เช้าวันต่อมา

          "คุณการันต์สั่งให้มึงไปส่งของที่โกดังริมแม่น้ำ" กายลูกน้องคนสนิทของการันต์บอกดรีฟหลังจากดรีฟยอมมาเปิดประตูให้ในที่สุดหลังจากที่กายต้องยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องดรีฟอยู่เกือบ 15 นาที กว่าดรีฟจะยอมมาเปิดประตูให้

          "ตอนนี้เลยหรอนี่มันเพิ่ง 5 โมงเองนะ" ดรีฟหันหลังไปดูนาฬิกาที่ผนังห้องและหันกลับมาถามกายที่ยืนอยู่หน้าห้อง

          "จะกี่โมง ถ้าคุณการันต์สั่งมึงต้องไปถ้าไม่อยากมีปัญหา รีบไปอาบน้ำแต่งตัวกูให้เวลามึงแค่ 10 นาที กูจะไปรอที่โรงจอดรถ" กายบอกและเดินออกมาในทันที

          "ของที่จะให้ไปส่งอยู่ไหน" ดรีฟถามกายหลังจากอาบน้ำเสร็จ และเดินมาหากายที่โรงจอดรถ

          "ในรถ กูเตรียมไว้ให้แล้ว ไปให้ถึงก่อน 7.00 โมงนะ" กายบอกและยื้นกุญแจรถให้ดรีฟ

          "พี่วันนี้คุณต่อเขาออกไปไหนรึเปล่า" ดรีฟถามกาย

          "กูจะไปรู้เหรอว่ะ พวกกูไม่มีใครกล้าขึ้นไปบนตึกใหญ่หรอกถ้านายไม่ได้เรียก" กายบอกก่อนจะเดินกลับไปที่บ้านพักของตน

          "โดนกันท่ายังงี้ทำไงดีว่ะเนี่ยกู" ดรีฟบ่นกับตัวเองอย่างเซ็ง ๆ

          เมื่อดรีฟขับรถออกจากบ้านมาได้ซักพักก็เลี้ยวเข้าปั๊มน้ำมันกลางทางเพราะดรีฟนัดกับไททันไว้เมื่อคืน

          "สัส โทรหากูตั้งแต่ไก่ยังไม่โห้อีกแล้วนะมึง" เมื่อไททันพูด

          "ทำไม กูโทรไปขัดจังหวะการแดกเด็กของมึงหรือไง" ดรีฟแซวไททัน

          "อย่างมาแสนรู้ อ่ะ ของที่ให้เอามาให้" ไททันยื่นถุงกระดาษในมือมาให้ดรีฟ

          "เออ ขอบใจ กลับไปกกเมียมึงได้แล้วไป" ดรีฟขวะไททัน

          "หมดประโยชน์ก็ไล่กูเชี่ยวนะมึง" ไททันว่าก่อนจะเดินเข้าไปในมินิมาร์ทเพื่อซื้อของกินไปให้ เดลต้า

          หลังจากได้ของแล้วดรีฟก็ขับรถต่อไปยังโกดังร้างในทันที เพียงไม่นานก็ถึงจุดหมาย

          "ลื้อเป็นคนของเฮียการันต์เหรอ" หนึ่งในคนที่มารับของถามดรีฟ

          "ครับ" ดรีฟตอบเพราะไม่อยากมีปัญหามาก แต่ก็กวาดสายตาสำรวจกลุ่มคนตรงหน้าไม่วางตา

          "หน่วยก้านไม่เลวนี่หว่า อั๊วชื่อเสี่ยดำ" เสี่ยดำแนะนำตัวเองกับดรีฟ

          "นี่ของครับ" ดรีฟหยิบกระเป๋าที่วางอยู่หลังรถให้กับเสี่ยดำ

          "ถ้าเลิกทำงานให้กับเสี่ยการันต์เมื่อไหร่ มาหาอั๊วได้นะ แก๊งอั๊วยินดีต้อนรับ" เสียดำพูด

          ถึงจะรู้สึกแปลก ๆ กับคำพูดของเสี่ยดำ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก เมื่อส่งของเสร็จแล้วดรีฟจึงรีบขับรถกลับบ้านในทันที

          "ป้าบัวครับ คุณต่อออกไปข้างนอกรึยังครับ" ดรีฟเดินเข้ามาในครัวและเอยถามป้าบัวในทันทีเพราะกลัวว่าจะกลับมาไม่ทัน ก่อนที่ต่อต้านจะออกจากบ้าน

           "ยังหรอจ๊ะ" ป้าบัวตอบ

           "แล้วนี่ป้าบัวทำอะไรอยู่เหรอครับ" ดรีฟถามเมื่อเห็นหญิงชราก้ม ๆ เงย ๆ อยู่หน้าตู้เย็นอยู่นานสองนาน

           "ป้าทำอาหารให้คุณต่อเธอใหม่นะ ข้าวต้มที่ยกออกไปเธอรับไม่ได้สงสัยคุณหนูน้อยแผลงฤทธิ์ คนท้องก็อย่างนี่แหละ จะกินอะไรก็ลำบาก" ป้าบัวพูดอย่างคนอารมณ์ดี และน้ำเสียงดูเหมือนจะมีความสุขกับการที่ได้ทำอาหารให้ต่อต้านกิน

          "ให้ผมลองทำดูได้รึเปล่าครับ" ดรีฟถามขึ้น

          "จะดีหรอพ่อหนุ่ม ทำอาหารเป็นหรือเรา" ป้าบัวหันมาถามดรีฟเมื่อได้ยินว่าดรีฟจะทำอาหารให้คุณหนูของเธอทาน

          "พอเป็นครับ ว่าแต่คุณต่ออยากทานอะไรป้าพอรู้รึเปล่าครับ" ดรีฟบอกเพราะเขาชอบทำอาหารกินเองอยู่บ่อย ๆ และไม่เคยทำให้ใครเห็นทำให้เพื่อน ๆ ของดรีฟแม้แต่ไททัน กับ ช้อนทอง ก็ไม่รู้ว่าดรีฟทำอาหารเป็น

          "ป้าก็ไม่รู้หรอกยิ่งคุณหนูแพ้ท้องด้วยแล้วเอาใจยาก" ป้าบัวบอกดรีฟ

          "งั้น ผมขอคิดเมนูเองได้รึเปล่าครับ" ดรีฟถาม

          "ก็เอาสิ เผื่อบางทีคุณหนูอาจจะชอบอาหารที่พ่อหนุ่มทำก็ได้" ป้าบัวพูดกับดรีฟด้วยความเอ็นดูก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ ดรีฟจะได้ทำอาหารได้สะดวกขึ้น

          "เสร็จแล้วครับป้า" เพียงไม่นานดรีฟก็ทำอาหารเสร็จและหันไปเรียกป้าบัวให้เข้ามาดูผลงานของตน

          "ทำอะไรละพ่อหนุ่ม" ป้าบัวถามพรางเดินเข้ามาหาดรีฟ

          "ไข่เจียวหมูสับครับ" ดรีฟตอบ

          "หน้าตาใช้ได้เลยนะเนี่ย แต่กลิ่นหอมขนาดนี้คุณต่อจะทานได้หรอ" ป้าบัวเอยปากชมฝีมือการทำอาหารของดรีฟ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าต่อต้านจะกินได้รึเปล่า

          "ทานได้แน่นอนครับเชื่อผมสิ" ป้าบัวยกออกไปให้คุณต่อเถอะครับ ดรีฟบอก

          "ลองดูก็แล้วกัน แหวว ๆ เข้ามานี่หน่อยสิ" ป้าบัวเรียกสาวใช้อีกคนให้เข้ามานำอาหารไปให้ต่อต้าน

          "ค่ะ ป้า" แหววรีบวิ่งเข้ามาหาหญิงชราในทันทีที่ได้ยินเสียงเรียก

          "เอาอาหารไปเสริฟคุณต่อแล้วยืนรอดูด้วยว่าคุณต่อเธอทานได้รึเปล่า" ป้าบัวสั่งแหววก่อนที่จะให้แหววยกอาหารออกไป

          "ขอบคุณครับป้า" ดรีฟยกมือไหว้ขอบคุณป้าบัวเพราะรู้ว่าป้าบัวสั่งแหววไปแบบนั้นเพื่ออะไร

          ไม่ต้องห่วงนะลูก พ่อจะคอยดูแลลูกกับแม่ของลูกอยู่ตรงนี้ พ่อจะทำให้แม่ของลูกรู้ว่าพ่อรักลูก รักแม่ของลูกมากแค่ไหน พ่อรักลูกนะ เด็กดีของพ่อ

มาทีละนิดล่ะหน่อย