ดีแล่น Talk

ตุ๊ดดด~ ตุ๊ดดด~

   ผมต่อสายหาป้ามลเพื่อจะสอบถามอาการยายของกะเพราระหว่างที่ผมกำลังขับรถกลับไปที่โรงพยาบาล เหตุผลที่ผมไม่โทรหากะเพราโดยตรงก็เพราะว่าตั้งแต่เริ่มมีแหวนเพชรเข้ามาเธอก็ไม่เคยตอบไลน์หรือรับโทรศัพท์ผมอีกเลย ผมไม่ได้โอเคกับเรื่องนี้เลยนะแต่ผมก็เข้าใจกะเพราบางทีถ้าเป็นผมผมคงโวยวายหรือทำอะไรสักอย่างแต่นี้เธอเอาแต่นิ่งและเงียบ แต่แบบนี้ก็ดีเพราะมันทำให้ผมโครตเกรงใจเธอเลยพอทำเหี้ยมาก็ไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องเพราะกลัวเธอแปดเปื้อนไปด้วย ผมรอสายป้ามลอยู่สักพักก่อนที่จะมีเสียงดังจากปลายสายตอบกลับมา

   [ฮึก! ค่ะ คุณดีแล่น] เสียงของป้ามลเหมือนคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ยอมรับตามตรงว่าผมใจไม่ดีเอามากๆ

   "ป้ามลครับ ยายของกะเพราเป็นยังไงมั้งครับ ปลอกภัยแล้วหรือยัง" ผมถามออกไปด้วยหัวใจที่ลุ้นระทึกอย่างบอกไม่ถูก

    [ฮึกๆ คุณดีแล่นค่ะ! ยายของกะเพรา...... เสียงแล้วค่ะ] สิ้นคำพูดของป้ามล เหมือนโลกของผมหยุดหมุนไป ยายของกะเพราเสียแล้ว แล้วแบบนี้ยัยลูกหมาของผมจะเป็นยังไง ไม่รอช้าและไวเท่าความคิด......

    "แล้วกะเพราละครับ! เธอเป็นยังไง!" ผมถามออกไปอย่างร้อนรนและเท้าผมก็พรางกดเหยียบคันเร่งรถไปด้วย ผมเป็นห่วงยัยลูกหมา เธอต้องร้องไห้เสียใจอยู่แน่ๆ เลย ผมต้องรีบกลับไปอยู่ข้างๆ เธอ ถึงเธอจะเมินเฉยต่อผม แต่ผมก็ยังอยากให้เธอเห็น! เห็นว่าผมไม่ได้ทอดทิ้งเธอให้อยู่ตัวคนเดียวแบบที่ผ่านมา......

   [หนูกะเพราเธอร้องไห้จนเป็นลมไปเลยค่ะ ตอนนี้นอนสลบอยู่ยังไม่ฟื้นเลย] ยิ่งป้ามลบอกผมว่ากะเพราเป็นลม นั้นยิ่งทำให้ผมร้อนใจหนักกว่าเก่า ผมน่าจะอยู่กับเธอก่อน แต่เรื่องแหวนเพชรก็รีบเช่นกัน แต่อย่างน้อยตอนนี้ผมก็ตัดเรื่องแหวนเพชรทิ้งไปได้แล้ว ผมเชื่อว่าเธอยังพอมีสมองอยู่บ้างและจะไม่กลับมาวุ่นวายกับผมอีก

    "ผมกำลังกลับไป อีกไม่นานก็จะถึงแล้ว" ผมตอบป้ามลกลับไป แต่ก่อนที่ผมจะวางสาย......

    [คุณดีแล่นคะ มีอีกเรื่องที่คุณดีแล่นต้องรู้ค่ะ] ป้ามลบอกรั้งผมไว้ด้วยเรื่องบางอย่าง นั้นยิ่งทำให้หัวใจผมเต้นระรัวอย่างตื่นเต้น และลุ้นหนักกว่าเก่า

    "อะไรครับ!" ผมถามออกไปอย่างว้าวุ่นใจ หรือกะเพราจะเป็นอะไรไปอีกวะ! ไม่นะ! ไม่ๆ พระเจ้าช่วยคุ้มครองกะเพราด้วย 

    [คือ......(อย่าเว้นนานครับผมลุ้น) หมอบอกว่ากะเพราท้องค่ะ!!] 

ตุบ! เอี๊ยดดด! ปรี๊นนนนน!

    [คุณดีแล่นค่ะ! ฮัลโหล ได้ยินป้าไหมค่ะ.....] ป้ามล

    "ไอ้เวรเอ๊ย! เบรครถหน้าพ่อมึงหรือไงวะ!!!!" คนบนท้องถนน

    "FUCK YOU!" คนบนท้องถนน

    ผมถึงกับมือไม้อ่อนทันที และเหยียบเบรครถจอดกลางถนนอย่างกะทันหันจนคนที่ขับรถตามหลังและข้างๆ ต่างก็บีบแตร๋และตะโกนด่าผมกันระงม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเท่ากับสิ่งที่ป้ามลบอกผมหรอก! เมื่อตะกี้ป้ามลบอกผมว่าอะไรนะ! กะเพราท้องอย่างงั้นหรอ? หรือไอ้อาการคลื่นไส้อาเจียนเหม็นอาหารของผมและที่กะเพราเหม็นหน้าผมแล้วอ้วกนั้นมันเป็นเพราะอาการแพ้ท้องอย่างนั้นหรือเปล่า วู้ววว ดีใจโว้ยย!!! กะเพราท้องกับผม! ผมกำลังจะเป็นพ่อคน! ผมกับกะเพราเรากำลังจะมีลูกกัน!! โอ้วววว! พระเจ้า! ขอบคุณ! ขอบคุณจริงๆ ผมกำลังจะมีลูก!! ผมกำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้ว! ผมดีใจกับข่าวดีนี้ที่สุดในชีวิตเลยวะ......

    หลังจากที่ผมโดนชาวบ้านด่าและสาปส่งกลางถนนผมก็ได้แต่ลดกระจกลงและขอโทษพวกเขาเพราะผมอารมณ์ดีมากถ้าเป็นปกติถึงผมผิดผมก็ด่าคืน ผมรีบขับรถกลับมาที่โรงพยาบาลทันที ผมได้คุยกับป้ามลและยายทิพย์ได้ไม่นานเพราะทั้งสองท่านต้องรีบไปจัดการเรื่องเอกสารและจองวัดในการจัดงานศพยายของกะเพรา ผมได้แต่ขอบคุณท่านทั้งสองและฝากเป็นธุระจัดการแทนผมเพราะเอาตามตรงผมไม่มีความรู้เรื่องพิธีการและขั้นตอนทางศาสนาพุทธของงานศพแบบไทยเลย หลังจากนั้นผมจึงรีบเข้าไปหากะเพราที่ห้องพักพิเศษทันที

แอ๊ดดด~

    ผมเปิดประตูอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะได้ไม่รบกวนกะเพราและพาร่างสูงใหญ่ของตัวเองเดินเข้าไปภายในห้องที่เงียบสนิท มีเพียงแค่เสียงลมหายใจแผ่วที่สม่ำเสมอของกะเพราผู้หญิงที่ผมรักกำลังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ เธอก่อนจะยกเก้าอี้มานั่งที่ข้างเตียงคนป่วย นานมากแล้วที่ผมไม่ได้มองใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มของเธอใกล้ๆ อย่างนี้ นานมากแล้วที่ผมไม่ได้จูบริมฝีปากอิ่มน่าสัมผัสนี้ นานมากแล้วที่ผมไม่ได้สูดดมกลิ่นหอมจากตัวเธออย่างนี้ นานมากแล้วที่ผมไม่ได้โอบกอดร่างเล็กของเธอในยามที่ผมหลับไหลและตื่นนอน นานมากแล้วที่ผมละเลยผู้หญิงที่ผมรักสุดหัวใจ แต่ตั้งแต่นาทีนี้เป็นต้นไปผมจะดูแลเอาใจใส่ผู้หญิงที่ผมรักคนนี้และไม่ใช่แค่เธอแต่ยังมีลูกน้อยที่กำลังเติบโตอยู่ในท้องของเธออีก

    "ขอโทษนะ ฉันขอโทษ ที่ฉันดูแลเธอกับยายไม่ได้ดีอย่างที่คิดไว้ แต่ฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลเธอกับลูกให้ดีที่สุด ฮึกๆ" ผมบอกพรางกดจูบลงที่หน้าผากของเธอก่อนที่จะจับมือเธอและซบหน้าของผมลงกับฝ่ามือเล็กของเธอ และปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายของผมไหลรินลงไปแบบนั้น ผมพยายามแล้วทุกอย่างแต่มันยังไม่ดีพอ ผมมันก็แค่คนเลวคนหนึ่งที่ดีแต่ปากแต่ผมสัญญาว่าต่อจากนี้ผมจะทำมันให้ดีที่สุดเพราะผมได้บทเรียนราคาแพงแล้ว และตอนนี้ผมรักผู้หญิงคนที่ผมทำร้ายเธอ.... จนหมดหัวใจ..... 

    "อภัยให้ฉันนะกะเพรา ฉันรักเธอและลูกด้วย"

 

🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏