บทที่ 8

 

9:10AM

“เป็นอะไรทำหน้าเซ็งขนาดนี้” ผมเดินเข้ามาในผับของวั่งชูที่พึ่งเปิดและคนก็ยังไม่เต็มด้วยความหงุดหงิดวันนี้ทั้งวันไม่รู้เป็นอะไรให้ตายสิ!!!

“เปล่า...วันนี้ขอเมาหนักๆละกันเซ็ง!!” ผมนั่งลงโซฟาที่ห้องวีไอพีอย่างไม่เข้าใจตัวเองให้ตายสิ!! ให้ตายสิ!!!

“เป็นอะไรเมียไม่ให้ตัดหรือไงถึงเป็นแบบนี้” ไอ้ชูพูดขึ้นพร้อมกับเดินมานั่งข้างๆ

“เป็นผมนะผมก็ไม่ให้เฮียจัดหรอกเล่นพึ่งหอบกันไปโรงพยาบาลอาทิตย์ที่แล้วเอง”

“เฮ้ย!! ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ” เหว่ยอีนพยักหน้าตามอย่างที่พูดก่อนสองคนนั้นจะขำออกมาพร้อมกันให้ตายสิ!!!

“ฮ่าๆๆๆ/ฮ่าๆๆๆๆ” ผมปลายตามองอย่างไม่พอใจ

“หยุดขำเลยไม่ใช่เรื่องนั้นโว้ยไอ้พวกบ้า!!” สองคนนั้นทำท่ากั้นขำก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

“ว่าแต่เฮียหายไปไหนมาติดต่อไม่ได้เป็นอาทิตย์ไปฮันนีมูนเหรอ” ผมมองหน้าเหว่ยอันก่อนจะคิดเรื่องนี้ฮันนีมูนงั้นเหนื่อยการอยู่ในห้องสองคนแบบไม่รู้จะทำอะไรแล้วก็ทะเลาะกันเรียกว่าฮันนีมูนงั้นเหรอ...แล้วผมก็ยังไม่ได้พาเธอไปฮันนีมูนจริงๆด้วยสินะ

“เฮียๆๆ...เป็นอะไรหรือเปล่า”

“เปล่าพอดีงานเยอะนะ...อย่าคุยเรื่องอื่นเลยวันนี้มาเมาให้สุดไปเลย” ผมไม่อยากคิดถึงผู้หญิงใจร้ายแบบนั้นอีกแล้ว!!! เธอก็แค่คนใจร้ายแค่นั้น

“เมียอนุญาตแล้วใช่ไหมอาหย่ง” ผมหันไปกลอกตามองไอ้ชูอย่างหัวเสีย

“อย่าพูดถึงเธออีก...” แล้วผมก็ยกเหล้าเข้าปากอย่างโมโห!!! ยัยแม่มดนั้นไม่มีความรู้สึกหรือไง!!!

 

11:20PM

 

 

การดื่มอย่างยาวนานของเรายังดำเนินต่อไปเรื่อยๆในขณะที่ไอ้สองตัวนั้นมีสาวมาเคียงข้างแล้วแต่ผมไม่มีใครเลยเพราะไม่สนใจผู้หญิงหลายคนเสนอตัวมาให้ผมในขณะที่พวกหล่อนก็รู้ว่าผมแต่งงานแล้ว...คิดถึงยัยแม่มดจริงๆ

 

 

 

00:00AM

 

สติของผมตอนนี้เริ่มเลื่อนลางไปทีละนิดแล้วผมในขณะที่พวกนั้นกำลังเริ่มนัวเนียกับสาวข้างกายแต่มีเพียงผมที่ยังคงนั่งดื่มคนเดียวพรางคิดถึงอ้อมกอดของยัยมารร้ายนั่นเธอไม่สนใจผมสักนิด!!! ไม่แม้แต่จะโทรตามเลย!!!!

“ยายบ้า!!! เธอมานก็แค่ยายแม่มดดดด” ผมนั่งพึมพำคนเดียวอย่างหัวเสียทำไมต้องคิดถึงยัยแม่มดนั่นด้วยเธอไม่เห็นคิดถึงผมสักนิดผมจะคิดถึงเธอทำไม!!!!

“คุณหย่งสือค่ะวันนี้อยากมาสนุกกับฉันหรือเปล่า” แต่จู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งลงข้างๆผมก่อนจะดึงจอกเหล้าในมือผมออกมาเงยหน้าขึ้นไปมองเธอก็เห็นเป็นยัยแม่มดนั้น...เมียผมมาตามแล้วอย่างนั้นเหรอ...ในที่สุดเธอก็มาตามผมสักทียัยแม่มดใจร้าย....

“เมียจ๋า...” ผมโผล่เข้ากอดยัยแม่มดที่วันนี้เธอใส่น้ำหอมต่างจากทุกวันไม่ชอบเลยกลิ่นนี้...

“งั้นเดี๋ยววันนี้ฉันจะเป็นเมียคุณให้เองค่ะ”

 

 

โซรา

 

11:30PM

 

“ฮ่าๆๆ...รายการอะไรเนี่ยตลกชะมัด” ฉันนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นในห้องนอนนี่กสี่ทุ่มครึ่งละแต่ไอ้บ้าหย่งสือยังไม่กลับไม่รู้เป็นอะไรหรือเปล่าฉันไม่ได้เป็นห่วงหรืออะไรหรอกนะแค่ยังไม่อยากเป็นม่ายแค่นั้นจริงๆ!!!

 

00:00AM

 

ฉันนั่งอยู่ห้องนั่งเล่นจนถึงเที่ยงคืนนอนไม่หลับไม่รู้ทำไมให้ตายสิสายตาก็จดจ่อไปที่ประตูห้องนอนในมือก็จับโทรศัพท์เดินวนไปวนมา...

“อ๊ากก!!! ไอ้บ้าหย่งสือแกไปไหนของแกห้ะ!!!” ความอดกลั้นตอนนี้หมดไปฉันเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวก่อนจะเปลี่ยนชุดเล็กน้อยแล้วเดินออกมาจากห้องนอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาอันฉีทันทีเพราะหมอนั่นต้องรู้ว่าไอ้บ้านั่นอยู่ไหน

‘สวัสดีครับนายหญิงมีอะไรหรือเปล่าครับ’

“หย่งสืออยู่ที่ไหน” คำถามของฉันทำให้อันฉีเงียบเล็กน้อย

‘คือว่า...นายไปเที่ยวกับคุณเหว่ยอันกับวั่งชูครับ’

“ฉันรู้แล้วแต่ที่ไหนบอกมาเดี๋ยวนี้” ฉันไม่รู้ว่าทำไมแต่จิตใจตอนนี้มันร้อนรุ่มไปหมดแล้วปากก็บอกว่าไม่สนแต่ไม่รู้ทำไมข้างในมันร้อนระอุเหมือนไฟไหม้

‘นายหญิงรอแป๊บครับเดี๋ยวผมไปรับที่หน้าบ้าน’ อันฉีถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับมาอย่างทีฉันต้องการถึงหมอนั่นจะบอกว่าที่ไหนแต่เชื่อเถอะว่ายังไงฉันก็ไปไม่ถูกอยู่ดี

“ฉันให้เวลานายห้านาทีรีบมา” พูดจบฉันก็กดวางสายทันทีก่อนจะกดโทรหาไอ้บ้านั่นต่อแต่ไม่มีคนรับพอโทรไปอีกก็ถูกตัดสายทิ้ง!!!!

“ฮึ่ย!!! ไอ้บ้า!!! กล้าตัดสายฉันงั้นเหรอเจอดีแน่!!!”

ฉันเดินออกมารอหน้าบ้านไม่นานอันฉีกก็ขับรถมาจอดตรงหน้าฉันรีบขึ้นด้วยความเร็วทันที

“ออกรถได้แล้ว”

“ครับ” แล้วหมอนั่นก็ขับรถออกไปราวกับกำลังกลัวอะไรบางอย่างนี่ยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดอย่าให้เจอว่ากกอยู่กับผู้หญิงละกันฉันยิงทิ้งทั้งคู่แน่!!! กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉันไหนบอกว่าจะเอาฉันคนเดียวไอ้บ้าเอ๊ย!!!!

พอมาถึงผับที่อันฉีบอกว่าเป็นของเพื่อนเขาอันฉีก็เดินนำฉันเข้าไปข้างในโดยที่การ์ดทุกคนหลีกทางให้ฉันทุกคนทำหน้าเหลอหลาหลังจากที่รู้ว่าฉันเป็นใครอันฉีเดินนำฉันเข้าไปจนถึงชั้นของวีไอพีแล้วฉันก็เห็นคนของเขายืนเฝ้าหน้าห้องอยู่พอทุกคนเห็นฉันก็หน้าซีดไปตามๆกันนั่นยิ่งทำให้ฉันโมโห!!!!’

“สวัสดีครับนายหญิง”

“หลีกทางเดี๋ยวนี้” ทุกคนหน้าซีดไม่กล้าพูดอะไรแต่จู่ๆก็มีคนเดินเข้ามา

“นี่พวกนายจะปล่อยผู้หญิงเข้าไปอีกแล้วเเธอเป็นใครนะ” ฉันหันไปตามเสียงพูดของคนที่พึ่งมามองหน้าหมอนั่นอย่างไม่วางตาหมอนั่นทำท่าจะมาดึงฉันแต่อันฉียืนขวางไว้ก่อน

“นี่คือภรรยาของคุณหย่งสือ...นายคงไม่ต้องให้ฉันพูดอีกสินะว่าเธอเป็นใคร” คำพูดของอันฉีทำให้หมอนั่นอ้าปากค้าง..

“แต่ขืนเข้าไปละก็....”

“เรื่องนั้น....ให้เป็นหน้าที่ของอนาคตละกัน” อันฉีพูดกับหมอนั่นเสร็จก็หันมาหาฉัน “เชิญเลยครับนายหญิง” ประตูถูกเปิดออกสองเท้าของฉันเดินเข้าไปในห้องนั้นในห้องที่มีโซฟาอยู่ชุดหนึ่งแล้วก็กระจกใสที่สามารถมองดูวิวในผับได้ในนั้นมีชายหญิงกำลังนัวเนียกันอยู่ฉันกำมือแน่นด้วยความโกรธก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างหนาที่คุ้นตากำลังนั่งกอดยัยชะนีหน้าวอกที่ไหนก็ไม่รู้!!!!

พรึบ!!!

“อร้ายยย!!! นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!!” ยัยนั่นหลุดออกจากอ้อมกอดของไอ้บ้าหย่งสือจนตกโซฟาไปก่อนหล่อนจะลุกขึ้นมาโวยวายใส่ฉันเสียงร้องของเธอทำให้คนอื่นๆหยุดทำกิจกรรมทั้งหมดหันมามองที่ฉันดวงตาของวั่งชูกับเหว่ยอันเบิกกว้างอย่างตกใจแต่ไอ้บ้านั่นยังคงค่อยๆตะเกียกตะกายขึ้นมานั่งบนโซฟาพร้อมกับพยายามลืมตามองฉัน...

“เมียจ๋า...ลุกหนีทำไมอ่ะ” อื้อหือนี่เขาเรียกยัยหน้าวอกนี่ว่าเมียงั้นเหรอก่อนเขาจะพูดอะไรไปมากกว่านี่วั่งชูก็รีบกระโดดมาปิดปากเขาไว้

“โซราอาหย่งแค่เมามากเท่านั้นเอง”

“พี่ชูยัยนี่เป็นใครหล่อนมากระซากฉันนะ แล้วหล่อนเข้ามาในนี้ได้ยังไง” ยัยหน้าวอกนั่นก็พยายามพูดขึ้นฉันหันไปมองหล่อนอย่างไม่ชอบใจก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ

“เงียบเถอะน่า..” ฉันหันไปหาวั่งชูพร้อมกับทำปากจู๋เป็นสัญญาณบอกให้เงียบก่อนจะหันกลับมาหาหล่อน

“อยากรู้มั้ยว่าฉันเข้ามาได้ยังไง” ฉันมองหน้าหล่อนอย่างยิ้มๆ

“เธอเป็นใคร...”

“ฉันเข้ามาในนี้โดยที่ทุกคนก้มหัวให้เธอคิดสิว่าฉันเป็นใคร” คำพูดของฉันทำให้หล่อนขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

“แต่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกเพราะคนอย่างเธอไม่มีวันที่จะเทียบฉันได้อยู่แล้วแต่ขอสั่งสอนหน่อยเถอะ!!!!” พูดจบหล่อนไม่ทันพูดอะไรก็โดนฝามือฉันอีกเข้าหน้าอย่างจังจนหน้าหัน

เพียะ!!!!

“หัดคิดสะบ้างว่าอย่ามายุ่งกับสามีของคนอื่น!!!” พูดจบฉันก็จบหล่อนอีกข้าง

เพียะ!!!

“กรี๊ดดด!!! ผัวแกมากอดฉันเองนะ!!!!” แล้วหล่อนก็พยายามจะตบฉันคืนแต่ขอโทษนะฉันนะมีชั้นเชิงกว่าเยอะฉันกระหน่ำตบยับหน้าวอกนั้นจนหล่อนนวมไปทั้งตัวผมเผลอก็อยู่ในสภาพที่ดูไม่ได้ทุกคนในห้องไม่มีใครกล้าพูดอะไรแม้แต่ยัยพวกนั่นที่น่าจะเป็นพวกเดียวกันกับหล่อน

ฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะปัดมือไปมาเบาๆพร้อมกับเหลือบตามองยัยนั่นอย่างสมเพชก่อนจะเดินมาหาไอ้สามีที่ยังเมาไม่รู้เรื่องอยู่!!!!

“ซ้อคือมันไม่ได้เป็นอย่างที่ซ้อคิดนะเฮียนะเมามากแถมบ่นว่าซ้อไม่สนใจเฮียยังพูดอีกว่าขนาดบอกว่าจะกลับดึกซ้อยังบอกว่าตามใจอีกด้วยเฮียน้อยใจมากเลยและดื่มเหล้าแบบไม่สนใจใครตั้งแต่มาแล้วแถมซ้อไม่โทรมาหาเลยสงสัยเฮียคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นซ้อ” เหว่ยอันพูดขึ้นทำให้ฉันชะงักเล็กน้อยนี่ไอ้บ้านี่บ่นน้อยใจงั้นเหรอแล้วที่ไม่พูดกับฉันเมื่อเช้านั่นคือน้อยใจงั้นเหรอ

“แต่เหว่ยอันแล้วก็คุณวั่งชูค่ะทำไมไม่บอกเขาว่าเขากำลังกอดผู้หญิงคนอื่นอยู่ละคะ” คำพูดของฉันทำให้ทั้งคู่ทำหน้าอึกอัก

“คือ...เรา...”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเรื่องมันผ่านมาแล้วฉันเองก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ต่อจากนี้อาจจะเจอตัวเขายากหน่อยนะคะ” ทั้งคู่หน้าซีดเผือกอีกครั้งอย่างเห็นได้ชัดฉันปลายตามองไปยังเขาที่ตอนนี้หลับไปแล้วที่โซฟา

“อันฉีเรียกคนมาเอาตัวเขาไปหน่อย”

“ครับ” ไม่นานคนของเขาสองสามคนก็มาหิ้วปีกเข้านายของตัวเองขึ้นจากโซฟาก่อนจะค่อยๆเดินออกไปฉันหันไปส่งยิ้มให้สองคนนั่นอีกครั้งก่อนจะก้มหัวให้นิดหน่อยเป็นเชิงล่ำลาแล้วเดินนำออกมาทุกคนที่กำลังสนุกอยู่ที่ผับบางคนก็หยุดมองเราเพราะทุกอย่างสะดุดตามากเพราะรอบตัวเราเต็มไปด้วยบอดี้การ์ดที่เดินนำเราออกไปจากผับแห่งนี้จนมาถึงรถ...

“เอาเขาไปขึ้นที่รถคันนั้นพอถึงบ้านอย่าพึีงเอาลงจากรถนะรอฉันก่อน” ทุกคนพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเดินขึ้นไปขับรถแล้วรถทั้งสองคันก็ได้เคลื่อนย้ายออกไปจากผับ

 

20 นาทีต่อมา

 

พอมาถึงบ้านทุกคนก็รอคำสั่งจนกฉันไม่มีการนำเขาออกมาจากรถแต่อย่างใด..

“เอาเขาออกจากรถแล้ววางไว้ข้างเสานั่นอย่าปลุกเขาละให้เขาตื่นเองอย่าเอาผ้าห่มหรืออะไรทั้งนั้นให้เขาอย่าเด็ดขาดเข้าใจใช่ไหม”

“ครับ!!” ทุกคนรับคำสั่งอย่างจำใจก่อนจะหิ้วปรกเขาไปตามคำสั่งของฉัน ส่วนฉันก็ยืนมองอย่างหมั่นไส้แค่นี้ยังน้อยไปกับสิ่งที่เขาทำวันนี้ถึงจะเพราะความเมาก็ตามเถอะถึงฉันจะชอบพูดว่าจะไปเอากับใครก็ไปแต่ไม่ได้หมายความว่าให้ทำจริงๆนิ!!! กล้าดียังไงไปกอดคนอื่นวันนี้นอนตรงนี้ไปเลย!!!

“นอนตรงนี้ไปเลยโทษฐานที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้!!!”

 

 

 

 

 

เอาแล้วเป๋นเรื่องแล้วไงอาหย่งคิดถึงเมียก็ไม่ยอมกลับไปหาเป็นไงละเมียมาตามได้นอนนอกบ้านเลยครั้งนี้ฮ่าๆจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีเนี่ย