครับ " บุญตาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย นี่เขาจะมาลากคนอื่นให้มาลำบากกับเขาทำไม  

" แล้วเจ้านายของคุณเขาไปไหนแล้วคะ " เธอไม่เห็นเขามาสักพักแล้ว  

" อยู่ในห้องน้ำครับ เห็นว่าปวดท้อง " และเพียงไม่นานเธอก็เห็นเขาเดินโซซัดโซเซมือกุมท้องออกมาจากห้องน้ำ สงสัยจะเป็นอาหารมื้อกลางวันแน่เลย  

" เป็นไงบ้างครับ ไปหาหมอไหม " แจ็คเดินเข้าไปถามคาร์ลอส 

" ฉันไม่เป็นไร " เขาเดินไปล้มตัวลงนอนบนแคร่หน้ากระท่อม ก่อนจะทำท่าเหมือนจะอาเจียนแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอีกครั้ง  

" คุณแจ็คช่วยไปซื้อยาให้พี่ไคล์ด้วยนะคะ ดูแล้วอาการคงไม่ค่อยดี "  

" ครับ "  

แจ็คออกไปได้สักพักแล้วแต่คนที่อยู่ในห้องน้ำกลับยังไม่ออกมา จนตอนนี้เธออดที่จะห่วงเขาไม่ได้ ชาคามิล่าที่เธอต้มไว้ให้เขาดื่มจนจะเย็นชืดหมดแล้ว 

" พี่เป็นยังไงบ้างคะ.. พี่ไคล์..พี่ได้ยินตาไหม " บุญตายืนร้องเรียกเขาหน้าห้องน้ำ ไม่นานเขาก็ออกมา  

" พี่ไม่เป็นไร " ปากบอกไม่เป็นไรแต่หน้าตากลับดูซีดเซียวจนเธออดห่วงไม่ได้  

บุญตาเดินเข้าไปพยุงเขาไปนั่งที่แคร่ ก่อนจะเดินไปชงชามาให้เขาใหม่ เขารับไปดื่มก่อนจะล้มตัวลงนอน ไม่นานแจ็คก็เดินเข้ามา พร้อมจัดยาให้เขา ส่วนเธอก็ชงเกลือแร่ที่แจ็คซื้อมาให้เขาดื่ม  

" พี่เป็นไงบ้าง " เขานอนหลับตาเอาแขนก่ายหน้าผากเหมือนกับพยายามระงับความเจ็บปวด  

" ตากินข้าวกินยาหรือยัง " เขาไม่ตอบแต่กลับถามเธอกลับ 

" กินแล้วค่ะ...พี่กินข้าวต้มไหมเดี๋ยวตาทำให้ ทานอะไรร้อนๆจะได้ดีขึ้น "  

" พี่ไม่หิว ตาไปพักเถอะ " จะให้เธอไปพักได้ยังไงในเมื่อเขายังนอนป่วยแบบนี้ ถึงจะยังงอนเขาอยู่แต่ก็ใช่ว่าจะใจร้ายใจดำกับเขาได้  

บุญตาเดินเข้าไปในกระท่อมไปเอาน้ำมันนวดก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เดิม แล้วยกศรีษะเขามาวางบนตัก  

" ตาจะทำอะไร " เขาเตรียมตัวลุกขึ้นแต่เธอก็จับให้เขานอนลงตามเดิม  

" พี่นอนลงเถอะเดี๋ยวตานวดต้นคอและหัวให้ เผื่อว่ามันจะช่วยได้บ้าง "  

" ตาไม่ต้องนวดให้พี่หรอก ตายิ่งไม่สบายอยู่ "  

" แค่นี้เองตาไม่เป็นไรหรอกค่ะ นอนลงเถอะ " มือบางเริ่มทาน้ำมันตรงต้นคอแล้วนวดให้เขาเบาๆ   

" ตาว่าพี่กลับไปนอนที่โรงแรมเถอะนะคะ จะได้สะดวกสบาย " คาร์ลอสลืมตามองหน้าสวยแล้วยื่นมือขึ้นมาลูบแก้มเนียนเบาๆ  

" พี่ไม่ไปไหนทั้งนั้นหากตาไม่ไปด้วย พี่จะเฝ้าตากับลูกอยู่ที่นี่จนกว่าตาจะใจอ่อนกลับบ้านกับพี่ " บุญตามองเขาอย่างอ่อนใจให้กับความดื้อดันของเขา  

" แต่พี่ต้องทำงาน จะมาอยู่เฝ้าตาได้ยังไง "  

" งั้นตาก็กลับกับพี่สิครับ... ขอเพียงตากลับไปกับพี่ให้พี่ได้ดูแลตากับลูกพี่จะยอมทำทุกอย่างที่ตาต้องการ...นะครับคนดี" บุญตามองเขาอย่างชั่งใจ  

" ขอเวลาตาคิดก่อนนะคะ "