"ฝันขอโอกาสให้แจ็คได้เล่าความจริงอีกครั้งได้ไหม...นะแจ็คขอร้อง"
"..........................." คำโกหกของเขานะหรอ
"เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเพราะแค่แจ็คอยากหลอกเอาความจริงจากแพมที่เธอร่วมมือกับหุ้นส่วนที่โรงพยาบาลโกงเงินที่โรงพยาบาลไปและอีกอย่างแจ็คอยากพิสูจน์ให้ฝันเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ดีอย่างที่ฝันรู้จักเธอ" หลอกเอาความจริงหรอ...เขาจะลงทุนเกินไปหน่อยไหม
"หึ.หลอกเอาความจริงด้วยวิธีแบบนี้เนี่ยนะหรอและผู้หญิงคนนั้นอย่าพูดถึงเธออีกฉันไม่อยากได้ยินแม้กระทั่งชื่อ" ผู้หญิงที่ทำให้ฉันต้องมีชีวิตเป็นแบบนี้
"และที่สำคัญนายจะมาบอกฉันทำไมในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว" ฝันพูดกับผมเสียงเย็นชาที่ทุกเท่าที่ผมเคยรู้จักเธอ
"ที่แจ็คบอกเพราะแจ็ครักฝัน" แจ็คสันจ้องหน้าฉันและบอกอย่างจริงจัง...แต่มันก็เป็นแค่การแสดง...แค่การแสดงของเขาเท่านั้น
"..........................." ฉันเงียบและหันหน้าหนีเขาไปทางอื่น
"เรากลับมาคบกันได้ไหม" กลับไปคบหรอ...แค่นึกถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้นแล้วฉันก็ไม่อยากกลับไปเจ็บแบบนั้นอีกแล้ว
"ฉันจะกลับบ้าน...ได้โปรดปล่อยฉันด้วยหวังแจ็คสัน" ฉันพูดจบก็เอาผ้าห่อตัวเองและลุกเดินเข้าห้องน้ำแต่ก็ต้องหยุดกับประโยคที่แจ็คพูดขึ้นมา
"แจ็คจะทำทุกทางให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้เหมือนฝัน"
"ทุกทางของนายคือทำกับฉันเหมือนที่นายทำวันนี้ด้วยนะหรอ..ข่มขืนฉัน" ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้สีหน้าเขาจะเป็นแบบไหนเพราะฉันไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองเขาด้วยซ้ำ
"และนายจำไว้ด้วยนะมันก็คงเป็นได้แค่ความฝันของนายนั้นเหละแจ็คสัน...เพราะฉันจะไม่มีทางกลับไปเจ็บแบบเดิมอีก"
..................................................
@ร้านอาหาร
"ฝันเมื่อวานหายไปไหนมารู้ไหมคนอื่นเขาเป็นห่วงอะ" ฉันเดินเข้ามาในร้านวินก็ถามขึ้นด้วยท่าทางงอลๆฉันที่ไปไหนไม่บอกเขา
"ขอโทษนะวินคือฉันมีธุระนิดหน่อยนะ" ฉันโกหกไปเพราะไม่อยากให้คนตรงหน้ามาเป็นห่วงไปมากกว่านี้
"และนี่เอาเสื้อใครมาใส่เนี่ย" เสื้อแจ็คสันนะสิก็เพราะเขาทำของฉันขาดไปแล้วดีนะที่กระโปรงไม่ได้ขาดเยอะ..ไอบ้าพลังแจ็คเอ้ย
"ของเพื่อนอะ"
"เพื่อนไหนนอกจากแอร์กับวินแล้วฝันยังมีเพื่อนคนอื่นอีกเหรอ" หึ..นี่วินเห็นฉันไม่มีคนคบขนาดนั้นเลยหรอ
"ของฉันเองและฉันก็ไม่ใช่เพื่อนฝันแต่เป็นผัว" แจ็คที่เดินเข้ามากอดเอวฉันและมองวินอย่างไม่ชอบ
"นี่แจ็คสันยังไม่กลับไปอีกหรอและฉันไปเป็นอะไรกับนายตอนไหนไม่ทราบ" ฉันจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่องที่พูดแบบนั้นออกมา
"เมื่อปีก่อนและเราก็รื้อฟื้นความหลังกันเมื่อคืนนี้เองหรือเธอจำไม่ได้ฉันจะได้รื้อฟื้นให้อีกรอบ" ผมบอกร่างเล็กแต่สายตาก็จ้องมองไปที่ผู้ชายตรงหน้า
"มึงพูดอะไรให้เกียรติฝันด้วยนะเว้ย" ไอห่านี่แม่งจะหวงฝันออกนอกหน้าเกินไปแล้ว
"ทำไม...กูพูดความจริงเพราะเมื่อคืนกูกับฝันเอากันอยู่" นี่เขาไม่อายในสิ่งที่ตัวเองพูดออกมาเลยหรอ...น่ารังเกลียดที่สุด
"หยุดพูดได้แล้วแจ็คสันและนายก็กลับไปสะก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวกับนายอีกต่อไป" ผมพลั้งปากพูดออกไปจนทำให้ฝันโกรธผมมากขึ้นอีก
"ฝันแจ็คขอโทษ" ฝันพูดจบก็เดินหนีผมเข้าไปในห้องสำหรับพนักงานทันทีโดยไม่ฟังคำขอโทษจากผมสักนิด
"มึงจะไปไหน" ไอห่านั้นห้ามผมเมื่อผมจะตามฝันเข้าไป
"กูจะเข้าไปหาฝัน"
"มึงไม่แหกตาดูไงว่านี่สำหรับพนักงานและมึงก็กลับไปได้แล้วก่อนที่กูจะเอาน้ำร้อนมาสาดใส่มึง" มันพูดจบก็เดินตามฝันเขาไป
"เข้าได้เฉพาะพนักงานกฎห่าไรวะแม่ง" ผมพูดกับตัวเองก่อนที่จะเดินออกจากร้านอย่างอารมณ์เสีย
"เราจะได้เจอกันบ่อยขึ้นแน่เหมือนฝัน"
...................................................
"ฝันมันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ปะที่ไอบ้านั้นมันพูดอะ" วินที่เค้นถามฉันตั้งแต่เขาเข้าห้องมา
"ฝันตอบวินมาสิว่าไม่จริงอะวินจะเชื่อฝันทุกอย่างเลย"
"วินฝันอยากอยู่คนเดียวขออยู่คนเดียวนะ" ฉันรู้นะว่าวินคิดยังไงกับฉันแต่ฉันให้เขาได้แค่เพื่อนเท่านั้นจริงๆ
"คงจริงสินะ..งั้นเดี๋ยววินจะเอาชุดมาให้ฝันเปลี่ยนนะ" วินกำลังจะเดินออกไปข้างนอกแต่ฉันพูดตามหลังเขาก่อน
"วินตอนนี้ฉันยังไม่อยากมีใครจริงๆ" วินพยักหน้าและยิ้มให้ฉันและฉันรู้ว่าเขารู้ว่าฉันหมายถึงอะไร
"งั้นเดี๋ยวอีกสักพักวินค่อยเอาชุดเข้ามาให้นะ" ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเปิดรับใครใหม่เพราะฉันกลัว...กลัวความรักที่มันเหมือนฝันร้ายและฉันก็ยังลบเขาออกจากใจไม่หมดด้วย
########################
ไรท์มาต่อให้แล้วจร้าาาา...........หลังจากที่ห่างหายไปเป็นอาทิตย์55555 อย่าพึ่งลืมไรท์กันน้าาาา
****ฝากกดถูกใจ กดติดตาม และคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ******