​ฉันมองต้นกล้าที่เดินออกมาจากห้องพักครู มันมองหน้าฉันกับก้านพลูทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ก้านพลูเลิกคิ้วรีบเข้าไปจับแขนของต้นกล้าทันที

"เฮ้ย ติด F เหรอวะ" ก้านพลูเอ่ย

ฉันเม้มปาก ไม่คิดเลยว่ามนัจะติดเอฟอะไรแบบนี้ ผลการเรียนก็ดีนะ ทำไมกันนะ? หรือว่า...เพราะบัตรคอนเสิร์ตนั่นแน่ๆ -_-+

"เปล่า อาจารย์แกให้ไปทำรายงานเกี่ยวกับประเทศคุริคุรันอะไรก็ไม่รู้"

"ประเทศอะไรวะ" ฉันเลิกคิ้วเมื่อได้ยินสิ่งที่ต้นกล้ามันพูดออกมา

"ประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องอาหารรสจัดนะ ฉันยังไม่รู้เลยว่ามันอยู่ซอกไหนของทวีป -O-"

"แล้วแกคิดว่าฉันรู้เหรอวะ?" ก้านพลูบอกพลางเกาหัวเบาๆ 

ฉันมองต้นกล้าที่ผละออกมาจากการจับของก้านพลูพลางยกมือขึ้นมากุมหัวตัวเองสลดกับคำพูดของอาจารย์ที่กำลงประทานเอฟมาให้

น่าสงสารมันนะคะ =_=

"ฉันต้องเอฟแน่ๆ YOY"

"นี่!" ฉันรีบจับแขนของมันอัตโนมัติทั้งๆ ที่ตัวเองยังไม่รู้ว่าจับตอนไหน

ฉันกำลังมีความคิดดีๆ ผุดแตกหน่อขึ้นมาในหัวพอดีเล้ย ^_^

ต้นกล้ากับก้านพลูเลิกคิ้วมองหน้าของฉันเหมือนเชิงว่าฉัน 'เคย' มีความคิดดีๆ กับคนอื่นเป็นด้วยเหรอ (?) 

ปกติฉันจะพูดอะไรไม่ค่อยได้คิดเท่าไร มันเลยเป็นปกติที่คนอื่นหรือเพื่อนๆ ของฉันจะชอบมองแบบนั้นน่ะ

"ลองไปให้ลิเคียวช่วยสิ ไอ้บ้านั่นเรียนวิศวะคอมไม่ใช่เหรอ"

"วิศวะคอมไม่ใช่รัฐศาสตร์" ก้านพลูยกมือขึ้นมาจิ้มหัวของฉันทันควันหลังฉันพูดจบ

“ก็ลิเคียวมันเก่งคอมไม่ใช่เหรอลองให้มันไปหาข้อมูลสิ -3-” 

ฉันก็พูดตามความจริงเท่านั้น หมอนั่นเก่งคอมฯจะตายไป

พวกฉันกับมันเรียนจบที่เดียวกันห้องเดียวกัน นิสัยหมอนั่นถึงจะรับมือยากและฉลาดแกมโกงก็ตามเถอะนะแต่ฉันว่าหมอนี่ก็มีส่วนดีเยอะอยู่

“แกจะบ้าเหรอ ให้มันไปหาข้อมูลไอ้ประเทศวิ่งๆ นั่นอะนะ!?”

“แฮคไง~” ฉันยิ้มให้ต้นกล้ากับก้านพลู ก้านพลูถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจเมื่อได้ยินสิ่งที่ฉันพูด

“เดี๋ยว~ ตั้งสติไว้ไอ้ข้ามแรม ลิเคียวมันเรียนวิศวะคอมไม่ใช่แฮคเกอร์!” ต้นกล้ารีบเบรกความคิดของฉันเอาไวทันที

"ลืมไปรึยังไงว่าไอ้เคียวมันอัจฉริยะ ตอนม.ปลายไม่ได้ข่าวเหรอว่ามันไปแฮกระบบตำรวจแล้วปิดไฟเล่นอ่ะ"

"มันฟลุ๊คปะเถอะ -_-" ก้านพลูรีบเถียงฉันกลับ

ขวับ

ฉันกับก้านพลูเลิกคิ้วเมื่ออยู่ๆ ต้นกล้ารีบเข้ามาคว้าแขนของฉันกับก้านพลูพลางบีบแน่น

อะไรของมันวะ =_=

"ก็ต้องลองดู เผื่อตานั่นช่วยฉันได้ ><" 

"เอาจริงดิต้นกล้า ไอ้บ้านั่นมันเจ้าเล่ห์นะ (=O=)" ยัยก้านรีบดึงแขนของต้นกล้าพลางถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

แต่ดูหน้าตาของมันแล้วเหมือนจะมั่นใจที่จะทำ 

ต่อให้เอาช้างมาฉุดถ้ามันก็ทำฉันว่ามันต้องทำจริงๆ นี่ฉันคิดผิดคิดถูกกันนะที่เสนออะไรบ้าๆ แบบนั้นให้มันไปขอความช่วยเหลือกับจิ้งจอกทะเลทรายอย่างอีตาบ้าลิเคียว เหล้าดองนั่นนะ =_=;;

"จะให้ทำอะไรฉันก็ยอมแหละ ฉันจะไม่เสี่ยงกับเอฟเด็ดขาด -^-"

"ตามใจละกัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นโทษยัยข้ามแรมละกันนะ" ยัยก้านตัดบทชำเลืองมองมาทางฉัน

"เอ้า ไหง๋มาลงที่ฉันละยัยก้านพลู!"

"ก็แกเป็นคนเสนอมาเองไม่ใช่เหรอ รับผิดชอบด้วย"

"แกกับฉันมันลงเรือลำเดียวกันแล้วยัยก้านพลู"

นี่ฉันคิดผิดคิดถูกวะเนี่ยที่เสนออะไรบ้าๆ นั่นไป 

หวังว่ายัยต้นกล้าจะไม่มีอะไรพ่วงติดกลับมาหลังจากทำรายงานแก้เอฟหรอกน่ะ ฉันนี่โครตเป็นห่วงเลยเพราะเมื่อตอนม.ปลายอีตาลิเคียวชอบแกล้งต้นกล้าเอามากๆ แต่...ก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง หวังว่าคงจะปลอดภัยกลับมา -^-

เวลาต่อมา

ฉันยืนซื้อชาไข่มุกระหว่างรอก็มองอะไรแก้เบื่อไปซะก่อน 

กลิ่นหอมของคาราเมลลอยแตะจมูกของฉัน ฉันรีบชำเลืองมองทางด้านซ้าย มองเจ้าของร่างสูงดวงตาตี่ๆ สีน้ำตาลเข้มที่หันมามองฉันพอดี 

อ่อ...เจ้าตอไม้นี่ไง 

ที่เรียกว่า 'ตอไม้' ก็เพราะว่าหมอนี่เป็นคนที่ไม่มีสกิลความเป็นมิตรกับคนอื่นเอาซะแล้วแต่เนื่องด้วยความฉลาดและแก้ไขปัญหาอะไรที่ยากๆ ทำให้เป็นเรื่องง่ายๆ จริงมีคนต้องการเขาเอามากและเจ้าบ้าที่ฉันเอ่ยมาก็คือ...แอมแปร์ยังไงล่ะ

บ้าเอ้ย...หัวใจทำไมต้องเต้นถี่ด้วยเนี่ย -///-

ติดตามตอนต่อไป

สวัสดีครับ 

ฝากผลงานเรื่องนี้ด้วยนะจ๊ะ 

​