#BlindHiddlesworth

 

 

"โทษที ติดต่อลุคให้หน่อยได้มั้ย บอกเขาว่าผมกำลังไป"

 

"แน่นอนทอม ขอสองนาที"

 

วันนี้เบนกับทอมดูรีบร้อนกันเป็นพิเศษ ทำไมน่ะหรือ? เพราะว่าหนังสือของทอมที่เพิ่งวางขายไปไม่กี่เดือนนั้น ขายดีมากกว่าเล่มก่อนๆเป็นเท่าตัว แถมกระแสตอบรับดีเยี่ยมจนต้องตีพิมพ์ซ้ำแล้วซ้ำอีก

 

รอบนี้คงรอบที่6แล้วล่ะมั้ง

 

เป็นเหตุทำให้เบนและทอมต้องเข้าออกสำนักพิมพ์บ่อยๆในช่วงนี้ ทุกคนวุ่นวายกันมากกับการดีลนู่นนี่นั่น เอ็ดดี้ทำงานเป็นผู้จัดการร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังก็งานยุ่งกับยอดขายเดือนนี้

คริสที่เป็นวิศวกรก็บอกว่าที่บริษัทค่อนข้างวุ่นวาย ไม่รู้ทำไมงานถึงมาบูมเอาช่วงนี้

 

"ใครจะรู้ว่าBlindจะขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ยอดดีกว่าLove across the Ocean อีกมั้ง สงสัยนายต้องเขียนเกี่ยวกับชีวิตตัวเองเยอะๆแล้วล่ะทอม"

 

จริงอย่างที่เบนพูด ถึงแม้ว่ายอดขายหนังสือของT.W.Hiddlestonจะดีมากอยู่แล้วทุกเล่ม แต่หลายๆครั้งที่ทอมเขียนเรื่องเกี่ยวกับตัวเอง ยอดมักจะพุ่งสูงตั้งแต่วันแรกทุกครั้ง

 

เดาว่าทุกคนคงอยากรู้จักว่านักเขียนตาบอดคนนี้เป็นใคร

 

จนล่าสุด Blind ถูกตีพิมพ์และวางขายออกไป ทุกคนได้อ่าน และรู้จักเรื่องราวของทอมมากขึ้น

 

"เบน! ทอม! พระเจ้า ขอโทษทีด้านในวุ่นวายมาก คุยกันข้างนอกนะ" ลุควิ่งออกมาจากออฟฟิศมาหาชายหนุ่มทั้งสองที่รออยู่ ไม่บอกก็รู้ว่ากองบรรณาธิการยุ่งกันขนาดไหน โดยเฉพาะตัวลุคเองที่เป็นผู้รับผิดชอบหลักในการดูแลหนังสือของทอม

 

"เหนื่อยหน่อยนะ วันนี้รีบหน่อยก็ดี คนแถวนี้มีนัดต่อ" เบนเอ่ยแซวพรางเหล่ตามาหาทอมที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นอันรู้กันว่าผู้ที่มีนัดต่อจากนี้คือนักเขียนผู้โด่งดังคนนี้เอง

 

"ได้ ได้เลย เชิญ" ลุคไม่ขัด แถมยังเร่งงานให้อีกด้วย

 

ก็วันนี้วันสำคัญนี่นะ จะว่าไงดี ทอมลอบมองแหวนสีเงินบนนิ้วนางข้างซ้ายของตน

 

อยากไปหาแล้วล่ะ

 

เขาไม่ได้ใช้เวลากับคริสมาสักพักแล้ว ทั้งสองมักจะยุ่งกับงานของตัวเอง และต่างฝ่ายต่างก็เข้าใจ ไม่มีการงอแง ไม่มีการน้อยใจ ทุกคนเข้าใจกันดีว่างานของอีกฝ่ายก็สำคัญ เราเจอหน้ากันแค่ตอนก่อนนอน จูบราตรีสวัสดิ์กันและมันก็แค่นั้น เพราะพวกเราเหนื่อยกันมากจนไม่มีแรงทำอะไรต่อ

 

แต่ไม่ใช่วันนี้แน่นอน

 

ก็วันครบรอบแต่งงานนี่นะ

 

หวังว่าการจะเจียดเวลาทำงานมาอยู่กับคนรักคงไม่ยากนักหรอกนะ

 

ทอมอยากให้การดีลงานครั้งนี้รีบๆจบลงเสียที อยากกลับไปหาคริสจะแย่อยู่แล้ว เขาหันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังเป็นพักๆ จิ๊ปากรำคาญเมื่อเห็นว่าเวลาเพิ่งผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีจากที่เขามองไปก่อนหน้านี้เท่านั้น

 

ป่านนี้คริสอาจจะถึงบ้านแล้ว และกำลังรอเขาอยู่ โถ่ อุตส่าห์จะรีบคุยรีบกลับแล้วเขียว

 

"ใจเย็นทอม หมอนั่นยังไม่กลับหรอกน่า วิศวกรไฟฟ้าไม่ใช่งานชิลๆนะ" เบนวางมือบนตักเขาและตบเบาๆเป็นการปลอบ เบนรู้ว่าทอมกังวลแค่ไหน เพราะเขาเองก็คิดถึงเอ็ดดี้เหมือนกัน แต่สำหรับทอม ยิ่งวันครบรอบแบบนี้ยิ่งแล้วใหญ่

 

"นายไปก่อนก็ได้ทอม ดูท่าจะธุระสำคัญ" ลุคพูดขึ้นมาบ้าง แถมยังบอกอีกว่าเดี๋ยวตรงนี้ลุคกับเบนจะจัดการต่อเอง อ่า ทอมพูดได้เลยว่าทอมเกรงใจ...

 

"ไม่เป็นไรครับ รีบจัดการให้เสร็จดีกว่า"

.

.

.

.

.

"คริสโตเฟอร์ คืนนี้ว่างรึเปล่า บริษัทเออีจีรีพับลิคต้องการออกแบบระบบไฟฟ้าใหม่ บอสอยากให้พวกเราไปคุม"

 

คริสขมวดคิ้วกับสิ่งที่ได้ยินจากปากเพื่อนร่วมงานของเขา เขากำลังจะเคลียร์แผงวงจรในมือเสร็จอยู่แล้ว แล้วจะได้รีบเลิกงานออกไปหาทอม เขาคิดถึงทอมใจจะขาด แต่ละวันเจอหน้าเราไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการจูบราตรีสวัสดิ์ พอคิดแล้วมันก็หงุดหงิดขึ้นมาเมื่อวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานแท้ๆ แต่เขายังทำงานไม่เสร็จเลย

 

"โทษทีเจค วันนี้ไม่ได้ บอกบอสว่าฉันจะจัดการให้พรุ่งนี้" คริสตอบเพื่อนร่วมงานไปอย่างสุภาพ

 

ป่านนี้ทอมอาจจะรอเขาอยู่ก็ได้ ถึงได้ค่าล่วงเวลาเขาก็ไม่สนแล้ว

 

"เฮ้ งานนี้งานใหญ่นะ บอสคงไม่ยอมให้เลื่อนหรอก"

 

เวรเอ้ย...

.

.

.

.

.

ตอนนี้สองทุ่มสิบห้านาที ทอมเร่งจัดการทุกอย่างเสร็จตั้งแต่ทุ่มตรงและให้เบนขับมาส่งที่ร้านอาหารที่นัดไว้ทันที

คริสมาสาย เมื่อกี้เขาส่งข้อความมาบอกว่ามีงานในคืนนี้ ถ้าคริสหาคนแทนไม่ได้ คริสก็ต้องไปเอง แน่นอนว่าเขารับปากว่าจะมาดินเนอร์กับทอม และจะพยายามมาให้ตรงเวลา

ตอนนี้เลยมายี่สิบห้านาทีแล้ว และทอมยังไม่เห็นรถของคริสมาจอดที่หน้าร้านเสียที

 

บางทีอาจจะล่มไม่เป็นท่าก็ได้

 

คิดแล้วก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้จริงๆ เราต่างไม่มีเวลาให้กันเลย แต่ทอมคิดว่า หลังจากวันนี้ไป เขาน่าจะว่างขึ้นมาบ้าง เพราะอะไรๆมันก็เรียบร้อยหมดแล้ว เขาคงมีเวลาให้คริสมากขึ้น จะเหลือก็แต่คริสนั่นแหละ จะมีเวลาอยู่กับเขามากแค่ไหน

 

"อยากสั่งอะไรรึยังโธมัส?" บริกรเดินเข้ามาหาทอม เพราะเห็นว่าทอมมานั่งได้สักพักแล้วโดยที่ไม่สั่งอะไรเลยนอกจากไวน์แดง

 

"ไม่ครับจิม ขอบคุณ ขอเวลาผมอีกสักหน่อยนะ" ทอมตอบกลับอย่างเป็นมิตร ทอมรู้จักกับบริกรคนนี้เพราะจิมเป็นเพื่อนเก่าของเบน เบนแนะนำมาให้ว่าถ้าอยากจะดินเนอร์หรูในวันครบรอบล่ะก็ ร้านนี้ถือว่าอยู่ในรายชื่ออันดับต้นๆเลย

 

"โอเค...ถ้ามีอะไร เรียกได้เลยนะ"

 

ทอมคิดอะไรไปเพลินๆระหว่างรอคนรักมาถึง ซึ่งอาจจะไม่นาน? หรืออาจจะนาน? ไม่รู้เหมือนกัน

 

จนประตูหน้าร้านเปิดออกพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่ก้าวฉับๆเข้ามาทั้งๆที่ใส่สูทไม่เรียบร้อยนั่นแหละ

 

ดูท่าจะรีบมากเลยสินะ ทอมมองภาพนั้นแล้วยิ้มโล่งอก คริสเห็นทอมแล้ว และก้าวเข้ามาจูบทักทาย ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่นั่งฝั่งตรงข้าม

 

"ขอโทษจริงๆทอม ผมวิ่งหาคนแทนทั่วบริษัทเลยกว่าจะได้" คนตัวโตหอบหายใจเบาๆ

 

"ไม่เป็นไรคริส คุณก็รู้ว่าผมรอได้" ทอมยิ้มกว้าง ดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่สุดท้ายคริสก็มาตามนัดจนได้ ถึงจะเลทไปเกือบครึ่งชั่วโมงก็เถอะ

 

คริสสั่งสเต็กเนื้อราดซอสสูตรเฉพาะของร้านมาหนึ่งที่ ส่วนทอมสั่งสลัดกับพาสต้า ของหวานเป็นมูสช็อกโกแลตเนื้อนุ่ม

ทั้งสองใช้เวลาสักพักเลยกว่าจะรับประทานอาหารค่ำมื้อนี้เสร็จ เพราะมัวแต่คุยกันเกี่ยวกับชีวิตช่วงนี้ ก็ไม่ได้คุยกันจริงจังมาสักพักแล้วล่ะนะ...

 

จนสุดท้ายก็เหลือกันแค่ไวน์คนละแก้ว

 

"ก็....หนึ่งปีแล้วนะ"

 

"อืม หนึ่งปีแล้วล่ะ"

 

หนึ่งปีแล้วที่ทั้งสองแต่งงานกัน รวมถึงเป็นหนึ่งปีที่ทอมได้กลับมามองเห็นด้วย

 

"อยากกล่าวอะไรหน่อยมั้ยครับที่รัก?" คริสยกแก้วขึ้นมา

 

"อืม...ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาขนาดนี้ ขอบคุณมาให้ผมรัก ไม่ใช่แค่หนึ่งปี แต่เป็นตลอดไป" ทอมยกแก้วขึ้นมาบ้าง

 

"ขอบคุณคุณเหมือนกันที่ยอมแต่งงานกับผม แล้วก็ขอบคุณคาร่าที่ทำให้เราได้เจอกันในร้านกาแฟที่คนแน่นเอี้ยดวันนั้น..."

 

ทอมเผลอหลุดขำออกมา

 

"แด่เรา"

 

"แด่เรา"

 

เสียงแก้วชนกันดัง กริ๊ง ตามด้วยไวน์รสเลิศอึกสุดท้ายที่ถูกกลืนลงอย่างง่ายดาย ทอมมองคริสที่ยิ้มขึ้นมาเหมือนกันตอนที่ทั้งสองประสานสายตากันพอดี

 

คริสกระชับเสื้อสูทสีเข้มและจับมือทอมให้ลุกขึ้นเดินออกไปหลังจากจ่ายค่าดินเนอร์เสร็จ

 

หลังจากก้าวเข้ามาในAcura MDXสีดำคันงามของคริสแล้ว บรรยากาศก็ดูดีขึ้นมาอีกหน่อยเพราะมีความเป็นส่วนตัวมากขึ้น อุณหภูมิในรถก็สบาย ไม่ร้อนหรือหนาวเกินไป จริงๆคือค่อนไปทางอบอุ่นเลยทีเดียวอาจจะเป็นเพราะเพิ่งดื่มไวน์กันมา แต่อุณหภูมิที่พอเหมาะกับเสียงเพลงคลอเบาๆมันก็ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย จนคล้ายจะผลอยหลับไปเมื่อไหร่ก็ได้

 

คริสหันมาหาทอมทุกช่วงที่การจราจรติดขัด ถึงแม้จะเพียงช่วงสั้นๆ แต่ทุกครั้งที่มองไปแล้วเห็นทอมกำลังนอนหลับสบายนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะขยับเข้าไปจูบแก้มนุ่มๆนั่นเสียทุกครั้ง

 

ทอมน่ารักมากเวลาที่เจ้าตัวยิ้ม คริสชอบทุกครั้งที่ทอมทำตัวสบายๆเวลาอยู่กับเขา ความรู้สึกอุ่นวูบวาบในใจตอนนี้บ่งบอกได้ชัดเจนว่าเขารักทอมขนาดไหน

 

รถคันหรูขับมาจอดที่คอนโดของทั้งสอง คริสขยับตัวเล็กน้อยและเขย่าตัวทอมเบาๆ

 

"ทอม ถึงแล้วนะ ตื่นเร็วที่รัก"

 

เมื่อทอมยังนิ่งเงียบไม่ยอมตื่น คริสปลดเข็มขัดที่นั่งตัวเองแล้วขยับไปใกล้ทอมมากขึ้น "โธมัส ถ้าคุณไม่ตื่นผมจะอุ้มคุณขึ้นไปแล้วนะ"

 

"อือ..." ทอมครางเบาๆ ขยับหน้าหันมาทางหนุ่มออสซี่ตัวโต แต่ไม่ยอมตื่น คริสไม่รู้ควรจะทำยังไงให้ทอมตื่นดี แต่ความคิดนึงก็แวบเข้ามาในหัว และคริสโตเฟอร์ก็ยกยิ้ม ไม่รีรอที่จะทำมัน

 

เขาจึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ แล้วกดจูบริมฝีปากบางนั้นเบาๆ ขบเม้มเล็กน้อยให้มันเปิดรับลิ้นร้อนของเขาเข้าไปภายใน ทอมครางเครือทั้งที่ตายังปิดอยู่ ไม่รู้ว่าตื่นรึยัง แต่ตอนนี้ทอมเองก็จูบตอบเขาอยู่เช่นกัน

 

ร่างใหญ่ขยับเข้าไปใกล้อีกหน่อยจนแทบจะคร่อมอีกฝ่าย มือหนายกขึ้นมาประคองข้างแก้มให้หันรับองศาที่ใกล้ชิดกันมากขึ้น

 

ไวน์แดงที่ดื่มกันเข้าไปก่อนหน้ายังไม่รสเลิศเท่านี้ หวานล้ำยิ่งกว่าน้ำตาล หอมยิ่งกว่าน้ำผึ้ง ได้ลิ้มลองแล้วก็ราวกับจะยิ่งกระหายมากขึ้นไปอีก

 

"อืม...คริส" ทอมเอ่ยแผ่วเบาในวินาทีที่คริสถอนริมฝีปากออกมา ก่อนจะแนบลงไปอีกครั้ง แขนยาวทั้งสองข้างของโธมัสวาดขึ้นมาคล้องลำคอแกร่ง ริมฝีปากบางขยับตอบรับลิ้นหนาที่เข้ามากวาดต้อนภายในโปรงปาก

 

"ตื่นรึยังหืม?" เสียงทุ้มต่ำสำเนียงออสซี่ดังขึ้นโดยที่ริมฝีปากยังคลอเคลียกันอยู่ โธมัสพยักหน้าช้าๆอย่างคนเคลิ้ม ดวงตาสีเขียวสวยหวานหยดราวตกอยู่ในภวังค์

 

คริสกดจูบลงบนพวงแก้มนิ่มที่ขึ้นสี ก่อนจะผละออกมาและบอกให้ลงจากรถกันได้แล้ว

 

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างทางหน้าคอนโดไปถึงหน้าห้อง นอกจากการจับมือกัน มองตากันแล้วยิ้มให้กัน

 

คริสโตเฟอร์ดึงทอมเข้ามาจูบอีกครั้งตอนขึ้นมาถึงห้อง ดันทอมติดกับประตูที่เพิ่งปิดไป ประคองเอวบางไว้หลวมๆในขณะที่ทอมลูบใบหน้าที่เต็มไปด้วยไรหนวดอย่างเอาใจ

 

มันไม่ยากเลยที่จะดึงดูดกันและกันให้เข้ามาใกล้ชิด ไม่จำเป็นต้องมีการสร้างบรรยากาศชวนฝันสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

 

เพราะทั้งสองก็เหมือนจะมีบรรยากาศโรแมนติดล้อมรอบกันเองตลอดเวลาอยู่แล้ว

 

มือใหญ่ค่อยๆปลดเนคไทของตัวเองออก เช่นเดียวกับทอมที่พยายามดึงเข็มขัดออกไป

 

เบนและเอ็ดดี้ไม่อยู่ คาดว่าคงออกไปเที่ยวกันที่อื่น และคงไม่กลับมาในคืนนี้เพราะทั้งคู่อยากให้เขาและทอมใช้เวลาด้วยกันในวันครบรอบอย่างเต็มที่

 

"หนึ่งปีที่ตามองเห็น คุณคิดว่าไงทอม" คริสพูดเสียงต่ำ ริมฝีปากยังวนอยู่แถวๆซอกคอ ขบกัดเบาๆให้ขึ้นรอย

 

"ก็...มีความสุขดีครับ..อือ..." โธมัสร้องอื้ออึงในคอเมื่อคริสจัดการดูดลำคอเขาจนมีเสียงดังจ๊วบ มือหนาช่วยทอมถอดเสื้อสูทสีเข้มออก จากนั้นก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต รั้งลงมาให้เห็นหัวไหล่ขาว

 

"คุณตาบอดมาตั้งนาน..." เขาเริ่มพูด โดยไม่ต้องเสียเวลาละใบหน้าออกมาจากซอกคอ

 

"ลองกลับไปใช้ชีวิตแบบนั้นดูมั้ย?" ว่าจบก็เอาเนคไทที่ถืออยู่มาพันรอบดวงตาของคนรัก

 

"คริส?" ทอมส่งเสียงเรียกเมื่อจู่ๆวิสัยทัศน์ก็ถูกบดบังด้วยผ้าสีเข้มจนมองไม่เห็นอะไร

 

"อยู่นี่ที่รัก" คริสวางมือลงบนใบหน้าเรียวสวย จูบแผ่วเบาลงบนหน้าผากมน ก่อนจะดึงกางเกงทั้งชั้นนอกและขั้นในของทอมออก

 

"คริส!?" ทอมผวาขึ้นมาทันทีเมื่อคริสช้อนสะโพกเปลือยเปล่าของเขาแล้วยกขึ้นมาอุ้ม ทอมกอดคอและเอาขาเกี่ยวเอวคริสโตเฟอร์แน่นด้วยความที่กลัวหล่น รู้สึกได้ถึงส่วนหน้าที่พองนูนออกมาจากกางเกงเนื้อดีโดยที่ไม่ต้องมองเห็นเลยด้วยซ้ำ

 

"ทำอะไรครับ วางผมลงนะ" ด้วยความที่มองไม่เห็นทำให้ทอมเดาไม่ถูกเลยว่าแฟนหนุ่มกำลังจะทำอะไร แต่แรงเหวี่ยงเล็กๆน้อยๆ ทอมก็พอจะรู้ว่าคริสกำลังอุ้มเขาเดินไปที่ไหนสักที่

 

"ห้ามแกะผ้าออกนะทอม แบบนี้ตื่นเต้นดีออก" คริสตีก้นเขาหยอกๆ ทุกครั้งที่ร่างกำยำก้าวขา ช่วงล่างของเขาและคริสเสียดสีกันจนรู้สึกร้อนไปหมด

 

ทอมรู้สึกได้ถึงแรงเหวี่ยงเวลาหัน ตามด้วยเสียงเปิดปิดประตู คริสคงพาเขาเข้ามาในห้องไหนสักห้อง ที่คาดว่าน่าจะไม่พ้นห้องนอนของพวกเขา

 

"นอนนิ่งๆนะ" คริสวางทอมลงบนเตียงกว้าง แล้วลุกออกไปไหนก็ไม่รู้ ทอมหันซ้ายขวาอย่างไม่มั่นใจ เขาไม่รู้ว่าคริสอยู่ไหน ทำให้ทอมนึกถึงตอนที่พาคริสมาที่คอนโดครั้งแรก ที่คริสแกล้งเขาให้หาไม่เจอ แล้วก็เข้ามาตะครุบโดยไม่ตั้งตัว

 

ซึ่งมันก็ผ่านมานานมากจนทอมแทบจะลืมไปแล้วว่าตอนนั้นเขากลัวแค่ไหน จนมาตอนนี้นี้แหละ...

 

"คริส อยู่ไหนน่ะ?" ทอมลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ดึงชายเสื้อเชิ้ตให้ลงมาปิดบริเวณกลางลำตัว ตอนนี้ทอมแทบจะตัวเปล่า เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆตัวเดียว ไม่ขัดคำสั่งคริส ถ้าคริสห้ามเขาถอดผ้าปิดตา เขาก็จะไม่ถอด อยากรู้ว่าคริสจะมาไม้ไหน

 

"ที่รัก?" ทอมขมวดคิ้วกับความเงียบที่ตอบกลับมา แต่แล้วก็สัมผัสถึงฝ่ามือร้อนที่วางลงบนหัวไหล่แล้วลูบเบาๆ มือข้างนั้นลูบไปตามลำคอ ไล้ไปตามแนวไหปลาร้า ดึงเสื้อเชิ้ตให้ถอดออกไปจากตัวโยนออกไปให้พ้นทาง แล้วสัมผัสไล่ต่ำลงมายังเอวคอด จงใจสะกิดยอดอกเบาๆยามเลื้อยผ่านจนทอมสะดุ้ง และรู้สึกถึงมืออีกข้างที่ดันเขาให้นอนลง

 

"รู้สึกถึงสัมผัสของผม ทอม" เสียงนั้นกระซิบที่ข้างหู แรงยวบบนเตียงทำให้รู้ว่าอีกคนคลานขึ้นมาคร่อมเขาไว้ มือใหญ่ยังคงลูบไล้ลำตัวเขาไม่หยุด

 

"...อือ" ริมฝีปากหนาขบเม้มยอดอกที่ชูชันเพราะแรงอารมณ์ ถ้าคริสคิดว่าการปิดตา ปิดรับประสาทสัมผัสการมองเห็นจะทำให้ทอมตอบรับอารมณ์มากขึ้น ทอมบอกได้เลยว่าคริสคิดถูก

 

ร่างกายเขาสนองต่อสัมผัสอบอุ่นของมือข้างนั้นอย่างดี มีหลายช่วงที่คริสโตเฟอร์จงใจละริมฝีปากออกระหว่างที่ทอมกำลังเคลิ้ม และนั่นทำให้ทอมแทบคลั่ง

 

มือหนาไล่ลงมาถึงต้นขาเปลือย จับให้มันแยกออกจากกันช้าๆ ริมฝีปากที่ขบเลียอยู่แถวหน้าท้องก็ค่อยๆเลื่อนต่ำลงไป

 

"คริส...อา..." ครอบครองส่วนกลางลำตัวด้วยโพร่งปากเปียกชื้น ทอมบิดตัวเร่าเมื่อคริสขยับขึ้นลงอย่างเอาใจ ขาเนียนถูกยกขึ้นตั้งชัน มือเรียวสวยจับเส้นผมสีบลอนด์ของคริสขยำเพื่อระบายอารมณ์

 

เสียงดูดเลียน่าอายดังเบาๆคลอไปกับเสียงครวญคราง ทอมแหงนหน้าขึ้น มือหน้านึงจิกผ้าปูที่นอน อีกข้างขยุ้มเส้นผมของคนรัก คริสโตเฟอร์ช้อนตามองภาพตรงหน้าแล้วก็รู้สึกภูมิใจในตัวเอง

 

"อื้อ...คริส ผมจะ...คริส!?" ทอมอุทานเสียงสูงเมื่อมีบางสิ่งสอดเข้ามาในร่างกายของตนเอง ปลายนิ้วยาวค่อยๆกดลงบนผิวเนื้อด้านใน ทอมรู้สึกร้อนไปหมดเมื่อถูกเอาใจจากทั้งส่วนหน้าและหลัง

 

คริสถอนริมฝีปากออกจากท่อนเนื้อที่ตั้งชูและมีน้ำสีขุ่นๆปริ่มออกมา ทอมกำลังมีอารมณ์ร่วมอย่างที่สุด คริสหันมาสนใจช่องทางคับแน่นที่เข้าไปได้เพียงหนึ่งนิ้วเท่านั้น คริสกลัวว่าถ้าเขารีบร้อนเกินไป ทอมอาจจะเจ็บ และค่ำคืนของวันครบรอบมันจะจบลงอย่างไม่ดีเท่าที่ควร เขาอยากจะต่อเวลาในการสัมผัสคู่สมรสของเขาให้นานขึ้นไปอีกหน่อย

 

นิ้วยาวขยับเข้าออกเพื่อขยายช่องทางและเพิ่มเข้าไปอีกนิ้ว เตรียมพร้อมสำหรับอะไรที่ใหญ่โตกว่านี้

 

ทอมแอ่นอกเชิดหน้าอย่างเสียวซ่าน คริสเห็นทอมตัวสั่นอย่างคนสะกัดกลั้นอารมณ์ มือขาวลูบท่อนแขนที่ประคองสะโพกอยู่เบาๆ จิกเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่กดโดนจุดกระสันภายในจนต้องร้องออกมา

 

เห็นทอมขยับตัวด้วยแรงอารมณ์แบบนี้คริสโตเฟอร์ก็อดขยับเข้าไปจูบริมฝีปากที่อ้าค้างอยู่นั้นไม่ได้ ทอมตอบรับจูบของเขาอย่างดี กัดริมฝีปากของเขาอีกครั้งเมื่อคริสเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว สามนิ้วขยับเข้าออกและกดย้ำจุดของทอมอย่างเอาใจ ส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากหวานที่ลิ้มลองเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ

 

ทอมครางเครือเมื่อคริสถอนนิ้วออกจนรู้สึกโล่งแปลกๆ คริสลุกหายไปไหนอีกแล้วก็ไม่รู้ ทิ้งทอมที่นอนบิดด้วยความต้องการแบบนี้เฉยเลย

 

"คริส หยุดแกล้งผมสักที" ทอมร้องอย่างไม่พอใจ ขาทั้งสองหนีบเข้าหากันเพื่อปกปิดส่วนกลางที่ชูขันด้วยความต้องการ เขาไม่รู้ว่าคริสไปไหน มั่นใจว่าคงไม่ทิ้งอารมณ์กันไปเฉยๆแบบนี้แน่ อีกฝ่ายคงหาเรื่องแกล้งเขาอีกแล้ว

 

อยากถอดผ้าปิดตานี่ออกชะมัด

 

คิดแล้วก็เอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อหวังจะปลดปมที่มัดกันไว้ออก แต่ยังไม่ทันเอื้อมถึง ข้อมือของเขาก็ถูกรั้งไว้ด้วยมือใหญ่ที่จู่ๆก็เข้ามา ได้ผลจริงๆด้วย คริสปรากฎตัวแล้ว

 

"ใจเย็นโธมัส ผมไม่ให้คุณถอดมันออกหรอกนะ" คริสกระซิบที่ข้างๆหูและจับมือของเขาให้ลงมาแนบลำตัว

 

"หายไปไหนมา คงไม่ใช่ว่าจะทิ้งให้อารมณ์ค้างเฉยๆใช่มั้ยครับ?" ทอมพูดเสียงอ่อย

 

"อดทนรอนิดหน่อยไม่ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย อยากให้สดหรอ?"

 

"คริส!!" ทอมหน้าขึ้นสีขึ้นมาทันทีที่คริสพูดแบบนั้น ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าหายไปหาคอนด้อมน่ะ เจ้าบ้าเอ้ย!

 

ไม่เอาแล้ว ทอมไม่ยอมให้คริสแกล้งเขาอยู่ฝ่ายเดียวแน่

 

ทอมขยับขาอย่างไม่สบายกาย ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง หันหน้าไปทางทิศที่คิดว่าคริสน่าจะยืนอยู่ ทอมยกมือขึ้นสัมผัสกับหน้าท้องแข็งเกร็งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ลูบมันช้าๆ นึกอิจฉาและภูมิใจที่คริสมีรูปร่างที่ดีมากๆ ก่อนจะไล้ต่ำลงมายังส่วนกลางลำตัว

 

แม้ปิดตามองไม่เห็น แต่เมื่อเอื้อมลงมาสัมผัสแล้ว ทอมเข้าใจได้ทันทีเลยว่าคริสกำลังอดทนแค่ไหน ทอมกลืนน้ำลายลงคอกับความใหญ่โตที่สู้มือเขา เขาจับมันเต็มมือและขยับขึ้นลงช้าๆเอาใจคนตัวสูง

 

"ทอม"

 

คริสเรียกด้วยน้ำเสียงที่บอกได้เลยว่ารู้สึกดีแค่ไหนกับมือเรียวที่เซอร์วิสเขาอยู่

 

ทอมเซ็กซี่ในแบบที่ไม่ต้องปรุงแต่ง ไม่ต้องพยายามเลยสักนิด ท่าทางใสซื่อไม่มั่นใจนั่นแหละที่ทำให้คริสหลงรัก ริมฝีปากเม้มเข้าหากันอย่างเขินๆยามขยับมือช้าๆไปตามความยาว คริสเดาไม่ออกเลยว่าทอมคิดอะไรอยู่ในหัว เมื่อกี้ยังดูงอแงที่เขาหายไปหยิบคอนด้อมที่อยู่ในลิ้นชักอยู่เลยแท้ๆ ร่างกายบิดเร้าเรียกร้องหาว่าเขาหายไปไหน เขาจงใจไม่พูดไม่จาเพื่อหยอกทอมเหมือนกับตอนมาที่นี่ครั้งแรก ยอมรับว่ามันสนุกดี ถึงแม้ว่าเขาจะสัญญาว่าจะไม่เล่นอีก

 

แต่อย่างว่าล่ะนะ ทอมไม่ได้ตาบอดมานานแล้ว ถือซะว่าเป็นการแกล้งเล่นเล็กๆน้อยๆ สีสันชีวิตคู่ล่ะนะ

 

และตอนนี้จากคนงอแงก็กลายมาเป็นฝ่ายปลุกเร้าเขาบ้างเสียอย่างนั้น ร้ายกาจจริงๆเลย

 

มือของทอมให้ความรู้สึกที่ดีมาก แรงบีบเบาๆนั่นทำให้คริสต้องผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ

 

ทอมจับเจ้าหนูของเขาตั้งขึ้นและแลบลิ้นเลียส่วนปลาย โอ้พระเจ้า คริสสาบานเลยว่าไม่มีใครในโลกนี้อีกแล้วที่จะน่ารักและเซ็กซี่ไปพร้อมกันอย่างทอมได้อีก

 

เดาได้เลยว่าทอมคงอยากเอาคืนเขาที่ทำให้เจ้าตัวอารมณ์ค้างทั้งๆที่เกือบถึงฝั่งฝันอยู่แล้ว

 

"อา ทอม ใจเย็นๆที่รัก" ทอมขยับริมฝีปากหนักหน่วงยิ่งขึ้นจนคริสต้องประคองใบหน้าสวยไว้ให้เย็นลงกว่านี้ ไม่งั้นทอมได้ทำให้เขาคลั่งตายแน่ๆ

 

คริสดันทอมลงบนเตียงอีกครั้งและเอาตัวเขาไปอยู่กลางระหว่างขาเนียนทั้งสองข้าง จับขาของทอมยกขึ้น เขาเห็นทอมเกร็งตัวเล็กน้อยตอนที่เขาใช้นิ้วสอดเข้าไปเตรียมความพร้อมให้ทอมอีกรอบขณะที่มืออีกข้างฉีกซองคอมด้อมออกมาสวม

 

นำส่วนปลายเสียดสีไปกับปากทางสีสวยแล้วดันเข้าไปช้าๆ ทอมเกร็งตัวเริ่ดหน้าขึ้น อ้าปากค้างแต่ไม่มีเสียงใดร้องออกมา เขาสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อทำใจให้เย็นลง เขาไม่อยากให้ทอมเจ็บจริงๆ

 

ทอมลูบแผ่นอกเขาเป็นการให้กำลังใจ เขาเองก็จูบแก้มทอมเป็นการปลอบ และดันตัวเองเข้าไปจนสุด

 

ทอมค่อยๆหายใจช้าๆ ตัวเราแนบชิดกันจนรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นรัวเร็วอยู่ในอก

 

"คุณโอเคนะ?"

 

"อืม โอเค...อ่ะ.."

 

ทอมอ่อยเขา ไม่รู้ว่าทอมรู้ตัวรึเปล่าว่าเจ้าตัวกำลังอ่อยเขาอยู่ แต่การที่ทอมขยับเอวตอบรับเขาเบาๆเขาจะถือว่าทอมรู้แล้วกันนะ

 

คริสค่อยๆขยับกายเข้าออกช้าๆราวกับไม่อยากให้มันรีบจบเร็วเกินไป อยากจะกอดทอมแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ อาจจะใช้เวลาหลายชั่วโมง หรืออาจจะทั้งคืน

 

เมื่อร่างกายเราประสานกัน เราเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกที่มีแต่เพียงเราสอง อยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน มอบความรักและความอบอุ่นให้กันและกัน

 

เพียงแรงขับเคลื่อนเล็กๆน้อยๆที่ทำให้หัวใจพองโต แค่ขยับเข้าหากันเบาๆก็ราวกับจะหลุดลอยไปในอากาศ กอดกันแน่นราวกับถ้าปล่อยไปอีกฝ่ายจะปลิวหายไปกับสายลม

 

แม้ดวงตาถูกปิดสนิทด้วยเนคไทสีเข้ม แต่ก็ไม่สามารถปิดกั้นความรู้สึกที่ส่งผ่านมาทางร่างกายที่ประสานกันได้

 

รสจูบที่แสนหอมหวาน ท่ามกลางหมู่ดาวบนฟากฟ้าที่ส่องประกายระยิบระยับ ดวงดาวเคลื่อนตัวผ่านไปพร้อมกันกับเสียงหอบถี่ของคนทั้งสอง

 

ไร้ซึ่งช่องว่างระหว่างกัน กายแนบชิดยิ่งกว่าสิ่งใดๆในโลก ปลายเท้าเหยียดจิกผืนผ้าตอบรับความอ่อนหวานที่ถาโถมเข้าใส่

 

เสียงนุ่มที่เอ่ยนามของกันและกัน สองมือสอดคล้องกันไม่ปล่อย ไม่จำเป็นต้องมีคำหวานใดเอื้อนเอ่ยออกมาก็เข้าใจกันในความรู้สึก

 

ดึงผ้าที่ปิดตาออกเพื่อให้มองอีกฝ่ายถนัดตามากขึ้น จ้องมองดวงตาสีเขียวสวยนั้นด้วยดวงตาสีฟ้ากระจ่างของตัวเอง อยากจะจ้องกันไปแบบนี้ตลอด ไม่อยากหันไปมองอย่างอื่นอีก

 

อารมณ์พุ่งขึ้นสูงจนไม่อาจหยุดได้ รู้สึกดีราวกับถูกโอบกอดโดยเทพเจ้า แขนแข็งแรงที่รั้งเข้าไปกอดทำให้รู้สึกปลอดภัยและไม่เกรงกลัวสิ่งใดอีก

 

จนเมื่อเห็นดาวตกระยับอยู่ไม่ไกล สายใยประสานกันแน่น ความรู้สึกเหมือนผีเสื้อโบยบินออกมาจากร่างกาย และอุณหภูมิอุ่นร้อนที่เข้ามาในร่างอีกที

 

ทั้งสองโบยบินไปบนท้องนภายามค่ำคืนด้วยกัน ดื่มด่ำความรู้สึกรักใคร่ของกันและกันผ่านรสจูบที่ต้องริมฝีปาก กุมมือกันไม่แยกจาก แม้จะอ่อนเพลียแค่ไหนก็ตาม

 

ใบหน้าขยับเข้าหากัน กระซิบคำบอกรัก ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อสลักถ้อยคำเหล่านั้นไว้ในหัวใจของอีกฝ่าย กับคำตอบรับที่แสดงความรู้สึกไม่แพ้กัน

 

"ผมรักคุณนะทอม"

 

"ผมก็รักคุณ คริส"

 

จูบอีกครั้งให้มั่นใจในคำพูดที่เพิ่งเอ่ยออกไป ขยับตัวมานอนกอดอยู่ข้างกาย กุมมือข้างที่มีสัญญาใจคล้องไว้ด้วยกันด้วยแหวนสีเงินสวย

 

"สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานครับ"

 

 

...................................................................

 

 

เห็นมีคนบอกอยากได้ตอนพิเศษ มาพิเศษให้แล้วนะ พิเศษมั้ย เขิน

 

รักคนอ่านเรื่องนี้จัง มีจำนวนน้อยนะ แต่น่ารักกันมากอ่ะ อ่านเมนต์ตลอด อ่านแล้วหัวใจพองโต เยิ้ป💕

 

ส่วนเรื่องรวมเล่ม คงไม่รวมนะคะ แต่ในอนาคตก็ไม่แน่เนาะ ไม่ใช่เร็วๆนี้แน่ๆอ่ะค่ะ (เอาง่ายๆคือเราไม่อยากยอมรับความจริงถ้าเรื่องนี้ขายไม่ออกแง้)

 

เจอกันใหม่เรื่องหน้านะคะ เอาไรดี ฮดสว.หรือธอร์กิดีนะ?

 

#BlindHiddlesworth