ตอนพิเศษ : ครอบครัวสุขสันต์ [ จบบริบูรณ์ ]
× 100
× 0
× 0
ตอนพิเศษ
ครอบครัวสุขสันต์ [ จบบริบูรณ์ ]
“คุณป๋าครับวันนี้มีผู้ชายเหมือนผมมาคุยพี่คริสตัลด้วย!” ออสการ์ในวัยหกขวบรีบวิ่งลงจากรถที่ไปรับเขาที่โรงเรียนเพื่อมารายงานสิ่งที่บิดาได้สั่งไว้
ออสการ์ถ้ามีผู้ชายเหมือนลูกมาคุยกับพี่คริสตัลลูกต้องรีบมาบอกป๋าเลยนะ เข้าใจไหมครับ
เข้าใจครับคุณป๋า!
“อะไรนะออสการ์!...ใครครับลูก..ใครครับที่มาคุยกับพี่คริสตัล” คริสโตเฟอร์ที่นั่งตรวจงานอยู่ในห้องทำงานเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกชายบอกถึงกับหูผึ่งขี้นทันทีพร้อมลุกขี้นไปนั่งที่โซฟาแล้วอุ้มเด็กชายวัยหกขวบให้ขี้นมานั่งบนตัก
“ออสการ์!” คริสตัลที่พึ่งเดินตามหลังน้องชายมาถึงกับเผลอเรียกชื่อเสียงดัง
“คุณป๋าครับ..พี่คริสตัลดุผม” ออสการ์เบะปากทำท่าเหมือนจะร้องไห้เมื่อเห็นว่าพี่สาวที่พึ่งเดินมาถึงก็ขี้นเสียงใส่เขา
“คุณป๋าสวัสดีค่ะ” คริสตัลถอนหายใจออกมาน้อยๆก่อนจะยกมือขี้นสวัสดีผู้เป็นพ่อที่มีออสการ์น้องชายตัวแสบนั่งอยู่บนตัก
เด็กแฝดทั้งสองคนนี้แม้จะเกิดห่างกันเพียงแค่ไม่วินาที แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเด็กทั้งสองคนมีนิสัยที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คริสตัลพี่สาวคนพี่จะนิ่งเงียบเรียบร้อยแตกต่างจากออสการ์น้องชายรายนี้ไฮเปอร์ชัดๆ
“ออสการ์/คริสตัล~” การะเกดที่พึ่งเดินมาถึงในห้องทำงานส่วนตัวของคริสโตเฟอร์จึงไม่ได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่ เธอเรียกลูกทั้งสองพลางอ้าแขนกว้างเพื่อรอรับร่างเล็กที่จะโผเข้ามากอดเหมือนเช่นทุกวัน
“คุณแม่ข๋า~” คริสตัลอยู่ยืนอยู่ใกล้ๆโผเข้ากอดมารดาอย่างจัง ส่วนออสการ์เมื่อเห็นผู้เป็นแม่ก็ค่อยๆไต่ลงจากตักของคริสโตเฟอร์ ก่อนจะรีบถลาเข้าไปหามารดาที่รอรับเขาอยู่ด้วยแขนอีกข้างหนึ่ง
มือเล็กของคริสตัลและออสการ์กอดรัดลำคอของผู้เป็นแม่ไว้แน่นพลางซบใบหน้าลงด้วยเช่นกัน
“ป๋าน้อยใจนะ รักแม่มากกว่าป๋ารึไง” คนตัวโตที่บอกว่างอลลูกๆก็ถูกคนตัวเล็กค้อนวงใหญ่เข้าให้ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรพลางกระตุกยิ้มให้เธอไปแทน
“รักคุณป๋ากับคุณแม่เท่ากันค่ะ..คริสตัลก็รักคุณป๋านะคะ” แฝดพี่ผละออกมาจากอ้อมกอดของมารดาก่อนจะปีนขี้นไปนั่งบนตักของผู้เป็นพ่อแล้วฝังใบหน้าเล็กๆของตนลงในหน้าอกของคริสโตเฟอร์อย่างน่ารัก จนเขาอดใจไม่ไหวจึงขยี้ผมเปียของลูกสาวอย่างหมันเขี้ยวจนผมของเด็กน้อยยุ่งไปหมด
“ออสการ์ก็รักคุณป๋าเหมือนกันครับ” เด็กชายวัยหกขวบพูดออกมาโดยที่ใบหน้านุ่มนิ่มนั้นยังคงซบอยู่บนบ่าเล็กของแม่ มือเล็กทั้งสองข้างก็ยังคงกอดรัดลำคอของมารดาไว้เช่นกัน
“ป๋ากับแม่ก็รักพวกเราทั้งสองคนมากนะครับ” คริสโตเฟอร์จูบที่ขมับของลูกสาวเบาๆ ก่อนจะหันไปจูบที่ขมับของลูกชายที่การะเกดพึ่งอุ้มมานั่งข้างๆเขาเช่นกัน
“ขอบคุณที่มีลูกที่น่ารักให้พี่แบบนี้ พี่รักเธอนะ” คริสโตเฟอร์รั้งร่างบางของภรรยาที่มีลูกชายเกาะอยู่มากอดไว้พลางจูบลงที่ขมับบางของคนตัวเล็กเช่นกัน ส่วนสองแฝดก็ยิ้มให้กันพร้อมผลัดกันซุกพ่อกับแม่อีกครั้ง
.
.
.
.
.
.
ห้าปีต่อมา
@บ้านกีรติสกุลพัฒน์
“คุณยายข๋าาา” เด็กหญิงในชุดนางฟ้าสีชมพูอ่อนวัยสิบเอ็ดขวบรีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันทีที่รถยนต์ลีมูซีนคันหรูแล่นมาจอดสนิท
“คริสตัลหลายยาย” คุณหญิงสรณีที่อ้าแขนรอรับหลานสาวอยู่หน้าบ้านหอมแก้มซ้ายทีขวาทีของหลานสาวตัวเล็กด้วยความคิดถึง “โตขี้นเยอะแล้วนะเรา”
“คิดถึงคุณยายจังเลยค่ะ” คริสตัลเองก็หอมแก้มคุณยายคืนเช่นกัน โดยมีการะเกดและคริสโตเฟอร์ที่อุ้มออสการ์เพราะเด็กชายนั้นหลับสนิทอยู่มองภาพดังกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“คิดถึงแต่คุณยาย..ไม่คิดถึงลุงรึไงครับคริสตัล”
“ลุงพี!” คริสตัลผละออกจากคุณหญิงสรณีก่อนจะรีบวิ่งไปที่พีรภพซึ่งเขาย่อเข่าพลางกางแขนรอรับเด็กน้อยอยู่ “คริสตัลก็คิดถึงลุงพีเหมือนกันค่ะ”
“คริสตัล!” เสียงปริศนาดังขี้นอีกครั้งด้านหลังของหนูน้อยอีกครั้ง เธอจำเสียงนี้ได้ดีว่าเป็นเสียงของใคร
“พี่ไนท์!!”
คริสตัลหมุนตัวพลางวิ่งมาหาเจ้าของเสียงที่ยืนอยู่หน้าบ้านเพราะพึ่งกลับมาจากโรงเรียนอย่างรวดเร็วก่อนจะกระโดดกอดอย่างเต็มแรงจนไนท์เผลอเซไปน้อยๆเพราะแรงของน้องสาวคนนี้
“คิดถึง...คริสตัลหน่ะคิดถึงพี่ไนท์มากที่สุดเลยค่ะ!”
“อ้าว/อ้าวว!” ทั้งคุณหญิงสรณีและพีรภพต่างพูดออกมาพร้อมกันเมื่อได้ยินประโยคหลังของเด็กหญิง
คุณหญิงสรณีมองภาพเหล่านี้ด้วยรอยยิ้มกว้าง คนแก่อย่างเธอแค่ได้มีลูกมีหลานมาอยู่ใกล้ๆแค่นี้ก็พอแล้ว...
- จบบริบูรณ์ -
———————————————————-
ถ้าขออะไรรีดที่น่ารักสักอย่างจะเป็นไรไหมน้าาา~
ขอแทนตัวเองว่าสร้อยแล้วกันน้าาา 🤟🏻
ช่วยวิจารณ์ทีค่ะ อะไรก็ได้บอกได้เลยค่ะ NCเป็นยังไง ปมผูกกันไม่ลื่นไหลรึเปล่า ต้องการให้บรรยายมากกว่านี้มั้ย หรือบางตอนตัดจบเร็วไปอะไรแบบนี้ค่ะ คือสร้อยเป็นคนแต่งสร้อยไม่รู้จุดผิดพลาดของตัวเองว่ามีมากน้อยแค่ไหน เวลาแต่งออกไปแล้วรีดไม่ถูกใจตรงไหนไหม
อยากทราบจริงๆค่ะเรื่องใหม่สร้อยจะได้ปรับปรุงให้ดีขี้นกว่าเดิม จะวิจารณ์อะไรได้หมดค่ะสร้อยไม่โกรธเลยและสัญญาจะตอบกลับทุกๆคนเลย
สุดท้ายขอบคุณมากค่ะสำหรับคนที่ให้เหรียญสนับสนุนแล้วก็อย่าพึ่งจากเค้าไปไหนนะ อยู่ด้วยกันก่อน รักรีดทุกๆคนจริงๆค่ะ ขอบคุณที่ทำให้ความฝันของสร้อยที่อยากจะแต่งนิยายเป็นมีอย่างทุกวันนี้ 🙏🏻 ขอบคุณมากๆสำหรับคนที่คอมเมนท์ให้ตลอดมันเป็นกำลังใจที่ดีมากๆจริงๆ เวลารู้สึกเหนื่อยหรือท้อแค่ได้เห็นคอมเมนท์ของรีดหลายๆคนมันเหมือนมีแรงผลักดันให้ขี้นมาจริงๆค่ะ
เลิฟยูววววรักมากกกๆ ❤️❤️
