- ตะวัน - 

ผมชื่อตะวัน เป็นเพื่อนไอ้เอิร์ธ และก็เป็นผู้ชายแท้ทั้งแท่ง.. แต่ความฉิบหายดันบังเกิดเมื่อผมเสือกไปมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน ไอ้เหี้ยเอ๊ย กูอยากตายแล้วเกิดใหม่ โว้ยยย 

ผมบี้บุหรี่ที่กำลังสูบกับรั้วกั้นถนนเมื่อรถไอ้ไนท์แล่นเข้ามาจอดข้างรถผม แต่แม่งไม่ยอมลงมาสักที  

ผมถีบรั้วอย่างฉุนๆ ทีหนึ่งก่อนเดินอาดๆ มาที่รถไอ้เวรนั่น กระจกรถฝั่งคนขับเลื่อนลงทันที เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาคมคายมีกลิ่นอายลูกเสี้ยวนิดๆ ที่ขนาดผู้ชายด้วยกันยังต้องอิจฉาความหน้าตาดีของมัน แต่เหี้ยเหอะว่ะ แม่งเสือกเป็นเกย์ เสียดายความหล่อ หน้าแบบมันเอาไปจีบผู้หญิงก็เพลย์บอยดีๆ นี่เอง  

ผมถ่มน้ำลายขุ่นๆ ลงพื้น แค่เห็นหน้ามันก็สะอิดสะเอียนจะแย่อยู่แล้ว นี่ยังต้องนัดมันออกมาเจอ คิดว่าผมต้องใช้ความอดทนแค่ไหนลองคิดดู 

“มีอะไร” ไอ้เหี้ยไนท์มองความสถุลของผมด้วยสายตาราบเรียบ ท่าทางเย็นชาห่างเหินของมันทำผมคันส้นตีนยิกๆ  

“ออกมาคุยข้างนอก” ผมบอก แต่แม่งก็ยังเฉย จนผมชักทนไม่ไหว กำลังจะเหวี่ยง ไอ้เหี้ยไนท์ก็เปิดประตูออกมา มันกระแทกประตูใส่ผมอย่างเตือนให้หลบทีหนึ่งเพราะผมยืนบังประตูมันอยู่ ผมถอยออกมา มองร่างสูงก้าวออกจากรถเงียบๆ  

“ตกลงว่ามี เฮ้ย!” 

ไอ้ไนท์หันมาถามแต่ผมไม่เปิดโอกาสให้มันตั้งตัวเหวี่ยงหมัดเข้าที่หน้ามันสุดแรง แต่มันดันหลบได้ แถมยังจับแขนผมล็อกไว้ด้านหลังแล้วผลักติดกับรถดังพลั่ก! 

“ไอ้สัส ปล่อยกู” 

หน้าผมร้อนวูบเมื่อรู้ว่าพลาดท่าให้ไอ้ไนท์ ดิ้นฮึดฮัดออกจากการจับกุมของมันแต่ทำยังไงก็ไม่หลุด  

“มึงเรียกกูออกมาเพื่อทำเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้เหรอ คิดจริงๆ เหรอว่าจะเอาชนะกูได้” มันโน้มหน้าลงมาพูดใกล้ๆ กับหูผม ลมหายใจร้อนกรุ่นเป่ารดลงข้างแก้ม เหี้ย กูขนลุก! 

“สัส! กูบอกให้ปล่อย” 

“ถ้าอยากเอาชนะล่ะก็ ขึ้นเตียงกับกูสิและจะยอมให้มึงเอาชนะแบบลืมไม่ลงเลย เอาไหมล่ะ”  

“เอาพ่อง! เฮ้ย! สัสมึง... ไนท์มึงจะทำเหี้ยอะไรวะ ปล่อยกู” 

ผมโวยลั่นเมื่อไอ้ไนท์มันเอื้อมมือมาจับเป้ากางเกงผมจากด้านหลัง ปลดหัวเข็มขัดผมออก เสียงกุกกักดังขึ้นกิ๊กเดียวก็รู้สึกถึงปลายนิ้วที่ล่วงล้ำเข้ามา ผมสะดุ้งเฮือก ดิ้นฮึดฮัดเลือดขึ้นหน้า 

“มึง! ไอ้สัสไนท์ ไอ้ชาติชั่ว ปล่อยกูอึก...!” 

ผมกัดริมฝีปากแน่นเมื่อถูกให้เหี้ยไนท์กำท่อนล่างเอาไว้เต็มมือ  

“แล้วหมาตัวไหนมันแข็งอยู่ในมือกูวะ มึงก็โรคจิตพอๆ กันไม่ใช่เหรอ” ริมฝีปากนุ่มนิ่มเลื่อนเข้ามาขบกัดติ่งหู เล่นเอาผมขนลุกขนพองไปหมด เบือนหน้าหนีเท่าไหร่แม่งก็ยังตามประกบติด เลียเล็มจนหูผมชื้นแฉะ 

“เวร! ปล่อยกูมึง... อึกหยุด! ไอ้ไนท์ มึงจะทำ...อาส์~ ไอ้เหี้ยไนท์หยุด...” 

“แข็งขนาดนี้ยังขอให้หยุดเหรอ มึงมันพวกปากอย่างใจอย่างสินะ” 

มันทำเสียงเยาะหยัน ใช้นิ้วลูบไล้ผมอย่างช่ำชองจนผมแทบทนไม่ไหว เข่าอ่อนยวบ ยืนก็จะยืนไม่อยู่ ความรู้สึกเสียวกระสันพรั่งพรูขึ้นมาพร้อมกับความขมขื่นระคนอับอายที่กัดกินในใจ ผมกัดฟันกรอด  

“คนอย่างมึงมัน... อึก!” 

“คนอย่างกูทำไมงั้นเหรอ” มันบีบผมแรงขึ้น วนนิ้วไปมาตรงส่วนปลายแบบหนักๆ ผมสั่นสะท้านไปทั้งตัว หอบหายใจกระชั้นถี่  

“มึง อือ... กูเกลียดมึง ไอ้สัส อา... หยุด ปล่อยกู...” เสียงผมกระท่อนกระแท่น เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแต่ก็ต่อต้านสัญชาตญาณดิบไม่ได้  

“ด่าอีกสิ ปากเก่งๆ อย่างมึงกูชอบ...” มันกระซิบข้างหูผมพร้อมกับขยับข้อมือขึ้นลงอย่างรัวแรง ผมขนลุกซู่ ร่างกายแข็งเกร็ง พยายามดิ้นขืนแต่ไอ้เหี้ยนั่นใช้แรงที่เหนือกว่ากดผมเอาไว้ แขนผมถูกบิดไขว้ไว้ด้านหลังรู้สึกปวดหนึบ แรงกระตุ้นที่ระอุขึ้นเรื่อยๆ ทำผมสะกดกลั้นต่อไปไม่ไหว  

“ไนท์! ไอ้สัส อือ!...ไม่ไหว กูจะออกแล้วอึก อา!~” 

     ความรู้สึกพลุ่งพล่านถูกปลดปล่อย ด้วยฝ่ามืออันร้ายกาจของคนที่ล็อกตัวผมอยู่ด้านหลัง ผมหอบแฮ่กๆ ซบหน้าพิงกับรถอย่างอ่อนแรง เรียวขาสั่นระริกไม่หยุด อายจนไม่อยากเงยหน้า 

     “อ่า... มือเลอะเลยแฮะ” ไอ้ไนท์บ่นพึมพำท่าทางพอใจ มันเช็ดมือชื้นๆ นั่นกับเสื้อผมแล้วผละออก ผมยังไม่มีกะใจจะหันกลับไปมอง ซ่อนความรู้สึกเดือดดาลเอาไว้ในอก รอจนกระทั่งลมหายใจกลับเป็นปกติจึงหันกลับไปจะเอาเรื่องมันแต่ไอ้ไนท์รู้ทัน เบี่ยงตัวหลบหมัดผมทันควัน ผมหวืดหวดได้แค่ลม แถมยังเซไปข้างหน้าอย่างเสียหลัก ดูไม่จืดไปอีก  

“แม่งเอ๊ย!” 

ผมหันกลับไปมองไอ้เวรระยำนั่นอย่างเคียดแค้น แววตาแดงก่ำ 

“กูบอกแล้วไง อย่างมึงชนะกูได้แค่บนเตียงเท่านั้น” ไอ้ไนท์ทำหน้าระรื่น  

“มึงมันเหี้ย” 

“เออ ตกลงว่านัดกูออกมามีอะไร ตอบดีๆ ล่ะ ไม่อย่างงั้น...” ไอ้ไนท์มันยิ้มเยาะ พลางส่ายสายตามองลงมาที่เป้ากางเกงผม สัส! ผมจะถอดรองเท้าฟาดหน้ามันอยู่แล้ว แต่คาดเดาจากสถานการณ์ที่ผ่านมามันคงไม่ยืนเฉยๆ ให้ผมทำแบบนั้นแน่  

ผมจ้องมันกลับอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ทั้งโกรธทั้งอับอายที่ถูกมันทำเหมือนของเล่น  

ผมตั้งใจจะเรียกมันออกมาเพื่อคิดบัญชีเรื่องในคืนนั้น แต่ดันเป็นผมที่ถูกจัดการซะเอง ไอ้เหี้ยเอ๊ย! ความรู้สึกตกเป็นรองแบบนี้แม่งน่าอายฉิบหาย  

“กูไม่อยากเห็นหน้ามึงอีก” ผมพูดอย่างเจ็บแค้น “เรื่องที่เกิดขึ้นคืนก่อน รวมถึงเรื่องเหี้ยๆ ที่มึงเพิ่งทำกับกูเมื่อกี้ ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาดไม่อย่างงั้น...” 

“ไม่อย่างงั้นทำไม?”  

“กูจะฆ่ามึง อยากตายก็ลองดู!” 

 

- ไนท์ - 

     ผมชื่อไนท์ เป็นเพื่อนไอ้กันต์และก็เป็นเจ้าของร้านเหล้าหลังมหาลัยที่พวกเด็กๆ นักศึกษาชอบไปนั่งก๊งเหล้ากัน แต่ว่าตอนนี้ผมกลับกำลังมีปัญหากับไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่เพิ่งจะนอนกับผมแค่ครั้งเดียวก็ทำโวยวายเหมือนสาวน้อยเสียความบริสุทธิ์ เอาเถอะ ถึงจะฟังดูน่ารำคาญ แต่ก็ทำให้รู้สึกว่าชีวิตมีรสชาติไปอีกแบบ  

ถึงแม้ความจริงผมจะไม่คิดอะไรมาก แค่เห็นท่าทางมันน่ารักดีก็เลยอยากแกล้งนิดหน่อย คิดไม่ถึงว่ามันจะมีอคติกับเกย์ขนาดนี้ ทั้งๆ ที่คืนนั้นมันก็ออกจะร้อนแรงเบอร์นั้น เล่นเอาเอวผมเคล็ดไปหลายวัน            

     ผมมองรถไอ้เด็กเปรตแล่นออกไปจนสุดสายตา แม่งคิดจริงๆ เหรอว่าผมจะเอาเรื่องของมันกับผมในคืนนั้นไปโพนทะนาให้คนอื่นรู้ โตๆ กันแล้วทำเป็นเด็กไปได้  

อะไรพูดได้อะไรพูดไม่ได้ ไม่ต้องให้ใครบอก คนอย่างผมก็คิดเองได้ ไม่งั้นเรื่องไอ้กันต์กับน้องเอิร์ธคงรั่วถึงหูคนอื่นไปนานแล้ว  

ตะวันแม่งสงสัยโตแต่ตัวกับไอ้นั่น... ถ้ามันใช้สมองไตร่ตรองสักนิดก็คงไม่นัดผมออกมาเสียเวลาเปล่าอย่างนี้ เอาเถอะ อย่างน้อยก็ให้มันจ่ายค่าเสียเวลาเล็กๆ น้อยๆ ไปแล้ว ผมจะไม่เก็บที่มันด่าผมเสียๆ หายๆ มาคิดให้รกสมอง 

มันบอกว่าไม่อยากเห็นหน้าผมด้วยหนิ งี่เง่าจริงๆ ปากบอกว่าเกลียดแต่แตกเต็มมือกูเลยสัส ไม่รู้เกลียดยังไงของมันผมดึงทิชชู่เปียกออกมาเช็ดมืออีกรอบ กำลังจะออกรถเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น  

ผมหยิบขึ้นมาดูอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเห็นชื่อ ‘ปาย’ บนหน้าจอ ชื่อนั้นทำผมแน่นิ่งไปชั่วขณะ รอยยิ้มเลือนหายไปจากใบหน้าทันควัน  

“ปาย…” 

[พี่ครับ... ผมเอง ผมกลับมาแล้ว] 

ความรู้สึกผมคล้ายจะแปรปรวนขึ้นมาแต่สุดท้ายก็สะกดเอาไว้ได้ เอ่ยกลับไปเสียงเรียบ  

“กลับมาแล้วเหรอ”