ตอนที่ 27

อนาคอนด้าชุบแป้งทอด

Time 08:00

ครืนนน~ ครืนนนน~

ร่างเปลือยเปล่าแบบบางใต้ผ้าห่มผืนหนาผละออกจากอ้อมกอดอกอุ่น ก่อนจะพลิกตัวมานอนหงายโดยที่เปลือกตาคู่สวยยังคงปิดอยู่ มือเล็กก็ปัดป่ายสะเปะสะปะหาสมาร์ตโฟนที่กำลังดังสั่นรบกวนการนอนของเธอ

เธอพึ่งได้นอนเองใครโทรมารบกวน!

แต่เพียงแค่ขยับตัวความเจ็บระบมจากกลางกายสาวก็แล่นเข้าสู่สมองอย่างรวดเร็ว เจ็บจนน้ำตาเกือบไหลเลยทีเดียว...

“ฮัลโหลคะ~” น้ำเสียงยานคานยืดยาดของการะเกดถูกส่งไปยังปลายสาย เล่นเอาคนปลายสายถึงกับชักโทรศัพท์ออกมาดูว่าโทรผิดเบอร์รึเปล่า แต่พอตรวจสอบว่าถูกเบอร์แล้วคิ้วที่ขมวดก็คลายออกทันที

(ฮัลโหลครับนายหญิง...ผมออสตินนะครับ)

การะเกดค่อยๆหรี่ตาพร้อมชักสมาร์ตโฟนออกมาดู เมื่อเห็นว่าไม่ใช่ของตนอย่างที่คิดไว้ก็ตกใจ แต่ทว่าเพราะปลายสายคือบอดี้การ์ดมือซ้ายของมาเฟียหนุ่มและเป็นคนที่เธอสามารถคุยได้ เธอจึงเลือกที่จะปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งลงพร้อมคุยกับปลายสายต่อ

“อ่อคะ”

(พนักงานในร้านของนายหญิงมาแล้วครับจะให้พวกผมทำยังไงครับ) คำถามของปลายถูกส่งมาทำให้หญิงสาวได้สติว่าวันนี้ต้องเปิดร้าน แต่ทว่า...

สภาพร่างกายของเธอตอนนี้มันไม่ค่อยเอื้ออำนวยสักเท่าไหร่

“ให้เขาไขกุญแจเข้ามาได้เลยคะ น้องคนตัวเล็กๆผิวขาวๆเค้ามีกุญแจสำรองอยู่ อ้อ! ฉันฝากบอกเขาด้วยนะคะว่าเค้กในตู้เย็นที่อยู่ในห้องครัวเล็กเอาออกมาตั้งหน้าร้านได้เลยค่ะ” การะเกดบอกความต้องการให้ออสตินฟังเพื่อที่เขาจะได้นำไปบอกพนักงานของเธอต่อด้วยน้ำเสียงเนือยๆ

พูดก็พูดเถอะ...ความจริงเรื่องพวกนี้เธอทำได้สบายๆ แต่ตอนนี้แรงจะเดินยังจะไม่ค่อยมีเลย

เพราะฉะนั้นเจ๊ฝากร้านอีกวันนะเด็กๆ~

ห้องครัวที่ร้านถูกแบ่งเป็นโซนหน้าและโซนหลัง โซนหน้าจะเป็นห้องครัวขนาดเล็กกะทัดรัด ส่วนโซนหลังจะเป็นห้องครัวใหญ่ที่เธอเอาไว้เพื่อทำขนมซึ่งจะมีเครื่องอบขนมพร้อมของจิปาถะมากมายอยู่ในนั้น และส่วนมากในห้องครัวใหญ่พนักงานในร้านก็จะไม่เดินเข้ามา

และหวังว่าคงจะไม่มีใครเดินเข้ามาเพราะเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่เมื่อคืนเธอยังไม่ได้ไปเก็บเลย...

(ได้ครับนายหญิง แล้วเอ่อนายท่าน...)

“พี่คริสหลับอยู่คะให้ฉันปลุกเขาไหม” การะเกดปรายตาไปมองมาเฟียหนุ่มที่นอนหลับอยู่ข้างๆเธอ พร้อมด้วยลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเขากำลังหลับสบาย

(รบกวนหน่อยนะครับนายหญิง) ถ้าเป็นปกติเขาจะไม่รบกวนการพักผ่อนของนายเหนือหัวแต่ทว่าวันนี้เขามีเรื่องสำคัญที่จะต้องรายงานให้ทราบจริงๆ

“พี่คริส..พี่คริส..ออสตินจะคุยกับพี่” การะเกดเลื่อนมือเขย่าไปร่างกายแกร่งของเขาเบาๆ ก่อนส่งสมาร์ตโฟนให้มาเฟียหนุ่ม ส่วนตัวเธอก็ขยับผ้าห่มให้เข้าที่เข้าทางแล้วปิดเปลือกตาลงต่อ

ทำไมรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะไม่สบายเลยแฮะ เธอจะไม่สบายทุกครั้งที่มีอะไรกับเขาเลยรึไง!

นานนับนาทีหลังจากที่มาเฟียหนุ่มได้คุยธุระสำคัญกับบอดี้การ์ดมือซ้ายพ่วงด้วยตำแหน่งเลขาของเขาเสร็จแล้ว คริสโตเฟอร์ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

ทุกอย่างกำลังไปได้สวย!

เขาเอื้อมมือไปคว้าร่างนุ่มนิ่มเปลือยเปล่าในผ้าห่มให้พลิกเข้ามาหาตัวเขา แต่ทว่าเพียงเขาได้จับแขนเล็กของหญิงสาวเพียงนิด ไอความร้อนจากร่างกายของคนตัวเล็กกว่าก็แผ่ซ่านไปทั่ว

“ไม่สบายหรอ” เขาเลื่อนหลังมือไปวางไว้บนหน้าผากของหญิงสาวเพื่อวัดอุณหภูมิร่างกาย

“อื้อคริส..ไม่เอาแล้ว..เจ็บ” การะเกดร้องครางออกมาเมื่อคนโตตัวเริ่มมาต้องแตะบนร่างกาย

“ก็ไม่ได้จะ ‘เอา’ หรอกหน่า” เขาเลิกผ้าห่มขี้นก่อนจะลุกยืนขี้นเต็มความสูง จากนั้นก็เดิน โทงเทง เข้าไปในห้องน้ำโดยไม่คิดนุ่งผ้าขนหนูและกลับออกมาด้วยกะละมังลูกเล็กพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กในมือ แต่ดีหน่อยที่ครั้งนี้เขาหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาใส่แล้ว

“เธอหน่ะจะไม่สบายทุกครั้งที่เรามีอะไรกันเลยรึไง” แม้ปากจะบ่นไปแต่มือหนาก็คอยบิดผ้าขนหนูในกะละมังให้เปียกพอหมาดๆ

“แล้วเพราะใครละทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ฉันบอกให้เบาๆเบาๆ นายก็กระแทกๆลงมายังกับของนายหน่ะมันเท่าไส้เดือน ไม่รู้รึไงว่ามันจะเหมือนอนาคอนด้าชุบแป้งทอดอยู่รอมร่อแล้ว!” ส่วนคนโดนบ่นก็ปรือตาขี้นพร้อมยันตัวลุกขี้นก่อนจะพิงร่างอ่อนแรงไว้กับหัวเตียงแล้วตวัดสายตาหันไปแว๊ดใส่เขาอย่างลืมตัวด้วยน้ำเสียงเหมือนจะหมดแรง

เธอว่าของเขาเป็นอะไรนะ! อนาคอนด้าชุบแป้งทอดใช่มั้ย!

“หึ” เขากระตุกยิ้มน้อยๆเมื่อได้ยินประโยคต่อว่าดังกล่าวของหญิงสาว แต่น่าแปลกที่เขาไม่รู้สึกโกรธเลยสักนิด ตรงกันข้าม

มันน่าภูมิใจจะตาย...

———————————————————-

ขอคอมเมนท์ให้พี่คริสด้วยยยยย 55555555555 😂🙄