ตลาดที่นี่ไม่ได้กว้างมากนักแต่ก็มีตั้งแต่ของกินเสื้อผ้าไปจนถึงของเล็ก ๆ ตกแต่งบ้าน

“วีนัส พอมั้ยมึง”แพมมองไปที่มือเล็ก ๆ ทั้งสองข้างที่เต็มไปด้วยขนมมากมาย

“พวกมึงอ่ะ พอมั้ย”วีนัสพยักหน้าไปที่มือของเหล่าเพื่อนสาวที่ตอนนี้ก็หิ้วถุงเสื้อผ้ากันไม่น้อย

“ของพวกกูมันของที่ต้องใช้”ครีมพายแย้งขึ้นมา

“ของกูก็ของจำเป็นเหมือนกัน”วีนัสยิ้มออกมาอย่างคนมีชัย

“แต่กินเยอะไปก็ไม่น่าจะดีกับสุขภาพมากนักหรอกนะ”วีนัสรีบหันควับไปค้อนรุ่นพี่ที่พูดขัดออกมา

“นั่นสิครับพี่ว่าน้องนัสทานเยอะมากเลยนะ แบบนี้เพื่อนพี่มันจะเลี้ยงไหวมั้ยเนี่ย”มิกค์เหล่มองไปที่มิดไนท์

“ก็ไม่ได้ขอให้เลี้ยงสักหน่อย”วีนัสบ่นออกมาเบา ๆ

“หึ ครับ ๆ”

“นี่กูไปห้องน้ำแปปนึงนะ”

“ให้ไปด้วยมั้ย”แพมถามออกมาอย่างห่วง ๆ

“ไม่ต้องหรอก ไม่น่าจะไกลมากหรอก”วีนัสปฏิเสธออกมาเพราะเพื่อน ๆ เธอเพิ่งเข้ามาเมื่อไม่นานเลยไม่อยากให้เพื่อนต้องมาลำบากเดินไปด้วย

“อื้ม งั้นพี่ไปด้วย”วีนัสมองหน้ารุ่นพี่เล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ทำไมพี่ไนท์แกไม่ห้ามอ่ะ”มิ้ลเชคแซวเพื่อนยิ้ม ๆ แต่ก็ไม่ได้โกรธหรือน้อยใจอะไร

“มึงคิดว่าถ้ากูห้ามเค้าจะฟังกูหรอ”วีนัสเหล่มองคนที่ตีมึนทำเป็นมองดูของไปเรื่อย

“งั้นมึงเดินตามมานะพวกกูเดินอยู่แถวนี้แหละ”ครีมพายบอกออกมาอย่างเข้าใจ

“อื้อ”

วีนัสกับมิดไนท์เดินกันออกมาเงียบ ๆ และดูเหมือนชายหนุ่มจะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างลาง ๆ

“รู้ทางมั้ยเนี่ย?”วีนัสหันกลับมามองคนข้างหลังน้อยแล้วยิ้มออกมาแหย ๆ

“เฮ้อ นี่บ้านเรานะอย่าบอกนะว่าไม่เคยมา”มิดไนท์เดินมาข้าง ๆ แล้วก้มลงหยิบถุงในมือมาถือ ซึ่งวีนัสเองก็ขืนมือไว้ในตอนแรกแต่พอเห็นดวงตาที่จ้องมาก็ต้องยอมให้คนที่เอาแต่ใจถือไป

“พี่คิดว่านัสเป็นพวกชอบเที่ยวมั้ยล่ะ”วีนัสถามกลับตาก็มองหาห้องน้ำไปด้วย

“ไม่?”

“หึผิด นัสชอบนะ แต่คงไม่ได้มาบ่อยหรอก”วีนัสหัวเราะออกมาเล็กน้อยเธอและทุกทีที่เธอมาถ้าไม่มากับพี่ชอบก็จะมาคนเดียวซะตลอด

“อื้อหรอ แล้วคำตอบที่พี่ถามที่หาดล่ะ...”

“น่ะ นั้นไงเจอห้องน้ำแล้ว”วีนัสไม่รอให้รุ่นพี่ถามจบก็รีบชี้ไปที่ห้องน้ำแล้วรีบวิ่งเข้าทันที

“หาจังหว่ะหนีได้ตลอดเลยจริง ๆ สินะ”มิดไนท์ส่ายหัวไปมาแล้วเดินมานั่งตรงเก้าอี้ที่จัดไว้สำหรับนั่งรอแล้วดึงบุหรี่ขึ้นมาสูบ

“ไงจ๊ะเพื่อนรัก”พอวีนัสจัดการธุระตนเองเรียบร้อยออกมาก็เจอกับ น้ำ อดีตเพื่อนของเธอเองที่ยืนรออยู่กับกลุ่มเพื่อน

วีนัสไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่เดินเบี่ยงออกมาอีกทางแต่ก็ถูกอีกฝ่ายเดินตามมาขวางไว้อีก

“จะรีบไปไหนล่ะ ไม่เจอกันตั้งนานไม่คิดจะทักทายกันหน่อยหรอ”น้ำตีหน้าเศร้าใส่วีนัส จนเพื่อน ๆ ต่างพากันหัวเราะอย่างสนุก

“วีนัส มีอะไรกัน”ที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากประตูมากนัก ที่สังเกตเห็นกลุ่มเด็กสาวกลุ่มนี้มายืนกันอยู่ตั้งแต่แรกแล้วแต่ก็ไม่ได้คิดใส่ใจอะไร แต่พอเห็นว่าคนที่พวกเธอมายืนรอเป็นวีนัส มิดไนท์ก็รีบดับบุหรี่ในมือแล้วเดินเข้ามาดูทันที

“อะไรนี่เอาผัวมาด้วยหรอ คราวนี้ไปอ่อยมาด้วยวิธีไหนหรอ”มิดไนท์มองเด็กสาวตรงหน้าด้วยสีหน้าขัดใจ

“นี่...”มิดไนท์ไม่ทันได้พูดอะไรวีนัสที่ยืนก้มหน้าเงียบอยู่ข้าง ๆ เค้าก็กระตุกเข้าที่แขนเค้าเบา ๆ อย่างอยากให้คนตัวโตกว่าใจเย็น

“พูดจบยัง ถ้าจบแล้วก็ขอตัวนะ”วีนัสพูดออกมาเสียงเรียบแล้วดึงแขนคนข้าง ๆ ให้ออกมา

“อ๊ะ!!!”วีนัสร้องออกมาเสียงหลงเมื่อผมยาว ๆ ของเธอถูกกระชากจนเต็มแรง

“นี่น้องมันมากไปหน่อยมั้ย”มิดไนท์กำเข้าที่แขนเล็กของน้ำแน่นให้ปล่อยมือ ซึ่งก็ได้ผล น้ำเบ้หน้าด้วยความเจ็บและยอมปล่อยมือออกจากผมวีนัส

“ขอบคุณนะพี่ไนท์ เราไปกันเหอะ”พอน้ำปล่อยมือออกมิดไนท์ก็ปล่อยมือออกจากแขนอีกฝ่ายทันทีเช่นกัน

“ก็ดีมีผัวของตัวเองแล้วกูจะได้แน่ใจว่ามึงจะไม่มาอ่อยนัดของกูอีก”น้ำพูดออกมาแล้วปรายตามองอดีตเพื่อนตัวเองอย่างรังเกียจ

“ตอนแรกกูก็คิดว่าคนที่โดนจูงจมูกเป็นไอ้นัด แต่กูว่ากูคงเข้าใจผิดว่ะ กูพูดในฐานะที่มึงกับกูเคยเป็นเพื่อนกันนะ แทนที่จะห่วงว่ากูจะไปยุ่งกับคนของมึงน่ะ ห่วงว่าคนที่มึงไล่ตามหึงหวงอยู่ตอนนี้น่ะมันจะกำลังนอนกกใครอยู่รึเปล่าจะดีกว่ามั้ยวะ”วีนัดพูดออกมานิ่ง ๆ ตาก็จ้องกลับไปที่อีกฝ่ายอย่างเริ่มโมโห

“มึงหมายความว่าไง”น้ำพูดขึ้นมือไม้สั่นมือก็ยกมือถือขึ้นมาเตรียมกดเบอร์คนรัก

“อ้อระวังนะถ้าโทรไปแล้วมันจะรู้ตัวรีบไล่อีกคนให้กลับไปน่ะ”วีนัสพูดขึ้นยิ้ม ๆ

“อยากรู้ก็ลองกลับไปดูให้เห็นกับตาตัวเองสิ”วีนัสยักไหล่พูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร น้ำกำโทรศัพท์ในมือแน่นแล้วฟึดฟัดหันหนังกลับออกไป พอเพื่อน ๆเห็นว่าน้ำหนีไปทุกคนก็หันมาค้อนกับวีนัสแต่ก็รีบเดินตามน้ำไป

“เป็นไงบ้าง”มิดไนท์รีบจับตัววีนัสหมุนไปมาอย่างหาว่ามีร่องรอยบาดเจ็บอะไรมั้ย

“นัสไม่เป็นไร ไปกันเหอะ ทุกคนรอแล้วมั้ง”วีนัสนกยิ้มให้คนข้าง ๆ แล้วดึงมืออีกคนให้เดินออกมา

“ไงมึงไปนานจังวะ”แพมถามออกมาเมื่อเห็นว่าทั้งคู่เข้ามา

“คือ..”มิดไนท์หันมามองเด็กสาวข้างตัวอย่างไม่เข้าใจทันที

“หลงน่ะ สงสัยไม่ได้มานาน”วีนัสตอบเพื่อนกลับมายิ้ม ๆ แล้วหันมามองหน้ามิดไนท์อย่างบังคับ

“อื้อไปกันเหอะ”