คู่หมั้น (100%)...อ๊ายยยยยยย

แบบอักษร

“ขอหอมให้ดาด้าหน่อยค่ะ” เธอเอ่ยพร้อมยื่นมือออกมา ครั้นไม่มีการตอบรับใดๆ อารดาก็หันไปทางด้านข้างเพื่อจะพูดกับสาวใช้อีกครา “ขอหอมหน่อยค่ะ”

ฟอด!!!

ทันใดนั้นหญิงสาวก็เบิกตากว้าง ตัวแข็งทื่อประหนึ่งถูกสาป ขณะที่หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามจนแทบจะกระเด็นออกมานอกอก เมื่อเธอถูกพ่อหนุ่มจอมฉกฉวยขโมยหอมแก้มแบบไม่ทันตั้งตัว ถึงแม้จะโดนเขาเอารัดเอาเปรียบแทบจะทุกครั้งที่เจอกันแต่เธอก็ยังไม่ชินสักที

“คนฉวยโอกาส” หญิงสาวอุบอิบต่อว่าอย่างไม่เต็มเสียงนัก ดวงตาสีนิลก้มมองที่ระดับแผงอกกว้าง เพราะรู้สึกขัดเขินเกินกว่าที่จะสามารถสบสานกับนัยน์ตาพราวระยับได้

“อ้าว! ผมผิดตรงไหน คุณขอ ‘หอม’ ผมก็จัดให้แล้วไง” ชายหนุ่มยักไหล่ทำหน้าเหรอหราได้น่าหมั่นไส้เป็นที่สุด ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกแต่ยังไม่วายยวนยั่ว

“ฉันหมายถึง ‘หอมหัวใหญ่’ ต่างหากละพ่อคุณ” คราวนี้หญิงสาวทำหน้าหงิก

“อ้าว! แล้วก็ไม่บอก” พ่อหนุ่มกะล่อนแสร้งตีหน้าตายได้ชวนหยิกให้เนื้อเขียวยิ่งนัก

“ฉันบอก แต่หัวสมองคุณมันคิดแต่เรื่องใต้สะดือต่างหากละ” แม่ครัวจำเป็นกระแทกเสียงใส่ มีอย่างที่ไหนมาตีขลุมทำเนียนหน้าตาเฉย

“ก็คำพูดของคุณมันน่าคิดนี่นา” เขาสวนกลับด้วยท่าทางครื้นเครง บ่งบอกให้รู้ว่าไม่ได้นึกสะทกสะท้านไปกับวาจาเหน็บแนมแต่อย่างใด

“นี่คุณหาว่าฉันให้ท่าคุณเหรอ” ทนายความสาวชักเริ่มของขึ้น

“เปล๊า!” เจ้าพ่อหนุ่มแบมือยักไหล่

“แล้วไป” คนตัวเล็กสวนกลับเสียงสะบัดพร้อมทำตาเขียวปัด

“แหม…หอมแก้มแค่นี้ทำเป็นโวยวาย ทีตัวเอง ‘ขโมยจูบ’ เขาตอนเด็กๆ ล่ะ” วาจาสัพยอกทำให้คนฟังอ้าปากค้าง ตัวเกร็งและหน้าแดงซ่าน ยิ่งเขารื้อฟื้นเรื่องราวในอดีตเธอก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่อยากจะปล่อยมือจากผู้ชายคนนี้ไปง่ายๆ

‘มันมีความรู้สึกพิเศษซ่อนเร้นอยู่หรืออย่างไรกัน หรือว่าเราจะแค่แอบรักเขาในตอนเด็กๆ เท่านั้น’

“เงียบแบบนี้แสดงว่าจะให้ผม ‘จูบ’ คืนแบบจัดหนักใช่ไหม” เขายังไม่วายเย้าอย่างยิ้มๆ

“ก็ลองดูสิ ฉันจะทำให้ไอ้จอมหื่นอย่างคุณกลายเป็นขันทีแบบไม่ทันตั้งตัวเลยละ” แม่สาวแสบขู่ฟ่อพร้อมยกมีดในมือขึ้นด้วยท่าทางขึงขัง แต่แทนที่จะกริ่งเกรงพ่อเจ้าประคุณกลับยิ้มใส่ตาเสียอย่างนั้น

“คุณนี่มันร้ายไม่เบาเลยจริงๆ” เสียงกลั้วหัวเราะกระเซ้าอย่างครื้นเครง พร้อมเคาะปลายนิ้วกระด้างลงบนสันจมูกรั้นเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว คนถูกแกล้งทำหน้างอคอย่น พร้อมวางมีดในมือลง

“ชิ…ทำอย่างกับตัวเองไม่ร้ายกาจอย่างนั้นแหละ” อารดาเผลอทำปากยื่นค่อนขอดด้วยความหมั่นไส้ ผู้ชายอะไรขยันยั่วแหย่เธอดีนัก

“ปากร้ายๆ อย่างนี้ ผมชักชอบแล้วสิ” พ่อเจ้าประคุณว่าพลางสืบเท้าเข้าหาร่างแน่งน้อยอย่างช้าๆ วาจาทีเล่นทีจริงของเขายังไม่วายทำให้เธอหน้าเห่อร้อน หัวใจดวงน้อยเต้นคร่อมจังหวะ อยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ทีไรอารดาไม่สามารถควบคุมอารมณ์และความรู้สึกตัวเองได้เลย

“ถอยออกไปนะ อย่าขยับเข้ามาใกล้ฉันเชียว เอ๊ะ! บอกว่าอย่าไงละ” แม่เล็กพริกขี้หนูตวาดสั่งแว้ดๆ แต่อีกฝ่ายกลับยักไหล่กว้างอย่างไม่ยี่ระ สุดท้ายก็เป็นเธอเสียเองที่ต้องลนลานถอยหลังกรูด

“อย่าทำตัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไปหน่อยเลยน่า ผมก็แค่อยากทำความรู้จักกับว่าที่ภรรยาก็เท่านั้นเอง” พ่อตัวโตว่าพลางทาบฝ่ามือทั้งสองข้างลงกับขอบอ่างล้างจานกักร่างอรชรเอาไว้ ทำให้เธอไร้หนทางหลบหนี

“เอ่อ…ฉันคิดว่าไม่จำเป็นหรอกมั้ง เพราะเราน่าจะรู้จักกันมาพอสมควรแล้ว” เสียงที่หลุดออกมาจากปากรูปกระจับสั่นระริกแทบจะฟังไม่เป็นภาษา

“ผมหมายถึงทำความรู้จักกันแบบ ‘ลึกซึ้ง’ ต่างหากละ” เสียงทุ้มกระซิบชิดใบหูน้อย ลมหายใจผ่าวระอุที่รินรดบริเวณซอกคอทำให้เธอขนลุกเกรียวกราว

“ฉันจะฟ้องมาดามดาเลีย ว่าคุณรังแกฉัน” ครั้นเขาเลื่อนสันจมูกโด่งมาแตะกับปลายจมูกรั้น อารดาก็หลับตาปี๋ แล้วกลั้นใจเค้นเสียงสะท้านข่มขู่ เรียกเสียงหัวเราะกลั้วลำคอหนา จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ถอยห่างออกมาจากร่างอ้อนแอ้นอย่างช้าๆ เธอถึงได้กล้าลืมตาขึ้นด้วยกิริยาอ้อยอิ่ง

“คุณไม่กล้าหรอกทูนหัว” เดเรคเลิกคิ้วท้าทายอย่างไม่นึกสะทกสะท้านกับวาจาข่มขู่ของสาวเจ้า

“คุณประเมินฉันต่ำเกินไปแล้ว” คนตัวเล็กเชิดหน้าทำเสียงขึ้นจมูกเมื่อถูกสบประมาท

“งั้นคุณก็ช่วยบอกแม่ผมให้ชัดเจนด้วยละ ว่าผมรังแกคุณยังไงบ้าง และทำไปกี่ครั้งแล้ว เอาให้แจ่มแจ้งแดงแจ๋ไปเลยนะทูนหัว เพราะยิ่งคุณฟ้องแม่ผมมากเท่าไร โอกาสที่คุณจะได้เป็นเจ้าสาวของผมยิ่งอยู่ใกล้แค่เอื้อมมากเท่านั้น”

“อย่ามาทำปากดีท้าฉันหน่อยเลย พอเอาเข้าจริงๆ คุณนั่นแหละที่ต้องลนลานแก้ตัวจนลิ้นแทบพันกัน เพราะฉันรู้ดีว่าไม่มีทางที่พ่อหนุ่มเพลย์บอยหวงความโสดเข้าไส้อย่างคุณจะถูกต้อนเข้าสู่ประตูวิวาห์ง่ายๆ อยู่แล้ว” แทนที่อารดาจะเต้นไปตามเกมที่เขาคิดว่าตัวเองเป็นผู้คุม เธอกลับตอกกลับอย่างชาญฉลาดจนชายหนุ่มอึ้ง

“อือฮึ…นับว่าฉลาดใช้ได้” นัยน์ตาคมกล้าจับจ้องคู่สนทนาไม่กะพริบ ก่อนจะลูบปลายคาง แล้วพยักหน้าเบาๆ ด้วยความพึงพอใจกับความเฉลียวฉลาดของเธอ

“มันแหงอยู่แล้วย่ะ เพราะฉันไม่ได้มีหัวไว้กั้นหูเหมือนผู้หญิงที่คุณควง รู้เอาไว้ซะด้วย” หญิงสาวกอดอกเชิดหน้าบอกอย่างถือดี

“ผมก็ไม่ได้หวังจะ ‘ใช้’ สมองของผู้หญิงที่ควงเสียหน่อย” คำพูดแฝงด้วยเลศนัยผสานกับแววตากรุ้มกริ่มทำให้คนฟังตีความหมายได้ไม่ยาก

“หน้าอย่างคุณคงไม่พ้นเรื่องบนเตียง” อารดาซัดกลับซะจนเขาเกือบหน้าหงาย น่าแปลกที่ผู้หญิงคนนี้ไม่พยายามพูดจาหวานๆ หรือเอาอกเอาใจเช่นสาวๆ คนอื่น

“ไม่ใช่เรื่องบนเตียงอย่างเดียวนะทูนหัว ที่ไหนผมก็จัดหมดแหละ ไม่ว่าจะเป็นโซฟา พื้นพรม ห้องน้ำ อ่างอาบน้ำ หรือถ้าชอบความตื่นเต้นมากๆ ก็เป็นตรงระเบียง สระว่ายน้ำ หรือไม่ก็…”

“พอๆ หยุดพล่ามได้แล้ว” ทนายความสาวโบกมือเป็นเชิงห้ามปราม ก่อนที่พ่อเจ้าประคุณจะพูดจาเลอะเทอะให้เธอทำหน้าไม่ถูกไปมากกว่านั้น

“แหม…พูดความจริงทำเป็นรับไม่ได้” เดเรคเย้าอย่างอารมณ์ดี

“สำส่อนแบบนี้ระวังจะติดเอดส์เข้าสักวัน”

“เป็นห่วงผมก็บอกมาเถอะเบบี๋”

“เฮอะ…ช่างกล้าพูดมาได้ไม่อายปาก” แม่สาวแสบแค่นยิ้ม “อ้อ…ถ้าคิดจะมาเล่นเกมหมาหยอกไก่กับฉันก็หยุดเสียเถอะ เพราะฉันขอบอกว่ามันเสียเวลาเปล่า” ถ้อยคำที่หลุดออกมาจากปากสีชมพูระเรื่อทำให้เดเรครู้สึกทึ่ง ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะรู้ทันเขาได้มากถึงเพียงนี้

“ฉลาดเป็นกรดขนาดนี้ทำไมถึงไม่มีแฟน เอ๊ะ! หรือว่ารอคู่หมั้นอย่างผมอยู่หือสาวน้อย” น้ำคำยียวนทำให้คนฟังหน้าเห่อร้อน

“หลงตัวเองขั้นเทพ!”

“แล้วที่ผมพูดมามันไม่จริงหรือไง”

“ไม่จริง ที่ฉันยังครองตัวเป็นโสดมาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ ก็เพราะว่าไม่อยากถูกริดรอนอิสรภาพ การมีแฟนก็เหมือนมีไส้ติ่งหรือไม่ก็เนื้องอก ไร้ประโยชน์แถมยังก่อพิษร้ายแรงให้แก่เราอีก” คำพูดที่หลุดออกมาจากเรียวปากสีกุหลาบทำเอาเขาแทบสำลักน้ำลายตัวเอง

“งั้นผมถามจริงๆ เถอะ คุณอยู่มาได้ยังไงถึงปูนนี้ โดยที่ยังโสดและซิง” คำว่า ‘ปูนนี้’ แสลงหูคนฟังยิ่งนัก

“หยาบคาย! ฉันยังไม่ได้แก่หง่อมซะหน่อย อีกอย่างฉันก็ไม่ได้สำส่อนอย่างคุณนี่ ที่ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าหรือทำตัวลัลล้าไปวันๆ” เสียงหวานแหวเบาๆ ก่อนจะเอ่ยเหน็บแนมเขายกใหญ่

“ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่อาหารว่างเอาไว้ขบเคี้ยวเล่น หรือไม่ก็ฟาสฟู้ดเอาไว้กินแก้หิวกระหาย ผมต้องการแต่ตัว ไม่มีเรื่องของหัวใจเข้ามาเอี่ยว” พ่อหนุ่มเพลย์บอยยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ

“ทำให้ผู้หญิงร้องไห้และเสียน้ำตา ระวังกรรมจะตามสนองเข้าสักวัน” เจ้าของร่างอ้อนแอ้นกล่าวคล้ายแช่งชักหักกระดูกอย่างซึ่งๆ หน้า

“น้ำตาของสาวๆ จะเหือดแห้งเมื่อได้ของกำนัลจากผม ผู้หญิงก็ชอบของสวยๆ งามๆ บ้าน รถ หรือไม่ก็พ็อคเก็ตมันนี่พร้อมตั๋วเครื่องบินฟรีเพื่อไปช็อปปิ้งทังนั้น” เขาดูถูกผู้หญิงได้น่าหมั่นไส้เป็นที่สุด

“ใช้เงินฟาดหัวให้จบๆ กันไปว่างั้น”

“เรียกว่า ‘ต่างตอบแทน’ ดูจะเหมาะกว่านะเบบี๋” อารดาเบ้ปากให้กับคำพูดที่ฟังดูเหมือนจะสวยหรูของเขา แล้วเอ่ยค่อนขอดอย่างกลายๆ

“เหตุผลของผู้ชายเห็นแก่ตัวชัดๆ”

“เฮ้…คุณคับข้องใจแทนผู้หญิงพวกนั้น หรือหึงหวงผมกันแน่แม่ชีน้อย” พ่อเจ้าประคุณล้อเลียนด้วยท่าทางอารมณ์ดี ขยันป้อนวาจาหวามไหวให้หัวใจดวงน้อยได้วาบหวิว

“ฉันกำลังด่าคุณอยู่ย่ะ” หญิงสาวกระแทกเสียงใส่อย่างเหลืออด

“แหม…ตรงจังเลยนะ” เขาสวนกลับด้วยสีหน้าเจือยิ้ม น่าแปลกที่เดเรคนึกพึงใจกับคำพูดตรงไปตรงมา และไม่ไว้หน้าของอีกฝ่าย

“ฉันไม่จำเป็นต้องพูดเอาใจคุณ และถ้าคุณสำคัญตัวเองผิดก็ต้องทำความเข้าใจเสียใหม่ โอเค?” อารดาเหมือนจะย้ำเตือนตัวเองไปในตัวว่าอย่าได้หลงคารมของเขาเข้าเชียว

“สักวันคุณจะต้องอยากมาเอาใจผมบ้าง” พ่อคนหลงตัวเองกล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจจนน่าหมั่นไส้

“ฝันอยู่หรือไงยะ”

“อืม…จะว่าไปแล้ว แต่งงานกับสาวเชยแต่ปากกล้าอย่างคุณก็เข้าท่าดีเหมือนกันนะ” เสียงทุ้มโพล่งขึ้นหลังจากยกมือใหญ่ลูบปลายคางบึกบึนคล้ายใช้ความคิด

“อย่ามาตลก ฉันไม่ขำด้วยหรอกนะ” ทนายความสาวทำหน้าเครียดทันควัน ถึงแม้ว่าผู้ชายตรงหน้าจะทั้งหล่อลากไส้ และรวยเวอร์ เรียกได้ว่าครบสูตรของสามีในฝันของสาวๆ ครึ่งค่อนโลก แถมยังเป็นคนที่เธอหลงเสน่ห์ตอนเด็กๆ ทว่าอารดากลับต้องการแต่งงานกับคนที่เขารักเธอและเธอก็รักเขา ถึงแม้ความรักมันจะกินไม่ได้แต่สาวเชยคิดว่ามันยั่งยืนกว่าของนอกกายอย่างแน่นอน

“ไม่ได้ตลก แต่ผมพูดจริงๆ” เขาทำท่าจริงจังจนเธอต้องย่นคิ้วผูกโบว์

“ไหนลองสาธยายมาสิ ว่าผีห่าซาตานตนไหนมาดลใจให้คุณอยากแต่งงานกับผู้หญิงหน้าบ้านๆ อย่างฉัน” หญิงสาวยกมือทั้งสองข้างเท้าสะเอว แล้วซักไซ้อย่างใคร่รู้

“คุณเหมาะจะเป็นไม้กันหมา ปากร้ายๆ แบบนี้ รับรองว่าสาวๆ ที่ผมต้องการโละทิ้งต้องแตกกระเจิงอย่างแน่นอน” คำตอบที่ถูกพ่นออกมาจากปากหยักในลักษณะขวานผ่าซาก ทำให้คนฟังถึงกับสะอึกเล็กน้อย

“แสดงว่าฉันเป็นไม้ ส่วนคุณก็เป็นหมา” วาจายียวนย้อนเข้าให้

“ปากดีแบบนี้มันน่า ‘ตบ’ ด้วย ‘จูบ’ เสียให้เข็ด” เดเรคโฉบริมฝีปากเซ็กซี่ไปชิดใบหน้าเนียนใส แล้ว...

ตอนก่อนหน้า

ตอนต่อไป

กลับไปหน้าเรื่อง

ความคิดเห็น

แจ้งนิยายไม่เหมาะสม