หลังเลิกเรียน~

นี่มันเรื่องอะไรเนี้ย? ทำไมฉันถึงได้ถูกย้ายชมรมเฉยเลย ผู้จัดการงั้นหรอ ไม่ค่อยจะเข้าใจกับตำแหน่งนี้สักเท่าไหร แต่ถึงยังไงก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วสิน่ะ ฉันมองห้องชมรมที่ติดอยู่กับสนามกีฬา “ห้องชมรมบาสเกตบอล”

                ก๊อกๆๆๆ ‘ฉันเคาะประตู เมื่อฉันเปิดประตูเข้าไปเพียงเท่านั้นแหละถึงกับอึ้ง 0-0 ทุกคนในห้องชมรมต่างมองมาที่ฉัน เหมือนกับรอการมาของฉันงั้นแหละ แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ทุกคนรอการปรากฏตัวของผู้จัดการคมใหม่  สมาชิกในชมรมเป็นผู้ชายนะส่วนใหญ่ เห็นมีผู้หญิงไม่กี่คนเอง ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ให้พวกเขาเป็นผู้จัดการแทน -..-‘

               “ เอ้า! มานี่สิชาเนท มาแนะนำตัวหน่อย J “ อาจารย์

               “ ค่ะ… สวัสดีค่ะ ฉันชื่อชาเนทนะคะ จะมาเป็นผู้จัดการคนใหม่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปขอรบกวนด้วยนะคะ “

ฉันได้รับเสียงปรบมือจากทุกคน “ น่ารักอ่ะ ” ใครสักคนพูดขึ้น

               “ เอาล่ะๆ เดี่ยวค่อยทำความรู้จักกันไปล่ะกัน อาฟเตอร์พาเพื่อนไปแนะนำสถานที่และวิธีทำงานด้วย “ อาจารย์

               “ ครับ J ”

               “ โห…อาจารย์ ทำไมแค่ไอ่อาฟเตอร์คนเดียวล่ะครับบบบ? “ คนในกลุ่มหนึ่งพูดขึ้น

               “ ก็อาฟเตอร์เค้าเป็นประธานชมรม หรือจะเถียง? “

               “ คร้าบบบบๆ – “

แล้วอีตาอาฟเตอร์ที่อาจารย์บอกให้พาฉันไปแนะนำสถานที่ ก็เดินเข้ามาหาฉัน เพียงแค่ฉันได้สบตาเท่านั้นแหละฉันเดาเลยว่าอิตานี้ต้องเป็นลูกคนใหญ่คนโตจากประเทศใดประเทศหนึ่งแน่นอน เพราะอะไรนะหรอก็เค้าหล่อมากกกก (ก.ไก่ ล้านตัว ) เข้าใจคำว่าหล่อวัวตายควายล้มก็วันนี้นี่แหละ เค้าดูภูมิฐานดีสมกับเป็นลูกผู้ดีมีสกุล  รูปร่างหน้าตาใช้ได้ สูง เรียกว่าสูงมาก สมกับเป็นนักบาส ผิวขาวละเอียดเนียน ใบหน้าสวย จมูกโด่ง ดวงตาชวนหน้าหลงไหล ริมฝีปากอมชมพู ก็ดูรวมๆแล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน~ (ร้องเพลงเพื่อ?)

“ จะไปกันเลยมั้ยครับ? “ เค้าโน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉัน จนหน้าจะชนกันอยู่ล่ะ ขณะที่ฉันยังอึ้งและละเมออยู่ในใจ

>////< “ ค่ะๆ “ แล้วฉันก็เดินตามเค้ามา จนมาถึงโต๊ะว่างโต๊ะหนึ่ง

“ นี่โต๊ะทำงานของเธอน่ะ มีอะไรก็ถามฉันได้ตลอดน่ะ J “

“ ขอบใจน่ะ J ”

“ จริงสิ ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย ฉันชื่อ อาฟเตอร์ เรียนอยู่ เกรด12  ห้องคิง ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ J ”

“ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ้ะ J” ฉันล่ะแพ้รอยยิ้มแบบนี้จริงๆเลย ><

“ อืม…ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อนเลยล่ะ? “

“ ฉันนะหรอ? ไม่รู้สิ ^^”

“ ปกติฉันจะไม่พลาดที่จะรู้จักผู้หญิงที่น่ารักๆ ในโรงเรียนนี้น่ะ “ แหม่ๆ หล่อแล้วยังเจ้าชู้ไม่เบา

“ ห้ะ!? ฉันน่ะหรอน่ารัก >< ฉันนะห่างไกลกับคำว่าน่ารักมากเลยล่ะน่ะ ^^ “

“ เธอนี่ ก็น่าสนใจดีน่ะ J ”

               “ เอ๋? “ หมายความว่ายังไงกัน  >///< ตึกตักๆๆๆ <3 แล้วทำไมใจฉันเต้นแรงล่ะ?

               “ ไว้มีอะไรก็มาถามฉันได้ตลอดเลยน่ะ J “  

 

เค้าพูดไว้เท่านั้น ฉันยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อเค้าก็เดินโบกมือออกไปหน้าตาเฉย อะไรของเค้ามาทำให้หวั่นไหวแล้วก็จากไป(นกไงค่ะนกค่ะ 5555) ช่างอิตาอาฟเตอร์ก่อนล่ะกัน ทำงานค่ะทำงาน  และแล้วฉันก็เข้าใจทำไมถึงให้ฉันมาเป็นผู้จัดการทีมอีกคนเพราะในแฟ้มเอกสารข้อมูลชมรมบอกฉันนะสิ ในชมรมบาสเกตบอลนี้มีสมาชิกอยู่ทั้งหมด 25 คน นักกีฬาแบ่งเป็นระดับชั้น ม.ต้น 10 คน ม.ปลายอีก 10 คน ผู้จัดการทีม 4 คน แบ่งทีมล่ะ 2 คน อาจารย์ที่ปรึกษาอีก 1 คน และ ฉันได้เป็นผู้จัดการของระดับชั้น ม.ปลาย ว่าแต่!! ผู้จัดการทีมอีกคนที่คู่กับฉันล่ะ??

 

“ สวัสดีจ้ะ >< ฉันชื่อคะน้า น่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก “

“ อ่อค่ะ ^^ “ ใครอีกล่ะเนี้ย? มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงตกใจหมดเลย แต่ดูจากหน้าตายัยนี่หน้าตาน่ารักไม่ใช่เล่นๆเลยนะ ดูสดใสร่าเริง ดวงตากลมโต แบ็วซะไม่มี  >< อายุก็น่าจะประมาณรุ่นราวคราวเดียวกับฉันนี้แหละ

“ เธอชื่อ ชาเนท ใช่ม่ะ? “

“ อ่า...ใช่ค่ะ มีอะไรหรือป่าวคะ? “

“ ฉันก็คือคนที่จะมาเป็นผู้จัดการคู่กับเธอยังไงล่ะ ^^ ”

“ อ่อค่ะ...ห้ะ!! จริงหรอคะ? “

“ ฮ่าๆๆๆ ต่อจากนี้ก็ฝากตัวด้วยล่ะกันน่ะ ^^ “

“ ฉะ.. ฉันสิคะ ที่ต้องขอฝากตัว มีอะไรก็ช่วยแนะนำให้ด้วยน่ะคะ “

“ จากนี้ต้องทำงานร่วมกันไปอีกนานนน สนิทกันไว้ล่ะกันน่ะ >< “

“ ค่ะ >< “

“ ไม่ต้องพูดเพราะขนาดนั้นก็ได้ เราอายุเท่ากันน่ะ งั้นฉันจะเรียกเธอว่า เนทจัง ล่ะกันน่ะ น่ารักดีว่าม่ะ? เวลาคนญี่ปุ่นเค้าเรียกกันก็จะเติมคำว่า จังหรือคุงไม่งั้นก็ตัน ฉันว่ามันน่ารักมากๆเลยล่ะ >< เธอว่างั้นไหม? “

“ อ่ะ..เอ่อ..จ้ะ ^^’ ”

“ งั้นเธอก็เรียกฉันว่า คานะจังก็ได้น่ะ >< เป็นชื่อที่คุณพ่อฉันตั้งให้นะ แต่คุณแม่ฉันเป็นคนไทยน่ะ ถ้าอยู่ไทยก็จะชื่อคะน้า แต่ถ้าไปญี่ปุ่นก็จะชื่อคานะไงล่ะ ^^ “ โอ๋!! ยัยนี่เป็นลูกครึ่งนี้เอง ถึงว่าคาวาอี้สุดๆ >0<

“ จะดีหรอ? นั้นเป็นชื่อไว้ใช้เวลาอยู่ญี่ปุ่นไม่ใช่หรอ? “

“ ก็ถึงได้บอกไงว่า สนิทกันไว้ แล้วฉันก็ถูกชะตากับเธอม๊ากมาก >< โอเคตามนี้นะ? “

“ โอเคจ้ะ “ ฉันยิ้มให้เธอเจื่อนๆ

“ เอ่อ...เธอจะกลับเลยไหม? ”

“ ทำไหมหรอ? “

“ ไปฉลองกันนนน >< เนื่องในโอกาสที่เราได้เป็นเพื่อนกันไง ^^ ” ยัยนี่ดาเมจแรงสุดๆเลย ><

ในขณะที่เราคุยกันอยู่นั้นก็มีบุคคลที่สามและสี่ห้าหกตามมา พูดขึ้น

               “ จะไปไหนกันหรอ? สาวๆ ^^” บุคคลที่สาม

               “ ให้พวกเราไปด้วยได้ป่ะ? “ บุคคลที่สี่

               “ ใช่ๆ ได้ป่ะๆ? “ บุคคลที่ห้าและหก ( ก็ฉันไม่รู้จักพวกเค้านี่หน่า >< )

               “ อ่ะ..เอ่ออออ “ ฉันหันไปหายัยคานะ ให้ช่วย

               “ ได้สิคะ ไปกันเยอะๆสนุกดีออก ว่าไหมเนทจัง >< “  ไหงเป็นงั้นล่ะ? --‘ เป็นจังหวะเดียวที่ฉันไปสบตาเข้ากับอิตาอาฟเตอร์พอดี J ยิ้มแบบนี้หมายความว่าไง? ตึกตักๆๆ ใจฉันเต้นอีกแล้ววว ><