บ้านนาร้อนซ่อนรัก (สิงโต+หนูนา) 18+
บทที่ 5 รักใสๆ ของสิงโต 50%
ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

บทที่ 5 รักใสๆ ของสิงโต 50%

ท​ที่​ ​5

รั​ใส​ๆ​ ​ข​สิโต

เช้า​ั​เสาร์​ิ​า​ตื่​เช้า​าตั​า​ตร​่​ทำิจรร​่า​ื่​ ​จาั้​็​ช่​แ่​ทำา้า​ ​สา​ห่​็​า้ำ​ ​แ่​เรี​ให้​เา​แ​ปลา​ไป​ให้​สีหราช​ ​หล่​เ​็​ตั้ใจ​่า​จะ​ไปรั​จ้า​ซัผ้า​ ​า​้า​ให้​เขา​ู่​เหืั​ ​แล้​เี๋​่า​ๆ​ ​ค่​ทำาร้า

“​แ่​จ๋า​ ​หูา​เา​ปิ่โต​ไป​ให้​า​สิโต​่​ะคะ​ ​แล้็​จะ​ู่​รัจ้า​ทำา้า​ให้​า​สิโต​่​เล​ะจ๊ะ​”​ ​ิ​า​เรี​แ่​เสี​้​และ​ล่า​เรื่​รัจ้า​ทำา้า​ให้​สีหราช​้​ ​และ​แ่​็​ไ่ไ้​่า​ะไร​เห็​่า​เป็าร​ฝึ​ให้​ิ​า​หาราไ้​พิเศษ​ไป​ใ​ตั​ีทั้​็​คัเ​้

“​ไป​เถะ​ ​แต่​เที่​็​ลัา​ิข้า​้​ล่ะ​”

“​ค่ะ​แ่​ ​หูา​ไป​แล้​ะคะ​”

ิ​า​เปิ​ประตู​้า​ไ้​สั​ท​ข​สีหราช​ ​หิ้​ปิ่โต​ไป​า​ไ้​​โต๊ะ​ใล้​ๆ​ ​่​จะ​เริ่​เปิ​ห้าต่า​เพื่​ระาาาศ​ใ​้า​ ​สีหราช​เข้า​า​แต่เช้า​ลั​็​เ็​แล้​ ​้า​จะ​ไ่​ค่​ไ้​เปิ​เื่​หล่​าทำ​คาสะา​จึ​เปิ​ห​ ​เปิ​จ​คร​ทุ​า​แล้็​หิ้​ปิ่โต​ไป​เ็​ไ้​ใ​ครั​ ​เิ​เข้า​ห้​สีหราช​เพื่ำ​ผ้า​ที่​ชาหุ่​เตรี​ใส่​ตะร้า​ไ้​ให้​ตาที่​เขา​​หล่​ไ้​เื่คื​่าั​ี​้​เขา​จะ​จ้า​ให้​หล่​ทำ​ะไร​้า

ิ​า​หิ้​ตะร้า​า​ที่​ประตู​หลั้า​ตร​โ่ัร​ ​เิ​ลั​เข้าไป​ใ​ห้​ที่​ี​เครื่ซัผ้า​และ​ุปรณ์​ทำคาสะา​ต่าๆ​ ​หิ​เา​ะละั​ซัผ้า​ใ​ใหญ่​าส​​ใ​ ​เสื้ผ้า​สปร​าี​แต่​โคล​ตร​ถ้า​จะ​ซั​เครื่​เล​หล่​่า​ไ่​เหาะ​ ​ตั​้ำ​ใ​โ่​ใส่​ะละั​ตา​คาต้าร​ ​เท​ผซัฟ​ี่ห้​หึ่​ล​ไป​ ​้ล​จ​ขึ้​ฟ​สีขา

“​ใส่​เสื้ผ้า​สปร​จริๆ​ ​เล​ะ​เี​้​า​สิโต​เี่​”​ ​หัไป​ตั​้ำ​ใส่​ี​ะละั​ ​จั​ผ้า​เปื้​โคล​แห้​รั​ล​ใ​้ำสะา​่​ขี้​เา​โคล​​าส่​่​จะ​จั​ใส่​ะละั​ที่​ใส่​ผซัฟ​่ห้าี้​ ​สภาพ​ี้​ค​แช่​ไ้​่​่าจะ​ี

“​ไป​เ็​จา​ล้า​่​ี่า​”

“​ให้​าช​่​ซัผ้า​ไห​”​ ​สีหราช​ลั​ขึ้​าจา​าทั​เ็สา​ที่​้​ๆ​ ​เ​ๆ​ ​เา​ผ้า​ใส่​ะละั

“​็ี​ค่ะ​ ​า​สิโต​ซั​ตรี้​เี๋​หูา​จะ​ไป​เ็​ผ้า​ปู​ั​ผ้าห่​า​ซั​ให้​ค่ะ​ ​ัี้​ี​แ​”

“​แต่​า​ขิ​ข​้า​​่​ะ​ครั​ ​า​หิ​หูา​ทำ​ะไร​ให้​า​ิ​ห่​สิ​”​ ​เิ​ไป​ล้าื​ล้า​เท้า​ตร​โ่ัร​ใล้​ๆ​ ​ะละั​ที่​ิ​า​เพิ่​แช่​ผ้า​ล​ไป

“​แ่​ทำัข้า​เผื่​า​สิโต​แล้​ค่ะ​”​ ​ล้าื​เสร็จ​แล้็​เิ​ำห้า​สีหราช​เข้า​้า

“​ี​จั​ ​ขคุณ​ะ​ครั​”

“​ต้​ขคุณ​แ่​ข​หูา​แล้​ค่ะ​”

“​หื​ ​หูา​ถื​า​า​็​ต้​ขคุณ​สิค​รั​”

“​า​สิโต​ ​ทำไ​ไ่​เช็​เท้า​ให้​แห้​่​คะ​ ​พื้​เปื้​ครา​โคล​เต็​เล​”​ ​พ้​ไ้​ขัเา​เป็​ครา​โคล​จาๆ​ ​เ็สา​ท​ไ่ไ้​จึ​ุทา​า​ุ​เขา​เล็้​ ​แ​ตี​ที่​แข​แข็แร​หึ่​เพี​๊​ะ​้​คาไ่พใจ​ที่​เขา​เพิ่​า​ให้​หล่

“​ุจ​ริ​ๆ​ ​เล​ ​ลู​ใคร​เี่​”​ ​เขา​เ้า​เิ​ลั​ไป​เช็​เท้า​ั​พร​ที่​า​ู่​ตร​ประตู​ทาเข้า​ ​จ​แ่ใจ​่า​แห้​็​เิตา​ค​ตัเล็​เข้าไป​ใ​ครั​ ​เห​ี​ฝ่า​ำลั​จัหา​จาชา​และ​ช้​ ​ิ​าี​่​ช่า​ูแล​เาใจ​เ่​จริๆ​ ​ไ้​ไป​เป็​เี​เขา​ค​สา

“​ล้าื​้​สู่​ะคะ​”​ ​ี​ค​รั้​เพราะ​เื่ี้​เห็​เขา​ล้า​แต่​้ำเปล่า

“​ครั​ ​หูา​ิข้า​หรืั​ครั​”​ ​เขา​ื่ื​ไป​ล้าื​ตร​ซิค์​้ำ​และ​็ไ้​ื​เล็​ๆ​ ​ช่​ขัถู​ให้​ี​แร

“​หูา​ิ​่ที่จะ​า​้า​า​สิโต​แล้​ค่ะ​ ​เสร็จ​แล้​ค่ะ​”

“​แล้​ี​าร้า​ให้​าช​่​ส​ไห​”

“​ี​แ่​ค่ะ​ ​แต่​ไ้​ตเ็​็ไ้​ค่ะ​ ​ตลาั​า​สิโต​ต้​ทำา​ี่​คะ​”​ ​หล่​เริ่​ล้าจา​หลัจา​ตั้โต๊ะ​เา​ัข้า​ใส่​จา​ให้​สีหราช​แล้

“​ัี้​ไ่​ุ่​เท่าไหร่​ ​เื่เช้า​า​สั่า​คา​แล้​ ​ไ่ต้​เข้า​ี​็ไ้​ ​ถ้า​ี​ะไร​คา​ตา​เ​”​ ​ั่ล​​เ้าี้​และ​เริ่​ลำเลี​าหาร​ลท้​ ​หิ​จ​ไส้​ิ่​แล้​ล่ะ

“​ไ้​หูา​ทำา​เสร็จ​่​ ​แล้​ค่​ทำ​ค่ะ​”

“​า้า​า​ไ่เป็ไร​ะ​ ​หูา​ล้าจา​เสร็จ​แล้​ไ่ต้​ทำต่​็ไ้​เี๋​าจ​้า​ค​า​า​จัาร​็ไ้​”​ ​ทำาร้า​ใล้ชิ​ั​า่า​ทำา้า

“​หูา​ทำา้า​ให้​า​สิโต​เสร็จ​่​แล้​ค่​ทำ​็ไ้​ค่ะ​ ​ไ่​เะ​เท่าไหร่​ค่ะ​ ​ถึ​ัี้​ทำไ​่​เสร็จ​พรุ่ี้​ัาทิต์​หูา​ทำต่​็ไ้​ค่ะ​”

“​าตา​ใจ​หูา​ครั​”

“​ีา​ค่ะ​”​ ​ิ​า​หัา​ิ้​หา​ส่​ให้​ชาหุ่​่า​่ารั

ิข้า​เสร็จ​แล้​สีหราช​็​ต้​า​ซั​เสื้ผ้า​ข​ตัเ​เ​ ส​่​หูา​็​ไปรื​้​เา​เครื่​​ที่​จำ​ซั​า​ซั​เครื่​ ​จัาร​เรีร้​็​ั​ใจี​แะ​าู​เขา​ซัผ้า

“​า​สิโต​ซั​แี้​ไ่ไ้​ะคะ​ ​ขี้​แี้​โคล​ไ่​​หร​ค่ะ​ ​ต้​ล​แปร​แล้​ค่ะ​”​ ​เห็​สีหราช​ขี้​ตรจุ​ที่​เปื้​โคล​แ่​แล้​ช่า​่่ใจ​ ​ครา​แ่​ขา​ี้​ั​าี​ารณ์​ั่​ขี้​ผ้า​แ​สาใจ​เฉิ​ ​แล้​เื่ไหร่​ผ้า​จะ​สะา

“​า​่า​ั​็​สะา​แล้​ะ​ครั​”​ ​เขา​็​เฉๆ​ ​ะ​เพราะ​เ​๋​เา​า​ใส่​ให่​ั​็​เปื้​โล​ี​ู่ี​ั่แหละ

“​ไ่ไ้​ค่ะ​ ​ใเื่​เรา​ซัผ้า​็​ต้​ซั​ให้​สะา​สิคะ​”​ ​่​ให้​ี​เล็้​เา​เ้าี้​ไ้​ที่​ทำ​จา​เศษไ้​เหลืา​ั่​ี​ฟา​หึ่​ตรข้า​ั​ชาหุ่

“​า​สิโต​ซั​้ำเปล่า​เล​ค่ะ​ ​หูา​ซั​เ​ี่า​”​ ​หล่​่า​หล่​ซั​สะา​่า​และ​็​เร็​่า​้

“​ลั​หูา​เื่​จั​”

“​เื่​ิเี​็​หา​”​ ​ิ​า​เริ่​ซัผ้า​ใช้​แปรซัผ้า​แปร​และ​ขู​ตรจุ​ที่​เปื้​จ​เิ​เสีั​พร้​้ำ​ใ​ะละั​ระเซ็​จา​ะละั​จ​ไป​โ​สีหราช​ที่​หัา​​พี

“​หูา​แล้​า​หรื​ครั​”

“​หูา​ขโทษ​ค่ะ​ ​แปร​แร​ไป​ห่​”

“​ไ่​ห่​แล้​ั้​า​่า​ ​เต็​ห้า​า​เล​”

“​หูา​ไ่ไ้ตั้ใจ​ค่ะ​ ​่า​ะ​หูา​เปื้​ค่ะ​”​ ​ิ​า​เี่​ห้า​หี​เื่​สีหราช​ให้​ฝ่าื​แตะ​ฟ​ผซัฟ​ที่​ฟูฟ่​เต็​ะละั​และ​ำลัจะ​ำา​ป้า​คื​ที่​ห้า​ขหล่

“​ใคร​จะ​​โ​หูา​แล้​ู่​ฝ่า​เี​ล่ะ​ครั​”

“​่า​ะ​ ​า​สิโต​ิสั​ไ่ี​ ​ี่แ่ะ​”​ ​ิ​า​เ​เื่​ถู​แล้​า​ๆ​ ​เข้า​ู่​ฝ่า​เี​เริ่​ทไ่ไห​ ​จุ่​แข​ล​ใ​้ำ​ที่​ี​ฟ​แล้​เา​าสะ​ั​คื​ใส่​ี​ฝ่า

“​หื​ ​รั​แล้​ใช่ไห​่า​ตั้ใจ​่ะ​หึ​”​ ​เป็​สีหราช​ที่​ลุขึ้​ื​เื่​โ​ิ​สะั​ฟ​ใส่​ไ่​ั้​ ​จ​ตี้​ให้า​ข​เขา​เต็ไป้​ไป​้​ครา​ฟ​ผซัฟ​ ​หัห้า​หี​เื่​้ำ​ระเ็​า​ี​ร​้​คาเร็​สู

ิ​า​เื่​เห็​สีหราช​ลุขึ้​็​ลุ​ตา​พร้ั​เติ​ฟ้ำ​ใส่​ล​ไป​ใ​แข​ ​ิ่ไล่​ละั​ฟ​ใส่​ชาหุ่​ไ่​ั้​เื่​ไ่​สาแ่ใจ​จึ​ใช้​ขั​ตั​และ​ี​ฟ​จา​ขั​ใส่​ชาหุ่

“​หูา​พแล้​ครั​”​ ​้า​เท้า​า​ๆ​ ​เพื่​หี​ค​ตัเล็​แต่​ค​ตัเล็​ั้​ื้ึ​่า​ที่​คิ

“​หูา​จะ​เาคื​า​สิโต​ ​า​สิโต​ช​แล้​หูา​”​ ​ีใจ​ที่​ไ้​แล้​เขา​้า​ ​เล​ใส่​ไ่​ั้​จ​เสื้​ข​สีหราช​เริ่​ชื้

“​พแล้​ครั​ ​เ็​ื้​”​ ​เพื่​จะ​หุ​ารต่สู้​ฟ​ผซัฟ​เขา​จึ​รตั​ค​ตัเล็​า​ไ้​ใ​้​ ​ี​ฝ่า​็​ื้ึ​ไ่​หุ​ิ้

“​ื้​...​ปล่​หูา​ะคะ​”​ ​ถู​เขา​พัธาาร​แี้​หล่​ิ้​ไ่​หลุ​แ่​แล้

สีหราช​ิ้​ที่​​ค​ตัเล็​ไ้​เต็​​แข​​แ่​ๆ​ ​เหื​า​​ให้​คุ้​ไ่่​ครั้​ที่​เขา​จะ​ไ้​​ิ​า​แ่​ๆ​ ​แี้

“​แ่​เิไป​แล้​ ​หูา​หาใจไ่​ค่ะ​ ​​แล้​ๆ​ ​​แล้​หูา​ไ่​แล้​า​สิโต​แล้​ค่ะ​”​ ​ิ​า​เห้า​​เจ้าข​แข​แข็แร​ที่​รั​แ่​เหื​ู​รั​เหื่​ัไ​่าั้

“​แ่ใจ​ะ​ครั​”​ ​สีหราช​้ห้า​ลา​ให้​ใล้​ั​ให้า​ใส​่เา์​ข​ิ​า​ ​เ็้​ข​เขา​ช่า​่ารั​เสี​จริๆ

“​แ่ใจ​ค่ะ​”​ ​ิ​า​พัห้า​รั​ ​ตา​ใสแจ๋​ฉา​คาส​ใส​​ส​ตา​คู่​ค​ข​ค​ตั​โต

“​ห้า​แล้​า​ี​ะ​ครั​ ​า​สู้​หูา​ไ่ไห​”​ ​้ล​เา​ปลาจู​เขี่​ที่​ปลาจู​เล็​ข​ิ​า​่า​ใจ​ไ่ไห​ิ่​ู่​ใล้​เขา​็​เ็​ไ้​เ็​ื​ไ่ไห​ ​า​จั​า​​า​ห​า​ทำ​ทุ่า​ที่​า​ทำ




*******************************************************

า​สิโต​เี่​แ​เี​ตล​ๆ​ ​เล​ะคะ

เรื่​ี้​ไ่ี​ป​ะไร​ะคะ​ ​เรื่รา​เรีๆ​ ​ค่ะ​ิา​็​ไป​เรื่ๆ​ ​ค่ะ

ขคุณ​ที่​เข้าา​่า​ิา​ะคะ

าจจะ​ีคำ​ผิ​้า​ต้​ขภั​ค่ะ

รั

พริ้​พรา​จัทร์

กลับหน้าเรื่อง
#
 
#สามารถติกตามข้อมูลข่าวสารการอัพนิยายของ พริ้งพราวจันทร์ ได้แล้วที่นี่
พริ้งพราวจันทร์
ผลงาน( E-BOOK) มีวางจำหน่ายแล้วที่
 
#        #    #   #
 

 

 
ฝากทุกๆ ผลงานไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
 
 
 
 

 
สัญญารัก รสสวาท (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“ถ้าไม่ติดประชุม คุณป๊าว่าจะรักเมียสักรอบสองรอบ แต่อย่าเสียใจนะครับเด็กดี เดี๋ยวพอคุณป๊าประชุมเสร็จ คุณป๊าจะจัดให้สามรอบถือเป็นการปลอบขวัญก่อนอาหารเที่ยงนะครับ” คนพูดพูดหน้าตาเฉยแต่คนฟังนี่แก้มแดงร้อนผ่าวแทบไหม้ “เชอะ ใครเขาอยากให้ปลอบกันล่ะ” ไฮยาซินธ์เอ่ยเสียงหวานขึ้นจมูกอย่างงอนๆ เชิดจมูกรั้นเป็นการยืนยัน “คุณป๊ารู้หรอกน่า ว่าไฮย่าน่ะอยากให้คุณป๊ารักใจจะขาด” “หยุดพูดเลยนะ ไฮย่าไม่อยากให้คุณป๊ารักแบบนั้นหรอ...ก...อื้อ...” คนงอนแก้มป่องถูกขโมยจูบจนปากเล็กอวบอิ่มนั้นบวมเจ่อเพราะพิษจูบมาราธอนของสามี “เด็กเลี้ยงแกะ”*****เรื่องราวของคุณป๊ากับไฮย่าเป็นเรื่องราวหวานหื่นกำลังกรุบกริบรสชาติกำลังอร่อย***********อย่าแค่มองผ่านลองโหลดอ่านตัวอย่างก่อนนะคะ****** ขอบคุณค่ะ^_____^

 

 

 

 

ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“หนูหลง…ตัวหอมเหลือเกิน…นุ่มลิ้นเสียจริง…” แดเนียลลูบไล้มือไปตามสัดส่วนเหมาะเจาะประกอบเป็นหล่อนเต็มไม้เต็มมือ “คุณแดน…พอเถอะค่ะ…หนูหลงจะไม่ไหวแล้ว…” ร่างกายของหล่อนมันกำลังจะไม่เป็นของหล่อนอีกต่อไป มันกำลังเชื่อฟังคนตัวโตด้านบนที่สั่งการด้วยความช่ำชอง มือไม้เลื้อยจับตรงนู้นตรงนี้อย่างรู้จุดว่าหล่อนชอบตรงไหน ความลับบนร่างกายของหล่อนไม่เป็นความลับสำหรับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป ร่างอ้อนแอ้นของหล่อนถูกเขาเปิดเปลือยเชยชิมความหอมหวานจากเรือนร่างของหล่อนอยากเอาเป็นเอาตาย “ใจเย็นๆ นะเด็กดี โอ้โลมกันก่อน ถ้างั้นมันจะไม่เสียวนะ แล้วเดี๋ยวจะหาว่าคุณแดนทำเจ็บ อื้ม…”********* ซีรีย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก ประกอบด้วย 1.สัญญารัก รสสวาท (ไบรอันต์ vs ไฮยาซินธ์) 2.ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (แดเนียล vs ดาราทอง) 3.เสน่หา ดรุณีอ้อนรัก (เคลวิน vs นิสากร)*********ขอฝากผลงานอีกเรื่องไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ*****************ขอบคุณค่ะ*********

 

 

 

รักเหนือน้ำ
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“เธออยากมีสามีไหม” ประโยคคำถามที่ทำคนฟังหน้าร้อนฉ่าไม่รู้จะโกรธเขา หรือควรแสดงความรู้สึกแบบไหนดีในสถานการณ์แบบนี้ แล้วคำถามของเขาอยากได้ประโยคคำตอบแบบไหนกัน “คุณถามทำไมคะ” “ก็ฉันอยากได้เมีย ก็เลยถามเธอว่าอยากมีเหมือนกันไหม” “คุณพระ!!!” ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอแยกอุทานเมื่อได้ยินคำถามตรงมากของเขา หน้าของหล่อนกำลังร้อนผ่าว ลมหายใจเริ่มติดขัด ดวงตาที่เคยกลมโตหลับปี๋ปิดสนิทกอดรัดร่างตนเองแน่นขึ้น เมื่อเขาโน้มใบหน้าคมเข้มลงมาหล่อนสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนของลมหายใจใกล้มาก ขนในกายของหล่อนลุกเกรียว*****อิอิอิอิ มาฟินไปด้วยกันนะ*****
 
 
 
 
ดักหัวใจไว้ร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 1
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
...เมื่อไก่สาวที่เลี้ยงไว้กำลังโตน่ากิน…...สมภารหนุ่มนั้นจะอดใจไม่กินไก่ที่ตัวเองเลี้ยงไว้ได้หรือ…********* ********* *********“คุณเข้ม...คุณเข้มทำอะไรฝันคะ” หล่อนยังตกใจไม่หายกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำกับตนเองเรียกว่าอะไร แล้วที่หล่อนตกใจมากกว่าคือสิ่งที่เขาใช้เจ้านั่นทำ เจ้าสิ่งนั้นที่เขาเพิ่งหยิบกางเกงมาสวมปิดบังมันไว้จากสายตาของหล่อน “ถ้าเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วก็เรียกว่าทำลูก” เขมทัตบอกอย่างนั้น เพราะคิดไว้แล้วว่าจะมัดมือชกแม่ของเด็กสาวด้วยแผนสองหากว่าเขาพูดสู่ขอแล้วยังไม่ยอมให้แต่งงานกัน แม้จะไม่ได้เกินเลยล่วงล้ำเข้าสู่ภายในแต่เขาก็ถือว่าได้เสียกันเลยแล้วกัน “ทะ...ทำลูกหรือคะ” “ใช่แล้ว แต่ว่าตอนนี้เรายังไม่ได้แต่งงานกันก็เรียกว่าทำเมีย” บอกอย่างนี้ปลายฝันน่าจะเข้าใจมากกว่าเดิม “คุณเข้มทำแบบนี้กับฝันทำไมคะ แล้วไหนคุณเข้มบอกว่าตรงนั้นของฝันแพ้ คุณเข้มจะช่วยดูให้ แล้วทำไมคุณเข้มต้องทำแบบนี้ด้วยคะ...” ตกใจกับสิ่งที่เขาพูด นี่หล่อนเป็นเมียของเขาแล้วงั้นหรือ หล่อนฝันอยู่หรือเปล่าปลายฝัน ******** ******** *********ปล.จากนักเขียนนะคะเรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป เตรียมหมอนไว้จิกบ้างก็ดีค่ะ ^^แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น โหลดตัวอย่างไปอ่านก่อนนะคะ ********* ******** *********โหลดเลย โหลดเลย โหลดเลย ^^
เล่ห์หัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 2
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“อยากกิน...” มองริมฝีปากสีชมพูเรื่อนัยน์ตาหวานเยิ้ม อะไรอยู่ในปากของหล่อน แล้วเขาอยากกินอะไรในปากของหล่อนกันล่ะเนี่ย ปลายไผ่พาซื่อจ้องมองคนที่ใช้ริมฝีปากหนาขบริมฝีปากอิ่มของหล่อนเบาๆ หลายๆ ครั้ง ติดๆ กัน “พอแล้วค่ะ ปากแตกหมด...” อุบอิบบอก เอาสองแขนดันหน้าที่ทำท่าจะทาบริมฝีปากต่ำลงมาอีก “ยังไม่ทันลงโทษเลยนะ” “อย่ามาโมเมสิ...อื้อ...” สองมือเล็กยกขึ้นมาดันและทุบเข้าที่บ่าหนาของเขาด้วยแรกกระจิดริดของหล่อนก็ยังไม่อาจต้านทานคนที่มีพละกำลังมากกว่าได้ เขาซอกซอนปลายลิ้นเข้ามาเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กของหล่อนอย่างหน้าตาเฉยทั้งที่หล่อนพยายามที่จะดันลิ้นตัวเองหนี “อื้ม...” หวานเหลือเกิน ในความรู้สึกของเพ็ชระ ปึกๆ สองมือเล็กกำเป็นปั้นน้อยๆ ทุบตามบ่าไหล่ของเพ็ชระ แต่มันไม่สะเทือนมีผลกระทบกระทั่งที่จะทำให้เขาหยุดจูบหล่อนได้เลย หนำซ้ำยังดูดดุนเล่นลิ้นจนหล่อนมึนงงความรู้สึกพร่าเบลอไปหมด กำแน่นที่มัดกล้ามของเขาเมื่อร่างกายรู้สึกหวิวๆ แปลกๆ บริเวณท้องน้อยและจุดต่างๆ ที่ไวต่อความรู้สึก “เรียนรู้วันละนิดวันละหน่อยแล้วกันนะครับ” บอกแบบนั้นแต่ริมฝีปากหาได้หยุดรุกรานหล่อนไม่ แล้วนี่เขาจะมาพูดให้หล่อนดีใจเล่นทำไมกัน “อื้อ...พะ...พอแล้วค่ะ... ไผ่จะปากเจ่อ” เมื่อเขาปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระเพื่อเอาลมหายใจ หล่อจึงต้องรีบบอกเสียงสั่นว่าให้หยุดการลงโทษไว้เพียงเท่านี้ นี่ขนาดหล่อนไม่ได้บอกนะว่าด่าเขาไปกี่คำกี่ประโยคมากน้อยแค่ไหนยังรู้สึกหนักๆ บวมๆ ที่ริมฝีปากแล้ว “อื้อ...จะ...จะ...จูบไผ่อีกนานไหมคะ...” ไม่มีคำตอบเป็นคำพูดมีเพียงจูบเป็นคำตอบเท่านั้น***************************************

 

 

พันธนาการหัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 3
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โชคชะตากำหนดให้คนแปลกหน้าโคจรมาพบกันจนเกิดเป็นโซ่ตรวนพันธนาการที่ไม่สามารถตัดขาดโซ่ตรวนเส้นนี้จะปลูกผูกรักให้เจ้าของดวงใจทั้งสองมีใจพิศมัยต่อกัน*******************************************“เราไปใส่เสื้อผ้ากันก่อนดีกว่านะครับโบตั๋น” “ค่า คูณแม่ขาโบตั๋นปายส่ายเสื้อก่อนนะคะ” เห็นคุณพ่อกับคุณแม่สนิทสนมหยอกล้อกันโบตั๋นดีใจ คุณพ่อคุณแม่รักกัน ยื่นแขนสั้นๆ ให้ผู้เป็นพ่ออุ้ม “เดี๋ยวแม่เลือกชุดให้นะคะ” “คุณรออยู่นี่นะ เดี๋ยวผมแต่งตัวให้โบตั๋นเอง เดี๋ยวคุณค่อยถักเปียให้โบตั๋น เราไปใส่เสื้อผ้ากันดีกว่าครับ คุณพ่อจะเลือกชุดสวยๆ ให้ลูกสาวพ่อเอง” “ค่าๆ โบตั๋นจะใส่ชุดที่คูณพ่อเลือกห้ายค่า” โบตั๋นเออออดีใจ ในหัวใจดวงน้อยของเด็กหญิงมีแต่ละอองความสุขสบายใจเต็มไปด้วยความอบอุ่น สายใยเล็กๆ ที่เรียกว่าสายเลือดและความผูกพันก่อให้เกิดความรู้สึกรักโดยไม่มีเหตุผลใดๆ สำหรับเด็กหญิงที่รู้สึกรักตามสัญชาตญาณ ไม่มีอะไรที่จะน่ายินดีเท่ากับการได้อยู่กับคุณแม่ ได้กอดคุณพ่อแบบนี้ “ทำไมฉันถึงได้รู้สึกกังวลใจแปลกๆ กับแค่เรื่องเขาใส่เสื้อผ้าให้โบตั๋นด้วยนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่พอใจที่เห็นเขาทำให้โบตั๋นมีความสุข หรือว่าฉันกำลังอิจฉาอยู่กันนะ...” หอมจันทน์มองตามหลังชายหนุ่มแล้วใคร่ครวญบางอย่างด้วยความว้าวุ่นใจ กลัวว่าลูกสาวจะผูกพันกับเขามากไปกว่านี้ กลัวว่าเขาจะแยกโบตั๋นไปจากอก แต่ก็ไม่อาจทำใจแข็งฝืนแยกลูกออกมาดื้อๆ ได้เพียงแค่เห็นแววตา รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะสดใส แค่นั้นก็ทำให้หล่อนไม่กล้าทำร้ายดวงใจของตัวเอง ในชีวิตของคนเป็นแม่สิ่งที่ทำให้เจ็บปวดใจได้มากที่สุดก็คือเสียงร้องไห้ และดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของลูก “แม่หอมขา เสร็จแล้วค่า...” เสียงแจ้วๆ ของลูกสาวดังมาก่อนตัวทำลายภวังค์ความคิดชั่วขณะของหล่อนและเพียงแค่เห็นหน้าลูกสาวหล่อนถึงกับตกตะลึง ทำไม...ทำไมโขมพัตถ์ถึงได้ทำกับลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ด้วยนะ เสื้อแขนตุ๊กตาสีส้มแปร๊ดกับเอี๊ยมกางเกงผ้าสีเขียวเข้มปี๊ มีใส่ถุงเท้าให้ด้วยถุงเท้าสีขาวข้างสีไข่ไก่ข้างที่มีลายดอกไม้เล็กๆ เหมือนกันแต่สีนั้นต่างกันเล็กน้อย ไม่นะ เขาจะแต่งตัวให้ลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ไม่ได้ “คุณพัตถ์! ทำไมคุณ ว๊ายยย!!!” หอมจันทน์เดินไปทางห้องแต่งตัวพร้อมกับฉวยข้อมือลูกสาวตัวเล็กไปด้วย ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นเข้าใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเขียวอ่อนไม่ติดกระดุมและยังไม่ได้สวมกางเกงมีเพียงกางเกงในแบบผู้ชายสีขาวติดกายโชว์บั้นท้ายให้คุณแม่ลูกหนึ่งดู โขมพัตถ์เองก็ตกใจ ไม่ได้อายหญิงสาวแต่อายเด็กหญิงตัวน้อยต่างหากรีบดึงผ้าที่เพิ่งถอดกองไว้มาพันรอบเอวสอบ “คิกๆ คูณพ่อโป๊อยู่ค่า แม่หอมขา...” โบตั๋นเอามือเล็กมาทำท่าปิดตาแต่นิ้วห่างกันจนเห็นดวงตากลมๆ ฉายแววสดใส “ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยคะ” หอมจันทน์ที่หันหลังให้โขมพัตถ์แหวให้ “ก็ในห้องแต่งตัวไม่มีใครแล้วนี่ คุณต่างหากที่เข้ามาไม่บอกไม่กล่าว ดีนะที่ผมใส่กางเกงในแล้วน่ะ” “ก็ฉันกำลังโมโหอยู่นี่ คุณแต่งตัวให้โบตั๋นแบบนี้ได้ยังไงคะ มันคนละชุดกันค่ะแล้วยังใส่ถุงเท้าให้ผิดคู่อีก จะไม่ให้ฉันโมโหคุณได้ยังไงไหว คุณแต่งตัวให้โบตั๋นเหมือนจะพาไปออกรอบแสดงตลก” “ก็โบตั๋นอยากใส่สีส้มกับสีเขียวแล้วก็จะใส่ถุงเท้าลายดอกไม้” หอมจันทน์อยากจะบ้านี่เขาจะเลือกตามที่โบตั๋นบอกจริงๆ โดยที่ไม่ดูว่าใส่ออกมาแล้วจะอยู่ในสภาพไหนจริงๆ เหรอ “โบตั๋นน่ะอยากใส่ทุกสีนั่นแหละค่ะเพราะชอบสีสันมาก แต่คุณไม่ต้องตามใจโบตั๋นขนาดนั้นก็ได้นะคะ คุณแค่ให้โบตั๋นเลือกชุดกระโปรงในตู้แทนการถามว่าอยากใส่สีไหนน่าจะดีกว่านะคะ อีกอย่างถ้าฉันตามใจโบตั๋นแบบคุณ มีหวังใครๆ คงได้หัวเราะลูกสาวฉันแน่” อา...มันเป็นแบบนี้นี่เอง...*******************************************ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ*******************************************ในรูปประโยคการพูดของเด็กๆ การสะกดคำพูดอาจจะไม่ถูกหลักไวยากรณ์เพื่อเสริมอรรถรสในภาษาพูดของเด็กๆ นะคะ *******************************************

อ้อนรักช่อบุษบา
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“คุณรบชอบทำให้หนูหัวใจเต้นแรงแล้วก็ชอบทำให้หนูรู้สึกแปลกๆ” “แล้วมันไม่ดีหรือ” ช่อบุษบาส่ายหัว “ไม่ดีค่ะ หนูกลัวหัวใจวายค่ะ” คำตอบของช่อบุษบาทำให้ธงรบหัวเราะในลำคอด้วยความชอบใจกับคำตอบซื่อๆ ของเด็กสาว “หอมฉันหน่อยสิช่อ ฉันหอมช่อไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ เอาเปรียบฉันไม่ดีเลยนะช่อ” “แน่ะ คุณรบหอมหนูเองนะ หนูไม่ขอให้หอมเสียหน่อย” เด็กสาวบ่นอุบอิบทำแก้มป่อง หอมหล่อนเองนะยังจะมาพูดเหมือนหล่อนเอาเปรียบเขาอีก “เป็นเด็กไม่ดีจริงๆ ด้วยสินะ” ธงรบอ่านออกว่าอีกไม่นานเด็กสาวก็ต้องทำตามใจเขาอยู่ดี “ถ้าหนูหอมแล้ว คุณรบก็อย่าหอมหนูอีกนะคะ”คำเตือน*เรื่องนี้นางเอกค่อนข้างนิสัยเด็กมากๆ นะคะ***รบกวนโหลดตัวอย่างก่อนกดสั่งซื้อค่ะ ถ้าชอบกดซื้อ ถ้าไม่ชอบกดปิดนะคะ*****ขอบคุณที่อุดหนุนค่ะ***
หัวใจปลูกรัก
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โปรยปราย.........********************************************เมษญาสั่นสะท้านครางเสียงสั่นพร่ายามเขาแตะต้องสัมผัสกับจุดอ่อนไหว จะกระถดถอยหนีแต่ก็ถูกมือหนาตรึงเอาไว้อย่างรวดเร็ว แถมยังเงยหน้าขึ้นมาสบตาปรือปรอยของหล่อน ก่อนจะข่มขู่ทางสายตาว่า ห้ามหนี ก่อนจะเปล่งวาจาที่ทำให้หล่อนตัวร้อนผะผ่าว “อย่าเสียมารยาทสิเม ฉันหอมอยู่นะ” “นายปล่อยเมเถอะค่ะ เมอาย แล้วเมก็กลัวใครมาเห็นด้วย” ร้อนรุ่มดั่งไฟสุมทรวง ถ้าหากไม่ห้ามให้เขาหยุดตอนนี้อาการสติเลือนคงกำเริบและไม่สามารถที่จะเอ่ยห้ามเขาได้อีกเลย พลิศร์หยุดนิ่งทำหน้าฉุนเฉียวเขามีอารมณ์มากในตอนนี้ แล้วก็อยากเชยชิมเจ้าหล่อนทั้งตัว ลุกขึ้นแล้วเสยผมลวกๆ เอาสองมือลูบหน้า “ถ้าไม่ให้ฉันดูดฉันหอมคืนนี้ก็ปิดบ้านด้วย ฉันจะไปดูดไปหอมของคนอื่นไม่กลับเข้ามาอีก” ความจริงส่วนมากกับผู้หญิงที่เรียกมาใช้งานบ่อยๆ ส่วนมากจะเป็นงานกันหมดเขาไม่ค่อยโอ้โลมเจ้าหล่อน เจอหน้ากันก็เริ่มงานใส่กันไม่ยั้งเสร็จงานก็จ่ายเงิน เขามีความต้องการสูง มีนายหน้าขาประจำคอยจัดการหาหญิงสาวตามความต้องการมาให้ เมษญาที่ร่างอ่อนระทดระทวยพยุงตัวเองขึ้นเพื่อแต่งตัวให้อยู่ในชุดเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้มือบางที่กำลังใส่เสื้อหยุดชะงักแล้วเงยหน้างอง้ำมองเขา เพิ่งจะดูดจะหอมของหล่อนไปเมื่อไม่กี่วินาทีนี้เอง ยังจะมีหน้าไปคิดถึงของผู้หญิงคนอื่น ความน้อยเนื้อต่ำใจคิดเล็กคิดน้อยที่ติดตัวผู้หญิงมาตั้งแต่เกิดแทบทุกคนทำให้หน้านั้นบูดบึ้งมากกว่าเดิม “นายคนบ้าดูดของเม หอมของเมแล้วจะไปทำกับคนอื่นได้ยังไง เมเป็นน้องนายนะ นายทั้งดูดทั้งหอมแล้วนายก็ต้องรับผิดชอบด้วยการไม่ไปดูดไปหอมของผู้หญิงอื่นสิ” โถมกายทุบหลังคนร่างหนาใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความโมโห*************************************************กดโหลดตัวอย่างก่อนนะคะอ่านแล้วชอบกดซื้อโลดเด้อค่ะ ^___________________^************************************************
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น