​ 

​ 

 

"ฝันขอโอกาสให้แจ็คได้เล่าความจริงอีกครั้งได้ไหม...นะแจ็คขอร้อง" 

"..........................." คำโกหกของเขานะหรอ 

"เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเพราะแค่แจ็คอยากหลอกเอาความจริงจากแพมที่เธอร่วมมือกับหุ้นส่วนที่โรงพยาบาลโกงเงินที่โรงพยาบาลไปและอีกอย่างแจ็คอยากพิสูจน์ให้ฝันเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ดีอย่างที่ฝันรู้จักเธอ" หลอกเอาความจริงหรอ...เขาจะลงทุนเกินไปหน่อยไหม 

"หึ.หลอกเอาความจริงด้วยวิธีแบบนี้เนี่ยนะหรอและผู้หญิงคนนั้นอย่าพูดถึงเธออีกฉันไม่อยากได้ยินแม้กระทั่งชื่อ" ผู้หญิงที่ทำให้ฉันต้องมีชีวิตเป็นแบบนี้ 

"และที่สำคัญนายจะมาบอกฉันทำไมในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว" ฝันพูดกับผมเสียงเย็นชาที่ทุกเท่าที่ผมเคยรู้จักเธอ 

"ที่แจ็คบอกเพราะแจ็ครักฝัน" แจ็คสันจ้องหน้าฉันและบอกอย่างจริงจัง...แต่มันก็เป็นแค่การแสดง...แค่การแสดงของเขาเท่านั้น 

"..........................." ฉันเงียบและหันหน้าหนีเขาไปทางอื่น 

"เรากลับมาคบกันได้ไหม" กลับไปคบหรอ...แค่นึกถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้นแล้วฉันก็ไม่อยากกลับไปเจ็บแบบนั้นอีกแล้ว 

"ฉันจะกลับบ้าน...ได้โปรดปล่อยฉันด้วยหวังแจ็คสัน" ฉันพูดจบก็เอาผ้าห่อตัวเองและลุกเดินเข้าห้องน้ำแต่ก็ต้องหยุดกับประโยคที่แจ็คพูดขึ้นมา 

"แจ็คจะทำทุกทางให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้เหมือนฝัน" 

"ทุกทางของนายคือทำกับฉันเหมือนที่นายทำวันนี้ด้วยนะหรอ..ข่มขืนฉัน" ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้สีหน้าเขาจะเป็นแบบไหนเพราะฉันไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองเขาด้วยซ้ำ 

"และนายจำไว้ด้วยนะมันก็คงเป็นได้แค่ความฝันของนายนั้นเหละแจ็คสัน...เพราะฉันจะไม่มีทางกลับไปเจ็บแบบเดิมอีก" 

.................................................. 

@ร้านอาหาร 

 

"ฝันเมื่อวานหายไปไหนมารู้ไหมคนอื่นเขาเป็นห่วงอะ" ฉันเดินเข้ามาในร้านวินก็ถามขึ้นด้วยท่าทางงอลๆฉันที่ไปไหนไม่บอกเขา 

"ขอโทษนะวินคือฉันมีธุระนิดหน่อยนะ" ฉันโกหกไปเพราะไม่อยากให้คนตรงหน้ามาเป็นห่วงไปมากกว่านี้ 

"และนี่เอาเสื้อใครมาใส่เนี่ย" เสื้อแจ็คสันนะสิก็เพราะเขาทำของฉันขาดไปแล้วดีนะที่กระโปรงไม่ได้ขาดเยอะ..ไอบ้าพลังแจ็คเอ้ย 

"ของเพื่อนอะ" 

"เพื่อนไหนนอกจากแอร์กับวินแล้วฝันยังมีเพื่อนคนอื่นอีกเหรอ" หึ..นี่วินเห็นฉันไม่มีคนคบขนาดนั้นเลยหรอ 

"ของฉันเองและฉันก็ไม่ใช่เพื่อนฝันแต่เป็นผัว" แจ็คที่เดินเข้ามากอดเอวฉันและมองวินอย่างไม่ชอบ 

"นี่แจ็คสันยังไม่กลับไปอีกหรอและฉันไปเป็นอะไรกับนายตอนไหนไม่ทราบ" ฉันจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่องที่พูดแบบนั้นออกมา 

"เมื่อปีก่อนและเราก็รื้อฟื้นความหลังกันเมื่อคืนนี้เองหรือเธอจำไม่ได้ฉันจะได้รื้อฟื้นให้อีกรอบ" ผมบอกร่างเล็กแต่สายตาก็จ้องมองไปที่ผู้ชายตรงหน้า 

"มึงพูดอะไรให้เกียรติฝันด้วยนะเว้ย" ไอห่านี่แม่งจะหวงฝันออกนอกหน้าเกินไปแล้ว 

"ทำไม...กูพูดความจริงเพราะเมื่อคืนกูกับฝันเอากันอยู่" นี่เขาไม่อายในสิ่งที่ตัวเองพูดออกมาเลยหรอ...น่ารังเกลียดที่สุด 

"หยุดพูดได้แล้วแจ็คสันและนายก็กลับไปสะก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวกับนายอีกต่อไป" ผมพลั้งปากพูดออกไปจนทำให้ฝันโกรธผมมากขึ้นอีก 

"ฝันแจ็คขอโทษ" ฝันพูดจบก็เดินหนีผมเข้าไปในห้องสำหรับพนักงานทันทีโดยไม่ฟังคำขอโทษจากผมสักนิด 

"มึงจะไปไหน" ไอห่านั้นห้ามผมเมื่อผมจะตามฝันเข้าไป 

"กูจะเข้าไปหาฝัน" 

"มึงไม่แหกตาดูไงว่านี่สำหรับพนักงานและมึงก็กลับไปได้แล้วก่อนที่กูจะเอาน้ำร้อนมาสาดใส่มึง" มันพูดจบก็เดินตามฝันเขาไป 

"เข้าได้เฉพาะพนักงานกฎห่าไรวะแม่ง" ผมพูดกับตัวเองก่อนที่จะเดินออกจากร้านอย่างอารมณ์เสีย 

"เราจะได้เจอกันบ่อยขึ้นแน่เหมือนฝัน" 

................................................... 

 

"ฝันมันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ปะที่ไอบ้านั้นมันพูดอะ" วินที่เค้นถามฉันตั้งแต่เขาเข้าห้องมา 

"ฝันตอบวินมาสิว่าไม่จริงอะวินจะเชื่อฝันทุกอย่างเลย" 

"วินฝันอยากอยู่คนเดียวขออยู่คนเดียวนะ" ฉันรู้นะว่าวินคิดยังไงกับฉันแต่ฉันให้เขาได้แค่เพื่อนเท่านั้นจริงๆ 

"คงจริงสินะ..งั้นเดี๋ยววินจะเอาชุดมาให้ฝันเปลี่ยนนะ" วินกำลังจะเดินออกไปข้างนอกแต่ฉันพูดตามหลังเขาก่อน 

"วินตอนนี้ฉันยังไม่อยากมีใครจริงๆ" วินพยักหน้าและยิ้มให้ฉันและฉันรู้ว่าเขารู้ว่าฉันหมายถึงอะไร 

"งั้นเดี๋ยวอีกสักพักวินค่อยเอาชุดเข้ามาให้นะ" ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเปิดรับใครใหม่เพราะฉันกลัว...กลัวความรักที่มันเหมือนฝันร้ายและฉันก็ยังลบเขาออกจากใจไม่หมดด้วย 

######################## 

 

ไรท์มาต่อให้แล้วจร้าาาา...........หลังจากที่ห่างหายไปเป็นอาทิตย์55555 อย่าพึ่งลืมไรท์กันน้าาาา 

****ฝากกดถูกใจ กดติดตาม และคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ******