บ้านนาร้อนซ่อนรัก (สิงโต+หนูนา) 18+
บทที่ 8 คืนความสุขให้ทะเล 2 50%
ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

บทที่ 8 คืนความสุขให้ทะเล 2 50%

ท​ที่​ ​8

คื​คาสุข​ให้​ทะเล​ ​2

เสี​คลื่​สา​ซั​ผื​ทรา​เสีั​ซ่า​ๆ​ ​เป็ระะ​ ​้ำทะเล​ที่​ระท​ฝั่​ระเซ็​เป็​ละ​ใส​ๆ​ ​าร​า​เที่​ครั้ี้​ข​สีหราช​ถืเป็​ครั้​สำคัญ​ ​ชาหุ่​ตั้ใจ​พา​ิา​ไป​ทำคารู้จั​ั​ครครั​ข​เขา​ ​หา​จะ​พา​ไป​คเี​โต้ๆ​ ​็​ไ่ไ้​ ​ำั​ุญลื​ไ่ีทา​ให้​เขา​พาลู​สา​จา​พิจิตร​าหา​พ่แ่​ที่​รุเทพ​แ่​ ​หรื​จะ​ให้​พ่แ่​เขา​ไปหา​ท่า​ทั้ส​็​ี​ิจรร​เข้าสัค​แท​ไ่่าเ้​ ​โาส​ารพา​ครครั​ข​ิ​าา​เที่​ครั้ี้​จึ​เป็​โาส​ทที​่​จะ​แะำ​และ​ระชั​คาสัพัธ์​่ที่​ิ​า​จะ​เรีจ​ชั้​.​ปลา​ ​ตั้ใจ​ไ้​แล้​่า​จะ​ข​ิา​เป็​แฟ​่​ ​จาั้​จะ​คุ​เรื่​หั้​ั​ำั​ ​เขา​ต้​เผื่​เลา​ิห่​เผื่​ำั​ไ่เห็​สคร​เขา​จะ​ไ้​ี​เลา​ทำคะแ​เพื่​เาชะ​ใจ​่าที่​พ่ตา​ ​สิ่​ที่​เป็​ุปสรรค​่า​แร​ที่​เขา​ั่ใจ​่า​ต้​เป็ปัญหา​แ่ๆ​ ​คื​เรื่​าุ​ ​ที่​เป็​ปัจจัสำคัญ​สำหรั​เรื่​ารค​หาู​ใจ​ ​แต่​เขา​เชื่ใจ​ตัเ​่าั​ไ​็​ทำไ้​ ​เพราะ​จุหาปลาทา​ข​เขา​ ​คื​ ​ิ​า​ ​หรื​ ​หูา​ตั​้​ข​เขา

“​เล่​้ำ​ระั​ห่​สิค​รั​ ​เี๋​เศษ​หิ​ ​เปลืห​า​เา​ะ​”​ ​สีหราช​เิ​า​จา​​สทา​ข​พ่แ่​ที่า​้ั​และ​ครครั​ข​ิ​า​ที่​พูคุ​ั​แลเปลี่​เหตุารณ์​ที่​ตัเ​ประส​พ​เจ​ ​ี​ถาไถ่​ถึ​สิ่​ใ​ชีิตประจำั​ ​ีใจ​ไ่้​ที่​พ่แ่​เขา​และ​พ่แ่​ข​ิ​า​เข้าั​้า​ี​ ​เรื่​พ่แ่​ไ่ีปัญหา​ะไร​แล้​ ​คจะ​ีปัญหา​็​เรื่​าุ​ข​เขา​ี่แหละ​ที่​ท่าจะ​า​ิห่​ที่จะ​ทำให้​ำั​รั​เขา​เป็​ลูเข​ไ้​่า​ไ่​ตะขิตะข​ใจ

ิ​า​ใ​ชุ​าเ​ผ้า​ขา​สั้​ั​เสื้ื​ตั​า​สีำ​สะุ้​ำลั​เล่​้ำ​สุสา​ั​พี่​ๆ​ ​แ่้า​ที่​าุ​ราๆ​ ​ี่สิ​ปลา​ๆ​ ​สี่​ค​ ​สีหราช​ให้​า​้​เพราะ​า​ให้​หล่​ี​เพื่เล่​้ำ

“​หูา​ตใจ​ห​เล​ค่ะ​”​ ​หล่​เี้​ห้า​ไป​​ต้เสี​ ​ตี้​หล่​ลา​ื​ู่​ใ​้ำทะเล​ที่​ี​คลื่​ล​เข้า​ฝั่​เป็ระะๆ​ ​ำลั​เล่​โ​ล​ั​พี่​ๆ

“​ขัญ่​จริๆ​ ​ะ​”​ ​พู​แค่ั้​เขา​็​เิ​ไป​ั่ล​​เสื่​ที่​ถู​ปู​ไ้​ใต้​ร่​คั​ใหญ่​ ​ตรี้​เป็้า​พั​ส่ตั​ข​ครครั​ ​ริเณ​ี้​จุ​ไ่​ค่​ีั​ท่เที่​ุ่า​า​ั​ ​แต่​ถ้า​เิ​ไป​เื​หึ่​ิโล​็​เจ​เต็ๆ​ ​เขา​เหลั​หุ​แข​ตัเ​ ​ตาค​ใต้​แ่ัแ​ค​ู​ร่า​เล็​ข​ิ​า​ไ่​าตา

ิ​า​เล่​้ำ​จ​เหื่​จึ​ิ่​ลั​ขึ้ฝั่​ๆ​ ​พี่​ๆ​ ​แ่้า​เ​็ตา​ขึ้​า​เพราะ​ห้าที่​ที่​ไ้รั​หา​จา​เจ้าา​คื​ให้​ค​เล่​้ำ​เป็เพื่​ิ​า

“​พี่​จะ​ไป​เา​้ำ​ั​ขหา​า​เพิ่​ะคะ​ ​คุณหู​า​”​ ​หึ่​ใ​แ่้า​สี่​ค​​เ็สา​ห้าตา​่ารั

“​ไป​ห​เล​หรื​คะ​”

“​ค่ะ​ ​พี่​จะ​ไป​เข้า​ห้้ำ​้​ค่ะ​”

ิ​า​ตรั​และ​เิ​เข้าไป​หา​ชาหุ่​ตั​ใหญ่​ที่​ิ่​ไ่ไห​ติ​ใต้​ร่ัแ​ ​ูเหื​จะ​หลั​ ​ิ​า​ค่ๆ​ ​่​เข้าไป​หา​แล้​ั่ล​ข้าๆ​ ​้ห้า​​พิจารณา​เพื่​จะ​ู​ให้​แ่ใจ

“​า​สิโต​หลั​หรื​คะ​”

เี​...

ไ่ี​เสี​ตรั​ ​ิ​​​ห้า​ค​ที่​ผิขา​ๆ​ ​ตที่​เจั​แร​ๆ​ ​ข​เขา​ั​เปลี่เป็​สีเข้​ขึ้​ตั้แต่​เื่ไหร่​็​ไ่รู้​ ​หเครา​​็​ูร​ค​รึ​้​จ​ำ​เป็​ปื้​ๆ​ ​ไป​ห​ ​แต่​ทั้ห​ทั้ล​ี้​ไ่​ทำให้​า​สิโต​ขหล่​ู​หล่​้​ล​แ้แต่​ิเี​ ​หล่​่า​ู​หล่​เข้​า​ๆ

ื​ขา​เ็​ชื้​จา​าร​เล่​้ำ​แต่​ที่​แ​สั​รา​่า​า​ล​สัผัส​้​ฝ่าื​ ​แปลที่​หล่​รู้สึ​แี้​ ​หรื​หล่​โต​เป็สา​แล้จึ​า​เรีรู้​เรื่​ระห่า​ชา​หญิ​ขึ้​าะ​ ​เหื​ที่​หล่​า​เรี​เรื่​จู​จา​เขา​ี

‘​ไ่ไ้​ๆ​ ​หูา​ไ่เค​คิ​แ​ั้​เสีห่​’​ ​ถเถี​ตัเ​ใ​ใจ​แล้​ตั้ใจ​จะ​ชั​ื​ลั​แต่ท่า​ื​ขหล่​ถู​ื​ใหญ่​สัผัส​​ื​เล็​ให้​แ​แ้​สา​เข้าไป​ี

จั๊จี้​...

ี่​คื​สัผัส​ที่​หล่​รู้สึ​ตั้แต่​ล​เา​ื​แ​แ้​เขา​แล้

“​าคิ​่า​ใคร​า​ลลา​า​ ​ที่แท้​หูา​ี่เ​ ​ถ้า่าั้​เชิญ​หูา​ลลา​า​ไ้​ตาสา​เล​ะ​ครั​”​ ​เขา​ไ่ไ้​หลั​สัิ​ ​และ​็​คิไ่ถึ​่า​ิา​จะ​เา​ื​า​ลู​แ้​ข​เขา

“​หูา​ไ่ไ้​ลลา​สัห่​ ​ะ​...​็​...​็​แค่​ารู้​่า​หลั​หรืเปล่า​”​ ​หล่​ร้​ูา​ทำ​ห้า​ไ่​ถู​เื่​ถูจั​ไ้​่า​จู่ๆ​ ​เา​ื​ไป​ลู​แ้​เขา​ ​ทั้ที่​ตัเ​็​ไ่รู้​่า​ทำไ​ทำ​แ​ั้​ ​ื​ั​ไป​เ​ี่​า

“​า​ไ่ไ้​่า​เสีห่​ ​ิี​า​้​ครั​”​ ​ิ้​ไป​ั​ท่าทา​า​ๆ​ ​ทำตั​ไ่​ถู​ข​ิ​า

‘​เ็​เ๋​เ็้​ ​่ารั​่า​หิ​จริๆ​ ​’

“​หูา​ไ่ไ้​คิ​ะไร​เล​แ​ั้​เล​ะคะ​”​ ​ิ​า​พาา​แ้ต่า​ให้​ตัเ​ิ่​เห็​ริ้​ล้เลี​็​ิ่​ห้าแ​ซ่า​เข้าไป​ใหญ่​ ​หล่​า​จะ​ุ​ทรา​หี​า​จริๆ​ ​เล​ะ

‘​หูา​ไ่​คิ​แต่​าคิ​ะ​ครั​’

“​ปล่ื​หูา​ไ้​แล้​ค่ะ​”​ ​ิ​า​จะ​ึ​ื​ลั​แต่​ี​ฝ่า​ั​ุ​แ่​ไ่​ปล่

สีหราช​​เรืร่า​ข​ิ​า​้​สา​ตาา​า​ใต้​แ่ัแ​สีำ​ ​เสื้​สีำ​ที่​ิ​า​สใส่​เป็​เสื้ื​พ​เปี​้ำ​เสื้​็​แ​ลู่​ไป​ั​ลำตั​ ​คา​​ิ่​ตร​เิ​​ผลิ​พุ่​า​จ​เห็ชั​เจ​ ​เขา​จัื​ิ​า​ถูั​แ้​สา​ข​ตัเ​ไปา

“​ื​ิ่​จั​เล​”

“​็​หูา​ไ่​ค่​ไ้​ทำา​ี่​คะ​”

“​ช​จั​”

“​ุ้​!​ ​ปล่​ะคะ​”​ ​เ็สา​ิ้​ขลุขลั​เื่​จู่ๆ​ ​็​ถู​ี​ฝ่า​โ​เ​แล้​ระตุ​เข้าหา​คที​่​​ู่​ ​ห้า​ขหล่​ระแท​แ​ล​หา​ค​ตั​ใหญ่

“​จา​ื​ิ่​แล้​ ​ตั​ั​ุ่ิ่​ี​ต่าหา​”​ ​โเฉพาะ​ซาลาเปา​คู่​​ที่​ุ่ิ่​ติ​สปริ​ตรห้า​​เขา

“​า​สิโต​ทำไ​ช​แล้​หูา​จั​คะ​”

“​็​หูา​่ารั​”

“​ปล่​หูา​ะคะ​ ​หูา​จะ​ิ​ข​ค่ะ​”​ ​ิ​า​หุ​ิ้​แล้​เท้าแข​คร่​ห้า​ชาหุ่​เื่​เขา​​ปล่ื​ที่​ทา​ทั​ื​หล่​ตร​แ้​ข​เขา​แล้​เปลี่​า​โ​ทั้ตั​ขหล่​เาไ้​ ​ให้า​เล็​ู่​ระั​เีั​ ​​จ้​ตาเขา​่า​​ๆ​ ​ที่​ถู​เขา​แล้

“​เี๋​า​ป้​”​ ​สีหราช​ั​ร่า​เล็​ให้​ลุขึ้​ ​โ​ที่​ื​ข้า​หึ่​ั​โ​ประค​ไ่​ปล่​ ​ร่า​เล็​ข​ิ​า​เลื่​ลา​ั่ล​ห้าตั​ข​สีหราช​่า​ไ่​าจ​เลี่​ ​ชาหุ่​ใส่​าเขาสั้​และ​ส​เสื้ล้า​สีำ​ ​ร่าา​ข​ิ​า​เปีชื้​าร​เสีสี​ั​ทำให้​เสื้​และ​าเ​ข​สีหราช​เปีชื้​ไป​้

รราาศ​ตี้​เป็​่า​แ่​ ​พระาทิต์​เริ่​่แส​ ​ท้ฟ้า​็​เริ่​เปลี่สี​ ​คลื่​ใ​ทะเล​ัค​สา​ซั​ำพา​้ำ​ระท​ฝั่​ ​ิ​าั​่​ู​่​​ตั​ข​สีหราช

“​หูา​ิ​เ​ค่ะ​”​ ​หล่​ื​แข​​ไป​เพื่​หั​จะ​หิ​แปเปิ้ล​ที่​สีหราช​เพิ่​เปิ​ฝา​ล่​ ​ั​ไ่ทั​ไ้​หิ​ล่​็​ถู​ชาหุ่​เลื่​หี

“​าจะ​ป้​หูา​เ​ครั​ ​ื​เปื้​ั​ไ่ไ้​ล้า​เล​”​ ​เขา​เตื

“​หูา​ใช้​ส้​็ไ้​ค่ะ​”

“​า​ป้​หูา​่ะ​ี​แล้​ครั​ ​้า​ปา​สิค​รั​”​ ​สีหราช​ให้​ส้​จิ้​แปเปิ้ล​ที่​หั่​เป็​ชิ้​า​แล้​ ​ื่​ไป​ตร​ริฝีปา​เล็​ุ่ิ่​ที่​เขา​เค​สัผัส​ั​า​แล้้​ปาข​ตัเ

ทัทีที่​ิ​าั​แปเปิ้ล​สีหราช​็​ั​ที่​ี​ฝั่​ข​ส้​เช่เีั​ ​ิ​า​​ให้า​คคา​ที่ู่​ใล้​ั​า​ ​และ​เขา​็​ำลั​​ต

“​า​สิโต​แ่​หูา​ิ​ทำไ​คะ​”​ ​เคี้​แปเปิ้ล​ตุ้ๆ​ ​แล้​​ไป​้​คาคั​ข้ใจ​ ​ทำไ​ไ่​ร​ให้​หล่​ิ​่​หรื​เขา​ิ​่​เป็​ค​ๆ​ ​สิ​ ​าิ​พร​้​​ั​แี้​าาร​รั​ขหล่​ที่​สีหราช​เค​​ไ้​ั​ค​แต่​จะ​ำเริ​ ​แล้​รู้สึ​่า​จะ​ำเริ​ถี่​าขึ้​จ​แทจะ​ทุ​าที​ที่ู่​ใล้​สีหราช​ไป​แล้​ล่ะ

‘​ไ่แ่ใจ​ทำไ​าาร​รั​ี้​ถึ​ูจะ​เริ่​เป็​หั​็​ไ่รู้​’

“​ิ​แี้​แล้​ ​แปเปิ้ล​ั​ห้า​หา​ครั​ ​าช​​”

“​แต่​หูา​ไ่​ช​ค่ะ​ ​ั​ทำให้​หัใจ​หูา​เต้​แร​ีแล้​ค่ะ​”

“​ี​แล้​ี่​ครั​ ​หัใจ​สูฉี​เลื​หั​ๆ​ ​หัใจ​จะ​ไ้​แข็แร​ ​เหื​ร่าา​เรา​ิ่​ำลัา​ั​็​จะ​แข็แร​ ​ี​ภูิต้าทา​ไ​ครั​”

“​ไ่เห็​ี​เล​ ​หูา​่า​ลั้า​เื่ไหร่​จะ​ไปหา​ห​แล้​ค่ะ​ ​หูา​ไ่ไ้ใจ​า​สิโต​ ​า​สิโต​ช​แล้​หูา​”​ ​พั​ี้​ชาหุ่​็​ขั​แล้​หล่​่​าขึ้​้​ ​สาตา​็​​หล่​แปล​ขึ้

“​าาร​ี้​า​รัษา​ไ้​คเี​ครั​ ​หูา​รั​า​หูา​ต้​เชื่​า​สิค​รั​”

“​า​สิโต​ไ่ใช่​หะ​คะ​”

“​าาร​ี้​ข​หูา​า​รู้ี​เพราะ​า​็​ี​าาร​ี้​เหืั​ครั​”


**************************************************

า​สิโต​ี่​เี​เ่​ตล​ๆ

 

ตี้​็​ไ่ี​ะไร​า​ ​จี​ั​เา​ๆ

 

าจจะ​ีคำ​ผิ​้า​ต้​ขภั​ค่ะ

 

รั

 

พริ้​พรา​จัทร์

 

กลับหน้าเรื่อง
#
 
#สามารถติกตามข้อมูลข่าวสารการอัพนิยายของ พริ้งพราวจันทร์ ได้แล้วที่นี่
พริ้งพราวจันทร์
ผลงาน( E-BOOK) มีวางจำหน่ายแล้วที่
 
#        #    #   #
 

 

 
ฝากทุกๆ ผลงานไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
 
 
 
 

 
สัญญารัก รสสวาท (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“ถ้าไม่ติดประชุม คุณป๊าว่าจะรักเมียสักรอบสองรอบ แต่อย่าเสียใจนะครับเด็กดี เดี๋ยวพอคุณป๊าประชุมเสร็จ คุณป๊าจะจัดให้สามรอบถือเป็นการปลอบขวัญก่อนอาหารเที่ยงนะครับ” คนพูดพูดหน้าตาเฉยแต่คนฟังนี่แก้มแดงร้อนผ่าวแทบไหม้ “เชอะ ใครเขาอยากให้ปลอบกันล่ะ” ไฮยาซินธ์เอ่ยเสียงหวานขึ้นจมูกอย่างงอนๆ เชิดจมูกรั้นเป็นการยืนยัน “คุณป๊ารู้หรอกน่า ว่าไฮย่าน่ะอยากให้คุณป๊ารักใจจะขาด” “หยุดพูดเลยนะ ไฮย่าไม่อยากให้คุณป๊ารักแบบนั้นหรอ...ก...อื้อ...” คนงอนแก้มป่องถูกขโมยจูบจนปากเล็กอวบอิ่มนั้นบวมเจ่อเพราะพิษจูบมาราธอนของสามี “เด็กเลี้ยงแกะ”*****เรื่องราวของคุณป๊ากับไฮย่าเป็นเรื่องราวหวานหื่นกำลังกรุบกริบรสชาติกำลังอร่อย***********อย่าแค่มองผ่านลองโหลดอ่านตัวอย่างก่อนนะคะ****** ขอบคุณค่ะ^_____^

 

 

 

 

ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“หนูหลง…ตัวหอมเหลือเกิน…นุ่มลิ้นเสียจริง…” แดเนียลลูบไล้มือไปตามสัดส่วนเหมาะเจาะประกอบเป็นหล่อนเต็มไม้เต็มมือ “คุณแดน…พอเถอะค่ะ…หนูหลงจะไม่ไหวแล้ว…” ร่างกายของหล่อนมันกำลังจะไม่เป็นของหล่อนอีกต่อไป มันกำลังเชื่อฟังคนตัวโตด้านบนที่สั่งการด้วยความช่ำชอง มือไม้เลื้อยจับตรงนู้นตรงนี้อย่างรู้จุดว่าหล่อนชอบตรงไหน ความลับบนร่างกายของหล่อนไม่เป็นความลับสำหรับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป ร่างอ้อนแอ้นของหล่อนถูกเขาเปิดเปลือยเชยชิมความหอมหวานจากเรือนร่างของหล่อนอยากเอาเป็นเอาตาย “ใจเย็นๆ นะเด็กดี โอ้โลมกันก่อน ถ้างั้นมันจะไม่เสียวนะ แล้วเดี๋ยวจะหาว่าคุณแดนทำเจ็บ อื้ม…”********* ซีรีย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก ประกอบด้วย 1.สัญญารัก รสสวาท (ไบรอันต์ vs ไฮยาซินธ์) 2.ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (แดเนียล vs ดาราทอง) 3.เสน่หา ดรุณีอ้อนรัก (เคลวิน vs นิสากร)*********ขอฝากผลงานอีกเรื่องไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ*****************ขอบคุณค่ะ*********

 

 

 

รักเหนือน้ำ
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“เธออยากมีสามีไหม” ประโยคคำถามที่ทำคนฟังหน้าร้อนฉ่าไม่รู้จะโกรธเขา หรือควรแสดงความรู้สึกแบบไหนดีในสถานการณ์แบบนี้ แล้วคำถามของเขาอยากได้ประโยคคำตอบแบบไหนกัน “คุณถามทำไมคะ” “ก็ฉันอยากได้เมีย ก็เลยถามเธอว่าอยากมีเหมือนกันไหม” “คุณพระ!!!” ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอแยกอุทานเมื่อได้ยินคำถามตรงมากของเขา หน้าของหล่อนกำลังร้อนผ่าว ลมหายใจเริ่มติดขัด ดวงตาที่เคยกลมโตหลับปี๋ปิดสนิทกอดรัดร่างตนเองแน่นขึ้น เมื่อเขาโน้มใบหน้าคมเข้มลงมาหล่อนสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนของลมหายใจใกล้มาก ขนในกายของหล่อนลุกเกรียว*****อิอิอิอิ มาฟินไปด้วยกันนะ*****
 
 
 
 
ดักหัวใจไว้ร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 1
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
...เมื่อไก่สาวที่เลี้ยงไว้กำลังโตน่ากิน…...สมภารหนุ่มนั้นจะอดใจไม่กินไก่ที่ตัวเองเลี้ยงไว้ได้หรือ…********* ********* *********“คุณเข้ม...คุณเข้มทำอะไรฝันคะ” หล่อนยังตกใจไม่หายกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำกับตนเองเรียกว่าอะไร แล้วที่หล่อนตกใจมากกว่าคือสิ่งที่เขาใช้เจ้านั่นทำ เจ้าสิ่งนั้นที่เขาเพิ่งหยิบกางเกงมาสวมปิดบังมันไว้จากสายตาของหล่อน “ถ้าเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วก็เรียกว่าทำลูก” เขมทัตบอกอย่างนั้น เพราะคิดไว้แล้วว่าจะมัดมือชกแม่ของเด็กสาวด้วยแผนสองหากว่าเขาพูดสู่ขอแล้วยังไม่ยอมให้แต่งงานกัน แม้จะไม่ได้เกินเลยล่วงล้ำเข้าสู่ภายในแต่เขาก็ถือว่าได้เสียกันเลยแล้วกัน “ทะ...ทำลูกหรือคะ” “ใช่แล้ว แต่ว่าตอนนี้เรายังไม่ได้แต่งงานกันก็เรียกว่าทำเมีย” บอกอย่างนี้ปลายฝันน่าจะเข้าใจมากกว่าเดิม “คุณเข้มทำแบบนี้กับฝันทำไมคะ แล้วไหนคุณเข้มบอกว่าตรงนั้นของฝันแพ้ คุณเข้มจะช่วยดูให้ แล้วทำไมคุณเข้มต้องทำแบบนี้ด้วยคะ...” ตกใจกับสิ่งที่เขาพูด นี่หล่อนเป็นเมียของเขาแล้วงั้นหรือ หล่อนฝันอยู่หรือเปล่าปลายฝัน ******** ******** *********ปล.จากนักเขียนนะคะเรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป เตรียมหมอนไว้จิกบ้างก็ดีค่ะ ^^แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น โหลดตัวอย่างไปอ่านก่อนนะคะ ********* ******** *********โหลดเลย โหลดเลย โหลดเลย ^^
เล่ห์หัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 2
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“อยากกิน...” มองริมฝีปากสีชมพูเรื่อนัยน์ตาหวานเยิ้ม อะไรอยู่ในปากของหล่อน แล้วเขาอยากกินอะไรในปากของหล่อนกันล่ะเนี่ย ปลายไผ่พาซื่อจ้องมองคนที่ใช้ริมฝีปากหนาขบริมฝีปากอิ่มของหล่อนเบาๆ หลายๆ ครั้ง ติดๆ กัน “พอแล้วค่ะ ปากแตกหมด...” อุบอิบบอก เอาสองแขนดันหน้าที่ทำท่าจะทาบริมฝีปากต่ำลงมาอีก “ยังไม่ทันลงโทษเลยนะ” “อย่ามาโมเมสิ...อื้อ...” สองมือเล็กยกขึ้นมาดันและทุบเข้าที่บ่าหนาของเขาด้วยแรกกระจิดริดของหล่อนก็ยังไม่อาจต้านทานคนที่มีพละกำลังมากกว่าได้ เขาซอกซอนปลายลิ้นเข้ามาเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กของหล่อนอย่างหน้าตาเฉยทั้งที่หล่อนพยายามที่จะดันลิ้นตัวเองหนี “อื้ม...” หวานเหลือเกิน ในความรู้สึกของเพ็ชระ ปึกๆ สองมือเล็กกำเป็นปั้นน้อยๆ ทุบตามบ่าไหล่ของเพ็ชระ แต่มันไม่สะเทือนมีผลกระทบกระทั่งที่จะทำให้เขาหยุดจูบหล่อนได้เลย หนำซ้ำยังดูดดุนเล่นลิ้นจนหล่อนมึนงงความรู้สึกพร่าเบลอไปหมด กำแน่นที่มัดกล้ามของเขาเมื่อร่างกายรู้สึกหวิวๆ แปลกๆ บริเวณท้องน้อยและจุดต่างๆ ที่ไวต่อความรู้สึก “เรียนรู้วันละนิดวันละหน่อยแล้วกันนะครับ” บอกแบบนั้นแต่ริมฝีปากหาได้หยุดรุกรานหล่อนไม่ แล้วนี่เขาจะมาพูดให้หล่อนดีใจเล่นทำไมกัน “อื้อ...พะ...พอแล้วค่ะ... ไผ่จะปากเจ่อ” เมื่อเขาปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระเพื่อเอาลมหายใจ หล่อจึงต้องรีบบอกเสียงสั่นว่าให้หยุดการลงโทษไว้เพียงเท่านี้ นี่ขนาดหล่อนไม่ได้บอกนะว่าด่าเขาไปกี่คำกี่ประโยคมากน้อยแค่ไหนยังรู้สึกหนักๆ บวมๆ ที่ริมฝีปากแล้ว “อื้อ...จะ...จะ...จูบไผ่อีกนานไหมคะ...” ไม่มีคำตอบเป็นคำพูดมีเพียงจูบเป็นคำตอบเท่านั้น***************************************

 

 

พันธนาการหัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 3
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โชคชะตากำหนดให้คนแปลกหน้าโคจรมาพบกันจนเกิดเป็นโซ่ตรวนพันธนาการที่ไม่สามารถตัดขาดโซ่ตรวนเส้นนี้จะปลูกผูกรักให้เจ้าของดวงใจทั้งสองมีใจพิศมัยต่อกัน*******************************************“เราไปใส่เสื้อผ้ากันก่อนดีกว่านะครับโบตั๋น” “ค่า คูณแม่ขาโบตั๋นปายส่ายเสื้อก่อนนะคะ” เห็นคุณพ่อกับคุณแม่สนิทสนมหยอกล้อกันโบตั๋นดีใจ คุณพ่อคุณแม่รักกัน ยื่นแขนสั้นๆ ให้ผู้เป็นพ่ออุ้ม “เดี๋ยวแม่เลือกชุดให้นะคะ” “คุณรออยู่นี่นะ เดี๋ยวผมแต่งตัวให้โบตั๋นเอง เดี๋ยวคุณค่อยถักเปียให้โบตั๋น เราไปใส่เสื้อผ้ากันดีกว่าครับ คุณพ่อจะเลือกชุดสวยๆ ให้ลูกสาวพ่อเอง” “ค่าๆ โบตั๋นจะใส่ชุดที่คูณพ่อเลือกห้ายค่า” โบตั๋นเออออดีใจ ในหัวใจดวงน้อยของเด็กหญิงมีแต่ละอองความสุขสบายใจเต็มไปด้วยความอบอุ่น สายใยเล็กๆ ที่เรียกว่าสายเลือดและความผูกพันก่อให้เกิดความรู้สึกรักโดยไม่มีเหตุผลใดๆ สำหรับเด็กหญิงที่รู้สึกรักตามสัญชาตญาณ ไม่มีอะไรที่จะน่ายินดีเท่ากับการได้อยู่กับคุณแม่ ได้กอดคุณพ่อแบบนี้ “ทำไมฉันถึงได้รู้สึกกังวลใจแปลกๆ กับแค่เรื่องเขาใส่เสื้อผ้าให้โบตั๋นด้วยนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่พอใจที่เห็นเขาทำให้โบตั๋นมีความสุข หรือว่าฉันกำลังอิจฉาอยู่กันนะ...” หอมจันทน์มองตามหลังชายหนุ่มแล้วใคร่ครวญบางอย่างด้วยความว้าวุ่นใจ กลัวว่าลูกสาวจะผูกพันกับเขามากไปกว่านี้ กลัวว่าเขาจะแยกโบตั๋นไปจากอก แต่ก็ไม่อาจทำใจแข็งฝืนแยกลูกออกมาดื้อๆ ได้เพียงแค่เห็นแววตา รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะสดใส แค่นั้นก็ทำให้หล่อนไม่กล้าทำร้ายดวงใจของตัวเอง ในชีวิตของคนเป็นแม่สิ่งที่ทำให้เจ็บปวดใจได้มากที่สุดก็คือเสียงร้องไห้ และดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของลูก “แม่หอมขา เสร็จแล้วค่า...” เสียงแจ้วๆ ของลูกสาวดังมาก่อนตัวทำลายภวังค์ความคิดชั่วขณะของหล่อนและเพียงแค่เห็นหน้าลูกสาวหล่อนถึงกับตกตะลึง ทำไม...ทำไมโขมพัตถ์ถึงได้ทำกับลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ด้วยนะ เสื้อแขนตุ๊กตาสีส้มแปร๊ดกับเอี๊ยมกางเกงผ้าสีเขียวเข้มปี๊ มีใส่ถุงเท้าให้ด้วยถุงเท้าสีขาวข้างสีไข่ไก่ข้างที่มีลายดอกไม้เล็กๆ เหมือนกันแต่สีนั้นต่างกันเล็กน้อย ไม่นะ เขาจะแต่งตัวให้ลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ไม่ได้ “คุณพัตถ์! ทำไมคุณ ว๊ายยย!!!” หอมจันทน์เดินไปทางห้องแต่งตัวพร้อมกับฉวยข้อมือลูกสาวตัวเล็กไปด้วย ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นเข้าใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเขียวอ่อนไม่ติดกระดุมและยังไม่ได้สวมกางเกงมีเพียงกางเกงในแบบผู้ชายสีขาวติดกายโชว์บั้นท้ายให้คุณแม่ลูกหนึ่งดู โขมพัตถ์เองก็ตกใจ ไม่ได้อายหญิงสาวแต่อายเด็กหญิงตัวน้อยต่างหากรีบดึงผ้าที่เพิ่งถอดกองไว้มาพันรอบเอวสอบ “คิกๆ คูณพ่อโป๊อยู่ค่า แม่หอมขา...” โบตั๋นเอามือเล็กมาทำท่าปิดตาแต่นิ้วห่างกันจนเห็นดวงตากลมๆ ฉายแววสดใส “ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยคะ” หอมจันทน์ที่หันหลังให้โขมพัตถ์แหวให้ “ก็ในห้องแต่งตัวไม่มีใครแล้วนี่ คุณต่างหากที่เข้ามาไม่บอกไม่กล่าว ดีนะที่ผมใส่กางเกงในแล้วน่ะ” “ก็ฉันกำลังโมโหอยู่นี่ คุณแต่งตัวให้โบตั๋นแบบนี้ได้ยังไงคะ มันคนละชุดกันค่ะแล้วยังใส่ถุงเท้าให้ผิดคู่อีก จะไม่ให้ฉันโมโหคุณได้ยังไงไหว คุณแต่งตัวให้โบตั๋นเหมือนจะพาไปออกรอบแสดงตลก” “ก็โบตั๋นอยากใส่สีส้มกับสีเขียวแล้วก็จะใส่ถุงเท้าลายดอกไม้” หอมจันทน์อยากจะบ้านี่เขาจะเลือกตามที่โบตั๋นบอกจริงๆ โดยที่ไม่ดูว่าใส่ออกมาแล้วจะอยู่ในสภาพไหนจริงๆ เหรอ “โบตั๋นน่ะอยากใส่ทุกสีนั่นแหละค่ะเพราะชอบสีสันมาก แต่คุณไม่ต้องตามใจโบตั๋นขนาดนั้นก็ได้นะคะ คุณแค่ให้โบตั๋นเลือกชุดกระโปรงในตู้แทนการถามว่าอยากใส่สีไหนน่าจะดีกว่านะคะ อีกอย่างถ้าฉันตามใจโบตั๋นแบบคุณ มีหวังใครๆ คงได้หัวเราะลูกสาวฉันแน่” อา...มันเป็นแบบนี้นี่เอง...*******************************************ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ*******************************************ในรูปประโยคการพูดของเด็กๆ การสะกดคำพูดอาจจะไม่ถูกหลักไวยากรณ์เพื่อเสริมอรรถรสในภาษาพูดของเด็กๆ นะคะ *******************************************

อ้อนรักช่อบุษบา
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“คุณรบชอบทำให้หนูหัวใจเต้นแรงแล้วก็ชอบทำให้หนูรู้สึกแปลกๆ” “แล้วมันไม่ดีหรือ” ช่อบุษบาส่ายหัว “ไม่ดีค่ะ หนูกลัวหัวใจวายค่ะ” คำตอบของช่อบุษบาทำให้ธงรบหัวเราะในลำคอด้วยความชอบใจกับคำตอบซื่อๆ ของเด็กสาว “หอมฉันหน่อยสิช่อ ฉันหอมช่อไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ เอาเปรียบฉันไม่ดีเลยนะช่อ” “แน่ะ คุณรบหอมหนูเองนะ หนูไม่ขอให้หอมเสียหน่อย” เด็กสาวบ่นอุบอิบทำแก้มป่อง หอมหล่อนเองนะยังจะมาพูดเหมือนหล่อนเอาเปรียบเขาอีก “เป็นเด็กไม่ดีจริงๆ ด้วยสินะ” ธงรบอ่านออกว่าอีกไม่นานเด็กสาวก็ต้องทำตามใจเขาอยู่ดี “ถ้าหนูหอมแล้ว คุณรบก็อย่าหอมหนูอีกนะคะ”คำเตือน*เรื่องนี้นางเอกค่อนข้างนิสัยเด็กมากๆ นะคะ***รบกวนโหลดตัวอย่างก่อนกดสั่งซื้อค่ะ ถ้าชอบกดซื้อ ถ้าไม่ชอบกดปิดนะคะ*****ขอบคุณที่อุดหนุนค่ะ***
หัวใจปลูกรัก
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โปรยปราย.........********************************************เมษญาสั่นสะท้านครางเสียงสั่นพร่ายามเขาแตะต้องสัมผัสกับจุดอ่อนไหว จะกระถดถอยหนีแต่ก็ถูกมือหนาตรึงเอาไว้อย่างรวดเร็ว แถมยังเงยหน้าขึ้นมาสบตาปรือปรอยของหล่อน ก่อนจะข่มขู่ทางสายตาว่า ห้ามหนี ก่อนจะเปล่งวาจาที่ทำให้หล่อนตัวร้อนผะผ่าว “อย่าเสียมารยาทสิเม ฉันหอมอยู่นะ” “นายปล่อยเมเถอะค่ะ เมอาย แล้วเมก็กลัวใครมาเห็นด้วย” ร้อนรุ่มดั่งไฟสุมทรวง ถ้าหากไม่ห้ามให้เขาหยุดตอนนี้อาการสติเลือนคงกำเริบและไม่สามารถที่จะเอ่ยห้ามเขาได้อีกเลย พลิศร์หยุดนิ่งทำหน้าฉุนเฉียวเขามีอารมณ์มากในตอนนี้ แล้วก็อยากเชยชิมเจ้าหล่อนทั้งตัว ลุกขึ้นแล้วเสยผมลวกๆ เอาสองมือลูบหน้า “ถ้าไม่ให้ฉันดูดฉันหอมคืนนี้ก็ปิดบ้านด้วย ฉันจะไปดูดไปหอมของคนอื่นไม่กลับเข้ามาอีก” ความจริงส่วนมากกับผู้หญิงที่เรียกมาใช้งานบ่อยๆ ส่วนมากจะเป็นงานกันหมดเขาไม่ค่อยโอ้โลมเจ้าหล่อน เจอหน้ากันก็เริ่มงานใส่กันไม่ยั้งเสร็จงานก็จ่ายเงิน เขามีความต้องการสูง มีนายหน้าขาประจำคอยจัดการหาหญิงสาวตามความต้องการมาให้ เมษญาที่ร่างอ่อนระทดระทวยพยุงตัวเองขึ้นเพื่อแต่งตัวให้อยู่ในชุดเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้มือบางที่กำลังใส่เสื้อหยุดชะงักแล้วเงยหน้างอง้ำมองเขา เพิ่งจะดูดจะหอมของหล่อนไปเมื่อไม่กี่วินาทีนี้เอง ยังจะมีหน้าไปคิดถึงของผู้หญิงคนอื่น ความน้อยเนื้อต่ำใจคิดเล็กคิดน้อยที่ติดตัวผู้หญิงมาตั้งแต่เกิดแทบทุกคนทำให้หน้านั้นบูดบึ้งมากกว่าเดิม “นายคนบ้าดูดของเม หอมของเมแล้วจะไปทำกับคนอื่นได้ยังไง เมเป็นน้องนายนะ นายทั้งดูดทั้งหอมแล้วนายก็ต้องรับผิดชอบด้วยการไม่ไปดูดไปหอมของผู้หญิงอื่นสิ” โถมกายทุบหลังคนร่างหนาใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความโมโห*************************************************กดโหลดตัวอย่างก่อนนะคะอ่านแล้วชอบกดซื้อโลดเด้อค่ะ ^___________________^************************************************
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น