“รู้แล้วครับๆ จะช่วยเดี๋ยวนี้แหละ” ^o^ คอนเนอร์พูด

คอนเนอร์ปีนต้นไม้ไปอุ้มผมลงมา พอลงมาเขาก็ยังอุ้มผมอยู่อย่างงั้น

“เหมี้ยววว” =^o^= ผมพยายามถามเขาว่าจะพาผมไปไหน

“ที่นี่หมาเยอะนะครับ ให้ผมอุ้มดีกว่า” ^^ คอมเนอร์พูด

ห๊ะ!!! หรือว่าเขาเข้าใจภาษาแมว

เขาอุ้มผมไปที่บ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านสีขาวหลังใหญ่สไตล์อังกฤษที่มีสวนล้อมรอบบ้าน ที่สวนมีประดับตกแต่งด้วยพุ่มไม้น่ารักๆ และมีรูปปั้นแมววางอยู่ในสวน

แต่เอ้!! ...รูปปั้นแมวทำไมมันดูคุ้นหน้าคุ้นตาสำหรับผมเหลือเกิน

เขาอุ้มผมเขาไปในบ้าน ผมว่าบ้านหลังนี้น่าจะเป็นบ้านของเขานะครับเพราะมีรูปครอบครัวที่มีเขาอยู่ในภาพ พ่อของคอนเนอร์น่าจะเป็นคนญี่ปุ่น ส่วนแม่น่าจะเป็นคนสก๊อตแลนด์

เขาวางผมบนโต๊ะอาหารสีขาวสวยที่มีดอกไม้สีสวยอยู่ในแจกันวางประดับอยู่ แล้วเดินเข้าไปในครัวซักพัก

“อ่ะนี่ครับ ทานสิครับ” ^^ เขาออกมาจากครัวพร้อมกับถือสเต๊กเนื้อที่ถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ พอดีคำมาวางให้ผม

แต่มันคืออาหารของคนนะครับ ไม่ใช่อาหารแมว!?

“เหมียววว?” =^-^= ผมมองหน้าเขาอย่างงุนงง

“กินเถอะครับไม่มียาพิษหรอก” ^^ คอนเนอร์พูดกับผม

เอ้!? ...เด็กคนนี้มีอะไรแปลกๆ นะครับ ผมรู้สึกได้ แต่ผมก็กินครับเพราะผมหิว

พอผมกินเสร็จคอนเนอร์ก็เอาน้ำเปล่าใส่ในถ้วยเล็กๆ มาวางให้ผม

“เหมี้ยววว” =^o^= ผมเดินเอาหัวไปถูไถคอนเนอร์เพื่อแสดงความขอบคุณ

ผมเดินออกมาจากบ้านเขาเพื่อกลับบ้านผมเพราะมันเริ่มดึกแล้ว ผมเดินผ่านสวน รูปปั้นแมวที่ผมเห็นตอนเข้ามาก็หายไปแล้วครับ

พอผมเดินออกมา ผมก็เห็นแมวเปอร์เซียสีขาวขนฟูเดินเข้าไปในบ้านของคอนเนอร์

อ๋อ...คงเป็นเพราะเขาเลี้ยงแมว เขาเลยดูแลผมดีนี่เอง ผมคิดแบบนั้น

เมื่อผมถึงบ้านผมก็รีบกระโดดขึ้นเตียงนอนทันทีเพราะวันนี้ผมผ่านอะไรมาเยอะมากครับ =^-^=

ในส่วนของคอนเนอร์

แมวเปอร์เซียสีขาวเดินเข้าไปในบ้านของคอนเนอร์

“อ้าว กลับมาแล้วเหรอครับ” คอนเนอร์พูดกับแมวเปอร์เซียตัวนั้น

“เหมี้ยว” =^w^= แมวเปอร์เซียพยักหน้าตอบเขา

“จะไปเอาอาหารมาให้นะครับ วันนี้เป็นสเต๊กเนื้อนะครับ” คอนเนอร์บอกแมว

“อ้อ!! ...เมื่อกี้มีคนที่โดนคำสาปแบบคุณริโกะเพิ่งจะกลับไปน่ะครับ” คอนเนอร์พูด

วันต่อมา วันที่ 2 พฤศจิกายน 2018

ผมก็เตรียมตัวออกจากบ้านเพื่อจะหารักแท้

“โฮ่งๆ ๆ ๆ ๆ!!!” ไอ้เจ้าไซบีเรียนฮัสกี้มันออกมาเห่าต้อนรับผม แต่ดีนะที่วันนี้เจ้าของปิดประตูบ้านไว้และมันก็อยู่ในบ้าน

และผมก็เห็นพี่ฮีทขับรถไปจอดหน้าบ้านผม

“ติ๊งต่องๆ!”

“ยูตะ! อยู่มั้ย?!” พี่ฮีทเรียกผมหน้าบ้าน

แต่คราวนี้ผมแอบดูพี่ฮีทอยู่ไกลๆ ไม่นานพี่ฮีทก็ทำหน้าเศร้าขับรถกลับบ้านไป

ผมเดินออกไปที่ย่านการค้าเช่นเคย จู่ๆ ก็มีแมวเปอร์เซียสีขาวขนฟูตัวที่เดินเข้าบ้านคอนเนอร์เมื่อวานเดินเข้ามาหาผม

“เหมี้ยววว แผล็บๆ” =^w^= แมวเปอร์เซียจู่ๆ ก็มาเลียหน้าผม

“ดะดะเดี๋ยวสิ จู่ๆ มาเลียหน้าฉันทำไมเนี่ย!!! เหมียว” ผมพูด

“อ้าว ก็นี่มันเป็นการแสดงความเป็นมิตรของแมวไม่ใช่เหรอ เหมียว” แมวเปอร์เซียสีขาวพูด

ห๊ะ!!! ผมพูดกับแมวได้!!! หรือนี่คือภาษาแมว ผมงงไปหมดแล้วเนี่ย

“ดะดะเดี๋ยวนะ นี่คือฉันพูดภาษาแมวได้เหรอ เหมียว” ผมถาม

“ก็ไม่รู้สินะ ก็ไม่เชิงหรอก งั้นฉันไปก่อนนะ เหมียว” แมวเปอร์เซียพูดก่อนจะเดินจากไป

“อ้อ!! ฉันชื่อ’ ริโกะ’ นะเหมียว!!!” แมวเปอร์เซียสีขาวตะโกนบอกผมก่อนจะกระโดดขึ้นหลังคาและเดินจากไป

ว้าวววว อย่างเท่ ผมล่ะอิจฉาจัง กระโดดขึ้นหลังคาได้ด้วย =^o^=

เอ้!! ไม่ใช่เวลามาอิจฉาสิ เดี๋ยวนะเธอบอกว่าชื่อริโกะ นั่นเป็นชื่อแมวเหรอ นี่สรุปผมคุยภาษาแมวได้ด้วยจริงเหรอเนี่ย

ผมเลยตัดสินใจไปทดลองคุยกับแมวดู ผมเดินตรงไปหาแมวสามสีที่นอนอยู่ใต้เก้าอี้ม้านั่ง

“ขอโทษนะครับ คุยกับผมรู้เรื่องมั้ยครับ เหมียว” =^o^= ผมถาม

“เหมี้ยว” =^^= แมวสามสีตอบ

“คุยรู้เรื่องใช่มั้ยครับ เหมียว” =^o^=ผมถามอีกครั้ง

“เหมี้ยว” =^^= แมวสามสีตอบ

“ช่วยพูดอะไรซักคำได้มั้ยครับ เหมียว” =^o^= ผมบอก

“เหมี้ยวว แง้ววว!” =^^= แมวสามสีรำคาญเลยเดินหนีไป

อ้าว!! สรุปผมคุยกับแมวไม่ได้นี่ แล้วทำไมกับแมวเปอร์เซียตัวนั้นผมถึงคุยรู้เรื่องล่ะ?!

ผมจึงรีบไปที่บ้านคอนเนอร์ทันที แต่ก็ไม่เจอทั้งแมวเปอร์เซียทั้งคอนเนอร์เลย

วันที่ 3 พฤศจิกายน 2018

ผมก็ไปที่บ้านคอนเนอร์เพื่อไปหาแมวตัวนั้น ก็ไม่อยู่ทั้งคอนเนอร์ทั้งแมวเหมือนเคย

วันที่ 4 พฤศจิกายน 2018

ผมไปที่บ้านคอนเนอร์แต่เช้า คอนเนอร์กับแมวไม่อยู่ แต่สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจที่สุดก็คือ

ผมเห็นรูปปั้นเทพเจ้าแมวอยู่ในสวน เป็นรูปปั้นเดียวกับรูปปั้นในศาลวันนั้น ที่ทำให้ผมโดนคำสาป

ทำไมรูปปั้นถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ ผมได้แต่ช็อก

มีทางเดียวคือผมต้องคุยกับคอนเนอร์เรื่องนี้ให้ได้!!

วันที่ 5 พฤศจิกายน 2018

ผมกลับร่างเดิม ผมเลยโทรไปหาคอนเนอร์

“นี่นายอยู่ไหนเนี่ย” ผมถาม

“อยู่บ้านครับ” คอนเนอร์ตอบ

“เมื่อวานฉันก็ไปหานายที่บ้านแต่นายไม่อยู่” ผมพูด

“รู้จักบ้านผมด้วยเหรอครับ 555+” คอนเนอร์บอก

“รู้แล้วกันหน่า งั้นฉันไปหานายตอนนี้เลยนะ” พูดจบผมก็รีบวางสายไปทันที