อดีตอันน่ากลัวของเฮียแจสเปอร์
× 0
× 0
× 0
อดีตอันน่ากลัวของเฮียแจสเปอร์
“ฉันไม่รู้จริงๆ ว่านายกลัวแมว”
มินนี่ทำหน้าปูเลี่ยนปูเลี่ยน เธอมองผมก่อนจะก้มมองเจ้าลูกแมวตัวน้อย
“ฉันขอโทษ”
“ฉันไม่ได้กลัวเข้าใจเอาไว้ซะใหม่ด้วย ฉันแค่ไม่ชอบมัน และเธอต้องเอามันออกไปจากห้องของฉัน”
ผมยื่นคำขาด ใครจะไปรับประกันได้ว่าเวลาที่ผมนอนหลับสนิทอยู่เจ้าลูกแมวตัวนี้มันจะไม่ย่องเข้าไปในห้องแล้วกางเล็บน่ากลัวของมันตะปบใส่ผม โดยที่ผมไม่สามารถป้องกันตัวได้เลย
ย้อนไปตอนสมัยที่ผมเรียนอยู่ระดับชั้นอนุบาล ผมถูกพวกแมวนักเลงซึ่งเป็นแมวจรจัดสองถึงสามตัวรุมแย่งหมูปิ้งไปจากมือของผม พวกมันแยกเขี้ยวและกางเล็บข่วนใส่ผมจนเป็นแผลตามตัวหลายแห่ง จำได้ว่าผมต้องไปฉีดยาหลายเข็มเพื่อป้องกันโรคร้ายจากพวกมัน จากนั้นเป็นต้นมาผมก็ขยาดกับสิ่งมีชีวิตชนิดนี้มาตลอด
“ฉันขอเวลาหาเจ้าของฉันมันก่อนได้ไหม มันมีปลอกคอติดตัวมาด้วย ฉันจะลองประกาศหาในโซเชียล” มินนี่นั่งลงกับพื้น เธออุ้มเจ้าแมวตัวนั้นไว้บนตัก
“นะ ฉันขอร้องล่ะให้มันอยู่แค่ระยะสั้นๆ เท่านั้น”
ผมหันหน้าหนีเธอกับเจ้าลูกแมวไปอีกทาง
“นายดูมันสิ มันน่าสงสารเหมือนกับฉัน แต่ฉันยังโชคดีที่มีนายยื่นมือเข้ามาช่วยเอาไว้ ขืนฉันปล่อยลูกแมวตัวนี้ออกไปตอนนี้มันอาจจะตายก็ได้ ฉันสัญญาว่าจะไม่ให้มันเข้าใกล้นายเด็ดขาด นะ นะ”
คุณต้องมาเห็นสีหน้าแววตาของยัยมินนี่ตัวแสบที่วิงวอนผม เฮ้อ…
“เออ”
ในที่สุดผมก็ใจอ่อนให้กับท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของเธอ
“เย้ๆๆ ขอบคุณมากนะ เห็นไหมเจ้าเหมียวน้อยว่าพี่แจสเปอร์เค้ารูปหล่อ หุ่นมาดแมนแถมยังใจดีขนาดไหน” เธอหิ้วปีกเจ้าลูกแมวขึ้นมาจับมันทำท่ากระโดดไปมา
“3วันเท่านั้นนะ ระหว่างนี้เธอต้องรีบหาเจ้าของมันให้เจอ ไม่งั้นจะหาว่าฉันใจร้ายไม่ได้นะ”
“3วันเองเหรอ 7ได้ไหม นะ นะ นะ ฉันจะพยายามหาเจ้าของมันให้เร็วที่สุดเลย สัญญา” มินนี่ยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้าของผม
“อ่ะ เกี่ยวก้อยสัญญากัน” “เหอะ ฉันไม่ทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้นหรอก”
ผมลุกขึ้นยืน
“มันไม่ได้ปัญญาอ่อนสักหน่อย ใครเขาก็ทำกัน”
เธอทำเสียงอ่อยๆ มองผมราวกับว่าหลุดออกมาจากดาวเคราะห์ดวงอื่นที่ไม่ใช่ดาวโลก
“ฉันจะไปอาบน้ำ จำไว้นะห้ามให้มันเข้าไปเดินเพ่นพ่านในห้องนอนฉันเด็ดขาด ไม่งั้นได้เจ็บตัวทั้งคนทั้งแมวแน่” ผมขู่สำทับอีกระลอกพร้อมกับหักนิ้วประกอบให้มันดูน่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก
“เข้าใจแล้ว”
“ดี จำเอาไว้ว่านี่เป็นห้องของฉัน ฉันใหญ่สุด โอเค้”
ผมเดินออกจากห้องรับแขกเพื่อเข้าไปในห้องนอน
ห้องอาบน้ำก็ดันอยู่ข้างนอก หลังจากผมนุ่งผ้าเช็ดตัวเสร็จก็เดินออกไปเพื่ออาบน้ำ และก่อนจะถึงห้องน้ำมันก็ต้องผ่านในส่วนที่เป็นห้องรับแขกไป ระหว่างที่เดินไปนั่นเอง ผมเหลือบไปเห็นมินนี่กำลังนอนอยู่บนโซฟา เธอถือหนังสือถือเอาไว้ในมือข้างหนึ่ง โดยมีเจ้าแมวตัวน้อยสมาชิกใหม่นอนตะปบชายเสื้อชุดนอนของเธอเล่น
“แอบมองอะไรไม่ทราบ ไม่เคยเห็นผู้ชายนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเหรอ”
ผมเห็นเธอแอบมองผมก็เลยหยุดยืนตรงหน้าของเธอแล้วถามออกไป ด้วยน้ำเสียงกวนๆ
“มะ… ไม่เคย”
เธอลดระดับหนังสือซึ่งปิดหน้าเอาไว้โผล่ออกมาแต่ลูกตาเท่านั้น
“แล้วอยากเห็นมากกว่านี้ไหมล่ะ ฉันจะแก้ผ้าออกให้ดูเลยคราวหลังเธอจะได้ไม่ต้องแอบดูอีก”
ผมยืนเท้าเอว
“ไม่อยาก”
เธอรีบหันหลังหนีผมไปทันที
“ชิ ห้ามแอบมองฉันตอนนุ่งผ้าเดินเข้าห้องน้ำอีกนะไม่งั้นฉันจะแก้ผ้าเดินไปเดินมาให้เธอเห็นจนเป็นตากุ้งยิงไปเลย”
“ฉันขอโทษต่อไปฉันจะไม่แอบมองนายอีกแล้ว”
