บุญตาเงยหน้ามองคาร์ลอสอยู่พักใหญ่อย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน 

" พะ... พี่ว่าอะไรนะคะ?" เธอถามย้ำเพราะคิดว่าตัวเองหูฝาดไป 

" เราคบกันไหม " บุญตาคว้าผ้าห่มมาพันตัวแล้วเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง  

" พี่กำลังล้อตาเล่นอยู่ใช่ไหม" เธอคิดเป็นอื่นไม่ได้จริงๆ ก็ผู้ชายเลือกได้ที่ผู้หญิงทั้งประเทศหมายปองอย่างเขาจะมาขอคบกับเธอทำไม 

" พี่พูดจริง" น้ำเสียงและแววตาที่หนักแน่นของเขาทำให้เธอยากแม้แต่จะกลืนน้ำลายลงคอ 

" แต่ตาไม่ได้มีดีอะไร หน้าตาก็บ้านๆ แถมฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดีอะไร" ใช่เธอไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาเลย หนุ่มหล่อไฮโซอย่างเขาจะมาจริงใจและจริงจังกับเธอแค่ไหนกัน 

" พี่จริงจังนะตา ตาสวยและดีที่สุดในสายตาพี่ อย่างอื่นไม่สำคัญ" หัวใจดวงน้อยแทบจะออกมาเต้นอยู่ข้างนอก ใบหน้าเห่อร้อนจนต้องรีบก้มหน้าซ่อนมันเอาไว้ 

" พี่รักตาหรือคะ" คาร์ลอสยกตัวเธอให้ไปนั่งบนตักพร้อมกับกดศรีษะเธอเบาๆแนบตรงหน้าอกข้างซ้ายของเขา 

" พี่ไม่รู้..พี่รู้แค่ว่าพี่รู้สึกดีเวลาได้กอดตาและอยู่ใกล้ตา " ที่พูดแบบนี้เพราะเขาชอบเธอหรือว่าเพราะอะไร? เธอยิ่งอ่อนหัดเรื่องพวกนี้ด้วยสิ  

" แต่เราไม่ได้รักกันจะคบกันได้หรือคะ " ประสบการณ์ก่อนหน้านี้มันทำให้เธอรู้ว่าการที่คบกันโดยที่ไม่มีใจให้กันมันไม่ยั่งยืน 

" ได้สิ เราลองคบกันก่อนก็ได้ " เอายังไงดี เธอจะลองดูดีไหม แต่เธอกลัวที่จะเจ็บและถูกทอดทิ้ง 

" พี่สัญญาว่าในระหว่างที่เราคบกันพี่จะมีแค่ตาคนเดียว ขอให้ตาเชื่อใจพี่ นะครับคนดี คบกับพี่นะ just say yes..please " อ้อนมาขนาดนี้มีหรือเธอจะไม่ใจอ่อน ไหนๆมันก็เลยเถิดมาขนาดนี้แล้วลองดูสักตั้งจะเป็นไรไหมนะ  

" ค่ะ" คาร์ลอสยิ้มกว้างอย่างดีใจกอดเธอไว้แน่น แล้วก้มมาจูบมาหอมเธอไม่ยอมปล่อย จนเธออดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้เพราะรู้สึกจักจี๋ 

" แต่ตาขออย่างได้ไหมคะ" คาร์ลอสเงยหน้าขึ้นมองเธอ ก่อนจะยกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งด้วยความสงสัย 

" ตาอยากให้เราเก็บเรื่องที่เราคบกันไว้ก่อน รอให้เราแน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง แล้วเราค่อยบอกให้คนอื่นรู้" คาร์ลอสหน้าตึงเครียด จ้องมองเธออย่างไม่พอใจ 

" ทำไมหรือตา ทำไมต้องปิดบังความสัมพันธ์ของเรา การที่ตาเป็นเมียพี่มันน่าอายนักหรือไง...หรือว่าตายังรักไอ้อาร์ทอยู่" เฮ้อออออ...จะให้เธออธิบายยังไงเขาถึงจะเข้าใจ 

" พี่ไคล์คะ ตากับพี่อาร์ทเราเลิกกันไปนานแล้ว ตาไม่เคยมีความรู้สึกใดๆกับเขานอกจากคำว่าพี่ชาย เพราะฉะนั้นอย่าดึงคนอื่นเข้ามาร่วมด้วย ตาแค่กลัวความเจ็บกลัวความผิดหวัง ตาแค่ไม่อยากจะออกตัวแรงแล้วล้มอย่างไม่เป็นท่า อย่างน้อยๆตาขอแค่ให้เรามั่นใจในความรู้สึกตัวเองก่อน ถึงตอนนั้นใครจะรับรู้ตาก็ไม่แคร์ ตาผิดหวังมามาก ครอบครัวที่แตกแยกจนตาต้องอยู่ตัวคนเดียวมันทำให้ตากลัวที่จะรับใครเข้ามา...พี่ให้เวลาตาหน่อยนะคะ " เป็นครั้งแรกที่เธอบอกเล่าเกี่ยวกับตัวเธอ เธอคงพยายามอย่างมากแล้วที่จะอธิบายเพื่อให้เขาเข้าใจ เขาไม่รู้ว่าเธอเคยเจออะไรมาบ้างจนทำให้เธอไม่กล้าเปิดใจแบบนี้ แต่เขาจะพยายามทำให้เธอเปิดใจรับเขาให้ได้  

" โอเคครับ พี่เข้าใจแล้ว พี่ขอแค่ตาอย่าปิดกั้นตัวเองกับพี่และเปิดใจให้พี่ก็พอ" คาร์ลอสก้มจูบหน้าผากสวยด้วยความหวงแหน ก่อนจะเริ่มจูบเล้าโลมเธออีกครั้ง เพลิงสวาทที่ก่อตัวขึ้นทำให้ยากจะดับ เขากับเธอมีอะไรกันหลายต่อหลายครั้งจนเธออ่อนแรงและหลับไปนั่นแหละเขาถึงปล่อยให้เธอพักผ่อน  

เขาผ่านผู้หญิงมามากมายแต่ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกดีและต้องการใครได้มากเท่านี้มาก่อน เขาไม่ชอบการผูกมัดแต่กับเธอมันไม่ใช่ เขาอยากจะผูกมัดเธอ อยากครอบครองเธอ  

คาร์ลอสพาบุญตาขับรถกลับในวันรุ่งขึ้น เธอกับเขาพูดคุยหัวเราะกันมาตลอดทาง แต่แล้วเธอก็ชะงักงันเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้  

" พี่ไคล์ หลังจากนี้ตาอยากให้พี่..คือ เอ่อ ป้องกันเวลาเรามีอะไรกัน" เธอเอ่ยออกมาอย่างอายๆ แต่เรื่องอะไรเขาจะยอม 

" ทำไมล่ะ..ตาไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าจะติดโรคเพราะตาเป็นคนแรกที่พี่มีอะไรด้วยโดยไม่ป้องกัน"  

" แต่ตาก็ยังไม่อยากจะท้องตอนนี้ ทีครั้งแรกที่เรามีอะไรกันพี่ยังป้องกันได้เลย " คาร์ลอสขำออกมาอย่างทนไม่ได้กับความใสซื่อของเธอ 

" กับตาพี่ไม่เคยป้องกัน " บุญตาอ้าปากค้างตาโตจ้องมองเขาด้วยความตกใจ 

" พี่รู้ไหมว่าทำอะไรลงไป หากตาท้องจะทำยังไง ตายิ่งไม่ได้กินยาคุมอยู่ด้วย พี่จอดร้านขายยาให้ตาเลยนะ" คาร์ลอสหันไปมองเธอตายิ้ม 

" หากพี่ทำให้ตาท้องได้สงสัยเมืองไทยหิมะคงจะตก " เธอขมวดคิ้วมองหน้าเขา 

" พี่หมายความว่ายังไง"  

" พี่เคยเกิดอุบัติเหตุ...คุณหมอวินิจฉัยว่าพี่มีลูกไม่ได้" เธอนิ่งไปสักพัก ก่อนจะยื่นมือมาลูบแก้มเขา 

" แล้วพี่อยากมีลูกไหมคะ " นี่เธอกำลังสงสารเขาอยู่รึ 

" อยากมีไหม...พี่ก็ไม่รู้สิ เพราะพี่รู้มาตลอดว่ามีไม่ได้ก็เลยไม่เคยคิดเรื่องนี้ แล้วตาล่ะอยากมีไหม "  

" ไม่รู้สิค่ะ ตาไม่เคยคิดเรื่องนี้... "  

" กริ๊งๆๆๆ" เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นขัดการสนทนาของเธอกับเขา มือหนาหยิบหูฟังขึ้นมาใส่แล้วกดรับ  

" สวัสดีครับท่านประธาน " พ่อของเขา นาย คาร์สัน อลอนโซ หรือที่เขาเรียกท่านประธาน อดีตมาเฟียอิตาลีที่หลงรักสาวไทยจนยอมถอดเขี้ยวเล็บมาอยู่กินกับแม่เขา 

" แกอยู่ไหน ทำไมเพิ่งเปิดเครื่อง แล้วทำไมเมื่อวานไม่เข้าประชุม " อื้อหือ ยิงมาหลายนัดแบบนี้แล้วเขาจะตอบอันไหนก่อนดี 

" ผมไปจัดการธุระส่วนตัวมาครับ กำลังขับรถเข้ากรุงเทพ " 

" ธุระสำคัญอะไรของแกถึงได้ทิ้งประชุมไปได้ วันนี้แกต้องเข้าบริษัทมาจัดการงานที่ค้างเมื่อวานด้วยล่ะ " 

" ครับท่านประธาน "  

" เย็นนี้กลับบ้านด้วยแม่แกบ่นถึง ฉันฟังจนหูชาแล้วนี่" ฮึ เสือสิ้นลาย แม่เขาชี้ไม้เป็นไม้ ชี้นกเป็นนก พ่อเขากล้าหือซะที่ไหน 

" คร๊าบบบท่าน " เขาวางสายจากท่าน ก่อนจะหันมามองคนที่นั่งอมยิ้มอยู่ข้างๆ เธอไปบ้านเขาบ่อย เลยรู้จักและคุ้นเคยกับทุกคนที่บ้าน แต่เพราะเขาไม่ได้อยู่บ้านเลยไม่ค่อยเจอกัน ถึงเจอกันเขาก็หาเรื่องทะเลาะกับเธอทุกครั้งไป 

" สมน้ำหน้าคนโดนดุ " เพราะใครกันล่ะถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เขาค่อนเธอในใจ 

" โถ..เมียจ๋าว่าผัวแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ " เธอแลบลิ้นใส่เขาแล้วรีบหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง 

" ร้ายจริงนะ" คืนนี้พ่อจะจับทำโทษไม่ให้นอนทั้งคืนเลยคอยดู 

คาร์ลอสไปส่งบุญตาที่คอนโด ก่อนจะไปทำงานแล้วแวะเข้าบ้านตอนเย็น ตอนแรกเธอร้องจะกลับห้องแต่เขาไม่ยอมพร้อมกับยกเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาพูดจนเธอใจอ่อน เขาขอร้องให้เธอย้ายมาอยู่กับเขาแต่เธอก็ไม่ยอม เราเลยเจอกันครึ่งทางโดยให้เธอย้ายไปอยู่คอนโดอีกแห่งของเขา ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่และบริษัท อีกไม่นานเธอก็ต้องฝึกงานแล้วจะได้เดินทางสะดวก " ตาจะจ่ายค่าเช่าให้พี่ " นั่นคือคำพูดของเธอ พอเขาบอกว่าไม่เอา เธอก็จะจ่ายค่าน้ำค่าไฟให้หากเขาไม่รับเธอก็จะไม่อยู่ เขาจนใจเลยรับปากให้เธอจ่ายค่าน้ำค่าไฟให้  

" สวัสดีครับคุณยาย" คาร์ลอสเข้าไปกอดท่านแล้วหอมแก้มไปทีหนึ่ง  

"ไหว้พระเถอะลูก" ท่านลูบผมเขาเบาๆ 

" กลับมาสักทีนะ นึกว่าจะลืมทางกลับบ้านไปแล้ว" คุณหญิงวิมลที่กำลังเดินลงบรรไดมากล่าวเสียงงอน 

คาร์ลอสเดินเข้าไปกอดแล้วหอมแก้มท่านไปทีหนึ่งอย่างออดอ้อน 

" คุณหญิงวิมลคนสวย อย่างอนลูกเลยนะ ผมยุ่งจริงๆ"  

" ฮึ ยุ่งติดสาวที่ไหนล่ะสิไม่ว่า เมื่อวานก็ไม่เข้าประชุม โตแล้วนะเรา"  

" คร๊าาาบคุณหญิง"  

เขานั่งคุยกับคุณยายและคุณแม่สักพัก เคทก็เดินเข้าบ้านมาด้วยสีหน้าปั้นปึง 

" เป็นอะไรนะยัยเคท " ผู้หญิงนี่เป็นอะไรกันหมดนะ อารมณ์ขึ้นๆลงๆ  

" ก็บุญตาน่ะสิค่ะ เมื่อวานก็ไม่มาเรียนวันนี้ก็ไม่มา เคทโทรหาก็ไม่รับ พี่อาร์ทบอกโทรหาตาเมื่อวาน รับสายแต่ไม่พูด พอโทรกลับไปก็ปิดโทรศัพท์ นี่เคทเพิ่งไปหาที่ห้องมาก็ไม่อยู่ " ตัวต้นเหตุอย่างเขาก็นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ 

" คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ไม่แน่อาจกลับบ้านที่ต่างจังหวัด " เคทมองเขาหน้างอ 

" ใช่จ๊ะลูก บุญตาเป็นเด็กดีคงไม่ทำอะไรเหลวไหลหรอก " อยากบอกจริงๆว่าเขานี่แหละที่ทำให้เธอเหลวไหล 

" จะกลับต่างจังหวัดได้ยังไงก็เธอไม่บ้านที่นั่นแล้ว วันจันทร์พี่ไปส่งตา..พี่ไม่ได้ทำอะไรตาใช่ไหม" ทำสิทำเยอะด้วย! คาร์ลอสตอบน้องในใจ 

" พี่จะไปทำอะไรเพื่อนเธอ อย่าห่วงเลยเธอคงมีธุระของเธอที่บอกใครไม่ได้ หรือไม่ก็คงอยู่บ้านน้าเธอ " เขาโกหกหน้าตาเฉย  

" เออจริงด้วย เคทก็ลืมไป "  

พอทานข้าวเย็นกับทุกคนเสร็จเขาก็รีบขอตัวกลับ ถึงแม้แม่จะขอให้นอนที่บ้านเขาก็ไม่ยอม อ้างว่ามีงานต้องทำแล้วใส่เกียร์หมาวิ่งมาขึ้นรถขับกลับคอนโดทันที กลับไปนอนกอดเมียอุ่นๆดีกว่า คิดถึงจะแย่แล้ว