เต้กลับไปแล้ว พร้อมๆกับฉันที่อาบน้ำเสร็จพอดี

 

ฉันรู้ได้ไงนะหรอ? เพราะแมนี่บอกนะสิ

 

"แมกินไรมายัง" ฉันถามแมนี่ที่เอาแต่นั่งเล่นมือถือ

 

"ยังเลย... วันนี้อยากกินอะไรก็ได้" แหม่นางจะให้ใครทำมิทราบ

 

"งั้นบะหมี่กึงสำเร็จรูปเป็นไง" แมนี่พยักหัวงึกงัก ฉันจึงต้มน้ำร้อนแล้วไปถ้วยมาสองใบ บะหมี่สูตรฉันต้องมีผัก เนื้อ ไข่ แล้วใส่พริกอ่อนด้วยลองเอาไปใช้ดูนะ

 

หลังจากที่จัดการเทน้ำร้อนใส่ถ้วยและเอาฝามาปิด ต่อไปก็แค่รอให้เส้นสุก

 

ตึง!

 

เสียงแชทจากมือถือดังขึ้น ฉันเดินเข้าหยิบขึ้นมา ปรากฎเป็นแชทที่เต้ส่งมา

 

นึกว่าลืมไอดีฉันซะแล้ว

 

[เย็นพรุ่งนี้ว่างรึเปล่า เดี๋ยวจะเลี้ยงชาบู] ฉันยืนคิดสักพักว่าเย็นพรุ่งนี้ว่างรึเปล่า

 

"หึ่ยแก... พรุ่งนี้มีเรียนเช้า ตอนบ่ายพี่แพนัด ตอนเย็นก็..."

 

"ว่างไง" แมนี่ตอบให้ ฉันจึงรีบส่งสติกเกอร์โอเคไปให้เต้ทันที

 

"อืม..." ฉันลังเลอีกสักพักว่าจะปฏิเสธดีมั้ย แต่ก็ตกลงไปแล้วด้วย ทำอะไรก่อนคิดจริงๆ

 

"ช่างเหอะ อีแมมาม่าอืดแล้ว"

 

"อื้อไปกินเดี๋ยวนี่แหละ" นางว่าแต่ไม่ยอมปล่อมิอถือออกอีก

 

"ตกลงจะกินหรือจะเล่นโทรศัพท์"

 

"กิน!" แมนี่รีบตอบอย่างไว แล้วลุกมาที่ถ้วยของตัวเอง

 

"คุยกับใคร?"

 

"เสือก" ฉันมองหน้าแมนี่ ตกลงนางอยากกินมาม่าดีๆหรือจะกินด้วยน้ำตา "ล้อเล่น... คุยกับชินอะ"

 

ก็แค่นั้น....

 

ฉันรู้สึกว่าแมนี่จะสนิทกับชินแปลกๆ แต่บางเวลาก็พยายามสนิทกับชาต์ ฉันก็เริ่มงงตกลงแท้จริงแล้วแมนี่กำลังชอบใครระหว่างสองคนนี้ แต่มากกว่าหกสิบเปอร์เซนต์ ฉันเทไปทางชินมากกว่า

 

"ฟอนต์..." หืม?

 

"มึงคิดว่าชาต์คิดยังไงกับมึงอ่ะ"

 

ฉันกับชาต์ อีกแล้วหรอ