ช่วงนี้ก็จะเงียบๆหน่อยเพราะแถวบ้านเราพายุฤดูร้อนเข้ามาและรุนแรงมากไม่ใช่แค่แถวบ้านเผลอๆทั้งประเทศ เมื่อเช้านี้หมู่บ้านเราจัดหนักมากเราตื่นขึ้นมาประมาณ 6โมงเช้ากว่าๆเสียงฟ้าผ่าคือแรงมากๆเสียวๆว่าจะลงบ้านใดบ้านนึงที่อยู่ใกล้บ้านเราแต่ก็นะ….ความกลัวรึจะสู้ขี้เกียจนอนต่อสิค่ะรอไร—

นอนได้สักพักฟ้าลูกสองก็มารอบนี้ดังมากแบบถ้าเป็นระเบิดก็เต็มรูปแบบอะ ด้วยความที่ว่าไม่หลับรอบนี้จัดหนักมากเลยนั่งแล้วเช็คประชากรในห้องนอน โอเคพ่อแม่ไปทำกับข้าวเช็ค!ผ่าน 

“ครอกกกกกกกฟี้”

……..

แล้วไอ้สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าน้องชายก็นอนอยู่บนเตียงข้างๆ……เอะ!ฟ้าผ่าดังแล้วต้องตื่นไหม

“นิ่งเชี้ย นี้นอนรึซ้อมตายถามจริง….”

“ครอกกกกกกกฟี้”

คือมันไม่ใช่หลับเล่นๆอะคือมันหลับจริงจังขนาดสะกิดแบบเตะเป็นลูกฟุตบอลยังไม่ตื่นเลย—

ฟ้าก็ยังมืดแม้จะเช้าเกือบสาย ขณะรอฟ้าสงบเลยดึงผ้าห่มมาห่มแล้วเดินไปส่องนู้นนี้นั้นในห้องปรากฏว่า ฟ้าผ่า---

แล้วมันสวยมากตาก็เลยค้างกลายเป็นว่าไม่กระดิกไปไหนแล้วจ้องหาสายฟ้าแบบกลายเป็นงานอดิเรกช่วงเกิดพายุสะงั้น-

“อู้วๆๆๆๆๆมันฟาดไปทางตะวันออกวุ้ย--”ไอ้จังหวะนี้แหละที่เรากำลังชื่นชมสายฟ้าคนข้างบ้านก็เงยหน้ามาเห็นเราพอดี

คิดสภาพเด็กผู้หญิงผมยาวฟูๆตื่นนอนใหม่ๆหน้าเอ๋อๆซีดๆเอาผ้าห่มสีขาวมาห่มคลุมหัว เผลอๆยังนึกว่าตัวเองคือเดอะนันเลย---

ทันทีที่เรารู้ว่ามีคนมองก็เลยหันมองคืนหน้าเขาคือสตั้นแรงมากแล้วก็รีบหลบหน้าอะ อารมณ์ตอนนั้นคือกูควรหัวเราะหรือร้องไห้กะการพบเจอนี้ดี โอยชีวิต…..

ปล.ได้งานอดิเรกช่วงเกิดพายุด้วยนั่งดูฟ้าผ่าบ้านคนอื่นชิคๆ(?)

ปล.ช่วงนี้เราก็จะไม่ออกจากบ้านหน่อยๆนะคะอายชาวบ้านเดี๋ยวเขาเเซวว่ามีเดอะนันในบ้าน---