​...ลามก นี่เป็นความคิดที่ไม่ได้เข้ามาอยู่ในสมองนานแล้ว ส่วนกลางลำตัวกำลังตอบสนองอย่างชัดเจน กับความจริงที่ว่าคังยุนซองคนนั้น คนที่เป็นเจ้านายกำลังเอาริมฝีปากมาแตะที่ก้นของเขาอยู่ แท่งเนื้อร้อนที่ปวดเหมือนกับบวมนั้น ตอนนี้เป็นระดับที่ใกล้จะเจ็บแล้ว เหมือนกับจะปลดปล่อยด้วยความจริงแค่ว่ายุนซองกำลังเลีย 

กำลังเลียเลือดที่อยู่บนแผลของฮันฮีด้วย 

“เดี๋ยว ก่อน ตอนนี้ จะ ทำ ตรงไหนครั....” 

สุขสมกับความพอใจอันน่าประหลาด ร่างกายที่ย้วยลงไปอย่างหมดแรงสักพักหนึ่ง ก็มีแรงขึ้นมาใหม่ ลิ้นของยุนซองกำลังขยับเข้าไปทางด้านในอีกนิด 

เขารู้สึกถึงลิ้นที่ค่อยๆ ลากผ่านไปทางสะโพกกลมและขาวของตัวเองอย่างคุกคาม 

ฮันฮีตกใจกับมือหนักๆ ที่มาจับและแหวกแก้มก้นเขาออก สักพักหนึ่งก็รู้สึกได้ชัดเจน ถึงลิ้นที่ลากขึ้นไปอย่างไหลลื่นตั้งแต่ข้างล่างจนถึงข้างบนอย่างไม่ขัดเขิน 

สุดท้ายฮีกฝ่ายจะไปหยุดที่ตรงไหนก็ไม่สามารถรู้ได้ 

“กรรมการ... กรรมการผู้จัดการครับ... ตรงนั้น อย่าครับ...” 

“ฉันว่าฉันบอกไปแล้วนะ ว่ามันเป็นตาของฉัน” 

น้ำเสียงของเจ้านายที่ถูกกั้นด้วยสะโพกเขานั้น ต่ำและน่าเกรงขามมากกว่าปกติ ร่างกายของฮันฮีสั่นพั่บๆ ไปหมด 

อีกเดี๋ยวเรื่องที่กังวลก็จะกลายเป็นจริงแล้ว พอคิดตามพื้นผิวของลิ้นลื่นๆ ของอีกคนก็เหมือนกับจะช่วยทำให้ช่องทางรักที่ไม่มีตรงไหนเปียกเลยนั้น เปียกด้วยตัวของมันเอง ฮันฮีที่ขมิบก้นอย่างไม่รู้ตัวนั้นตัวสั่นเทา นี่เป็นการเล่นที่ไม่ได้เจอมานานจริงๆ ไม่สิ มันเป็นการกระทำที่ไม่เกี่ยวอะไรกับการเล่นเลยต่างหาก 

เขารู้สึกอับอายได้ช้าเกินไปมากๆ ความเขินอายที่เขาไม่เคยรู้จัก แม้มันจะยังคงมีอยู่ในตัวของเขา ได้ถูกยุนซองปลุกขึ้นมาใหม่ 

“ตรง นี้....ทำไม!” 

“ทำไมเหรอ” 

เพี๊ยะ ฮันฮีต้องกลั้นหายใจกับเสียงปะทะที่ยาวเป็นพิเศษ 

“ฉันอยากจะถามเสียด้วยซ้ำ ทำไมล่ะ ก็เตรียมตัวมาจนถึงตรงนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” 

เขาไม่มีคำตอบที่จะตอบกลับได้ เพราะว่ามันเป็นเรื่องจริง คนที่นิยามไว้ล่วงหน้าว่ามันเป็นแค่การเล่นก็คือฮันฮี แต่ก็เป็นเขาอีกนั่นแหละ ที่เป็นคนเตรียมพร้อมตรงนั้นเพื่อให้สามารถสอดใส่เข้าไปตอนไหนก็ได้ โดยแก้ตัวว่ามันเปรียบเสมือนเซ็กซ์ที่เขาไม่รู้มาก่อน 

เป็นความรู้สึกที่สับสนวุ่นวาย จนยากที่จะมั่นใจได้ อย่างไรก็ตามถ้าคิดว่ามันเป็นทั้งคืนแรกแล้วก็จะเป็นคืนสุดท้ายด้วยแล้ว การมีเซ็กซ์กันมันก็ไม่ใช่เรื่องแย่ เพราะว่าการเล่นที่ต่อเนื่องจนกลายเป็นเซ็กซ์น่ะ ไม่ใช่ว่ามันจะไม่เกิดขึ้นบ่อยๆ ซะหน่อย แน่นอนว่าถ้าเป็นวานิลลาส่วนใหญ่ ก็เดาไว้ก่อนเลยว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้ ความพึงพอใจของพวกเขา น่าจะไม่สามารถเติมเต็มได้ด้วยแค่การกระทำที่รุนแรง 

แต่ว่าคืนนี้ เขาคงต้องมีเซ็กซ์กับยุนซองแน่นอน ฮันฮีไม่รู้เลยว่ามันจะเป็นเรื่องที่จะต้องกังวล หรือจะต้องคาดหวังกันแน่ 

“ฮือ อื้อ อือ...” 

เขาเลิกคิดถึงสิ่งที่ไม่รู้ในหัว และแทนที่ด้วยการระเบิดเสียงออดอ้อนเบาๆ ออกมา ลิ้นชื้นแฉะกำลังเลียขึ้นไปบนผิวหนัง และปากของอีกฝ่ายที่อยู่บนแท่งเนื้อร้อนที่น่าอายและบอบบางที่สุดนั้น เป็นแค่เรื่องเดียวที่สำคัญ 

ถึงขีดสุดแล้ว ความรู้สึกปวดตุบๆ นั้น เพียงชั่วพริบตาเดียวมันก็ปกคลุมไปทั่วตั้งแต่กระหม่อมแผ่ซ่านไปจนถึงปลายเท้า น้ำสีขาวขุ่นก็ทะลักออกมาจากแท่งเนื้อร้อนที่เคยตั้งชัน ถึงแม้จะปลดปล่อยออกมาแล้ว แต่ความรู้สึกเหล่านั้นมันก็ยังกระจายไปทั่วร่างกายที่สั่นอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด 

แม้จะพยายามอดกลั้นไว้ แต่ก็ไม่สามารถกลั้นได้ ฮันฮีกำลังเสร็จถึงจุดสุดยอดอยู่หลายต่อหลายครั้งตั้งแต่เมื่อครู่นี้ แต่ถึงอย่างนั้นการขัดขืนที่เขาฝืนทนไว้จนน่าอับอายนั้น ตอนนี้มันปลดปล่อยอยู่ตรงหน้าของยุนซองเรียบร้อยแล้ว 

ความรู้สึกของการถึงจุดสุดยอดยังไม่หายไป และยังคงหยุดอยู่ตรงส่วนนั้น ฮันฮีหอบหายใจขณะที่ทรุดลงบนเตียงอีกครั้ง เขาพยุงร่างกายอย่างยากลำบากด้วยแขนขวา และทิ้งก้นกับเอวที่สั่นระริกลงไป แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ด้วยการพึ่งพาตัวเอง 

“ถึงจุดสุดยอดเพราะแค่ถูกฟาดอย่างนั้นเหรอ ทำดีอย่างที่แนะนำตัวไว้เลยนะ” 

...คุณมาโซคิสม์ที่รุนแรง เสียงต่ำๆ ที่ได้ยินที่ข้างหูซ้ายนั้น หัวเราะเบาๆ เป็นน้ำเสียงที่ชัดเจนว่ากำลังล้อเลียนเขาอยู่ แต่ฮันฮีไม่มีเวลาจะมาอายหรอก ยิ่งกว่านั้นเขาไม่สามารถที่จะทนใส่ใจกับเสียงที่ค่อยๆ เลื่อนเข้ามาใกล้ๆ หูได้ ความสนใจทั้งหมดของเขานั้น กำลังจดจ่ออยู่ที่ลมหายใจที่ทำให้ขนอ่อนทั้งหมดลุกเกรียว น่าแปลกที่ท้องส่วนล่างของเขาซึ่งไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยก็พลอยจั๊กจี้ไปด้วย 

มากกว่าสะโพกที่กำลังแสบจากความรู้สึกเจ็บปวดที่หลงเหลืออยู่นั้น คือร่างของยุนซองที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาพอดิบพอดี อีกฝ่ายดึงตัวฮันฮีขึ้นตามอำเภอใจ ความเจ็บปวดหรือความอ้อยอิ่งที่ยังเหลืออยู่นั้น ก็เหมือนกับการถึงจุดสุดยอดด้วย แล้วตอนนี้จะสัมผัสตรงไหนนะ ฮันฮีคิดแล้วก็กลัวด้วย 

เพราะว่ามันยังคงไม่จบตาของยุนซอง 

“...อือ ตอนนี้ อะไร...” 

ความกังวลที่กลายเป็นความจริง อะไรที่มาสัมผัสตรงช่องทางด้านหลังของเขาน่ะ ไม่ใช่ปาก แล้วก็ไม่ใช่มือด้วย สัมผัสที่ลื่นและเหมือนจะแทงเข้ามานั้น ใหญ่โตกว่านิ้วมือเยอะ ได้ยินเสียงดึงกางเกงลงหรือเปล่านะ ไม่หนิ แต่ตอนนี้สิ่งนั้นมันสำคัญแล้วเหรอ 

ยุนซองกำลังถูช่องทางรักของฮันฮีขึ้นลงอย่างช้าๆ ด้วยแท่งเนื้อร้อนที่ตื่นตัว 

“คงไม่ใช่ว่า จะเข้ามา...!” 

“แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าเป็นคนอื่น คงจะไม่ได้ทำแบบนี้หรอกนะ” 

ถ้าเป็นคนอื่น คำพูดเน้นย้ำที่ได้ฟังโดยไม่ได้คาดคิดนั้นฟังดูคุกคาม และในขณะเดียวกันก็ปลุกความคาดหวังของเขาด้วย แท่งเนื้อร้อนที่จะไม่สอดใส่เข้ามาสดๆ นั้นถูกหุ้มไว้ด้วยถุงยางอนามัย ฮันฮีเหงื่อออกและขนลุกซู่กับความคิดที่มันจะเข้ามาภายในร่างกาย 

“เคยถูกตีจนถึงข้างในไหม” 

คำตอบนั้นไม่จำเป็น ในเวลาเดียวกับที่คำถามจบลง ส่วนปลายของแท่งเนื้อร้อนก็ถูกอัดกระแทกเข้าไปในช่องทางรัก การเคลื่อนไหวของแก่นกายที่ถูกดันเข้าไปด้วยการออกแรงบังคับนั้น เติมเต็มช่องทางที่คับแคบจนแน่น เพราะแท่งเนื้อร้อนดุดันที่กระแทกเข้ามาเหมือนกับมันจะระเบิดออกมานั้น ทำให้สะโพกหดเกร็งโดยอัตโนมัติ ช่องทางรักก็พลอยแคบตามไปด้วย แต่ว่าอีกฝ่ายนั้นกลับยิ่งแน่วแน่มากกว่าเขา 

“อ้ะ อื้อ... อืม...” 

แท่งเนื้อร้อนถูกดันเข้ามาในตัวเขาอย่างเต็มแรง จนเขาไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกมาได้เลย ถามว่าเคยถูกตีจนถึงข้างในไหมงั้นเหรอ นี่เป็นความรู้สึกที่ถูกตีเข้าให้แล้ว แท่งเนื้อร้อนซึ่งเหมือนกับตีจะช่องทางอย่างรุนแรงนั้น ดุดันและใหญ่กว่าที่เขาคิดมาก สิ่งที่ฮันฮีทำได้ ก็มีแค่การขยำผ้าปูที่นอนเอาไว้เท่านั้น ตั้งแต่มือไปจนถึงเท้า และไหล่จนไปถึงแผ่นหลังนั้นสั่นเทิ้มไปหมด เขาคิดแค่ว่าจะต้องอดทนให้ได้ 

“อือ ฮึ อื้อ.....” 

“ฮู่ จะลองผลักออกก็ได้นะ แต่เธอน่าจะเป็นฝ่ายขาดทุนเอง” 

เรียกได้ว่าในตอนที่เขากำลังคำนึงถึงผลลัพธ์อยู่นั้น ยุนซองก็สรุปออกมาเองเรียบร้อยแล้ว 

“อา ฮึก....!” 

ยุนซองกระแทกเข้าไปด้านในตามเดิม เอวที่ถูกรัดและถูกล็อกไว้ด้วยมือใหญ่ มันทำให้ฮันฮีไม่สามารถหลีกหนีไปไหนได้ 

ฉีกไปแล้วหรือเปล่านะ เป็นการสอดใส่ที่รุนแรงจนความคิดประมาณนี้เข้ามาโดยอัตโนมัติ สุดท้ายเขาก็เอนหัวไปด้านหลังพร้อมกับเสียงกระทบที่ดังขึ้น ความรู้สึกกดดันที่มหาศาล แม้แต่ความแสบของรอยแผลที่อยู่บนบั้นท้ายเขาก็ลืมมันไปชั่วขณะ 

ยุนซองเข้ามาข้างในแล้ว