ตอนที่ 2

จูบที่ช่วงชิงลมหายใจ

 

การะเกดที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำกำลังหันไปหมายจะเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย แต่ทว่าเมื่อเธอหันไปนัยน์ตาของเธอก็สั่นระริกด้วยความหวาดกลัว จนต้องหันหลังกลับมาเผชิญหน้ากับตู้เสื้อผ้าตามเดิม ก่อนจะ...

 

“กรี๊ดดดดดดดด!!!!”

 

คริสโตเฟอร์รีบวิ่งลงมาจากเตียงของการะเกดแล้วใช้ท่อนแขนข้างหนึ่งรวบเอวของเธอไว้จากทางด้านหลัง ส่วนฝ่ามือหนาอีกข้างก็ใช้ปิดปากเล็กที่กำลังกรีดร้องออกมา

 

“อื้ออออ!!! ไอโอรโอคอิต!!! อ่อยอันอ่ะ!!!!” (กรี๊ดดด!!!ไอโจรโรคจิต!!! ปล่อยฉันนะ!!!) การะเกดไม่เพียงแต่แผดเสียงใส่ชายหนุ่ม เธอทั้งดีดดิ้นและกระโดดเพื่อหวังให้หลุดพ้นจากพันธนาการของผู้ชายที่เธอคิดว่าเป็นโจรโรคจิต

 

“อื้อออออ!!” (กรี๊ดดดดด!!)

 

“เงียบ!! และหยุดดิ้น! แล้วหันมามองฉันใหม่ว่าฉันเป็นใคร” คริสโตเฟอร์ออกคำสั่งเสียงประกาศิต ก่อนจะค่อยๆคลายมือที่จับเอวคอดของหญิงสาวออกช้าๆ

 

การะเกดหยุดดิ้นเนื่องจากได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นหู ถึงแม้จะไม่ได้ยินมานานแล้วแต่เธอก็จำเสียงนี้ได้ไม่ลืม

 

คริสโตเฟอร์...

 

นัยน์ตาของการะเกดเบิกกว้างขึ้นอีกครา ยามที่เธอค่อยๆหันมาเผชิญหน้ากับผู้ชายที่รวบตัวเธอไว้ก่อนหน้านี้

 

คือเขาจริงๆ! คริสโตเฟอร์ ผู้ชายคนนั้นจริงๆ!!

 

“ขอจูบหน่อย” คริสโตเฟอร์ไม่รอให้หญิงสาวยืนอึ้งมากไปกว่านี้เขาก็จัดการรวบเอวของเธอให้เขามาประชิดตัวเขาอีกครั้งหลังจากที่พึ่งปล่อยให้เป็นอิสระได้ไม่นาน

 

“อื้อ!!” การะเกดเริ่มออกแรงดีดดิ้นอีกครั้งเมื่อเขาเลื่อนใบหน้าลงมาหมายจะช่วงชิงลมหายใจของเธอ เธอทั้งทุบตีสารพัดแต่เขานั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่ายักษ์ปักหลั่น!

 

“...” คริสโตเฟอร์กดริมฝีปากหนาลงมาอย่างรุนแรงและดุดัน แต่เพราะการะเกดยังไม่ยอมหยุดดิ้นจนทำให้เขาต้องถอนริมฝีปากออกอีกครั้งอย่างนึกรำคาญ “ถ้าเธอหยุดดิ้นและปล่อยให้ฉันจูบ ฉันสัญญามันจะจบแค่จูบและมันจะไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่านั้น..”

 

“นายคิดว่าฉันจะเชื่อนายงั้นหรอ ปล่อยฉันนะ!!!” การะเกดยังคงดีดดิ้นพลางทุบตีคนตัวโตด้วยสารพัดวิธี

 

“แล้วเธอคิดว่าการที่ฉันขึ้นมาที่ห้องเธอได้ง่ายๆนี่ฉันเสี่ยงโชคขึ้นมาหรอวะ...เร็วๆ! ฉันเป็นคนรักษาสัญญา” คริสโตเฟอร์ขยับหน้าเข้ามากระซิบเสียงพร่าข้างๆใบหูเล็กในประโยคสุดท้าย

 

เธอหยุดนิ่งและพลางนึกถึงคำพูดของมิลินที่บอกว่าเขาเป็นเจ้าของโรงแรมนี้ และนั่นคงเป็นคำตอบว่าทำไมเขาถึงเข้ามาในห้องของเธอได้อย่างสบายๆทั้งที่โรงแรมนี้มีความปลอดภัยสูงมาก และอีกอย่างผู้ชายคนนี้คงมีอิทธิพลมากพอสมควร ถ้าเธอยังรักชีวิตและไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลัง นั่นก็หมายถึงว่าวันนี้เธอต้องยอมเขาไปก่อน

 

เมื่อคิดได้เช่นนั้นการะเกดจึงยืนนิ่งพร้อมหลับตาพริ้มและเชิดใบหน้าเรียวสวยขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกให้เขาได้จูบเธอได้ถนัด

 

ในเมื่อหนีไม่ได้ก็ต้องทำตามคำสั่งเขาสินะ ให้ตายสิ! เธอมันลูกไก่ในกำมือของเขาชัดๆ

 

คริสโตเฟอร์ยกยิ้มอย่างพอใจที่การะเกดเชื่อฟังเขา ชายหนุ่มเชิดใบหน้าเรียวสวยนั้นขึ้นอีกนิด แล้วประทับริมฝีปากหยักลงมาอย่างนุ่มนวล

 

แต่ทำไมเธอจึงรู้สึกว่าจูบครั้งนี้มันมีความรู้สึกเหมือนโหยหา เปล่าเปลี่ยว และอีกหนึ่งความรู้สึกคือ..

 

คิดถึง...

 

“อืม..” ยามที่คนตัวสูงไล่เลียชิมความหวานอย่างละเมียดละไมของริมฝีปากบางอยู่นั้น เธอจึงเผยอปากนิดๆเพื่อเปิดทางให้เขาอย่างสะดวก ลิ้นหนาเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กอย่างช่ำชองเพื่อควานหาความหวานในโพรงปากอุ่น สงครามแลกน้ำลายจึงดังจ๊วบจ๊าบลั่นห้องนอน

 

“อื้อ!” เธอเริ่มร้องครางประท้วงอีกครั้ง เมื่อร่างกายต้องออกซิเจน

 

“ค่อยๆผ่อนลมหายใจเวลาจูบไม่ต้องเกร็ง” เพราะเห็นการะเกดหอบหายใจอย่างหนักจากการช่วงชิงลมหายใจกันเมื่อครู่ เขาจึงบอกเมื่อยามที่ตนถอนริมฝีปากออกแล้ว “เธอจูบฉันก่อนบ้างสิ”

 

และเพราะคริสโตเฟอร์เดินไปนั่งปลายเตียงนั่นหมายถึงการออกคำสั่งกลายๆของเขาและเธอต้องทำตาม หึ เผด็จการชะมัด!

 

การะเกดเดินกรีดกรายเข้ามาแล้วทิ้งสะโพกลงมาหนักๆที่หน้าขาแกร่งอย่างเอาคืน ก่อนจะใช้เรียวแขนกลมกลึงโอบรัดลำคอเขาไว้

 

หญิงสาวเลื่อนใบหน้าไปหาใบหน้าสากอย่างช้าๆ ทว่าเพราะหนวดเคราเล็กๆที่ขึ้นอยู่ยามต้องคลอเคลียจึงรู้สึกว่ามันจั๊กจี้ เธอจึงเอียงหน้าหลบอีกนิด ก่อนจะค่อยๆกดริมฝีปากลงมาช้าๆ ในขณะที่คริสโตเฟอร์นั่นก็หลบยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางเผยอปากขึ้นเพื่อให้การะเกดนำลิ้นเล็กของเธอสอดเข้ามาหาประสบการณ์ใหม่ด้วยตัวเอง

———————————————————

ขออนุญาตแก้คำผิดคับ

อย่าลืมน้าาา ❣️

1 เม้น = 1 ล้านกำลังใจของนักเขียนคนนี้