บทที่ 5

 

“เฮ้อ!! หนักขนาดนี้เลยเหรอว่ะ” ผมยืนส่องกระจกมองหน้าตัวเองที่ตอนนี้ตาผมบวมช้ำมาก!!! ที่มุมปากมีรอยช้ำใบหน้าผมเหมือนคนโดนรุมมานะบนตัวก็เต็มไปด้วยรอยขีดข่วนสุดจะบรรยายยัยปีศาจ!!! ทันทีที่เธอรู้สึกตัวขึ้นมาเธอก็ลุกขึ้นมาตีผมแบบผมไม่ทันตั้งตัวจนได้แผลมาแบบนี้เนี่ยจิ๊!!!

“ยัยมารร้ายเธอมันก็แค่ยัยมารร้ายตัวแสบ!!!” ผมหยิบกล่องปฐมพยาบาลขึ้นมาทำแผลที่อยู่บนตัวพร้อมกับทายาลงที่ใบหน้าของผม

“เวรกรรมอะไรของฉันที่ต้องมานั่งทำแผลแบบนี้ว่ะ!!!!” ผมนั่งพึมพำกับตัวเองอย่างอารมณ์เสียไม่รู้ปานนี้ยัยตัวแสบหายไปไหนตีผมเสร็จเธอก็หายแวบไปไหนไม่รู้ทิ้งผมนอนระบมบนเตียงจนผมพึ่งลุกขึ้นมาอาบน้ำได้ไม่นานมานี่เอง พอทายาเสร็จผมก็หยิบเสื้อขึ้นมาใส่แต่งตัวทุกอย่างเรียบร้อย...วันนี้ผมไม่รู้จะเอาไงกับตัวเองเลยจริงๆ!!!! ปกติป๊าบอกให้ผมนอนพักอย่าพึ่งไปทำงานแต่ผมตัดสินใจที่จะไปเพราะไม่อยากอยู่บ้าน!!!

“ขืนลงไปข้างล่างแบบนี้ป๊าม๊าต้องถามแน่ๆเลยโว้ยยยยเซ็ง!!!” ผมหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาใส่พร้อมกับแมสปิดปากเพื่อปกปิดรอยฟกช้ำบนใบหน้าก่อนจะเดินออกห้องอย่างระแวดระวังพยายามหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับป๊าม๊าให้มากที่สุด!!!

แอ๊ดดดดดด

ผมหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆไม่มีคนก็ค่อยๆเดินออกไป....พอมั่นใจว่าไม่มีใครแล้วผมจึงรีบวิ่งลงบันไดพร้อมกับดึงแว่นกันแดดลงมองไปรอบๆนิดหน่อย

“ทางสะดวกละรีบวิ่งละกัน” พูดจบก็ผมรีบวิ่งลงไปที่ชั้นล่างด้วยความเร็วแม่บ้านก็มองตามว่าผมวิ่งทำไมแต่ผมไม่สนใจผมจะต้องรีบไปถึงรถให้เร็วที่สุด!!!!

“อาหย่ง!!! ลื่อจะไปไหน” แต่แล้วจู่ๆก็มีเสียงทรงอำนาจดังขึ้นจากด้านหลังของผมเป็นเสียงที่ผมไม่อยากได้ยินตอนนี้จริงๆ!!!!

“อากง ผมจะไปทำงานมีอะไรหรือเปล่าครับ” ผมหันหน้าไปเผชิญหน้ากับอากงที่ยืนอยู่กับยัยตัวแสบทั้งสองคนดูเข้ากันมากเพราะตั้งแต่งานแต่งเมื่อวานอากงชมเธอหยุดสักทีอวยหลานสะใภ้สุดๆ เธอมองมาทางผมพร้อมกับสายตาที่มองสภาพผมแล้วเหมือนจะกั้นขำนะหน่อย!!!!

“ทำงานอะไรจนปานนี้แล้ววันนี้อยู่กินข้าวกับอั้วก่อนแล้วนั่นลื่อเป็นอะไรปิดหน้าปิดตาแบบนั้น” คำถามของอากงทำให้ผมไม่รู้จะพูดไงจริงๆให้ตายสิ

“อั้วถามลื่อได้ยินหรือเปล่าอาหย่ง”

“ผมไม่สบายครับวันนี้ผมทานข้าวด้วยไม่ได้ผมว่าจะไปหาหมอก่อนแล้วค่อยไปทำงาน” พอได้ยินผมพูดแบบนี่อากงก็รีบเดินเข้ามาหาผมทันที

“นี่ลื่อไม่สบายยังจะไปทำงานอีกเหรอไม่ได้!!! อั้วจะให้อาโซพาลื่อไปโรงพยาบาลแล้วกลับมาพักผ่อนที่บ้านพรุ่งนี้อั้วก็จะไปแล้วอย่าให้อั้วเป็นหว่งลื่อหนักเลยอาหย่ง” ผมยืนมองหน้าอากงที่เดินมาจับมือผมด้วยสีหน้าเป็นห่วงแต่ยัยตัวแสบข้างหลังกับยิ้มออกมาอย่างพอใจ

“โอเคๆ งั้นผมจะให้ ภรรยา!! ของผมพาไปโอเคนะอากงไปพักได้แล้วมาเดินแบบนี้เดี๋ยวก็เหนื่อยอีก” พอได้ยินผมพูดแบบนี่สีหน้าของอากงก็คลายความกังวลทันทีและผมก็จงใจเน้นย้ำคำว่าภรรยาให้เธอได้ยินตนยัยตัวแสบเก็บสีหน้าแทบไม่อยู่

“อาโซอั้วฝากอาหย่งด้วยนะเดี๋ยวอั้วต้องไปกินยาแล้วดูแลอาหย่งด้วยนะ” คำพูดของอากงทำให้เธอยากที่จะปฏิเสธ

“ค่ะอากง” พอเธอตอบตกลงอากงก็เดินกลับเข้าไปในบ้านไม่นานก็มีพยาบาลมารับตอนนี้จึงเหลือแค่ผมกับยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“มาขึ้นรถสิยืนอยู่ตรงนั้นชาตินี้ผมคงไม่ได้ไปโรงพยาบาลหรอกนะ” เธอไม่ยอมตอบอะไรแค่เดินมาด้วยวีหน้านิ่งๆดูจากท่าเดินผมรู้เลยว่าเธอเจ็บตรงนั้นมากแค่ไหนเดินขาถ่างแบบนี้ฝีมือผมเองสินะหึหึหึ

“อร้ายยย!!! ไอ้บ้าปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!” ผมทนไม่ไหวที่จะต้องยืนรอเธอจนเดินไปซ้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้ม

“เจ็บขนาดนี้ยังหัวดื้อลงมาเดินข้างล่าง” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะเดินไปที่รถแต่เจ้าตัวก็ดิ้นมาจนสุดทางให้ตายเถอะตัวเล็กนิดเดียวแต่แรงนี่..

“หยุดดิ้นสักทีแม่คุณ!!! ตัวเล็กนิดเดียวแต่แรงยิงกว่าควายเลยนะ” พอผมพูดจบเธอก็ใช้กำปั้นทุบหน้าอกผมอย่างแรง

ปึก! ปึก! ปึกๆ!

“โอ๊ย!!! ถ้ายังทุบอยู่ละก็ผมเอาคุณบนรถแน่อย่าหาว่าไม่เตือน!!!” คำพูดของผมทำให้ยัยตัวแสบหยุดชะงักพร้อมกับทำหน้าไม่พอใจแต่ผมก็อุ้มเธอเดินไผที่รถอย่างไม่สนใจจนมาถึงก็วางเธอเปิดประตูตัวเธอเข้าไปในรถ

“ตอนเงียบๆแบบนี้น่ารักกว่าตั้งเยอะ”

 

 

โซรา

 

 

“จิ๊!!!” ฉันนั่งมองออกไปข้างทางอย่างหัวเสียทำไมต้องมาเจอไอ้บ้านี่ด้วยหลังจากที่เกิดเรื่องเมื่อคืนพอรู้สึกตัวขึ้นมาตอนเช้าฉันก็จัดการหมอนั่นตอนนอนเลยน่าจะตายๆคาเตียงไปสะ!!!! ร่างกายฉันก็ระบมไปหมดโดยเฉพาะตรงนั้นแต่ที่ต้องรีบออกมาจากห้องก็เพราะไอ้บ้านี่ไงละฉันต้องหาทางรับมือกับสิ่ฃที่เกิดขึ้นให้ได้!!!

“ทำไมชอบสางเสียง จิ๊!! ชิ๊!!! แบบนี้ตลอดมีอะไรติดฟันหรือเปล่า” อ๊ากกกก!!! ดูสิดูคำพูดมัน!!!! ไอ้บ้า!!! จะด่าจะตะโกนออกไปก็ไม่ได้ไอ้บ้านี่ก็ขู่ๆๆๆๆๆๅตลอกชาติที่แล้วเกิดเป็นหมามั้งขู่ดีจัง!!!

“จะไปไหน”

“ไปโรงพยาบาลไง” ฉันหันหน้าไปมองหน้าเขาที่ถูกปกปิดไว้สมน้ำหน้าใครบอกให้มาทำแบบนั้นกับฉันไม่ได้เจ็บใจที่เสียตัวแต่เจ็บใจที่เสียตัวให้ไอ้บ้านี่!!!! น่าจะซ้อมให้ตายคาที่ไปเลยให้ตายสิ!!!

“ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า” แล้วจู่ๆไอ้โรคจิตก็พูดขึ้นม/ให้ฉันหันไปมองหน้าอีกรอบ

“เจ็บอะไร”

“ตรงนั้นนะ” อ๊ากกกกก!!! นี่มันทำรุนแรงขนาดนั้นมันยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ!!!!

“ยุ่ง”

“ไม่ได้เป็นห่วงหรอกแค่เห็นเดินขาถ่างแล้วตลกดี” ไอ้ผู้ชายปากมอม!!! ไอ้เลว!! ไอ้บ้าเอ๊ย!!!!!! ฉันได้แต่ตะโกนด่าไอ้บ้านี่ในใจพร้อมกับหันหน้าหนีไม่ยอมตอบอะไรจนไอ้บ้านี่ก็ไม่ถามต่อแล้วก็ขับรถไปเรื่อย

 

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ณ โรงพยาบาล

แผนกสูตินารีเวช...

 

“นี่ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร!!” ฉันตะคอกใส่ไอ้บ้านี่หลังจากที่เรามาถึงโรงพยาบาลก็นึกว่าเขาจะมารักษาตัวเองที่ไหนได้ลากฉันมานั่งรถเข็นแล้วพาฉันที่แผนกสูตินารีเวช!!!

“หยุดพูดถ้าคุณไม่เป็นไรจริงๆคืนนี้เรามาทดสอบกันอีกสักครั้งม่ะ” ไอ้โรคจิตนี่พูดพร้อมกับทำท่าหื่นกระหายใส่ฉัน!!! ทดสอบบ้านแกสิ!!! แต่ไม่ทันจะพูดอะไรฉันก็ได้ยินเสียงของรุ่นน้องที่เขาโทรหาตอนมาถึงดังขึ้น

“เฮียๆทางนี้ครับ” เสียงเรียกของเหว่ยอันทำให้เขาเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะเดินเข้าไปหา

“สวัสดีครับซ้อ ว่าแต่ซ้อเป็นอะไรเหรอครับเฮียเห็นโทรตามผมเหมือนฉุกเฉินอ่ะ แล้วนี่เฮียเป็นอะไรใส่แว่นดำแถมปิดหน้าปิดตาจริงๆ”

“ไม่มีอะไรหรอกอย่าถามมากฉันมาเมียมาตรวจแล้วอยากให้แกหาหมอผู้หญิงตรวจให้หน่อย” เหว่ยอันพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเดินนำไปพร้อมกับถามขึ้นอีกครั้ง

“อื้อว่าแต่จะมาตรวจอะไรละ”

“เมื่อคืนนี้หนักไปหน่อย” กรี๊ดดดดดด!!!!! แกจะไปบอกคนอื่นทำไมไอ้บ้า!!! ฉันตอนนี้ได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้นเพราะไอ้บ้านี่เล่นพูดโครตแรง!!!!

“อ่า...ฮ่าๆๆเฮียก็เบาๆหน่อย” เหว่ยอันขำออกมาเล็กน้อยฉันยิ่ฃหน้าแดงเข้าไปใหญ่อ๊ากก!!! ถ้านี่ไม่ใช่โรงพยาบาลนะฉันจะกระโดดถีบหน้าหมอนี่เลยจะพูดอะไรหนักหนา!!!!

“ก็นะคนหัวดื้อต้องโดนลงโทษหนักๆแบบนี่แหละ” หัวดื้อบ้านแกสิ!

“ฮ่าๆๆ เครๆเดี๋ยวผมพาไปหาเพื่อนผมแล้วผมต้องรีบไปแล้วเนี่ย” พูดจบเหว่ยอันก็พาเราเข้าไปในห้องหนึ่งที่มีหมอผู้หญิงคนหนึ่งกำลังคุยกับคนไข้อยู่ไม่นานเธอก็เขียนใบสั่งยาให้คนไข้แล้วคนไข้ก็เดินออกไปเหว่ยอันจึงเดินเข้าไปทัก

“ไงเจนคนไข้เยอะเหมือนเดิมเลยนะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้เหว่ยอีนเล็กน้อยดูท่าเธอไม่ใช่คนที่นี่แน่นอน...ก็แน่ละหน้าฝรั่งจ๋าสุดๆ

“คงไม่เนื้อหอมเท่านายหรอกนะคนไข้ติดตรึมตลอดนิ”

“ฮ่าๆก็นิดหน่อย อ้อ!! เฮียครับนี่หมอเจน แล้ว ก็เจนนี่เฮียหย่งรุ่นพี่ฉัน และ นี่ซ้อโซราพอดีว่าเฮียเขาพาเมียมาตรวจนะเมื่อคืนเข้าหอกันรุนแรงไปหน่อยฝากด้วยนะฉันต้องรีบไปนะมีผ่าตัดด่วนพึ่งรู้เมื่อกี้” คำพูดของเหว่ยอีนทำให้หมอเจนยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจเหว่ยอันจึงรีบวิ่งออกไปจากห้องทำงานของเธอ

“งั้นเชิญคุณโซราเปลี่ยนชุดอยู่ห้องน้ำแล้วเดินมาที่ห้องนี้นะคะเดี๋ยวฉันจะตรวจให้” ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะค่อยๆเดินไปตามที่เธอบอกพอเปลี่ยนชุดเสร็จไม่นานฉันก็เดินออกมาก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องที่เธอรออยู่แล้วไอ้บ้านั่นพอเห็นว่าฉันออกมาแล้วก็เดินตามมาติดๆ

“นายจะไปไหนมิทราบ”

“ก็เข้าไปด้วยไง”

“ไม่ต้อง!! อยู่นี่เลยอย่าตามมานะไม่งั้นเจอดีแน่!!!” พอฉันเห็นพูดแบบนั่นเจ้าตัวก็ยักไหล่อย่างเข้าใจก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โซฟาให้ตายเถอะไม่คิดไม่ฝันว่าฉันต้องมาตรวจอะไรแบบนี้เพราะไอ้บ้าโรคจิตนี่ด้วย!!!!

หลังนั้นไม่นานพอทุกเสร็จแล้วฉันก็เดินออกมาแต่ก็รู้สึกแสบตรงนั้นนิดหน่อยเพราะไอ้โรคจิตนี่แหละ!!!

“เอาละจากที่หมอดูอาการคือก็ไม่ได้เป็นอะไรมากเพียงแค่อักเสบเล็กน้อยเดี๋ยวหมอจะจัดยาแก้อักเสบแล้วก็แก้ปวดให้นะคะแล้วก็จะจัดวิตามินบำรุงมดลูกให้นะคะแล้วก็คุณสามีก็ทานอาหารที่บำรุงสเปิร์มด้วยนะคะจะได้ไม่เกิดเหตุแบบนี้อีก และ ช่วงนี้งดมีเพศสัมพันธ์เพื่อให้อาการของคุณภรรยาดีขึ้นก่อนสักอาทิตย์นะคะ”

“อาทิตย์หนึ่งเลยเหรอครับ!!”

“ก็ประมาณนั้นค่ะ”

“เฮ้อ!! ครับ” พอคุณหมอยืนยันแบบนั้นไอ้บ้านี่ก็ถอนหายใจออกมาราวกับเสียดาย และ นี่เท่ากับว่าฉันมีเวลาตั้งรับกับไอ้บ้านี่อาทิตย์หนึ่งสินะ!!! หึ!!

“งั้นขอบคุณมากนะครับหมอ”

“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าเกิดเรื่องมีเรื่องอยากปรึกษาอะไรโทรมาหาหมอได้นะคะยินดีให้คำแนะนำค่ะ” เธอพูดพร้อมกับยื่นนามคมาให้เราสองคนฉันรับมาพร้อมกับพยักหน้าอย่างเข้าใจส่วนเขาก็หยิบใบสั่งยาขึ้นมาแล้วก็เข็นรถเข็นพาฉันออกมาโดยไม่พูดอะไรสักคำเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างไปแล้ว

พอจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้วเราสองคนก็ออกมาจากโรงพยาบาลแต่ไอ้บ้านี่ก็ไม่ได้จะพาฉันกลับบ้านแต่พาฉันมาที่ไหนก็ไม่รู้ไม่อยากถามขี้เกียจเถียง

“ช่วงนี้เรามานอนที่คอนโดกันก่อนนะผมคงไม่มีหน้ากลับบ้านด้วยสภาพนี้หรอกนะ” เขาพูดพร้อมกับดึงแว่นกันแดดลงทำให้เห็นตาที่บวมช้ำของเขา

“ฮึๆ สมน้ำหน้า”

“ขำไปเถอะ!! หายดีเมื่อไหร่เจอกันแน่” ให้ตายสิ!! ฉันจะทำไงเนี่ยไหนไอ้บ้านี่บอกว่าเห็นฉันแล้วไม่มีอารมณ์ไง!!! ไม่มีใครอารมณ์บ้านแกสิแบบนี้!!!

 

 

 

 

อันแน่ไหนว่าไม่ได้เป็นห่วงไงแต่พาเมียไปโรงพยาบาลนะอาหย่งฮ่าๆจัดการเขาเมื่อคืนตื่นเช้ามาก็โดนหนักไม่ใช่เล่นนะเนี่ยฮ่าๆๆๆๆ