​อะเเฮ่มๆ..เรามาเกริ่นก่อนเลยว่าจอบจังเป็นใคร ชื่อเต็มนางคือ จอบจัง หัวร้อนอินเดอะเวิลด์ ผู้มีบุคคลิกเข้าใจยาก หัวเราะง่าย ปัญญาอ่อนผิดเวลาสัตว์ๆเเละหัวร้อนเวฟรี่ไทม์ ดองงานเป็นการทำอาหารของจอบจังที่ถนัด เป็นคนที่กินข้าวเเล้วหน้าตาเหมือนคนคิดหาทางสร้างเซ็กทอยให้มนุษย์ต่างดาวบนดาวอังคาร(?) พอละสรรพคุณมันมีเยอะกว่านี้ ถ้าพูดอีกอาจต้องต่ออีก3ซีซั่น 

เรื่องที่จะมาเล่าให้ฟังวันนี้เกิดเมื่อ จอบจังผู้หัวร้อนไปสั่งข้าวกับเเม่ค้าผู้เเสนน่ารัก............

.....................................................เริ่ม.............................................

"เฮ้ยหมอวันนี้กินไรดีอะ"

"อยากกินคั่วกลิ้งวะมีไหนน้อ...มึงอะ"มองเเต่ละร้าน

"อยากกินคะน้าไก่วะ ปะๆรีบไป"

....................................หลังจากนั้น.............

ขณะที่อิฉันนั่งรอ อันยองจัง กับยายจังกึม พร้อมกับกินข้าวไปเเล้วครึ่งจานอยู่นั้น ก็มีหนึ่งคนผู้มีไฟในหัว หน้าบูดตั้งเเต่ต้นทางก็เดินเข้ามาพร้อมวางจานข้าว

ปึง! "มึง!"

"อิหยังกะ?".

"คือ กูหิวมากเว้ยเเล้วต้องมาเถียงกับป้าเเกอีก"

"เถียง?"

"ใช่ กูบอกป้าว่าเอากุ้งทอดค่ะ เเล้วป้าจะไปตักหมู กูบอกป้าค่ะกุ้ง(เว้ย)ค่ะ!ป้าถึงตักให้"

"มึงชี้บอกป้าเขาป่าว"

"โอ้โห กูเเทบจิ้มทะลุกระจกละ ป้าเขาหูดีไหมวะ"

"กูจะรู้กับป้าเขาไหมละมึงก็ดูรอบข้างมึงหน่อย เสียงดังอย่างกะจะทำสงครามเเย่งชิงคะน้าไก่ มึงไม่ลองตะโกนบอกเขาเงียบละ--- "

"เอาเป็นว่าวันนี้ได้กินเเล้วนะ รีบกินเถอะเดี่ยวเม่งเกิดโศกอนาฏกรรมเเถวนี้ "

เเล้วมันก็กินไปเเบบเเก้มป่องเหมือนลิงเเสมมากด้วยความเอร็ดอร่อย ใครเเย่งคือตาขวาง(กูเอง)

มันยังมีอีกมากมายเรื่องของจอบจังเเต่เรื่องหลักคือเรื่องนี้ที่ไม่ลืม

ปล.จอบจังเป็นคนหน้ารักมาก ทาเเป้งไม่ทั่วคอคืองานประจำมัน555555

ปล.ขอโทษนะจอบจังเเต่เราเจตนา----ทำไมกูดูชั่ววะ