ตอนที่ 11

เรื่องยุ่งยากของผู้หญิง (NCนิดหน่อย)

นัยน์ตาสองคู่สบประสานกันด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง คริสโตเฟอร์ค่อยดันร่างของคนตัวเล็กให้นอนราบไปยังเบาะรถก่อนจะทาบร่างกายแข็งแรงกำยำลงมาอย่างรวดเร็ว

เขาเลื่อนเสื้อยืดสีขาวสะอาดพร้อมบราเซียร์สีดำขี้นไปไว้เหนือหน้าอก เผยให้เห็นปถุมถันคู่สวย เขาบีบความนุ่มสู้มือนั้นไว้ข้างหนึ่ง ส่วนลิ้นร้อนก็ตวัดดุนดันยอดทับทิมสีหวาน

“หวาน...หวานมาก”

“อื้อออ...คริส” การะเกดพยายามอดกลั้นเก็บเสียงเพื่อไม่ให้เสียงดังออกไปนอกรถ

คริสโตเฟอร์ขบเม้มเบาๆที่เม็ดคริสตัลสีหวาน ก่อนจะสลับข้างแล้วดูดดึงนำเม็ดคริสตัลเข้าอุ้งปาก เพื่อไม่ให้น้อยหน้ากัน

การะเกดแทรกนิ้วเรียวไปตามผมดำเงาประกายสลับสีน้ำตาลอ่อนเพื่อระบายความรัญจวนอย่างบอกไม่ถูก

คริสโตเฟอร์จงใจเบียดเสียดร่างกายกำยำลงมาก่อนจะถูไถความเป็นชายที่คับแน่นอยู่ภายใต้กางเกงแบรนด์ดังลงที่ร่างของคนตัวเล็กกว่า

“อื้อออ คะ..คริส”

ตี้ดิ้ง! ตี้ดิ้ง! ตี้ดิ้ง!

เสียงนาฬิกาข้อมือร้องบอกว่าได้เวลาที่เขาต้องเตรียมตัวไปทำงานต่อ....

มาเฟียหนุ่มค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากเม็ดคริสตัลสีหวานตรงหน้าอย่างนึกเสียดาย โดยไม่ลืมที่จะขบเม้มเหนือเนินอกเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของไว้ด้วย

“ว้ายยย!!”

เขาฉุดร่างของการะเกดให้นั่งตัวตรงพร้อมยกร่างเล็กมาวางไว้ที่ตักแกร่ง ก่อนจะติดตะขอบราเซียร์ไว้ดังเดิมเนื่องจากเขาเป็นคนปลดเมื่อครู่

คริสโตเฟอร์ทิ้งใบหน้าอันหล่อเหลาลงบนแผ่นหลังบางสวย พร้อมหลับตาพริ้มเพื่อระงับความต้องการของผู้ชายอกสี่ศอก

ส่วนการะเกดนั้นก็สูดลมหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะค่อยๆผ่อนออกเพื่อดึงสติที่กระเจิงให้กลับมา

“ฉันไปก่อนดีกว่า ฝันดีนะ”

และเป็นการะเกดที่ดิ้นลงจากตักของมาเฟียหนุ่ม ก่อนจะรีบเปิดประตูอย่างรวดเร็ว โดยไม่ปล่อยให้เขาได้พูดอะไรอีก

ส่วนลูกน้องนับสิบกว่าชีวิตที่ยืนรักษาความปลอดภัยให้นายเหนือหัวอยู่นอกรถซีมูซีนคันหรูถึงกับมองหน้ากันเลิ่กลั่กเมื่อเห็นว่าที่นายหญิงรีบวิ่งลงจากรถไปด้วยท่าทีเหมือนกำลังหลีกหนีอะไรบางอย่าง

คงมีเรื่องราวดีๆเกิดขี้นในรถเป็นแน่!

คริสโตเฟอร์ระบายรอยยิ้มออกมา ยามเมื่อนึกถึงใบหน้าหวานของการะเกด ซึ่งตอนนี้ถ้าให้เดา ใบหน้าของเธอคงจะแดงก่ำจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว แต่น่าเสียดายจริงๆที่วันนี้เขาไม่มีเวลาว่างที่จะตามไปดูปฏิกิริยาของเธอ

“ตกลงว่าไงแอสตัน” คริสโตเฟอร์เดินลงมาในห้องชั้นใต้ดินที่มีเอาไว้เพื่อสำเร็จโทษคนที่กล้าลองดีกับเขา

“เป็นไปตามคาดครับ จ้างงานโดยการเอาเงินไปทิ้งไว้”

“หึ” คริสโตเฟอร์มุมปากอย่างใจเย็นก่อนจะกล่าวออกมาอีกครั้ง “ไปจัดการให้มันรู้ซะว่าการที่มันกล้าทำร้ายคนที่ฉันรักมันเป็นยังไง”

“รับคำสั่งครับ นายท่าน” แอสตันก้มศรีษะให้คริสโตเฟอร์น้อยๆพร้อมไปทำตามคำสั่งของมาเฟียหนุ่ม

คริสโตเฟอร์ปรายตามองชายชุดดำที่กล้ามาทำร้ายยอดดวงใจของเขา กลิ่นเลือดคาวชวนคลื่นไส้นั้นไม่ได้ทำให้เขารู้สึกรู้สาอะไร พวกมันสมควรได้รับโทษแล้ว

ต่อไปก็เหลือแต่ตัวการใหญ่สินะ!

Time 08:30

@โรงแรม K

ก๊อก! ก๊อก!! ก๊อก!!

“นายหญิงครับ นายท่านมาถึงแล้วครับ” บอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าห้องของการะเกดเคาะประตูเรียกว่าที่นายหญิงของเขา แต่ทว่าวันนี้กลับไม่มีสัญญาณตอบรับอะไรจากคนในห้อง เขาจึงเริ่มเคาะใหม่อีกครั้ง

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!!

บอดี้การ์ดที่เคาะประตูอยู่นั้น รับรู้ถึงความผิดแปลกไปของคนในห้อง เขาจึงรีบติดต่อหามือขวาของคริสโตเฟอร์ที่รออยู่ข้างล่างทันที

และในไม่กี่นาทีต่อมา มาเฟียหนุ่มก็ได้ปรากฎตัวขี้นหน้าห้องของการะเกด เขาไม่สอบถามอะไร ก่อนจะหยิบคีย์การ์ดมาสแกนแล้วเดินเข้าห้องไป

“นี่ ยัยซุ่มซ่าม เธออยู่ที่ไหน” ปากก็ตะโกนของเรียกการะเกดไป ก่อนจะมาหยุดปลายเตียงในห้องนอนของการะเกด

คนตัวเล็กกว่าขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาด้วยสีหน้าอิดโรย และทันทีที่เขาได้สัมผัสตัวเธอ อุณหภูมิในร่างกายของเธอก็พุ่งปรี๊ดขี้นมาจนเขาแทบจะชักมือออกทันที

“เป็นอะไร” น้ำเสียงกึ่งดุปนความเป็นห่วงถูกเปล่งออกมาจากมาเฟียตัวโต

หึ! ก็มันน่าสมควรดุมั้ยล่ะ ไม่สบายทำไมไม่บอก!

“ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่ปวดท้องนิดหน่อย” การะเกดตอบกลับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนเพลีย ก่อนจะกุมหน้าท้องของตัวเอง แล้วซุกตัวเข้าผ้าห่มนวมผืนหนาอีกครั้ง

เห้อ!! เรื่องของผู้หญิงนี่มันยุ่งยากจริงๆเลยแฮะ!

“ไป ไปโรงพยาบาลกับฉัน” คริสโตเฟอร์ออกแรงฉุดร่างเธอให้ออกจากผ้าห่มผืนหนา

———————————————————-

อย่าลืมน้าาาา

1 เม้น = 1 ล้านกำลังใจของนักเขียน 💋