ก่อนหน้านี้หลายเดือนได้เกิดคดีฆาตกรรมอันชวนสยดสยองขึ้น โดยเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายรายนั้นเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง ร่างของเธอถูกพบในห้องพักแห่งหนึ่งของโรงแรมซึ่งอยู่ห่างไกลจากตัวเมือง

สภาพศพเต็มไปด้วยรอยมีดกรีดลึกรวมทั้งสิ้นสี่ร้อยสิบสองแผล โดยบางจุดลึกตื้นแตกต่างกัน ร่างของเหยื่อถูกทิ้งให้นอนอยู่บนเตียงโดยไร้ซึ่งเสื้อผ้าสวมใส่ สร้างความอนาจใจให้แก่ผู้พบเห็นไม่น้อย

ทว่าที่น่าแปลกคือแม้จะถูกกรีดแผลด้วยมีดหลายรอย แต่ภายในห้องกลับไม่พบร่องรอยการต่อสู้ใดๆ เหมือนกับว่าเธอนอนนิ่งๆให้คนทำร้าย และนอนอยู่เช่นนั้นจนเลือดหมดตัวไปเอง

ที่ร้ายกว่านั้นคือนับจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ยังไม่มีวี่แววว่าตำรวจจะคว้านหาตัวคนร้ายออกมารับโทษได้ สร้างความตื่นตระหนกให้กับประชาชนไม่น้อย ยิ่งข่าวถูกแพร่กระจายไปโดยนักข่าวในยุคปัจจุบัน แรงกดดันจากสังคมยิ่งมีมาก เป็นธรรมที่ตำรวจที่ต้องเร่งหาตัวคนร้ายออกมารับโทษโดยเร็ว

ทว่าในวันนี้ กลับมีข่าวว่าเกิดการฆาตกรรมนักศึกษาอีกหนึ่งราย โดยลักษณะของเหยื่อนั้นคล้ายคลึงกับเหยื่นรายก่อนหน้าเมื่อเดือนก่อน

นอนนิ่งอยู่บนเตียงราวไม่รู้จึกเจ็บปวดกับบาดแผลรวมสี่ร้อยแผลบนกาย สิ้นใจตายด้วยอาการช็อคเพราะเสียเลือดมากเกินไป

เปลี่ยนคดีฆาตกรรมให้กลายเป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่องไปโดยปริยาย และยิ่งสร้างความหวาดผวาให้กับบรรดานักศึกษาของมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งนั้น

ด้านหน้าโถงของโรงแรมมีนักข่าวหลายสำนักมารอทำข่าว ทว่าพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในส่วนของที่พักเนื่องจากเป็นมาตรการของทางโรงแรม

ทันทีที่เห็นร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มเดินเข้ามาพร้อมผู้ติดตาม นักข่าวบางคนที่จำได้ว่าชายที่เดินเข้ามาใหม่เป็นใครก็วิ่งกรูเข้าไปหาหมายจะได้บทสัมภาษณ์ดีๆไปลงข่าวของตน

“คุณเตโชครับ ขอเวลาสัมภาษณ์นิดหนึ่งครับ” นักข่าวคนนั้นดักหน้าชายหนุ่มพร้อมกับยื่นไมค์เข้าใส่หน้าของอีกฝ่ายอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง

ทันทีที่คนอื่นๆได้ยินว่าชายคนนั้นคือ ‘เตโช’ เจ้าของโรงแรมที่ตกเป็นสถานที่ก่อคดีฆาตกรรม ก็พากันวิ่งเข้ามาสมทบอย่างกระหายข่าว

ไมค์หลายตัวถูกยื่นมาจ่ออยู่ใต้คางของชายหนุ่ม เหตุเพราะเขาเป็นคนตัวสูงทำให้ไม่มีนักข่าวคนไหนสามารถยื่นไมค์ของตนขึ้นไปให้สูงกว่านี้ได้ อีกทั้งยามจะเอ่ยปากถามยังต้องเงยหน้าขึ้นเสียจนศีรษะแทบจะติดกับแผ่นหลังของตนเอง

“ระบบความปลอดภัยของโรงแรม พอจะมีวิธีค้นหาตัวคนร้ายมารับโทษได้ไหมคะ” นักข่าวคนหนึ่งเปิดประเด็นคำถามขึ้นมาทันที

สายตาคมลึกของเตโชชายตาไปมองนักข่าวสาวคนหนึ่งเพียงครู่เดียว ก่อนจะหันกลับมาอย่างไม่สนใจ ทว่ากลับสร้างความสั่นไหวให้กับนักข่าวสาวเสียจนหล่อนหน้าเห่อแดงไปจนถึงข้างกกหู

“วิธีค้นหาตนคนร้ายเป็นหน้าที่ของตำรวจ ผมคงไม่ก้าวกายหน้าที่ของใครหรอกครับ” น้ำเสียงของเขาบ่งบอกชัดเจนว่าไม่เห็นเรื่องนี้อยู่ในสายตาสักนิด

ฝ่ามือของผู้ติดตามด้านหลังเริ่มออกมากวาดไมค์ตรงหน้าของเจ้านายก่อนจะช่วยกันแหวกทางให้เตโชเดินฝ่าดงนักข่าวเพื่อเข้าไปในโรงแรม

“แล้วจากนี้จะทำยังไงต่อไปคะ โรงแรมมีการฆาตกรรมเกิดขึ้นจะส่งผลในด้านลบกับชื่อเสียงของโรงแรมรึเปล่า คุณเตโชเตรียมรับมือกับสถานการณ์ยังไงคะ” นักข่าวพวกนั้นยังไม่ละความพยายาม ดันแทรกเบียดกายเข้ามาอย่างไม่ลดละ

สีหน้าของเตโชนั้นไม่มีแววว่าอยากจะพูดคุยกับใครทั้งสิ้น เขาเดินฝ่าวงล้อมเข้าไปพร้อมกับลูกน้องอีกสองคน ละทิ้งกองทัพนักข่าวเอาไว้เบื้องหลังอย่างไร้เยื่อใย

“นิสัยแย่มาก!” เสียงนักข่าวสาวคนที่ถามประโยคหลังดังขึ้นอย่างไม่พอใจ สายตาที่มองตามแผ่นหลังกว้างซึ่งกำลังเดินเข้าไปในลิฟต์ เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ร่างสูงใหญ่เดินเข้าไปในลิฟต์ก่อนจะหันหน้ามาทางกองทัพนักข่าวอีกครั้ง สายตาดุดันของเขาจ้องมาทางนักข่าวสาวคนนั้นอย่างยากจะเดาใจได้

คนถูกมองรู้สึกคล้ายถูกสายตาของพญามัจจุราชมองประเมิน หล่อนกระชับไมค์ในมือแน่นด้วยรู้สึกร้อนๆหนาวๆอย่างบอกไม่ถูก โชคยังดีที่ประตูลิฟต์ปิดลงก่อนที่เธอจะเป็นบ้าตายไปเสียก่อน

มือข้างหนึ่งสะกิดที่แผ่นหลังของเธอเบาๆ เมื่อหันกลับไปก็พบว่าเป็นนักข่าวจากสำนักอื่นที่ดูจะมีประสบการณ์มาอย่างโชกโชน

“เด็กใหม่เหรอ?” ทั้งน้ำเสียงและใบหน้าของคนผู้นั้นราวกลับกำลังสงสารเธอเสียเต็มประดา

เมื่อไม่ได้รับคำตอบ คนผู้นั้นจึงตบบ่าเธอเบาๆก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ ‘นักข่าวใหม่’ ยื่นงงกับการกระทำของอีกฝ่าย

“นี่ น้องเธอกำลังหางานอยู่ไม่ใช่เหรอ ให้ไปสมัครกับสำนักข่าวนั้นก็ได้” เสียงของนักข่าวคนหนึ่งกระซิบกับเพื่อนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

“เห็นบอกว่ามีคนครบหมดแล้ว” อีกฝ่ายก็กระซิบตอบมา

“ตำแหน่งว่างแล้วแน่ๆอีกหนึ่ง รอไม่เกินสามวันหรอก” พูดจบพวกเธอก็แลกสายตากันแวบหนึ่งก่อนจะพากันเดินไปทางอื่น

น้อยคนนักที่จะไม่รู้ว่าอำนาจในมือของมีมากพอจะปิดแผ่นฟ้า การที่นักข่าวคนหนึ่งตกงานหรือแม้แต่หายสาบสูญไป ก็ไม่เป็นเรื่องยากเย็นเกินไปนัก หากเขาคิดจะทำจริงๆ

นักข่าวคนนั้นช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวเอาเสียเลย...

เมื่อขึ้นมาถึงชั้นเกิดเหตุ ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดก็พบเข้ากับนายตำรวจยศน้อยสองคนกำลังยืนสังเกตการณ์อยู่ด้านหน้า เตโชเดินผ่านพวกเขาเข้าไปยังห้องที่มีแถบกั้นเอาไว้ ครั้นเมื่อถึงห้องก็พบว่าผู้จัดการโรงแรมของเขากำลังยืนอยู่ข้างๆนายตำรวจอีกสองคนซึ่งกำลังเก็บหลักฐานภายในห้อง

“สวัสดีครับนาย” ผู้จัดการโรงแรมเดินเข้ามาหาเตโชทันทีที่เห็นเขา

ชายหนุ่มพยักหน้าให้ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง

เพียงแค่ก้าวเท้าเข้าไปในห้องก็ปะทะเข้ากับกลิ่นเลือดคาวคลุ้งที่อวลตลบอยู่ในห้อง ภาพที่เห็นคือร่างของเด็กสาวที่นอนจมกองเลือดอยู่บนฟูกนอนของทางโรงแรม สีเลือดที่เข้มชัดตัดกับสีขาวของผ้าปูที่นอนเป็นวงกว้าง ยิ่งทำให้เห็นได้ถึงปริมาณของเลือดที่ไหลออกมา ว่ามันมีมากจนไม่อาจจะเอาผ้าปูที่นอนหรือฟูกอันนี้ไปใช้งานได้อีก

“เราปิดทุกทางเข้าออกของโรงแรมเรียบร้อยแล้วครับ” ผู้จัดการรายงานพลางเงยหน้าขึ้นไปสังเกตอาการของนาย

“ได้อะไรบ้าง?” คำถามของเตโชส่งไปถึงนายตำรวจสองคนที่กำลังเก็บหลักฐานในห้องอยู่

“ไม่พบอะไรเลยครับ ไม่มีร่องรอยการต่อสู้และหาอาวุธที่ใช้ไม่เจอ” นายตำรวจตอบกลับมาอย่างจนแต้ม พวกเขาทำงานหนักมาทั้งเดือน นอกจากจะจับตัวคนร้ายไม่ได้แล้วยังเกิดเป็นคดีต่อเนื่องขึ้นมาอีก ไม่รู้ว่าสิ้นปีนี้จะมีการลดขั้นกันเกิดขึ้นหรือเปล่า

เตโชพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปใกล้กับเตียง สายตาก็พิจารณาศพอย่างพินิจพิเคราะห์

สองตาของเธอหลับสนิท คลายกับคนที่กำลังนอนหลับทั่วไป ทว่าบาดแผลมากมายบนตัวกลับดูน่าสยดสยองจนครธรรมดาทั่วไปไม่อาจจะทนดูได้

“มีดผ่าตัด” เตโชบอกเท่านั้นก่อนจะถอยหลังออกมาจากเตียง

“อะไรนะครับ?” ตำรวจถามด้วยความประหลาดใจ

“อาวุธที่ใช้คือมีดผ่าตัด ขอบแผลคมชัดไม่มีรอยถลอกและบางเฉียบ อีกทั้งน้ำหนักที่ลงก็สม่ำเสมอ ถึงจะมีรอยแผลมากถึงสี่ร้อยรอย แต่ทุกจุดไม่ได้ถูกปาดอย่างไร้เป้าหมาย ใต้ผิวหนังที่ถูกปาดเป็นหลอดเลือดแดงที่ไหลออกจากหัวใจ แรงดันที่มากยิ่งทำให้เลือดไหลแรง เหยื่อจะเกิดอาการช็อคในไม่กี่นาทีต่อมา คาดว่าคนทำน่าจะมีพื้นฐานด้านร่างกายของมนุษย์ อีกทั้งยังล่อหลอกด้วยการปาดจุดต่างๆเพิ่มเพื่อเบี่ยงเบนประเด็น” สีหน้าและแววตาของเตโชเต็มไปด้วยความจริงจัง

สายตาของเขามองไปตามบอดแผลของเหยื่ออีกครั้งก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาน้อยๆ

“คุณเจอฆาตกรโรคจิตเข้าแล้วละ”

****************************************************************************************************************************

ไม่รู้ว่าระหว่างพระเอกของไรท์กับฆาตกรใครจะโรคจิตกว่ากัน 555 

เรื่องนี้เป็นอีโรติกจริงปะเนี้ยยย ทำไมมีฆาตกรต่อเนื่องด้วยล้าาา แง อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้สายดาร์กแบบเลือดสาดกระเซ็น ก็จะมีอะไรแบบนี้โผล่มาบ้างงงง

 ระยะทางพิสูจน์มา รีดเม้นต์มาไรท์ก็อัปไปปป 555 ขอบคุณทุกคอมเม้นต์เลยนะฮับและทุกๆการสนับสนุน รักแหละ ชุฟ

​