​

​

มาเฟียไร้รัก 29

​

หลังจากที่ไปเที่ยวหัวหินกลับมาที่กรุงเทพ วีรภาพก็พาครอบครัวไปแวะพักที่บ้านน้องชายอย่างอี้เฟิงก่อน แม้จะไม่ค่อยชอบขี้หน้าแต่วีรภาพก็อยากจะพาลู่เหวินไปลาเพื่อนรักหรือจริงๆก็อยากจะกวนประสาทอี้เฟิงก่อนกลัยก็เท่านั้น หึ!

“คนเก่งของอาไปเที่ยวทะเลมาสนุกมั้ยครับ” น้ำหอมหลายชายที่โผตัวเข้ามากอดอย่างอ้อนๆ ลู่เหวินมักจะชอบอ้อนน้ำทุกครั้งที่เจอหน้า พออ้อนเสร็จก็จะไปเล่นกับลมหนาว แต่ไม่ค่อยชอบเล่นกับปลายฝนเพราะลูกสาวของน้ำเล่นแรงชอบกระโดดขึ้นหลังลู่เหวินจนหน้าทิ่มลงพื้นไปหลายครั้งจนลู่เหวินไม่อยากเข้าใกล้

“หนุกกกก ลู่หนุก”

“สนุกมากเลยใช่มั้ยครับ เลยตัวคล้ำลงแบบนี้แต่ก็ยังน่ารัก ฟอดๆ” ว่าแล้วก็อดที่จะหอมหลานชายไม่ได้ เด็กอะไรน่าเอ็นดูแม้กับสามีของน้ำลู่เหวินจะกวนประสาทก็เถอะ แต่น้ำก็ว่าน่าเอ็นดูอยู่ดี

“แล้วนี่ปลายฝนกับลมหนาวล่ะครับคุณน้ำ ไม่เห็นเลย” วิระถามถึงหลานสาวและหลานชายที่ไม่เห็นเลยตั้งแต่ที่วิระเข้ามาในบ้าน

“ออกไปซื้อขนมมาให้ลู่เหวินกับลู่ฟางน่ะครับ”

“เกรงใจจังเลยครับ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ เห็นอี้เฟิงแบบนั้นก็รักหลานเหมือนกันกลัวหลานไม่ได้กินของอร่อยๆเลยต้องออกไปซื้อเอง”

“หน้าแบบนั้นนี่นะไม่น่าเชื่อ ใช่มั้ยครับลู่ฟาง” วีรภาพพูดขึ้นก่อนจะโดนวิระหยิกเข้าที่ช่วงเอว กล้าว่าคนอื่นตัวเองก็ไม่ต่างกันนั่นแหละ เหอะ!

“ขอโทษแทนวีร์ด้วยนะครับ นิสัยเสียแบบนี้แหละ” วิระมองค้อนสามีอีกครั้งก่อนจะเอ่ยขอโทษคุณน้ำแทน ซึ่งคุณน้ำก็ไม่ถือสาเพราะเข้าใจสองคนพี่น้องนี่ดี

“ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่มาถึงเหนื่อยๆขึ้นไปพักก่อนได้นะครับ ลู่ฟางเองก็ดูง่วงนอน”

“งั้นขอตัวเลยนะครับ ลู่เหวินครับจะขึ้นไปพักกับม๊ามั้ยครับ”

“ไม่ ลู่อยู่”

“ฝากด้วยนะครับคุณน้ำ คงจะรอเล่นกับลมหนาว”

“เดี๋ยวดูแลให้เองครับ”

หลังจากที่วิระและวีรภาพพาลู่ฟางขึ้นไปนอน ลู่เหวินก็นอนซบตักอาน้ำของตนเองเล่น จนอี้เฟิงพาสองแฝดกลับมาที่บ้านพอลมหนาวเห็นลู่เหวินก็ยิ้มหวานก่อนจะเดินเข้าไปหา ส่วนอี้เฟิงก็ทำหน้างอไปแล้วเพราะเห็นทายาทอสูรของวีรภาพกำลังนอนอ้อนเมียของตนเองอยู่

“หนาวของลู่”

“ลมหนาวไม่ใช่ของนายสักหน่อยลู่เหวิน”

“แบร่!” ลู่เหวินหันมาแล่บลิ้นใส่คนเป็นอาก่อนจะหันกลับไปสนใจลมหนาวที่ขึ้นมานั่งข้างๆแทน ปลายฝนที่เห็นลู่เหวินก็ไม่สนใจเพราะร้อนและเหนื่อยเกินที่จะสนใจมากกว่าน้ำผลไม่เย็นๆที่กินแล้วสดชื่น!

และในช่วงบ่ายของวันต่อมาน้ำและอี้เฟิงก็พาเด็กๆทั้งสามคนมานั่งกินไอศกรีมที่ร้านหน้าหมู่บ้าน ตอนแรกจะพาลู่ฟางมาด้วยแต่ลู่ฟางเหมือนจะมีไข้เล็กน้อยคุณวิระและคุณวีรภาพเลยพาไปหาหมอเพื่อตรวจดูหน่อย ทำให้อี้เฟิงและน้ำเลยพาเด็กๆออกมานั่งกินไอศกรีมแทนที่จะอยู่ที่บ้านเฉยๆ

“ปลายฝนคะ หนูไม่เล่นนะคะ” น้ำดุลูกสาวที่พออิ่มก็เริ่มจะใช้นิ้วจิ้มเล่น ปลายฝนเป็นเด็กที่มีความเป็นตัวเองสูงมาก แก่นแก้วแต่เด็ก ไม่กลัวอะไร ต่างจากลมหนาวที่นิ่งๆไม่ชอบเล่นอะไรแรงๆเหมือนพี่สาว

“อย่าดุลูกสิครับน้ำ”

“ต้องดุสิครับเล่นของกินได้ยังไงไม่น่ารักเลย”

“ไม่น่ารักเลย” ลู่เหวินพูดตามน้ำก่อนจะส่ายหัวเบาๆเหมือนตัวเองระอากับนิสัยไม่เรียบร้อยของปลายฝน

“ฮะๆ น่ารักจังครับพูดตามน้าด้วย”

“ลู่น่ารัก”

“ครับน่ารัก”

อี้เฟิงมองภรรยากับหลานชายที่ไม่ได้น่ารักอย่างที่ภรรยาของตนเองพูดเลยสักนิดถ้าหยาง ลู่เหวินน่ารัก ในโลกนี้ก็ไม่มีเด็กคนไหนน่ารักแล้วแหละ นี่มันทายาทอสูร เอาอะไรมาน่ารักกัน เหอะ!

“หนาวป้อน” แล้วลูกชายสุดที่รักของอี้เฟิงนี่ก็อีกคนชอบเอาใจลู่เหวินเหลือเกิน เดี๋ยวก็ป้อน เดี๋ยวก็จุ๊บ เดี๋ยวก็นอนซบกัน เห็นแล้วตากระตุกทุกรอบ เป็นเด็กยังขนาดนี้ถ้าโตขึ้นจะขนาดไหน อี้เฟิงไม่อยากจะคิด!

“อ้ามม” เด็กสองคนนั่งป้อนไอศกรีมให้กันและกันท่ามกลางรอยยิ้มของน้ำที่มีแต่ความเอ็นดู ส่วนปลายฝนก็ไม่สนใจล้มตัวนอนลงบนตัวของอี้เฟิงที่มองเด็กๆทั้งสองคนป้อนกันด้วยความไม่ชอบใจโดยไม่คลาดสายตา

วีรภาพกับวิระที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านหลังจากที่ไปโรงพยาบาลเพื่อพาลู่ฟางไปหาหมอมา และหมอบอกว่าลู่ฟางเป็นหวัดแดดแต่ไม่ได้เป็นหนักขนาดนั้น เลยทำให้วิระเริ่มรู้สึกเครียดที่ลูกป่วยขึ้นมาแบบนี้

“พรุ่งนี้เราพาลูกกลับเลยนะวีร์”

“ได้สิ พาลู่ฟางกลับไปหาหมอที่บ้านเราดีกว่า” เพราะวีรภาพเองก็ไม่ค่อยสบายใจเมื่อลูกป่วย ลู่ฟางไม่แข็งแรงมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว พอมาเล่นน้ำที่ประเทศไทยแม้จะไม่โดนแดดมากขนาดนั้นก็เถอะแต่ก็ป่วยจนได้

“ฝากดูลู่เหวินทีนะวีร์ จะพาลู่ฟางขึ้นไปเช็ดตัวแล้วนอนเลย”

“ได้สิ พาลู่ฟางขึ้นไปเถอะ” พอวิระเดินขึ้นห้องไปแล้ว วีรภาพก็โทรหาอี้เฟิงว่าอยู่ไหน ออกไปตั้งแต่ที่วิระพาลู่ฟางไปหาหมอจนตอนนี้ยังไม่กลับเข้าบ้านมาเลย แอบพาลูกของวีรภาพไปปล่อยรึเปล่าเถอะ!

แต่พอกดโทรไปเพียงครู่เดียวเท่านั้น รถของอี้เฟิงก็วิ่งเข้ามาในบ้านพร้อมกับลูกชายที่ถูกอุ้มลงจากรถก่อนจะเดินจับมือกับลมหนาวเข้ามา

“ทำไมเลอะเทอะแบบนั้นครับลู่ฟาง” วีรภาพอุ้มลูกชายขึ้นมาดู หลังจากเห็นว่าเสื้อผ้าของลูกชายเลอะมอมแมมคราบอะไรไม่รู้

“โดนปลายฝนเอาไอศกรีมราดใส่ครับ” ใช่… ได้ยินไม่ผิดหรอก ตอนที่กำลังจะคิดเงินอยู่ๆปลายฝนก็แกล้งลู่เหวินโดยตักเอาไอศกรีมที่ละลายแล้วใส่ตัวลู่เหวิน น้ำหันกลับมาเห็นก็ดุและจัดการตีมือลูกสาวน้อยที่แกล้งลู่เหวินแบบนั้นไปแล้ว แต่ก็เจ้าตัวดื้อของน้ำก็ไม่สลด

“ไม่เป็นไรครับ น้องแค่หยอกเนอะ” วีรภาพปลอบแต่ลู่เหวินก็เบะปากออกมาเล็กน้อยตอนมองค้อนปลายฝนที่แล่บลิ้นใส่ตัวเองอยู่ ปลายฝนไม่ได้แกล้งแค่ลู่เหวินหรอก ลมหนาวบางครั้งก็โดนแกล้ง ดุก็แล้วแต่ก็ไม่ป็นผล อี้เฟิงยิ่งโอ๋ บอกลูกซนตามวัยจนน้ำล่ะเหนื่อยใจกับสามี

“แล้วลู่ฟางเป็นยังไงบ้างครับ หมอบอกว่ายังไงบ้างครับคุณวีรภาพ”

“เป็นหวัดแดด พรุ่งนี้จะพากลับฮ่องกงเลย”

“กลับไปคืนนี้ก็ได้นะ หึ!”

“อี้เฟิงครับ นิสัยเสียนะครับ ไปครับเด็กๆไปอาบน้ำกันมอมแมมกันหมดแล้ว” น้ำชวนลูกและหลานเดินเข้าบ้านไปอาบน้ำโดยลู่เหวินดิ้นลงจากอ้อมกอดของวีรภาพเพื่อจะเดินตามน้ำไป วีรภาพก็ปล่อยก่อนลูกลงก่อนจะหันหลังกลับเดินขึ้นห้องไปช่วยวิระดูลู่ฟางต่อ ปล่อยให้อี้เฟิงมันหัวหมุนกับเด็กๆไป และก็คงหัวหมุนกับลู่เหวินมากที่สุด เพราะลู่เหวินชอบเข้าไปจุ๊บลมหนาวต่อหน้าอี้เฟิงมันไง หึหึ คิดแล้วอยากจะหัวเราะออกมาเสียงดังๆด้วยความสะใจจริงๆเลย

..............................................................................................................

ใกล้จบแล้ววววว จะอัพช้ามากๆ จนกว่าตัวเล่มจะส่งถึงมือคนสั่งนะคะ ซึ่งเล่มจะได้จัดส่งภายในเดือนนี้และวันที่จัดส่งอีกทีมายด์จะแจ้งให้ทราบนะคะ

สปอยชื่อตอนพิเศษษษษษษษษ

1 Special เมื่อลู่เหวินไปเรียน 

2 Special พี่ชายผู้หวงน้อง 

3 Special ลู่เหวิน ปะทะ เด็กจุกนม 

4 Special ลู่ฟางสุดฮอต 

5 Special ทายาทตระกูลหยาง 

6 Special  เมื่อเสือกับสิงห์ร่วมมือกัน 

7 Special ทริปครอบครัว