เช้าวันต่อมา
"คุณการันต์สั่งให้มึงไปส่งของที่โกดังริมแม่น้ำ" กายลูกน้องคนสนิทของการันต์บอกดรีฟหลังจากดรีฟยอมมาเปิดประตูให้ในที่สุดหลังจากที่กายต้องยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องดรีฟอยู่เกือบ
15
นาที กว่าดรีฟจะยอมมาเปิดประตูให้
"ตอนนี้เลยหรอนี่มันเพิ่ง
5
โมงเองนะ" ดรีฟหันหลังไปดูนาฬิกาที่ผนังห้องและหันกลับมาถามกายที่ยืนอยู่หน้าห้อง
"จะกี่โมง ถ้าคุณการันต์สั่งมึงต้องไปถ้าไม่อยากมีปัญหา รีบไปอาบน้ำแต่งตัวกูให้เวลามึงแค่
10
นาที กูจะไปรอที่โรงจอดรถ" กายบอกและเดินออกมาในทันที
"ของที่จะให้ไปส่งอยู่ไหน" ดรีฟถามกายหลังจากอาบน้ำเสร็จ และเดินมาหากายที่โรงจอดรถ
"ในรถ กูเตรียมไว้ให้แล้ว ไปให้ถึงก่อน
7.00
โมงนะ" กายบอกและยื้นกุญแจรถให้ดรีฟ
"พี่วันนี้คุณต่อเขาออกไปไหนรึเปล่า" ดรีฟถามกาย
"กูจะไปรู้เหรอว่ะ พวกกูไม่มีใครกล้าขึ้นไปบนตึกใหญ่หรอกถ้านายไม่ได้เรียก" กายบอกก่อนจะเดินกลับไปที่บ้านพักของตน
"โดนกันท่ายังงี้ทำไงดีว่ะเนี่ยกู" ดรีฟบ่นกับตัวเองอย่างเซ็ง ๆ
เมื่อดรีฟขับรถออกจากบ้านมาได้ซักพักก็เลี้ยวเข้าปั๊มน้ำมันกลางทางเพราะดรีฟนัดกับไททันไว้เมื่อคืน
"สัส โทรหากูตั้งแต่ไก่ยังไม่โห้อีกแล้วนะมึง" เมื่อไททันพูด
"ทำไม กูโทรไปขัดจังหวะการแดกเด็กของมึงหรือไง" ดรีฟแซวไททัน
"อย่างมาแสนรู้ อ่ะ ของที่ให้เอามาให้" ไททันยื่นถุงกระดาษในมือมาให้ดรีฟ
"เออ ขอบใจ กลับไปกกเมียมึงได้แล้วไป" ดรีฟขวะไททัน
"หมดประโยชน์ก็ไล่กูเชี่ยวนะมึง" ไททันว่าก่อนจะเดินเข้าไปในมินิมาร์ทเพื่อซื้อของกินไปให้ เดลต้า
หลังจากได้ของแล้วดรีฟก็ขับรถต่อไปยังโกดังร้างในทันที เพียงไม่นานก็ถึงจุดหมาย
"ลื้อเป็นคนของเฮียการันต์เหรอ" หนึ่งในคนที่มารับของถามดรีฟ
"ครับ" ดรีฟตอบเพราะไม่อยากมีปัญหามาก แต่ก็กวาดสายตาสำรวจกลุ่มคนตรงหน้าไม่วางตา
"หน่วยก้านไม่เลวนี่หว่า อั๊วชื่อเสี่ยดำ" เสี่ยดำแนะนำตัวเองกับดรีฟ
"นี่ของครับ" ดรีฟหยิบกระเป๋าที่วางอยู่หลังรถให้กับเสี่ยดำ
"ถ้าเลิกทำงานให้กับเสี่ยการันต์เมื่อไหร่ มาหาอั๊วได้นะ แก๊งอั๊วยินดีต้อนรับ" เสียดำพูด
ถึงจะรู้สึกแปลก ๆ กับคำพูดของเสี่ยดำ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก เมื่อส่งของเสร็จแล้วดรีฟจึงรีบขับรถกลับบ้านในทันที
"ป้าบัวครับ คุณต่อออกไปข้างนอกรึยังครับ" ดรีฟเดินเข้ามาในครัวและเอยถามป้าบัวในทันทีเพราะกลัวว่าจะกลับมาไม่ทัน ก่อนที่ต่อต้านจะออกจากบ้าน
"ยังหรอจ๊ะ" ป้าบัวตอบ
"แล้วนี่ป้าบัวทำอะไรอยู่เหรอครับ" ดรีฟถามเมื่อเห็นหญิงชราก้ม ๆ เงย ๆ อยู่หน้าตู้เย็นอยู่นานสองนาน
"ป้าทำอาหารให้คุณต่อเธอใหม่นะ ข้าวต้มที่ยกออกไปเธอรับไม่ได้สงสัยคุณหนูน้อยแผลงฤทธิ์ คนท้องก็อย่างนี่แหละ จะกินอะไรก็ลำบาก" ป้าบัวพูดอย่างคนอารมณ์ดี และน้ำเสียงดูเหมือนจะมีความสุขกับการที่ได้ทำอาหารให้ต่อต้านกิน
"ให้ผมลองทำดูได้รึเปล่าครับ" ดรีฟถามขึ้น
"จะดีหรอพ่อหนุ่ม ทำอาหารเป็นหรือเรา" ป้าบัวหันมาถามดรีฟเมื่อได้ยินว่าดรีฟจะทำอาหารให้คุณหนูของเธอทาน
"พอเป็นครับ ว่าแต่คุณต่ออยากทานอะไรป้าพอรู้รึเปล่าครับ" ดรีฟบอกเพราะเขาชอบทำอาหารกินเองอยู่บ่อย ๆ และไม่เคยทำให้ใครเห็นทำให้เพื่อน ๆ ของดรีฟแม้แต่ไททัน กับ ช้อนทอง ก็ไม่รู้ว่าดรีฟทำอาหารเป็น
"ป้าก็ไม่รู้หรอกยิ่งคุณหนูแพ้ท้องด้วยแล้วเอาใจยาก" ป้าบัวบอกดรีฟ
"งั้น ผมขอคิดเมนูเองได้รึเปล่าครับ" ดรีฟถาม
"ก็เอาสิ เผื่อบางทีคุณหนูอาจจะชอบอาหารที่พ่อหนุ่มทำก็ได้" ป้าบัวพูดกับดรีฟด้วยความเอ็นดูก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ ดรีฟจะได้ทำอาหารได้สะดวกขึ้น
"เสร็จแล้วครับป้า" เพียงไม่นานดรีฟก็ทำอาหารเสร็จและหันไปเรียกป้าบัวให้เข้ามาดูผลงานของตน
"ทำอะไรละพ่อหนุ่ม" ป้าบัวถามพรางเดินเข้ามาหาดรีฟ
"ไข่เจียวหมูสับครับ" ดรีฟตอบ
"หน้าตาใช้ได้เลยนะเนี่ย แต่กลิ่นหอมขนาดนี้คุณต่อจะทานได้หรอ" ป้าบัวเอยปากชมฝีมือการทำอาหารของดรีฟ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าต่อต้านจะกินได้รึเปล่า
"ทานได้แน่นอนครับเชื่อผมสิ" ป้าบัวยกออกไปให้คุณต่อเถอะครับ ดรีฟบอก
"ลองดูก็แล้วกัน แหวว ๆ เข้ามานี่หน่อยสิ" ป้าบัวเรียกสาวใช้อีกคนให้เข้ามานำอาหารไปให้ต่อต้าน
"ค่ะ ป้า" แหววรีบวิ่งเข้ามาหาหญิงชราในทันทีที่ได้ยินเสียงเรียก
"เอาอาหารไปเสริฟคุณต่อแล้วยืนรอดูด้วยว่าคุณต่อเธอทานได้รึเปล่า" ป้าบัวสั่งแหววก่อนที่จะให้แหววยกอาหารออกไป
"ขอบคุณครับป้า" ดรีฟยกมือไหว้ขอบคุณป้าบัวเพราะรู้ว่าป้าบัวสั่งแหววไปแบบนั้นเพื่ออะไร
ไม่ต้องห่วงนะลูก พ่อจะคอยดูแลลูกกับแม่ของลูกอยู่ตรงนี้ พ่อจะทำให้แม่ของลูกรู้ว่าพ่อรักลูก รักแม่ของลูกมากแค่ไหน พ่อรักลูกนะ เด็กดีของพ่อ
มาทีละนิดล่ะหน่อย