มธุรสหวานล้ำติดอยู่ตรงปลายลิ้นร้อน ริมฝีปากบางของเขาละเลียดชิมรสชาติของเธออย่างละโมบ ทั้งดูดดึงและดุดันปานประหนึ่งต้องการจะช่วงชิงทุกรสสัมผัสมาจากเธอให้หมดสิ้น

ร่างแบบบางสั่นสะท้านอยู่บนตักของชายหนุ่ม แม้สองมือน้อยจะพยายามที่จะแกะฝ่ามืออุ่นร้อนออกจากร่าง ทว่าความหวามไหวที่เธอเผชิญกลับทำให้ตอบสนองกลับมาในรูปแบบของการลูบคลำเสียมากกว่า

เสียงครางเบาๆของเด็กสาวสร้างความพอใจแก่ชายหนุ่มไม่น้อย เขาผละริมฝีปากออกจากกลีบปากบางก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงไปซุกไซร้อยู่ที่ลำคอขาวระหง สูดดมกลิ่นกายหอมหวานจากหญิงสาวเสียจนเต็มปอด

ฝ่ามือแกร่งทั้งสองข้างก็ยังทำหน้าที่ของมันอย่างขยันขันแข็ง ยามปลายนิ้วของเขาสัมผัสลงบนเรือนผิวส่วนไหนของเธอก็ตามแต่ จุดที่เขาสัมผัสผ่านจะเกิดเป็นรอยแดงจางๆตามอุณหภูมิผิวที่แปรเปลี่ยนไป

“ปะ...ปล่อย...” มิวร้องปรามด้วยน้ำเสียงแผ่วหวาน หล่อนพยายามจะเอียงคอหลบสัมผัสจากเขา ทว่าการนั่งอยู่บนตักของชายหนุ่มเช่นนี้ ไม่ว่าเธอจะหันหลบไปทางไหนก็ไม่มีทางพ้นสัมผัสของเขาไปได้เลย

ใบหน้าของเด็กสาวเห่อร้อนราวกลับคนเป็นไข้หวัด ลมหายใจก็หอบระรัวขึ้นเรื่อยๆ สองมือที่พยายามปัดป้องฝ่ามือหนาไม่ให้ถกกระโปรงขึนสูงไปมากกว่านี้ราวกลับไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน สุดท้ายประโปรงทรงเอของเธอก็ถูกถกขึ้นมากองกันอยู่ที่สะโพกผาย

ลมหายใจอุ่นร้อนของเขารวยรดข้างกกหูหนแล้วหนเล่า มันทำให้เธอรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ทั้งสติและแรงต่อต้านเริ่มลดน้อยลงไปทุกที

ฝ่ามือหนาของเขาลูบไล้ขาอ่อนของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะไล้ขึ้นสูงเรื่อยๆอย่างช้าๆ ไม่ทำให้เจ้าของเรียวขาตกใจจนต่อต้านการสัมผัสของตน เขาสัมผัสได้ถึงความร้อนที่ส่งแผ่ออกมาจากแก่นกลางกายของเด็กสาว และใคร่รู้เหลือเกินว่าหากได้สัมผัสแล้วมันจะเป็นเช่นไร ร่างกายที่สั่นสะท้านของเธอในยามนี้จะบิดเร้าเหมือนอย่างนางเอกญี่ปุ่นในภาพยนต์ที่เขาเคยผ่านตาหรือไม่

ทว่าก่อนที่ฝ่ามืออุ่นร้อนของเขาจะได้ทำตามในสิ่งที่ใจคิด เสียงเคาะประตูจากด้านนอกก็ดังขัดจังหวะเสียก่อน แรกเริ่มเขายังทำเป็นไม่สนใจและยังหยอกล้อกับเด็กสาวต่อไป ทว่าเสียงเคาะนั้นยังคงดังอย่างต่อเนื่องราวกลับคนเคาะ ไม่อยากจะมีลมหายใจต่อไปอย่างไรอย่างนั้น

มิวที่เริ่มได้สติเพราะเสียงเคาะประตู สัมผัสได้ถึงลมหายใจของชายหนุ่มที่พ่นออกมากระทบใบหูอย่างแรงราวกลับไม่พอใจอย่างมาก ก่อนที่ฟันขมๆของเขาจะขบใบหูของเธอจนเด็กสาวน้ำตาแทบเล็ด

“แค่เดี๋ยวเดียว” พูดจบฝ่ามือหนาของเขาก็ดึงกระโปรงทรงเอของเธอลง จากนั้นจึงส่งเสียงบอกคนที่เคาะประตูให้เปิดเข้ามาได้ โดยที่ร่างแบบบางยังคงนั่งเกร็งค้างอยู่บนตักของเขา

อิฐก้มหน้าก้มตาเดินเข้ามาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก เขาเองไม่อยากจะขัดจังหวะของนายหนุ่ม ทว่าข่าวที่เพิ่งได้รับนั้นร้ายแรงเกินกว่าจะปล่อยผ่านไปได้ จำต้องเสี่ยงตายสร้างความไม่พอใจครั้งใหญ่ต่อนายสักครั้ง

“เคาะอยู่ได้ ไม่เห็นหรือไงว่าเรากำลังสนุกกันอยู่” คนด้านหลังตอบออกมาอย่างหน้าไม่อาย มิวแทบจะอยากเอาหน้าซุกแผนดินหนีทว่าวงแขนกว้างของเขายังโอบรอบเอวของเธอเอาไว้แน่น

“ขอโทษครับนาย แต่ที่โรงแรมเกิดปัญหา” อิฐอธิบายอย่างร้อนรน ด้วยกลัวว่าจะถูกกล่าวโทษมากกว่าเก่า

เพราะมิวนั่งอยู่บนตักเขาจึงไม่เห็นว่าสีหน้าของชายหนุ่มในตอนนี้ไม่น่ามองเอาเสียเลย คิ้วหนาของเขาขมวดเป็นปมแน่น ปากก็เม้นเป็นเส้นตรงเสียจนแม้แต่อิฐยังไม่กล้ามอง

“เดี๋ยวไป” ชายหนุ่มตอบอย่างเอาแต่ใจ

“แต่ทางตำรวจต้องการ...”

“พวกน่ารำคาญ จับถลกซะก็สิ้นเรื่อง!” คำตอบของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์โมโห ราวกลับเด็กเอาแต่ใจหัวรั้นที่โดนตามใจจนเสียนิสัย

อิฐได้แต่ยื่นนิ่งไว้อาลัยให้แก่ตนเอง ทำไมต้องเป็นเขาที่เข้ามาเจอนายตอนอารมณ์ไม่ดี และทำไมต้องเป็นเขาที่รับเคราะห์ทุกที

ผิดกลับมิวที่หลังจากได้ยินคำว่า ‘ถลกหนัง’ สาวเจ้าก็นั่งนิ่งบนตักของเขาราวกลับตัวเองโดนสาปเป็นเห็นไปแล้ว

ต่อให้เธอไม่ชอบการกระทำของเขามากแค่ไหน ทว่าความโหดเหี้ยมของเขาเธอก็เห็นมาแล้วกับตา เธอคงไม่โง่พอที่จะทำให้ชายผู้นี้ไม่พอใจ เพราะเธอยังไม่อยากเสียเนื้อหนังมังสาอย่างชายเคราะห์ร้ายผู้นั้น

“นายครับ พวกนั้นอยากจะขอค้นเพราะเกิดคดีฆาตกรรมต่อเนื่องในโรงแรม ทางเราต้านเอาไว้แต่ไม่แน่ว่าจะต้านได้นานเท่าไหร่ เพราะพวกนักข่าวเองก็เข้าไปด้วย” หนนี้เป็นอามีนที่เข้ามารายงานอีกแรง เพราะดูลาดเลาแล้วคิดว่าอิฐไม่มีทางดึงนายออกมาจากเก้าอี้ตัวนั้นได้แน่

เมื่อลูกน้องทั้งสองคนเข้ามายืนรายงานอยู่ต่อหน้า พยายามใช้เหตุแปดพันประการเพื่อเอาตัวเขาออกไปจาก ‘การเล่นสนุก’ แม้เขาจะไม่อยากผละออกไปจากเก้าอี้ตัวนี้ ทว่าเมื่อไม่อาจจะละทิ้งความรับผิดชอบต่อโรงแรมสี่ดาวของตนได้ ชายหนุ่มจึงจำต้องยกร่างแบบบางนั้นลงจากตักอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก

เมื่อสองเท้าเหยียบลงบนพื้น เด็กสาวก็ค่อยหายใจได้สะดวกมากยิ่งขึ้น หล่อนรีบจัดเสื้อผ้าให้เข้าร่องเข้ารอยเป็นพัลวัน เช่นเดียวกับเตโชที่กำลังปัดเสื้อเชิ้ตของตนที่มีรอยยับเล็กน้อยจากการถูกร่างแบบบางทับเป็นเวลานาน

สายตาคมลึกจ้องไปยังร่างแบบบางตรงหน้าก่อนจะยกมุมปากน้อยๆ มือข้างหนึ่งของเขาดึงเอาร่างของเธอเข้ามาชิดตัวอีกครั้ง ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปชิดดวงหน้างดงามของหล่อนอย่างหยอกเย้า

ยิ่งเห็นการต่อต้านในแววตาเขาก็ยิ่งกระหายจะปราบพยศเด็กสาวตรงหน้า จงใจขยับใบหน้าเข้าไปชิดเสียจนสันจมูกของคนทั้งสองชนกันยุ่งเหยิงไปหมด

“อย่านะคะ” เด็กสาวร้องปราม ฝ่ามือก็ดันอกแกร่งของเขาให้ออกห่างจากตัว

เมื่อครู่เขาสัมผัสเธอมากกว่านี้ ทว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่กันสองคน หากปล่อยให้เขาทำอะไรมากกว่านี้ เกรงว่าเธอคงไม่มีหน้าพอจะไปมองใครต่อใครได้อีก

ชายหนุ่มร้อง ‘ฮึ’ ในลำคอก่อนจะเชิดคางของเด็กสาวขึ้นมาด้วยนิ้วเดียว บรรจงป้อนเรียวลิ้นของตนเข้าไปช่องปากอันหวานล้ำของเด็กสาวอย่างรุกล้ำ สอดกระหวัดหว่านล้อมและกักลิ้นเรียวเล็กของเธอจนไม่อาจจะหลบหนี

เขาจงใจขบกัดปลายลิ้นของเธอเบาๆอย่างหยอกเย้า สร้างความเจ็บแปลบและตื่นตระลึงให้กับเด็กสาวไม่น้อย

กำปั้นเล็กทุบลงบนอกแกร่งครั้งแล้วครั้งแล้วอย่างต่อต้าน ทว่าแรงของเด็กสาวเทียบไม่ได้กับความแน่นหนั่นของมัดกล้ามบนกายชายหนุ่ม เขาไม่สะทกสะท้านและไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด ยังคงบีบบังคับให้เธอเผยอริมฝีปากรับรสจูบของตนอย่างหนักหน่วง

ชั่วจังหวะที่มิวเริ่มตาพร่ามัวเพราะขาดอากาศหายใจ จังหวะนั้นเองที่เรียวลิ้นอุ่นร้อนของเขาชักออกไปจากช่องปากของเธอ กลีบปากบางทังบนและล่างของเขาขบเม้นริมฝีปากบนของเธออีกหนึ่งครั้งเสียจนบวมเจ่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

ชายหนุ่มชื่นชม ‘ผลงาน’ ของตนอย่างพอใจ ก่อนจะขยับริมฝีปากไปชิดติดใบหูสาว บรรจงเป่าลมร้อนสร้างความหวามไหวให้กับคนตรงหน้าอย่างไม่เกรงใจ

“หนหน้า ค่อยมาต่อให้จบก็แล้วกัน ครั้งนี้ฝากไว้ก่อน” พูดจบเขาก็เดินจากไป ทิ้งเด็กสาวให้เซไปพิงผนังอย่างไร้เรี่ยวแรง คนบ้า ยังคิดจะมีหนหน้าหนหลังอีกหรือไง แค่นี้เธอก็จะบ้าตายอยู่แล้ว! 

************************************************************************************************************************************

เฮียเตดูเกรี้ยวกราดอะ เฮียจะจับทุกคนมาถลกหนังเป็นเสือดำไม่ได้เด้อออ อุ้ย ผิดประเด็น 555

ฝากไว้อย่าลืมมาเอาคืน แต่ถ้านุงมิวไม่ว่าง มีไรท์คนไหนว่างพอให้เฮียเตไปรังแกไหมคะ ถ้าพร้อมรับมือลงชื่อได้ในคอมเม้นต์เลยจร้าาา 555

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์งับ รักแหละ ฉุนลงหมดอีกแล้ว ต้องไปแต่งเพิ่มก่อน บายจ้าา

***********************************************************************************************************************************************************************************************

​