นี่ฉันเองยูตะฉันโดนคำสาปให้ต้องกลายเป็นแมว3วัน|
(ผมใช้อุ้งเท้าน้อยๆ ค่อยๆ พิมพ์)
“O [] O” เอมิไม่พูดอะไรได้แต่ยื่นอึ้ง
วิธีแก้คำสาปคือต้องหารักแท้แล้วแต่งงาน|
“ละ ละ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าใครคือรักแท้” เอมิเพิ่งจะเปิดปากพูด
ให้เอาหัวไปสัมผัสกับคนที่คิดว่าเป็นรักแท้ถ้าใช่หางจะชี้เป็นสัญญาณบอก|
“ละ ละ แล้วตอนแกเป็นคนทำไมไม่ออกเอาหัวไปลองถูกับคนอื่นดูล่ะ” เอมิสงสัย
ไม่ได้วิธีหารักแท้จะทำแค่ตอนเป็นแมวเท่านั้น|
“งั้นใน 3 วันนี้แกต้องออกไปตระเวนหารักแท้ใช่มั้ย” เอมิถาม
“เหมี๊ยวววว” =^o^= ผมตอบเอมิ
ต้องขอให้แกช่วยดูแลฉันใน3วันนี้เพราะฉันหากินเองไม่ได้นะ|
(ผมพิมพ์เสร็จก็เอาหัวไปถูไถเอมิ)
“เหมี๊ยวววว” ผมมองตาเธอปริบๆ
“เออๆ” เอมิที่แพ้ความน่ารักของผมก็ยอมตกลงแต่โดยดี
“แต่ก่อนอื่นนะ มานี่ มาม้ามู่มู้ยามายู้ยู้น้า” เอมิอุ้มผมแล้วใช้เสียงสองกับภาษาต่างดาวพูดกับผม เธอทั้งขยำแก้มผม กัดแก้มผม ฟัดผม ต่างๆ นาๆ จนผมหายใจไม่ออก
“แง๊ววววว!!” ผมอึดอัดเลยกระโดดหนีและร้องแสดงความไม่พอใจใส่เธอ
“ถ้าแกไม่ยอมให้ฉันฟัดฉันจะไม่ช่วยแกนะ!!” เธอขู่ผมได้
ผมจึงเดินสี่ขาคอตกเข้าไปมอบกับเธอแต่โดยดี หลังจากนั้นเธอก็ฟัดอย่างบ้าคลั่ง จนวิญญาณผมแทบจะหลุดออกจากร่าง
“นี่ให้ฉันพาแกไปหาคนทรงมั้ย เผื่อเขาจะหาทางอื่นช่วยแกได้” หลังจากเอมิฟัดผมจนหนำใจเธอก็พูดกับผม
“ (- - ) ( - -) (- - ) ( - -) ” ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
หลังจากนั้นเอมิก็เอาข้าวให้ผมกินแล้วก็ฟัดผมยันเช้า
เช้า วันที่ 1 กันยายน 2018
เดี๋ยวออกไปหารักแท้ก่อนนะเดี๋ยวกลับมาถ้าจะไปข้างนอกเตรียมข้าวไว้ให้ด้วย|
ผมพิมพ์ข้อความลงบนคอมพิวเตอร์ทิ้งไว้ให้เอมิและออกไปหารักแท้
ผมที่ไม่รู้ว่ารักแท้คนนั้นเป็นใคร เลยพุ่งเป้าในการทดสอบไปที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ เพราะว่าผมตัวเล็กคนที่จะรักในตัวผมก็น่าจะเป็นคนตัวเล็กเหมือนกัน
แต่ผมขอบอกเลยนะครับว่าตอนเป็นแมวผมนี่ฮอตสุดๆ ผมนี่แทบไม่ต้องวิ่งเข้าหาใครเลยครับ
พอพวกผู้หญิงเห็นผมก็วิ่งเข้ามากอดมาลูปหัวผมกันใหญ่เลยครับ แต่ทุกคนก็ไม่มีใครทำให้หางผมชี้ได้ซักคน
ผมตระเวนเดินไปแถวย่านการค้าก็ไม่เจอ เผื่อรักแท้ผมอาจจะเป็นแม่ศรีเรือนเลยเดินไปแถวตลาดก็ยังไม่เจอ
“เหมี๊ยว เหมี้ยว เหมี้ยว!!” =^o^= ผมนี่วิ่งเอาหัวไปถูไถกับคนที่เดินผ่านไปผ่านมาอย่างบ้าคลั่ง
จนขนของผมร่วงแหว่งเป็นวงกลมที่หัว
ตอนนี้ผมกลายเป็นแมวหัวล้านไปแล้ว =TwT=
ผมเดินกลับบ้านหัวล้านอย่างสิ้นหวัง มันคงไม่มีทางหารักแท้ได้ในวันเดียวหรอกเนอะ ผมพยายามมองโลกในแง่ดี
“55555555+ แกไปทำอะไรมาอ่ะยูตะ!!” >O< เอมิหัวเราะที่เห็นผมกลับมาในสภาพหัวล้าน
“แง๊ววววว!!” (-_-) ผมพยายามจะบอกเธอว่าอย่าหัวเราะแต่ก็ทำได้แค่นั้น
“ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง!” เสียงกริ่งดังหน้าบ้าน
“ใครคะ” เอมิวิ่งไปหน้าบ้าน
“อ่าว...หัวหน้าบ.ก.มีอะไรคะ?” เอมิแปลกใจที่เห็นพี่ฮีทมาที่บ้า
“อ่าว...ยูตะล่ะ?” พี่ฮีทถาม
“อ๋อ ก็อยู่นี่ไงคะ” เอมิหลุดปากพูด
“แง๊ววว!!” ผมร้องดังเพื่อพยายามเตือนสติเธอว่าตอนนี้ผมกลายเป็นแมว
“อะ อ๋อ! ...ยูตะไปทำธุระข้างนอกอ่ะค่ะ จะไม่กลับอีก 3 วัน มันเลยให้ฉันมาเฝ้าบ้านให้อ่ะค่ะ” เอมิโกหกไปทันที เรื่องโกหกเจ้านายขอให้บอกเอมิเพื่อนผมเถอะครับได้เสมอ 55555+
“อ๋อเหรอ โอเคถ้ายูตะกลับมาบอกให้ติดต่อหาฉันด่วนนะ!” พี่ฮีทพูดก่อนจะขึ้นรถขับกลับไป
“แหม่~มีรถคันใหม่ซะด้วยเล่น Aston Martin V8 The New Vantage (2018) ซะด้วยนะ!!” เอมิแซวพี่ฮีทหลังจากเขากลับไปแล้ว
อ้อ...อีกเรื่องที่เอมิทำได้ดีคือการจำรุ่นรถต่างๆ แทบจะเป็นแฟนพันธุ์แท้เลยก็ว่าได้ครับ 55555+ ผมล่ะแปลกใจกับความสามารถเธอจริงๆ
เอมิอุ้มผมไปที่หน้าคอมพิวเตอร์
“หัวหน้าบ.ก.เขามาหาแกทำไม” เอมิถามผม
“ (- - ) ( - -) (- - ) ( - -) ” ผมส่ายหน้าเพราะไม่รู้
หิวแล้ว|
ผมพิมพ์บอกเธอ
เอมิเลยไปเตรียมอาหารให้ผม
“แต่น แตน แต้นนน!!! มาแล้วอาหารสำหรับน้องเหมียว” ^o^/ เอมิเอาอาหารคนไปใส่ในถ้วยอาหารแมวให้ผม
“ไม่ต้องห่วง นี่ถ้วยใหม่ฉันเพิ่งไปซื้อมาให้ล้างอย่างดีเลยล่ะ อิอิ”
“กินซะนะน้องเหมียว โอ๋ๆ” เธอใช้เสียงสองและลูบหัวผมอย่างบรรจงถึงแม้ตอนนี้ผมจะหัวล้านก็ตาม
“=TwT= “ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากจำใจกิน
ไม่นานพี่ฮีทก็ส่งข้อความมาหาผม
‘เป็นอะไรรึเปล่า พี่เป็นห่วงนะ พี่ขอโทษเรื่องคืนนั้น พี่ขอโทษจริงๆ นะ’
เอมิที่เปิดอ่านข้อความ เธอตาลุกวาวด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“นี่!! หัวหน้าบ.ก.ขอโทษแกเรื่องอะไร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ” เอมิดึงจานข้าวผมออก
“บอกมาไม่งั้นไม่ต้องกิน!!” เอมิขู่ผมอีกครั้ง
เพราะผมหิวมากจึงจำใจเดินไปหน้าคอมพิวเตอร์เพื่อพิมพ์บอกเธอ
ก็แค่คืนเลี้ยงฉลองคืนนั้นพี่เขาเมาแล้วบ่นฉันในห้องน้ำแล้วขู่ว่าถ้าฉันไม่ทำตัวดีดีจะไม่อนุมัติให้หนังสือฉันตีพิมพ์|
แหะๆ >w< ผมโกหกไปหน่ะสิครับ ขืนบอกความจริงได้ตายไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่ 5555+
“โถ่ น่าสงสารจริงๆ” เอมิลูบหัวผมและวางจานข้าวให้เหมือนเดิม
หลังจากนั้นผมก็ออกไปตามหารักแท้ทุกวัน ทั้งวัน ตระเวนไปทั่วแต่ก็ไม่เจอจนเวลาผ่านไปครบ 3 วัน
เช้าวันที่ 4 กันยายน 2018
ผมตื่นมาในสภาพร่างของยูตะดังเดิน ผมดีใจมากกระโดดไปกอดเอมิที่นอนอยู่บนเตียงผม
“เอมิ ฉันกลับมาแล้ว” ผมบอกเธอที่หลับอยู่
“เออๆ ห๊ะ!!! กลับมาแล้วเหรอ โห่...เสียดายอ่ะตอนเป็นแมวแกน่ารักมากเลยนะ” เอมิเสียดาย
“........” (=_=) เชื่อเขาเลยครับ ผมล่ะหมดคำพูดกับเพื่อนผมจริงๆ แต่ก็ช่างเถอะผมดีใจที่กลับร่างเดิมแล้ว
“ฮัลโหลหัวหน้าบ.ก.ครับผมกลับมาแล้วมีอะไรรึเปล่าครับ” ผมโทรหาพี่ฮีท
“ทำไมเรียกพี่แบบนั้นล่ะ พี่ขอโทษยังไม่หายโกรธเหรอ” พี่ฮีทพูด
“ครับผมโทรมาบอกว่ากลับแล้ว แค่นี้ก่อนนะครับผมต้องปั่นต้นฉบับ” ผมพูดจบก็วางสายไป
จริงๆ แล้วผมไม่ได้โกรธอะไรหรอกครับ แต่ผมอยู่กับเอมิเลยไม่อยากทำตัวสนิทสนมให้เธอสงสัย และคิดจะแกล้งพี่ฮีทด้วยแหละ อิอิ ^^
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงครับ พี่ฮีทขับรถมาหน้าบ้านผมทันที
“ยูตะ!! เปิดประตูหน่อย!!” พี่ฮีทตะโกนหน้าบ้าน
“ครับ” ผมเปิดประตู
พี่ฮีทพยายามจะเข้ามาในบ้าน แต่ผมไม่ให้เขาเข้าเพราะเอมิอยู่ในบ้าน เราจึงออกไปคุยกันที่หน้าบ้านแทน
จู่ๆ ก็มีรถสปอร์ตหรูขับมาจอดต่อท้ายรถพี่ฮีท แล้วมีชายหนุ่มสุดหล่อเดินออกมาจากรถ
เขาต้องเป็นนายแบบแน่ๆ ผมรู้สึกได้ เพราะเขาตัวสูงน่าจะซัก 190 ซม. หุ่นโคตรดี ใส่ยีนส์สีเทาเข้มๆ มีขาดตรงเข่าหน่อยๆ ใส่รองเท้าหนัง ใส่เสื้อหนังสีดำตัวในน่าจะเป็นเสื้อกล้ามสีเทา ส่วนหน้าตาเขาเหรอโคตรหล่อเลยครับ ผมสั้นสีดำไถข้างด้วย ตาคม จมูกโด่งมาก เหมือนพวกแบดบอยเลยครับ
“ยูตะ!!!” ^o^ เขาเรียกผม และเดินเข้ามากอดผมทันที
“โห ไม่เจอตั้งนานโคตรคิดถึงเลย จุ๊บ!” เขาหอมแก้มผมครับ
“O///O “ผมตกใจครับแต่ก็เขินด้วย
แต่พี่ฮีทตกใจยิ่งกว่า เขาหน้าซีดไปเลย เพราะเขายืนอยู่กับผมเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ผมไม่อยากจะคิดเลยครับว่าคราวนี้พี่เขาจะหึงขนาดไหน