“เดี๋ยวตอนเย็นเฮียมารับนะ”ผมเดินมาส่งวิสกี้ที่คณะนิเทศโดยมีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เราทั้งสองคน

“งื้อเฮียพึ่งจะไปรับหนูมาเมื่อวานเองนะวันนี้ต้องเรียนแล้วหรอ”วิสกี้เดินเข้ามาเกาะแขนผมแล้วเอาหัวถูแขนผมไปมา ไม่ชินเลยแฮะผมไม่ถูกน้องอ้อนมากี่ปีแล้วเนี่ย

“อย่างอแงสิเดี๋ยวเลิกเรียนเฮียมารับเลย” ผมวางมือไว้บนหัวน้องสาวก่อนจะยีเบาๆอย่างนึกเอ็นดูต่อไปนี้เราก็คงไม่ต้องห่างกันแล้วสินะ

“โอเคค่ะ หนูเรียนคณะนี้เฮียไม่โกรธหนูแน่นะ” คำใช้แทนตัวเองว่าหนูเนี่ยไม่ว่าจะโตขึ้นแค่ไหนมันก็ยังเหมาะกับวิสกี้อยู่ดู

“วิสกี้ชอบเฮียก็ไม่ว่าอะไรหรอก เดี๋ยวเฮียต้องไปแล้วนะสายแล้ว” น้องยอมปล่อยแขนผมแล้วเดินเข้าไปในตึกผมมองหลังบางของวิสกี้จนลับสายตาก่อนที่จะเดินกลับมาที่คณะบริหารดีหน่อยที่คณะเราสองคนไม่ไกลมาก

“วิสกี้อ่าไอ้ลี” พอมาถึงคณะผมก็ได้ยินเสียงไอ้คัชที่ถามหาวิสกี้ทันที

“ไปเรียนแล้ว” ผมตอบสั้นๆแล้วเดินนำมันขึ้นตึกเรียนเพราะใกล้ได้เวลาที่อาจารย์จะเข้าสอนแล้ว

“มึงกะจะไม่ให้กูเจอหน้าน้องเลยหรอ”

“มึงมาสายเอง”ผมตอบมันแล้วนั่งลงที่โต๊ะตัวประจำก่อนที่อาจารย์จะเข้ามาสอน

“กูก็คิดถึงน้องไม่ต่างจากมึงนะเว้ย”มันมองหน้าผมแล้วหันไปมองด้านหน้าที่อาจารย์เดินเข้ามาพอดี

“เดี๋ยวเย็นนี้ก็เจอ น้องอยากไปนั่งร้านมึง” ผมพูดแค่นั้นแล้วหันไปตั้งใจเรียน

ถึงผมสองคนจะเป็นผู้ชายที่ดูเหมือนจะไม่เอาไหนแต่เรื่องเรียนนี้ผมสองคนต้องเต็มที่กับมันไม่งั้นผมได้ตายเพราะฝีมือเฮียเมฆาแน่ๆ

 

“อ๊ะ ขอโทษค่ะพอดีรีบเดินไปหน่อย” ฉันขอโทษผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งที่พึ่งจะเดินชนไปเมื่อครู่

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็ต้องขอโทษเธอเหมือนกันพอดีมั่วแต่มองไอ้นี้อยู่” เธอชูแผนที่มหาลัยขึ้นมาให้ดูอย่าบอกนะว่าเธอเป็น

“เธอเป็นเด็กใหม่หรอ”

“ใช่ฉันพึ่งเข้ามาปีหนึ่งอ่าเลยไม่รู้จักทางมหาลัยนี้ใหญ่มากเลย”

“ฉันก็ปีหนึ่งเหมือนกันเรียนนิเทศเธอล่ะ” ฉันก้มลงช่วยเธอเก็บของก่อนที่จะส่งมันคืนให้เธอ

“จริงหรองั้นก็คณะเดียวกันสิเธอชื่ออะไรหรอ”

“ฉันวิสกี้เธอละ” ฉันเติบโตอยู่ที่อังกฤษเรื่องมองคนฉันถนัดอยู่แล้วดูก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีอะไรที่ดูแล้วไม่เป็นมิตรกับฉันเลย

“ฉันชื่อนับดาวเธอพอจะรู้ทางมั้ยฉันขอไปด้วยสิ”

“ฉันพึ่งมาอยู่ที่ไทยวันแรกเอง ไม่ใช่แค่มหาลัยวันแรกนะ” ฉันย้ำให้นับดาวฟัง เธอส่งยิ้มบางๆมาให้ฉันก่อนที่จะสบัดแผนที่ของมหาลัยในมือไปมา

“งั้นเราต้องพึ่งไอ้นี้แล้วแหละ”

“ฮ่าๆ เอาสิเดี๋ยวฉันช่วยดู” กว่าเราสองคนจะหาห้องเรียนเจอก็สายแล้วดีนะที่เป็นวันแรกอาจารย์เลยไม่ได้ว่าอะไรแค่แนะนำอะไรนิดๆหน่อยๆก่อนที่จะปล่อย

“วิสกี้ ไปกินข้าวกัน” นับดาวที่กำลังก้มหน้าก้มตาเก็บของอยู่พูดขึ้นมา จะว่าไปฉันก็ไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้าแล้วนะ

“อืมเอาสิ ที่ไทยมีอะไรอร่อยหรอ” ฉันไม่ได้กินอาหารไทยตั้งแต่ที่ลุกบอสส่งฉันไปอยู่ที่อังกฤษแล้วล่ะลืมไปแล้วว่ารสชาติของอาหารไทยเป็นยังไง

“ป่ะเดี๋ยวฉันพาไปกินเขาว่ากันว่าร้านหน้ามหาลัยเราอาหารอร่อย”

พอตกลงกันได้เราสองคนก็เลยเดินมาที่ร้านอาหารหน้ามหาลัยคุ้นๆแฮะแต่นึกไม่ออกเหมือนเคยมา

“นั่งนี้ดีกว่า” นับดาวเลือกที่หนังเป็นโซนส่วนตัวที่อยู่ด้านหลังแต่ก็เลือกแบบติดกระจกเพื่อที่จะมองเห็นวิวด้านนอก

“แกเห็นผู้หญิงคนนั้นป่ะ”

“คนไหนแก”

“คนนั้นไงเมื่อเช้าฉันเห็นเดินมากับพี่ลีโออ่า” ผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้พูดถึงฉันใช่มั้ยเนี่ยคงไม่หรอกมั้งอาจจะมีลีโออื่นอีกก็ได้

“รับอะไรดีคะ” เสียงพนักงานรับออเดอร์ดังขึ้นฉันเลยหันมาสนใจนับดาวแทน

“ต้มยำกุ้ง ผัดเมล็ดมะม่วง แล้วก็ปลาสามรสค่ะ” นับดาวสั่งแล้วส่งเมนูมาให้ฉันต่อ

“ไม่เอาอ่า ฉันอยากลองกินเมนูที่เธอสั่ง”

“งั้นเอาแค่นี้ค่ะ”

“รับน้ำอะไรดีคะ”

“น้ำเปล่าค่ะ เธอล่ะนับดาว”

“2 ค่ะ”

“รอสักครู่นะคะ” พนักงานเดินออกไปฉันเลยหันไปมองวิวข้างนอกต่อ

“แกพี่ลีโอเค้าเป็นอะไรกับพี่น้ำใสวะ” ลีโออีกแล้วชื่อเฮียนี้ก็โหลเหมือนกันนะเนี่ย

“น้ำใสที่เป็นแฝดกับคนที่ชื่อฟ้าใสนะหรอ” ทำไมฉันรู้สึกว่าชื่อของบุคคลที่เขาพูดถึงจะเป็นคนในครอบครัวฉันทุกคนเลยนะ

“ไม่รู้สิ แต่ฉันเห็นเขาสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยอยู่นะ”

“งั้นแสดงว่าผู้หญิงคนที่เดินมากับพี่ลีโอเมื่อเช้าก็เป็นแค่ของเล่นพี่ลีโอสินะ” เขาคงไม่ได้พูดถึงเราหรอกวิสกี้อย่าคิดมากสิคนไทยคงไม่ชอบนินทราคนอื่นแบบนั้นหรอก

ฉันเลิกสนใจเสียงนกกาแล้วหันมาสนใจนับดาวกับอาหารตรงหน้าเราสองคนใช้เวลาในการกินมื้อเที่ยงไม่นานมากก็เสร็จก่อนที่จะเดินออกมาจากร้าน

“บ่ายไม่มีเรียนแล้วนิเธอจะกลับเลยมั้ย” นับดาวหันมาถามฉันเมื่อเราเดินมาถึงหน้าคณะแล้ว

“ไม่มีเรียนแล้วหรอ นับดาวเธอรีบกลับหรือเปล่า”

“ไม่นะฉันว่างเธอจะไปไหนหรอ”

“ไปคณะบริหารเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ” ฉันคิดว่าฉันจะไปรอเฮียที่คณะอยากรู้ว่าตอนเฮียอยู่มหาลัยจะเป็นยังไงบ้าง

“อืมได้สิ” เราสองคนเดินมาจนถึงหน้าคณะบริหาร จริงๆมันก็ไม่ได้ต่างจากคณะนิเทศเท่าไหร่ก็แค่ใหญ่กว่าเท่านั้นเองอาจจะเป็นเพราะนักศึกษาคณะนี้เยอะกว่ามั้ง

“นั่งรอตรงนั้นกัน” ฉันชี้ไปที่โต๊ะหินอ่อนที่ยังว่างอยู่

“เธอมารอใครหรอ”

“ฉันมารอ....”

“น้องคะตรงนี้พวกพี่จองแล้วค่ะ” ฉันยังพูดไม่ทันจบก็ถูกผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเข้ามาขัดจังหวะซะก่อน

“ขอโทษค่ะวิสกี้เราไปนั่งตรงนั้นดีกว่า” นับดาวขอโทษรุ่นพี่กลุ่มนั้นแล้วลากฉันมานั่งอีกโต๊ะไม่มีมารยาทเลยก็เห็นๆอยู่ว่าฉันกับนับดาวมาก่อน

“แกนั้นมันพี่ลูคัชนิ แล้วพี่ลีโอไปไหนอ่าปกติเห็นมาด้วยกัน” ลูคัชลีโอ ฉันรีบหันไปมองตามสายตาของรุ่นพี่กลุ่มนั้นทันที อ่ะนั้นมัน

“เฮียคัช” ฉันลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปกอดเฮียลูคัชทันทีถ้าถามว่าจำได้ไงก็รูปที่เฮียทางในไอจีไงฉันจำพี่ทุกคนได้แต่คงไม่มีใครฉันฉันได้หรอกนอกจากเฮียลีโอ

“ปล่อยเธอเป็นใคร” นั้นไงฉันว่าแล้วว่าเขาจะจำฉันไม่ได้วิสกี้จะฟ้องเฮียลี

“นางเด็กบ้าแกไม่รู้หรอว่าพี่ลูคัชเขาไม่ชอบให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้” รุ่นพี่ที่เดินเข้ามาพูดก็เป็นกลุ่มเดียวกันกับเมื่อกี้ที่ไล่ฉันออกจากโต๊ะนั้น

“วิสกี้ เธอวิ่งมากอดเขาแบบนี้ได้ไง” นับดาวเดินเข้ามาจับอขนฉันไว้และส่งสายตาที่เป็นห่วงนั้นมาให้ฉัน ไม่แปลกที่เธอจะเป็นห่วงก็ดูสายตาของรุ่นพี่พวกนี้สิ

“วิสกี้หรอ” เฮียคัชพูดพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างสงสัยนี้จะจำน้องสาวคนนี้ไม่ได้จริงๆสินะ

“เฮียลี ฮึก” ฉันมองผ่านเฮียคัชไปก็เจอกับเฮียลีโอที่เดินมาพอดีเลยรีบบีบน้ำตาแล้วเดินเข้าไปกอดเฮียลีโอไว้แทน

“ร้องไห้ทำไมใครทำ”

“เฮียคัช ฮึก เฮียคัช” ใส่สีตีไข่เข้าไปอยากจำน้องไม่ได้ดีนักจะแกล้งให้ลืมวิสกี้ไม่ได้เลยคอยดู

“ฮึพออ่อยอีกคนไม่ได้ก็อ่อยอีกคน”โอ้ยเย็นไว้วิสกี้เราจะต้องเป็นผู้หญิงบอบบางและโอนโยนต่อหน้าเฮียๆ

“ไอ้คัชมึงทำอะไรน้อง”

“น้อง มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบให้ผู้หญิงเข้าใกล้” ระวังตัวดีจังนะแต่นี้น้องไงวิสกี้ไงไม่ใช่ใคร

“แต่นี้วิสกี้” เฮียลีโอดันฉันออกแล้วหมุนตัวฉันให้หันไปหาเฮียคัชที่ทำสีหน้าตกใจ

“วิสกี้” เฮียคัชเรียกชื่อฉันเสียงเบาก่อนที่จะขยับตัวเข้ามาใกล้ฉัน แกล้งอีกหน่อยแล้วกัน

“หยุดเลย เฮียคัชจำวิสกี้ไม่ได้วิสกี้จะฟ้องป้าจ๋อม”

“อย่านะวิสกี้เฮียขอโทษ ก็เฮียไม่ได้เจอเราตั้งหลายปี” ก็จริงหน้าก็ไม่ได้เจอรูปก็ไม่ได้เห็นน่าสงสารเฮียเขานะคะ ไม่แกล้งแล้วก็ได้

“ขอวิสกี้กอดหน่อยวิสกี้คิดถึง” ฉันพูดขึ้นแล้วมองหน้าเฮียคัชอย่างอ้อนๆตอนนี้รอบข้างกำลังมองพวกเราสามคนอย่าง งงๆ รวมทั้งนับดาวด้วย

“คิดถึงเหมือนกันเฮียขอดูรูปวิสกี้จากไอ้ลีมันก็ไม่ให้เฮียดู”

“ก็รอดูตัวจริงไง แล้วนี้มาไง”เฮียลีโอเดินเข้ามาลูบผมฉันเบาๆ

“มากับนับดาวค่ะ” ฉันดึงนับดาวให้มายืนข้างๆเธอยกมือไหว้เฮียลีกับเฮียคัช

“หึอ่อย” อะไรของเขาวะรุ่นพี่คนนั้นพูดขึ้นแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะเดิมทันที

“วันนี้วิสกี้จะไปฉลองค่ะ”

“ไอ้ตัวแสบ/ไอ้ตัวแสบ” เฮียคัชกับเฮียลีพูดขึ้นมาพร้อมกันแล้วไหนจะมือหนาที่ยีหัวฉันพร้อมกันนี้อีก งื้อแต่ฉันมีความสุขนะประเทศไทยที่จากไปครอบครัวที่โคตรคิดถึงวิสกี้กลับมาแล้ว

 

จบแล้วจ้ารอติดตามเรื่องราวของทั้งสองคนได้ต่อนะคะแล้วพบกันใหม่ค่ะ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะขอบคุณที่ยังรอแม้ว่าจะหายบ่อย รอติดตามไรท์ได้ในเรื่องใหม่นะคะเร็วๆนี้

หนึ่งไลค์ หนึ่งเม้น หนึ่งกำลังใจนะคะ