บทนำ
× 100
× 0
× 0
บทนำ
บรืนน!
ภายใต้เงามืดของท้องฟ้ายามค่ำคืนทอดแสงพระจันทร์ส่องลงมา รถแต่งยี่ห้อ mazda 3 สีแดงกำลังเร่งเครื่องขับอยู่ท่ามกลางถนนอย่างรวดเร็ว บ่งบอกได้ถึงคนขับเลยว่ากำลังหัวเสียขนาดไหน ณ เวลาตี 1 ของคืนนี้ดูเหมือนว่าบนท้องถนนจะรถน้อยกว่าปกติ แต่นั่นยิ่งทำให้คนหัวร้อนได้ใจเมื่อไม่มีอะไรมาขวางทางเขาได้
“ฮึ่ก..ฮึ่ก เพลิง เพลิงจะพาแก้มไปไหนน่ะ แก้มไม่ไปนะ!” หญิงสาวข้างกายร้องทักอย่างหวาดหวั่น
“เงียบซะแก้ม! เพลิงจะพาแก้มไปจากที่นี่ ไปจากที่ที่ไอ้เหี้ยนั่นมันอยู่!” คนขับตะหวาดลั่น เมื่อหญิงข้างตัวขัดใจ
“แต่แก้มไม่ไป! ฮึ่ก เพลิงก็รู้นี่ว่าแก้มไม่ได้รักเพลิงแล้ว แก้มไม่ได้รักเพลิงแล้ว! เข้าใจมั้ย!!”
ราวกับมีดกรีดแทงลงกลางอก เมื่อคนข้างตัวชี้ชัดแล้วว่าตัวเองคิดยังไงกับเขา เพลิงกำพวงมาลัยแน่น ก่อนจะขยับเกียร์แล้วเร่งเครื่องให้แรงกว่าเดิม หญิงสาวข้างกายรีบกำสายเบลล์แน่นพร้อมกับร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างหนักหน่วง วินาทีนี้เธอกลัวผู้ชายคนนี้มาก เธอไม่อยากจะคิดว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่รู้จักและรักมาก่อน ทำไมเพียงช่วงเวลาแค่ไม่กี่เดือน เธอดันกลับทำให้คนคนหนึ่งนิสัยเปลี่ยนไปขนาดนี้ได้
“เพลิง แก้มขอร้องล่ะ หยุดสักทีเถอะ ฮึ่ก แก้มขอโทษ ฮืออ แก้มขอโทษ”
“แก้ม...” เพลิงรีบหันไปมองแก้มก่อนจะชะงัก เมื่อหญิงสาวข้างกายหดตัวก้มต่ำกำลังร้องไห้ออกมาอย่างรุนแรงและเสียขวัญ
เพลิงตกใจและเริ่มเกลียดสิ่งที่ตัวเองทำลงไป ก่อนจะคลายความเร็วลงอย่างใจอ่อน นี่เขาทำอะไรลงไป เขาทำให้คนที่เขารักกำลังกลัว เขากล้าทำไปได้ยังไงกัน จังหวะที่เพลิงผ่อนรถ เพลิงยื่นมือเข้าไปหาแก้มเพียงจะสัมผัสเส้นผมที่แสนคุ้นเคยนั่น แต่มือเขากลับต้องเก้อ เมื่อผู้หญิงข้างตัวพูดถึงใครบางคนออกมา
“ฮึ่ก พี่กราฟ...พี่อยู่ไหนอ่ะ..ช่วยแก้มด้วย”
กึก!
เอี๊ยดด!
แก้มหอบหายใจอย่างรุนแรงเพราะจู่ๆเพลิงเบรครถกระทันหัน จนตัวแก้มกระเด้งไปข้างหน้า โชคดีที่สายเบลล์ช่วยเอาไว้ แต่ก็ทำให้แก้มตัวชาวาบ เมื่อหันไปหาเพลิงก็พบว่าคนคนนี้กำลังโกรธจัด รวมทั้งถนนรอบๆมันเปลี่ยวเกินกว่าจะเป็นถนนสายหลัก แก้มรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด วินาทีนั่นแก้มรีบปลดเข็มขัดแล้ววิ่งลงจากรถทันที
เพลิงที่เห็นว่าแก้มหนีตัวเองก็รีบวิ่งตามลงไป ก่อนจะกระชากแก้มกลับมาแล้วดันติดประตูรถไว้เพื่อไม่ให้หนี แก้มทั้งดิ้นทั้งทุบตีเพลิง แต่ก็สู้แรงไม่ได้เลย และยิ่งทำให้แก้มกรีดร้องเข้าไปใหญ่ เมื่อเพลิงเริ่มซุกไซร้ซอกคอของเธอ
“กรี๊ด! เพลิงออกไปนะ!”
เพลิงไม่ตอบ แต่ยังคงซุกไซร้ตามตัวแก้มพร้อมเลื่อนมือแกะกระดุมออกที่ละเม็ด แก้มเห็นท่าจะไม่ดีจึงรวบกำลังผลักเพลิงออกอย่างสุดแรง เพลิงถอยไปตามแรงผลัก และไกลพอที่จะทำให้แก้มหนีไปได้ แก้มวิ่งสุดชีวิตและระวังหลังอยู่ตลอดเวลา เพลิงเองที่เหมือนจะตั้งสติได้ รีบวิ่งตามแก้มไปติดๆอย่างคนเป็นกีฬา ใจทั้งห่วง ทั้งรู้สึกผิด และกลัวว่าถ้าแก้มวิ่งไปอย่างนั้นอาจเกิดอันตรายมากกว่านี้แน่ๆ
“แก้ม! เพลิงขอโทษ แก้มกลับมาเถอะ ตรงนั้นมันอันตราย”
“ไม่!”
“แก้ม! เพลิงไม่ทำอะไรแก้มแล้ว เพลิงสำนึกได้แล้ว เพลิงผิดเอง ขอร้องล่ะแก้ม กลับบ้านกับเพลิงเถอะ”
น้ำเสียงที่จริงจังและดูคุ้นเคยขึ้นของเพลิงทำให้แก้มเริ่มหยุดวิ่งและก้าวเดินช้าๆราวกับยอมฟังสิ่งที่เพลิงพูดแก้มคบกับเพลิงมานานพอจะรู้ว่าจริงๆแล้วเพลิงนิสัยยังไงต่อให้โมโหหรือโกรธแค่ไหนสุดท้ายเพลิงมักจะใจอ่อนและแคร์คนรอบข้างเสมอ
รู้สึกว่าการเอาแต่วิ่งท่าเดียวของแก้มจะทำให้ลืมไปว่า ตอนนี้ตัวเองกำลังยืนอยู่กลางถนน แสงไฟแรงสูงพร้อมเสียงแตรที่ดังกระหึ่มเรียกให้สติแก้มถูกดึงออกไปเมื่อหันมาพบว่ามีรถหนึ่งคันกำลังพุ่งมาที่ตนด้วยความเร็ว แก้มรีบหลับตาสนิทอย่างหวาดกลัว คิดไว้แล้วว่าตัวเองตายแน่ๆ
หมับ!
แต่กว่ารถจะถึงตัวก็ช้ากว่าเพลิงที่วิ่งก้าวคว้าคนยืนนิ่งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพากันล้มลงพื้นไปทั้งคู่ หัวใจเพลิงแทบร่วงไปอยู่ตาตุ่มเมื่อเห็นภาพเมื่อกี้ แต่โชคยังดีที่คว้าเข้ามาทัน เพลิงยันตัวเองเพื่อลุกไปหาแก้ม แต่ทว่าแก้มกลับนิ่งไม่ขยับ
“กะ..แก้ม แก้ม แก้มได้ยินเพลิงพูดมั้ย?”
นิ่ง ..นั่นเป็นคำตอบเดียวของคนข้างตัว หัวใจเพลิงเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะเอื้อมมือไปจับหน้าให้หันมาหาตัว แม้แสงจากเสาไฟจะไม่สว่างนัก แต่ของเหลวที่ไหลลงมาจากหัวก็ชัดเกินพอที่จะทำให้เพลิงเข้าใจเป็นอย่างดี บวกกับหินใกล้ๆที่เป็นหลักฐานชัดเจนว่าแก้มถูกเหวี่ยงลงมาจนหัวกระแทกหินอย่างแรง เพลิงตัวสั่นเทา น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มอย่างหักหน่วง ก่อนจะเรียกคนที่นอนออกมาเหมือนคนบ้า
“แก้ม! ฟื้นสิแก้ม!! แก้มฟื้นสิ! ฮึ่ก..แก้ม..แกฟื้นสิวะ..”
*
*
*
ที่บาร์
ภายในห้องออฟฟิตที่อยู่ข้างในบาร์ มีใครบางคนกำลังตรวจเช็คเอกสารของร้านอย่างเซ็งๆ เพราะเหมือนชีวิตช่วงนี้จะดูน่าเบื่อขึ้นอย่างไม่เข้าใจตัวเอง แต่ยังไม่ทันได้วางปากกาเพื่อจะลุกออกไปพักผ่อน เสียงโทรศัพท์ข้างมือก็ดังขึ้น ก่อนที่เขาจะกดรับสาย
(ฮัลโหลไอ้พีค)
“ว่าไง ไอ้กราฟ”
(เกิดเรื่องใหญ่แล้ว)
คำว่าเรื่องใหญ่ของเพื่อนสนิท ที่นานๆทีจะโทรเข้ามาคุยปัญญากับเขาสักครั้ง และที่ทำให้พีคขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างสงสัยก็คงเป็นน้ำเสียงที่ไม่สู้ดีเอาซะเลย จนเขาต้องถามกลับไป
“มึงเป็นอะไรหรือเปล่าวะ เสียงไม่โอเคเลย?”
(มึง..แก้มเข้าโรงพยาบาล)
กึก
พีคหยุดชะงักกับชื่อที่ปลายสายพูด ทำให้หัวใจที่นิ่งกลับเต้นระรัว มือรีบโยนปากกาในมือทิ้งก่อนจะลุกขึ้นทุบโต๊ะถามเพื่อนออกไปเสียงลั่น
“แก้มเป็นอะไร!?”
(มีคนทำแก้มบาดเจ็บ ตอนนี้อยู่ไอซียู กูว่ามึงมาโรงพยาบาลเลยดีกว่า)
“ได้ กูจะไปเดี๋ยวนี้ และกูจะไปกระทืบคนที่ทำน้องกู!”
พีคกัดฟันกรอด ก่อนจะหยิบกุญแจรถเดินออกไป จนคนที่อยู่แถวนั้นพากันงง แต่ในใจของเขาตอนนี้กลับร้อนรุ่ม ตลอดที่ผ่านมาเขาเลี้ยงและดูแลน้องสาวดีมาตลอด แต่จู่ๆกลับมีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาทำน้องเขาสาหัสจนเข้าไอซียู ระหว่างที่เดินตรงไปเขาคิดได้อย่างเดียวตอนนี้ คือเขาต้องการกระทืบคนที่กล้าทำให้น้องสาวของเขาเจ็บบางตาย
*****************************************
เปิดตัวมาก็ไปสร้างเรื่องเลยนะตาเพลิง
บทนำมาแล้ว มีอะไรติชมกันได้นะคะ
#เจ้าชิบะ
