​

​

“อย่าเรื่องมากน่าอาตี๋ ลื้อควรจะลีใจ ที่จะพาศรีสะใภ้โหงวเฮ้งดีขนาดนี้เข้าตระกูล ไม่เชื่อลื้อดูอีนา คิ้วตงฉิน ตามังกร จมูกสิงห์ ปากกิ้งกือ ฮะๆๆๆ อั๊วล้อเล่ง”

ปฏิพนฟังปลัดอำเภอพูดสำเนียงจีนแล้วก็หัวเราะสะใจ เพราะนึกว่ามีคนถือหาง ไม่ทันระวังตัวจึงโดนรุ่นพี่สองคนด้านหลังล็อกแขนให้หมอบราบคาบแก้วอยู่หน้าโต๊ะพิธี

“เจ้าบ่าวหน้ามันไปหน่อย ช่วยซับหน้าที”

สิ้นเสียงบอก แป้งเย็นผสมน้ำก็ปาดลงมาบนหน้า ตามด้วยสีผสมอาหารแดง เหลือง เขียว ที่ป้ายลงมาอย่างรวดเร็วก่อนจะปล่อยร่างเขาเป็นอิสระ

ปฏิพนฟังเสียงเพื่อนร่วมรุ่นหัวเราะครืนแล้วก็ได้แต่นั่งกลอกตา ไม่อยากรู้จักกับกระจกเลย ให้ตายสิ!

“หล่อจริงๆ พ่อคุณเอ๋ย เป็นไงน้องอิงฟ้า เจ้าบ่าวหล่อสะใจหรือยัง”

ปลัดอำเภอหันมาถามอิงฟ้าที่มองปฏิพนอย่างสมน้ำหน้าและปลงสังเวชในคราวเดียวกัน เธอเอง เมื่อครู่เหมือนจะถูกเขียนหน้าด้วยลิปสติก ไม่อยากคิดว่าจะอัปลักษณ์เพียงใด

“ไม่ตอบ แสดงว่าพอใจ ฉะนั้น พี่ๆ เตรียมพร้อม เชิญพ่อกับแม่ของเจ้าบ่าวเจ้าสาวด้วย” สิ้นคำบอก รุ่นพี่หญิงชายที่ทาผมด้วยสีขาวก็เข้ามานั่งตรงหน้า

“เริ่มพิธีล่ะนะ เอ้า หนึ่ง คำนับฟ้าดิน”

พี่เสมียนประจำอำเภอบอกเสียงลากยาวคล้ายแม่สื่อของจีน ในมือมีพัดลูกไม้สีแดงโบกสะบัดทำหน้าที่แม่สื่อ อิงฟ้านั่งนิ่งไม่ยอมทำตาม จึงถูกกดศีรษะให้ก้มลงเข้าพิธี

“สอง คำนับบิดามารดา”

ด้านปฏิพนนั้น ถึงจะป่าวประกาศว่าไม่อยากแต่งงาน แต่ก็อดนึกสนุกทำตามไม่ได้ ก้มคำนับผลุบเหมือนลิงหลอกเจ้าแล้ว มือแข็งแรงก็คว้าถ้วยน้ำชามารินส่งให้รุ่นพี่ที่แสดงเป็นพ่อเป็นแม่โดยไม่ต้องพากย์ เรียกเสียงหัวเราะและคำชมเปาะ

“เฮ้ เจ้าปูน บ้าหนังจีนเหมือนกันนี่เรา เอ้า น้องอิงฟ้าทำตามเร็ว โดนตัดหน้าแบบนี้จะกลายเป็นช้างเท้าหลังนะ”  อิงฟ้าทำตามอย่างแกนๆ แต่ก็ยอมก้มลงเมื่อได้ยินคำว่า “สาม คำนับกันและกัน“

จบการคำนับทั้งสามครั้งตามพิธี พี่เสมียนประจำอำเภอก็ยื่นถ้วยน้ำชาให้ทั้งสองคน อิงฟ้าระแวดระวังตัวจึงยั้งมือไว้ไม่ยกดื่ม แต่ปฏิพนที่เผลออินกับบทพระเอกหนังจีนคว้าแก้วได้ก็อ้อมแขนขวามาบังหน้า กระดกดื่มรวดเร็วเลียนท่าจอมยุทธในหนังจีนกำลังภายใน รสขมซ่านทั่วลิ้นแต่จะคายออกก็ไม่ได้ ทำได้เพียงฝืนกลืนลงคอไปด้วยใบหน้าเหยเก

ปลัดอำเภอเก๊เห็นหน้าปฏิพนแล้วก็หัวเราะสนุกสนาน พูดปลอบใจด้วยท่าทีอันหาความจริงใจไม่ได้

“แรกรักน้ำต้มบอระเพ็ดยังว่าหวาน เอ้า น้องอิงฟ้า ดื่มสิครับ อย่าให้แพ้น้องปูนเขา”

อิงฟ้าอยากเททิ้งแล้วเดินหนีนัก แต่ไม่ใช่นิสัย สะระตะแล้ว มือบางก็ยกขึ้นดื่มให้จบๆ ไป คิดเสียว่าขมเป็นยา

“จบพิธีหรือหรือยังอะพี่“

ปฏิพนถามทำตาละห้อย ได้เป็นจุดสนใจก็สนุกดี แต่จะสนุกกว่าถ้าได้ไปยืนข้างเพื่อนปีหนึ่งคนเมื่อครู่ คนที่... สวมเสื้อสีขาวเนื้อบางมาร่วมกิจกรรม เสื้อนั่นเปียกน้ำจนฉ่ำเห็นแล้วน่าขยำขยี้

“ยัง ต้องส่งตัวเข้าหอก่อน ไคล์แมกซ์ของการแต่งงานอยู่ที่พิธีเข้าหอ พี่ๆ เอาเตียงมา”

เสียงเฮดังจากบรรดาเพื่อนปีหนึ่งทำให้ปฏิพนค้อนควัก อยากให้คราวเคราะห์ร่วงใส่หัวพวกมันบ้างจัง ดูสิจะยังตลกกันออกไหม

พี่ปลัดอำเภอปล่อยให้น้องๆ หัวเราะกันคิกคักจินตนาการกันครู่หนึ่งก็ปรามว่า

“ไอ้พวกเด็กลามก คิดอะไรกัน แต่งงานหลอกๆ น้อง อย่าจริงจัง แต่ว่า….ถึงจะไม่มีขั้นตอนการส่งตัวเข้าหอ ก็ยังมีอีกขั้นตอนหนึ่งอยู่ดี หึ หึ หึ”

เสียงหัวเราะของรุ่นพี่ทำให้อิงฟ้ากับปฏิพนหันมองหน้ากัน นาทีชีวิตอย่างนี้ คนหัวอกเดียวกันจึงจะเข้าใจ

“พิธีแต่งงานในครั้งนี้ จะสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อ… เจ้าบ่าวเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกแล้วแลกจูบกันอย่างดูดดื่มเพื่อเป็นการสาบานรัก เชิญครับ”

สิ้นเสียงพูดของปลัดอำเภอเก๊ เสียงฮือก็ดังขึ้น ก่อนค่อยๆ เงียบลงเมื่อพี่มือกลองตีกลองให้จังหวะราวลุ้นการยิงลูกโทษ ปฏิพนหันมองรอบตัว เพื่อจะพบว่าทั้งเพื่อนร่วมรุ่นและรุ่นพี่ต่างลุ้นกันตัวโก่ง มีคนเดียวที่ไม่ร่วมลุ้น แต่มองเขาด้วยสายตาข่มขู่ อิงฟ้าไม่ได้ขู่หรอก ปฏิพนรู้ แต่เธอจะเตะเขาจริงๆ 

>>>> งานจูบก็มาจ้า ปู่นปู๊นจะเอาตัวรอดยังไงนะ จะไม่จูบ รุ่นพี่กับเพื่อนๆ ก็จ้องจนตาแทบจะถลน แต่ถ้าจูบจริง อิงฟ้าก็เตรียมประเคนฝ่าเท้าให้ เลือกผิดชีวิตเปลี่ยนนะปูนเอ๊ย ป้าเอาใจช่วยแก ขอให้ได้ขอให้โดนทีเถอะ 555