เฮ้อออ~~~
ผมถอนหายใจแล้วค่อยๆรวบรวมสติกลับมา ก่อนอื่นต้องใจเย็นๆแล้วค่อยค้นดูความทรงจำของเจ้าของร่างนี้ใหม่
เพราะผมยังค้นดูไม่หมดอาจจะมีอะไรที่ผมเผลอมองข้ามไป
หมื่นทิวาชีวิตคล้ายกับผมคนเก่ามากพ่อแม่ตายเหมือนกันพี่น้องไม่มี
ผมเห็นในความทรงจำของเขาเหมือนกับเขาจะเหงาอยู่บ้าง พอเรียนมหาลัยจบเพื่อนที่มีน้อยนิดก็แยกย้ายกันไป
หมื่นทิวาเลยย้ายประเทศมาอยู่ที่เมือง A เพราะอากาศดีมีครบทั้ง 4 ฤดู
เขาแทบไม่ต้องกลัวเรื่องค่าใช้จ่ายเพราะมรดกที่ได้จากพ่อแม่มันมหาศาลมาก
ผมก็พอเดาได้คอนโดเขาหรูซะนาดนั้น
อ่ะ!! เจอแล้ว!
ผมยิ้มดีใจเพราะเจอความทรงจำของเขาที่น่าจะเกี่ยวกับวันสิ้นโลก ผมยื่นมือไปแตะแผ่นฟิล์มที่มีภาพแปลกๆมันมีรูปไอแพดเป็นข้อมูลลับเกี่ยวกับสมาคมวันสิ้นโลก
มีคนเอาข้อมูลมาโพสบอกต่อว่าจะเกิดวันสิ้นโลกในอีก1ปีให้รีบเก็บตุนข้าวของและสร้างที่หลบภัย
อย่างงี้นี้เอง
ไม่แปลกที่หมื่นทิวาจะเชื่อเพราะสมาคมลับนี้เป็นของคนลึกลับเขาชอบเอาข้อมูลมาบอกว่าจะเกิดอะไรที่ไหนแต่ส่วนมากมันเป็นความจริง
คนในกลุ่มสมาคมลับเชื่อบ้างบางส่วนก็ไม่เชื่อ
อีกอย่างคนในนี้มีแต่พวกคนรวยมีเวลาว่างกับพวกที่คลั่งในเรื่องซอมบี้และวันสิ้นโลกถึงมันจะไม่เกิดขึ้นจริงพวกเขาก็ไม่เดือดร้อนเพราะเงินแค่นี้เล็กน้อยสำหรับพวกเขาไงล่ะ
แต่หมื่นทิวาคนเก่าเชื่อหมดใจถึงว่าเขาถึงเอาข้อมูลมาบอกผม
ผมรีบลืมตาแล้วค่อยๆหยิบไอแพดที่อยู่บนโต้ะกระจกหน้าโซฟาตัวที่ผมนอนเล่นอยู่ขึ้นมาแล้วรีบเปิดกลุ่มเกี่ยวกับสมาคมลับนั้นเพื่ออ่านรายละเอียดที่เหลือ
อืมม~ ยังงี้นี้เอง
ซอมบี้ที่เขาบอกไม่มีวิวัธนาการตามที่ผมอ่านในนิยายแต่มันเป็นซอมบี้ที่เห็นในซีรีย์ชื่อดังต่างหาก!
เดินช้าได้ยินแต่เสียงอาจจะมองเห็นหรือไม่เห็นก็ได้กำลังแขนมาก
งั้นหรออ~
อย่างงี้ก็ง่ายหน่อย
อย่างน้อยปืนก็สู้ได้
แต่ที่ข้อมูลบอกมาอีกคือภัยพิบัติต่างหากที่น่าเป็นห่วงอาจเกิดสินามิหรืออุณภูมิแปรปรวนความหนาวเย็นติดลบแบบฉับพลัน
พวกเขาเชื่อว่าเกิดจากพระเจ้าลงโทษเพราะมนุษย์ทำให้ดาวดวงนี้เสียหายหนักเลยเกิดการกวาดล้างเพื่อเริ่มต้นใหม่
ผมค่อนข้างเชื่อน้ะเพราะมนุษย์เป็นแบบนั้นจริงๆ
พวกเขาเป็นทั้งสิ่งที่สวยงามแต่ก็เลวร้ายพอๆกัน
ถ้าวันสิ้นโลกเกิดขึ้นจริงๆจิตใจพวกเขาจะเสื่อมลงอีกและอาจจะเลวร้ายยิ่งกว่าในหนังอะไรก็ไม่น่ากลัวเท่าจิตใจมนุษย์พวกมันซับซ้อนและเปลี่ยนแปลงง่ายซะยิ่งกว่าปอกกล้วย
วันนี้เขาเราพรุ่งนี้อาจะถือมีดเตรียมแทงข้างหลังก็ได้ ก็บอกแล้วผมหนะเจอมาเยอะ หึหึ
เจองานยากเลยน้ะเนี่ยย~~
แต่เดี๋ยวน้ะเรื่องข้อมูลลับก็สงสัยอยู่หรอกเพราะรู้ละเอียดมากขนาดนั้นได้ยังไง
แต่ที่เราลืมไปเสียสนิทคือ...
ใครเป็นพ่อของเด็กในท้องกูว่ะ?!
แม่งเอ้ยย!! ดันลืมเรื่องสำคัญซะได้
ผมรีบหลับตาและพยายามนึกเรื่องของพ่อของลูกในท้องอย่างน้อยก็ต้องย้อนไป 8-9 เดือนที่แล้ว
เจอแล้ว!
แต่ความทรงจำมันขาดๆหายๆเหมือนจะเห็นเปนผับหรูหราที่นึง
หมื่นทิวาน่าจะไปกับเพื่อนแต่ดันเมาแอ๋แล้วดันลากผู้ชายคนนึงเข้าห้องมาเองซะด้วย
แร้งงงงงงส์
ไอ้ผู้ชายคนนั้นดันไม่ขัดขืนเล่นด้วยส้ะงั้นแต่พอจะเห็นหน้าความทรงจำดันขาดๆหายๆ
หมื่นทิวาจำหน้าไม่ได้จำได้แต่แผ่นหลังน่าลูบไล้กล้ามเป็นมัดๆที่แขนเส้นเลือดขึ้นที่ข้อมือน่าขบกัด และผมสีแพลตตินั่มบลอนด์
พอตื่นเช้ามาก็ไม่เห็นใครในห้องซะแล้ว
ผมกัดริมฝีปากอยากสบถด่าเจ้าของร่างที่ป่านนี้คงไปขึ้นสวรรค์แล้ว
หัดแรดแล้วทำไมไม่ป้องกันว่ะ!
ไอ้หัวเกือบขาวนั้นเป็นใครก็ไม่รู้ถึงรูปร่างมันจะดีทำเอาเขาเคลิ้มแต่ยังไงก็ไม่น่าไว้ใจเป็นโรคหรือป่าวก็ไม่รู้!
โอ้ยยย กูปวดเฮดด!!
ช่างแม่งแล้วกันถึงจะจำแผ่นหลังได้อย่างน้อยก็ไม่น่าเจอกันอีกเพราะผับที่เจอกันมันอยู่คนละประเทศไม่มีทางเจอกันอีกหรอก
เรื่องพ่อของลูกก็ตัดไปแล้วหนึ่ง
เหลือเรื่องวันสิ้นโลกอีกก็คงต้องค่อยๆทำไปอย่างน้อยก็ต้องจัดการให้เรียบร้อยก่อนวันผ่าคลอด หลังจากนั้นคงไม่มีเวลาแน่
ผมนั่งลิสท์รายการสิ่งที่ต้องทำเอาไว้หัวข้อมันเยอะเหลือเกินแต่ดีที่ร่างนี้มีเงินเยอะมากเลยไม่น่สกังวลเท่าไหร่ใช้วิธีคนรวยแล้วจ้างเขาจ้างคนจ้างคิด!! ฮ่าฮ่าฮ่า!!!
คนอะไรฉล๊าดฉลาดด
ใช้มือปิดปาดแล้วหัวเราะ โฮะๆๆ
กับมาเข้าเรื่องกันต่อ
ส่วนเรื่องที่หลบภัยที่คอนโดนี้คงอยู่ไม่ได้ใกล้แหล่งคนมากเกินไปแถมไม่เหมาะกับการเลี้ยงเด็กคงต้องขายทิิ้งเพราะยังไงก็คงไม่ได้กลับมาจะไปสร้างที่ไหนดีบนเกาะบนเขาที่ไหนดี
ผมกัดริมฝีปากพยายามคิดว่าที่ไหนดีที่สุด
แต่คนก็คงคิดได้แน่ๆว่าอยู่เกาะอาจจะปลอดภัยมากกว่าไม่ไหวแน่ๆ
ท่าเจอพายุเข้าหรือสึนามิก็จบเห่!
ถ้างั้นเหลือที่เดียวคือบนเขา ต้นค้นในเน็ตว่าที่ไหนเหมาะที่สุดคนไม่ค่อยเยอะแถมต้องอุดมสมบูรณ์ตลอดปีอีกด้วย
เจอแล้ว! เมืิอง Z ประเทศ T
เป็นเมืองใหญ่ความสะดวกครบครันภูเขาเยอะอากาศเย็นสบายตลอดปีมีมีท่าเรือติดทะเลอยู่คนละอีกฝากของภูเขาห่างไกลกันมากด้วย
ส่วนภูเขามีทั้งที่ติดทะเลสาบและน้ำตกธรรมชาติไม่ค่อยมีคนอยู่เพราะที่ดินแพงมากเกินไปคนเลยไม่นิยมส่วนมากจะขึ้นมาปิกนิกกันเฉยๆ ใจกลางเมืิองความสะดวกก็ครบโรงพยาบาล ห้างสรรพสินค้าใหญ่โตหรูหรา ร้านอาหารหลายเชื้อชาติ ร้านเสื้อผ้าและบ้านคนที่สวยมีเอกลักษณ์เฉพาะส่วนมากจะเป็นไม้พวกสถานที่ใหญ่ๆถึงจะเป็นปูน เมือง Z
เป็นเมืองท่องเที่ยวมากกว่าถึงคนจะเยอะแต่ก็เป็นแค่ช่วงๆพวกเศรษฐีมีบ้านตากอากาศที่นี้กันเยอะแต่ไม่ค่อยมาอยู่
ถึงจะเป็นเมืองใหญ่แต่คนก็ไม่ค่อยเยอะแถมไกลมากเกินไปที่จะขับรถมาถึงเมืองนี้
ดีละ
ตัดสินใจแล้วว่าจะย้ายต้องหาซื้อที่ดินและจ้างคนสร้างบ้านที่ปลอดภัยสำหรับผมและลูก จะให้ไปเองก็ไม่ไหวท้องใหญ่ใกล้คลอดขนาดนี้เดินนิดเดียวก็เหนื่อยแล้ว
จ้างคนอื่นก็ไม่ค่อยน่าไว้ใจซะด้วยสิ
ต้องหาบริษัทที่น่าเชื่อถือแล้วก็ใหญ่เพราะยิ่งใหญ่เท่าไหร่เส้นสายก็จะมีมากกว่าบริษัทเล็กแถมไม่ค่อยมีคนสนใจด้วยพวกเขาคงคิดเหมือนพวกเศรษฐีที่ชอบสร้างหลุมหลบภัยหลายๆที่ไม่น่ากังวลว่าข้อมูลจะรั่วไหลอย่างน้อยก็ต้องไม่ใช้บริษัทของเมือง Z
ผมนั่งหาข้อมูลเรื่องที่ดินจนเริ่มเย็นถึงพึ่งรู้สึกตัวว่ายังไม่ได้กินข้าว
ต้องรีบลุกและค่อยเดินไปตู้เย็นหาอะไรกิน เป็นนิสัยเสียของผมเองที่เวลาทำอะไรแล้วจะตั้งใจจนลืมทุกอย่างผมก้มไปมองท้องและใช้มือลูบเบาๆ
ซอรี่น่ะลูกกก~ แม่ลืมม~ T^T
แต่ทันใดนั้นก็มีแรงทีบเบาๆทีบตอบมาผมจึงหัวเราะแล้วลูบตอบกลับไป เด็กดี~