​...กูบอกพี่เซียร์ไปว่าบ้านมึงมีปัญหาเรื่องเงิน มึงเลยต้องหางานทำ...

...จะบ้าเหรอ?!! ถ้าพี่เค้ารู้ว่าพ่อกุรวยหล่ะ?... 

....เออ.. นั่นก็เรื่องของมึง กูช่วยให้มึงได้ใกล้ชิดพี่เค้ามากขึ้นละ.... 

...แต่ที่คุยกันไม่ใช่แบบนี้นะไอ้กฤษ!! ไอ้กฤษ!!!!!... 

...แล้วกูมายืนโง่ๆอะไรอยู่ที่นี่เนี่ย.... 

"อ้าว? ทำไมไม่เข้าไปอะ?" เสียงนี้.... 

"ตายห่าพี่เซียร์!!!!!" ใจเขาเเทบตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อเห็นอีกคนในระยะประชิด

"ไม่ตาย.... ทำไม? หน้าพี่น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?" ไม่ครับ... ไม่ใกล้เคียงเลย 

"ปะ...เปล่าครับ" อย่า...ยิ้มให้ผมนะ.... เฮือก!!!!! ดาเมจ...... 

"ฮ่าๆๆ น้องฟืนนี่ตลกดีนะ พี่ชอบๆ" ชอบจริงง่ะ?

"............."

"เลิกทำหน้าเอ๋อได้ละ มาเข้ามา"

"ครับ" 

"ฟืน" ไม่ขาวมาก... ปากก็... น่าจูบใช้ได้

"............."

"ฟืน........"  ไม่ตัวเล็กเกินไป แต่หุ่นดีนะ

".............."

"..............." ตัวก็หอมมากด้วย อื้ม...... 

"ฟืน!!!!!!!!!!!"

"ครับ!!!!!!"

"เหม่ออะไรของหนูเนี่ย.... พี่กำลังจะสอนวิธีการใช้เครื่องคั่วกาแฟให้เนี่ย สนใจกันบ้างสิ ใจลอยไปไหนอยุูได้"  สนใจครับ สนใจจนไม่เป็นอันฟังละ

"คร้าบ..... ขอโทษครับ"

"ครั้งเเรกให้อภัยแล้วกัน มา... ดูต่อ"  จะว่าไปไม่ใช่ดูต่อหรอก เพราะเขาไม่ได้สนใจเครื่องคั่วกาแฟอะไรนั่นอยู่เเล้ว... 

"มาสาย....." คุณเจ้าของร้านสุดน่ารัก เอ่ยท้วงอีกคนที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาในร้าน

...นี่มัน..ฮาเร็มหนุ่มน่ารักชัดๆ....

"พี่เซียร์.... สายเเค่สองนาทีเอง"  มานะชูสองนิ้วเเล้วส่งยิ้มหวานให้พี่ชาย 

...ด่ะ... ดาเมจเเรงโคตร.... 

แต่เมื่อดวงตาคู่งามนั้นมองเห็นเขา แววตากลับหมองลง...

"นะมานี่มา"

"ครับ"

"นี่..น้องใหม่ร้านเรา พี่ฝากดูเเลน้อง..."

"น้องฟืน ครับ ผมจะดูเเลน้องให้เอง" 

"อา....โอเค.. ลูกค้ามาละ พี่จะออกไปบริการลูกค้าเองวันนี้ ให้นะสอนน้องนะ โอเค้?" 

"ครับ.... คุณกาเซียร์.."

"เซียร์เฉยๆ" 

แววตารู้สึกผิดนี่มันอะไรครับพี่... นี่สินะที่ไอ้กฤษมันบอกว่าพี่เเคร์ผม ทำไมหล่ะ?

"พี่......."

"ครับ?" 

"ขอโทษนะ"  ขอโทษอะไร พี่ทำอะไรผิดเหรอ?

"ครับ? พี่ขอโทษผมทำไม" นี่....ทำไมกุต้องรู้สึกแย่เมื่อเห็นท่าทีที่ไม่ร่าเริงของพี่เค้าวะ!!! 

"วันนั้น... ที่คุณกฤษ...พูดไม่ดีจนน้องฟืนต้องวิ่งออกไปไง..." อ่อ... เรื่องนั้นนั่นเอง แล้ว?พี่จะขอโทษผมทำไมครับ ไอ้กฤษมันขอโทษผมเเล้ว(?)

"ไม่เป็นไรครับพี่นะ วันนั้นมันกระทันหันเกินไป ผมทำใจไม่ทัน ตอนนี้ไม่เป็นไรเเล้วครับ" ขืนเป็นมีตายอะ เพราะไอ้กฤษบอกแล้วว่าคนนี้มันจริงจัง

"................."

"อีกอย่าง... เรื่องคู่เเห่งโชคชะตา... ไม่มีใครเปลี่ยนได้หรอกครับ ซักวันพี่กับไอ้กฤษต้องได้อยู่ด้วยกันอย่างที่มันว่านั่นแหละ"

"ฮึก!.... ฮือ......" 

"อย่าร้องไห้!!! พี่นะครับ ไม่ร้องๆ" กูไปพูดอะไรไม่ดีออกไปอีกวะเนี่ย..... 

"ขอบคุณนะ... ที่เข้าใจ" 

"อะ....ดีใจหรอกเหรอครับ?" 

"อื้ม... ดีใจจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่เลยหล่ะ  ดีนะที่โลกนี้มีคนใจดีแบบน้องฟืนอยู่... ถ้ามีเเต่คนเห็นแก่ได้(แบบไอ้เด็กนั่น) โลกเราคงไม่น่าอยู่... " งุ้ย...น่ารักอะ ไม่ได้ๆ เมียเพื่อนๆ ของเราทำงานอยู่โน่น

"ฮ่าๆๆ พี่นี่ก็น่ารักนะครับ สมกับไอ้กฤษดี" จากหน้ายิ้มตึงทันที

...อะเด๋? กูพูดไรผิดอีกเปล่าวะ?... 

"พี่กับเพื่อนน้องฟืนไม่ได้เป็นไรกันซักหน่อย... ถึงจา....." มือเรียวเอื้อมไปแตะรอยกัดที่ท้ายทอยอย่างเผลอเลอ

"........?"

"ไม่มีอะไรระหว่างพี่กับเพื่อนน้องละกัน" เชื่อก็บ้าละ เพื่อนผมออกตัวเเรงขนาดนั้นเลยนะครับ

"เฮ้ย! คุณลูกจ้างจะคุยกันอีกนานมั้ยครับ เดี๋ยวผมหักเงินเดือนนะ" 

"ครับพี่เซียร์/คร้าบ......." 

นี่ก็จะหักเงินตั้งเเต่วันเเรกเลยเหรอ?

Sousin