บทที่ 18

พยายามไม่รัก

​

“ซิน...”

ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะทำแบบนี้ เธอรังเกียจเขามากถึงเพียงนี้เชียวหรือ

อนลรู้สึกไม่ดีเลยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรทำได้แค่เพียงมองเธออุ้มลูกเดินออกไปอีกห้องหนึ่ง ก่อนที่ให้นาราเดินเข้ามานวดตามแขนขาให้พร้อมกับเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัว ก็เริ่มดีขึ้นนิดหน่อย

แต่ไม่นานสลิสาก็เดินเข้ามาอีกพร้อมกับกล่องถุงยางอนามัยสองกล่อง ยัดใส่มือเขา

“ถ้าจะมีอะไรกันอย่าลืมใส่ถุงด้วยนะคะ ติดเชื้อขึ้นมาแล้วมันจะยุ่ง”

ทั้งสองคล้ายถูกตบหน้าด้วยฝ่าเท้า นาราอยากกระชากหัวแม่ภรรยาในทะเบียนเสียเดี๋ยวนั้นแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ ต่อหน้าผู้ชายต้องทำเหมือนถูกรังแก ส่วนอนลก็ถึงกับกระชากคนเย็นชาแล้วเขย่าอย่างแรง

“เธอเป็นบ้าไปแล้วหรือห้ะ!!!”

สลักระเบิดในใจของเขาคล้ายกับถูกดึงออก ความโกรธจัดพลุ่งพล่านไปตามกระแสเลือด หัวใจของหล่อนทำด้วยอะไรกันถึงได้ยัดเยียดเขาให้คนอื่นอย่างหน้าตาเฉย ตอนนี้หล่อนกำลังจะทำให้เขาหมดความอดทน

“ก็แค่หวังดีค่ะ”

ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะสะบัดชายหนุ่มออกอย่างแรง ดูภายนอกเธออาจเหมือนคนไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่ความจริงข้างในมันปวดร้าวแสนสาหัส

เขาไม่รู้หรอกว่าบ่อยแค่ไหนที่เธอแอบไปร้องไห้คนเดียว และเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอต้องทรมานแค่ไหนถึงจะทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เขาทำ

นาทีนั้นกล่องถุงยางอนามัยที่หล่อนให้ก็ถูกปาใส่หน้าหล่อนอย่างจัง เป็นที่ถูกอกถูกใจของนาราเหลือเกิน หญิงสาวถือว่าเขาปฏิเสธความหวังดีจึงหันหลังเดินออกไป แท้ที่จริงแล้วเธอกำลังจะกลั้นน้ำตาไม่ไหวต่างหาก

ทว่าท้ายที่สุดก็ต้องชะงักเพราะคำพูดของเขา

“จำใส่กะโหลกเอาไว้ว่าต่อไปนี้ฉันจะไม่ยอมให้เธอมาทำยโสใส่ฉันได้อีกแล้ว เธอจะได้รู้ว่าตายทั้งเป็นมันเป็นยังไง”

ไม่มีประโยชน์ที่เขาจะทำดีกับสลิสาอีกแล้วในเมื่อเธอไม่ต้องการมัน นับจากนาทีนี้จะมีแต่ความเจ็บปวดเท่านั้นที่เธอจะได้รับจากเขา

---------

อิลลินอยส์, สหรัฐอเมริกา

นับดาวตกใจอย่างมากเมื่อได้รับอีเมล์จากทนายประจำตัวของสิงหรา ข้อความระบุรายการทรัพย์สินที่โอนจากชื่อเขามาเป็นชื่อตน แปลกใจเหลือเกินว่าเขาทำแบบนี้ทำไม แล้วก็อยากรู้เหมือนกันว่าทนายรู้ได้อย่างไรว่าจะสามารถติดต่อเธอได้จากไหน เธอค้นดูอีกก็รู้ว่าที่อยู่ของเขาก็อยู่ไม่ไกลจากที่เธออยู่เท่าไหร่ แต่เพื่อความปลอดภัยจึงขอให้แฟนพิภูส่งคนไปคุ้มกันในระหว่างที่นัดเจอกันด้วย

“คุณรู้ได้ยังไงคะว่าฉันอยู่ที่นี่” 

“คุณสิงห์รู้มานานแล้วครับ”

ไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยินแบบนี้ อีกทั้งแปลกใจที่เขาไม่ตามมาพาตัวเธอกลับไปหรือว่าออกอุบายหลอกล่อให้เธอไปหาเหมือนเมื่อก่อนอีก

“แต่เขาไม่อยากให้คุณถูกเสี่ยโมกข์ทำร้ายก็เลยพยายามตัดใจไม่ยุ่งเกี่ยวกับคุณอีก”

หัวใจของนับดาวปวดแปลบเมื่อได้ฟัง ที่ผ่านมาเธอรู้ว่าเสี่ยโมกข์อยู่เบื้องหลังการตายของพี่ชายและมารดามาตลอด แต่สิงหราน่าจะไม่รู้เรื่องด้วย เอาเข้าจริงรายนั้นถือเป็นคนดีคนหนึ่งแต่โชคร้ายที่มีพ่อสารเลวเลยทำให้เป็นคนแบบนั้น...แบบที่เธอไม่ต้องการที่จะอยู่ใกล้

นับดาวรู้ว่าสิงหรารักเธอมาก เธอเองก็รักเขามากไม่ต่างกัน...

แต่ไม่มีใครต้องการความรักที่มีแต่ความรุนแรง!

“แล้วทำไมเขาถึงโอนทรัพย์สินตั้งมากมายมาให้ดิฉันล่ะคะ” ทรัพย์สินที่เขาให้เธอนั้นใช้ไปทั้งชาติก็ไม่หมด แบบนี้เสี่ยโมกข์จะยิ่งไม่พอใจแล้วจะได้ตามราวีเธอไม่เลิกน่ะสิ

“คุณสิงห์พูดเสมอว่าชีวิตของคนเราไม่แน่นอน ยิ่งช่วงหลังที่ธุรกิจของเขาถูกเพ่งเล็งจากตำรวจเขาก็ยิ่งกลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้เจอหน้าคุณอีกแล้วก็เลยโอนทรัพย์สินของเขาให้มาเป็นชื่อของคุณ เขาอยากให้คุณสุขสบายแม้ว่าวันนึงเขาจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว”

“ฉันงงไปหมดแล้ว”

“คุณสิงห์เสียแล้วครับ”

******************************

สะใจอิพี่โอม 

สงสารนับดาวกับคุณสิงห์