บทที่ 3

“เปิดรูของเธอให้ฉันดู...”

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นหลังจากเสียงหวีดร้องของหญิงสาวด้านนอกเงียบลง วันนี้เพื่อนของเขาไม่มีใครว่างมาร่วมวงเซ็กส์กับเขาสักคน เพื่อนสองคนก็มีเมียเป็นตัวเป็นตนไปแล้ว ไม่รู้ไปทำอีท่าไหนถึงได้หลงเมียจนแทบโงหัวไม่ขึ้น

สำหรับเขานั้น คิดว่ามันคือเรื่องไร้สาระกับการที่เรามอบทุกอย่างในตัวแม้กระทั้งจิตวิญญาณให้กับใครสักคน กลับคิดว่ามันไม่คุ้มค่ากับการเกิดมาสักนิดแต่ถ้าสิ่งเหล่านั้นทำให้เพื่อนของเขามีความสุข เขาก็มีความสุขไปด้วย

ดวงตาคมกริบมองร่างอวบอิ่มของหญิงสาวหุ่นสะบึ่มทั้งเนื้อนมไข่ ลูกน้องเขากระซิบคร่าวๆว่าหล่อนเป็นนางแบบชื่อดังที่มาเสนอตัวให้กับเขาโดยเฉพาะ ซึ่งนั่นเขาก็ไม่ได้คิดจะจดจำไว้ในสมองอยู่แล้ว...

หล่อนเอนตัวไปด้านหลังก่อนจะขยับฉีกเรียวขาอ้าออกจนกว้างด้วยท่าทางยั่วยวนอย่างรู้งาน เปิดเผยรูสวาทสภาพไม่แย่เท่าไรให้ชายหนุ่มตรงหน้าได้เห็น

น้ำหล่อลื่นเริ่มไหลเยิ้มออกจากรูสวาททั้งๆที่เขายังไม่ได้ทำอะไรหล่อนก็มีความต้องการชนิดที่ว่าไม่ต้องเล้าโลมให้เสียเวลา พร้อมที่จะให้เสียบเอ็นใหญ่ๆเข้าไปลดระดับความคัน

หญิงสาวทุกคนที่ได้มองเครื่องหน้าหล่อเหลาบวกกับรูปร่างเซ็กซี่สมบูรณ์แบบของเขาก็น้ำเดินกันทั้งนั้น

ยิ่งท่อนเอ็นใหญ่ที่พาดวางเป็นลำอยู่ตรงเป้ามันกำลังดุนดันเนื้อผ้าจนนูนเห็นเป็นลำยาวชัดเจนนั้นด้วยแล้ว หญิงสาวทุกคนก็พร้อมที่จะพลีกายให้กับเขากันทั้งนั้น

“...อย่างนี้ได้มั้ยคะ...”

เอ่ยเสียงกระเส่าเมื่อหล่อนใช้มือแหวกกลีบแคมออกจนเห็นรูที่พร้อมรองรับเอ็นใหญ่ๆ หล่อนต้องการเขาจนตัวสั่นจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

มือใหญ่หยิบซองถุงยางชนิดพิเศษจากบริษัทตัวเองที่วางเกลื่อนอยู่บนโต๊ะส่วนตัวขึ้นมา มันทั้งบางเบาและทนทานเหนี่ยวแน่นกระแทกแรงแค่ไหนถุงก็ไม่แตกแน่นอน...

ไม่มีการเล้าโลมใดๆเพราะเขาไม่ถนัดเรื่องนั้น มือหนาจับเรียวขาหล่อนฉีกออกแล้วเสียบแก่นกายเข้าไปในแอ่งน้ำทีเดียวมิดข้อมิดโคน

สวบบ!!!

“...อร๊ายยยย!!!....”

หล่อนหวีดร้องตาเหลือกดิ้นพล่านกับขนาดของแท่งร้อน สูดปากถึงใจหมดอาการคันรูไปได้หลายวันเพราะมันคงจะฉีกยับจากเอ็นใหญ่ของชายหนุ่มที่จับต้องได้ยาก

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!ๆๆๆๆ

ปึก!

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!ๆๆๆๆ

“..อร๊ายย!!..เมตตาด้วยค่ะท่าน..รู..ซี๊ดด...รูจะแหกแล้ว!...อ๊าส์!”

ร่างใหญ่กระหน่ำแทงแก่นกายใหญ่ยาวเข้าออกไม่มีหยุด หวังแค่ให้ตัวเองได้ปลดปล่อยความต้องการทางเพศที่มีมากกว่าคนทั่วไปก็เท่านั้น

ผนังช่องคลอดตอดตุบๆเพราะหล่อนเสร็มสมไปหลายครั้งติด ผ่านไปกว่ายี่สิบนาทีร่างกำยำชื้นเหงื่อไม่มีทีท่าว่าจะแตก...

ปั่ก! ปั่ก!ๆๆๆๆๆๆ

“..รูฉัน!..ซี๊ดด...แหกแล้ว!..ท่านคะ....อร๊าย.....” ร่างอวบอิ่มเริ่มหมดแรงกับการมีเพศสัมพันธ์ุที่ดุเดือดยาวนาน

“แตกยากชิป!...ซี๊ด..หุบปากของเธอสักนาทีได้มั้ย!”

เขาสั่ง สะโพกสอบหนั่นแน่นยังคงทำหน้าที่ตอกเข็มอันใหญ่เท่าแขนลงไปแอ่งน้ำที่เริ่มบวมช้ำเละเทะในสายตาเขาเห็นแล้วแทบจะหมดอารมณ์...

ปึก ปึก

“...ซี๊ดด”

ในจังหวะสุดท้ายร่างใหญ่เสียบแทงแก่นกายเข้าออกอย่างรวดเร็วหวังให้สิ้นสุดบทสวาท ไม่นานร่างใหญ่ก็เกร็งตัวปลดปล่อยเชื้อพันธ์ุสีขาวขุ่นไว้ที่ปลายถุงยาง ก่อนจะถอนลำเอ็นแข็งยาวออกมาทันที

มือหนาดึงถุงยางออกจากความเป็นชายที่เหยียดตรงจัดการใช้มือชักรูดรีดน้ำกามที่คั่งค้างออกอีกระลอก

“...ซี๊ดด..ไม่ต้อง..”

เขาสั่งเมื่อหญิงสาวนางแบบคลานเข่ามาแทรกตัวระหว่างท่อนขากำยำตรงหน้าหวังจะได้ลิ้มรสน้ำกามคาวสวาทที่เค้าว่ากันว่ารสชาตินั้นยิ่งกว่าน้ำอมฤตเสียอีก

“...ได้โปรดนะคะท่าน...ให้รีน่าช่วยนะคะ”

ดวงตาหล่อนจับจ้องที่ท่อนเอ็นแข็งชันปูดโปนเลียริมฝีปากอย่างกระหาย ก่อนหล่อนจะทันได้คิดอะไรก็ถูกลูกน้องเขาลากตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยเสียงแหลมๆหวีดร้องไม่พอใจอย่างเคย

“เรียกใช้รีน่าได้ตลอดเวลาเลยนะคะ!!”

ไม่วายทิ้งท้ายไว้เสียงหวาน เขาไม่ได้หันกลับไปมองเลยแม้แต่เสี้ยวหน้า พวกหล่อนรักเพียงแค่เงินทองและเซ็กส์ร้อนๆของเขาเท่านั้น ไม่มีผู้หญิงคนไหนต้องการตัวผู้ชายโดยไม่หวังทรัพท์สมบัติของพวกเขาหรอก

ร่างใหญ่กำยำเดินเข้าห้องน้ำจัดการใช้มือหยาบๆกำรอบแท่งเหล็กร้อนชักรูดถอกหัวบานใหญ่น้ำแตกกระจายไปอีกรอบ เขามันพวกความต้องการสูง แต่จะให้เอากับรูสวาทเดิมที่หมดสภาพไปแล้วนั้น ไม่มีทางเสียหรอก...

ไม่รู้ต้องเสียเหงื่อไปเท่าไรถึงจะสำเร็จความใคร่ได้...

คาร์ลตันจัดการส่งเวลานัดหมายไปให้กลุ่มเพื่อนทางข้อความว่าเขาจะไปนั่งเคลียเอกสารอยู่ที่เรือลำโปรดซึ่งจอดอยู่ท่าเรือส่วนตัวทางเหนือ

หากว่าใครอยากมาร่วมวงเล็กๆกับเขาก็โอเค ไม่ลืมที่จะส่งไปบอกหมอหนุ่มประจำตระกูลสุดร่านอีกคนที่ไม่เคยปฏิเสธคำชวนของเขาเลยสักครั้ง...

ดวงตาหวานหยดของทอปัดทอดมองไปยังเรือยอชท์สีทมึนลำไม่ใหญ่มากตกแต่งด้วยดวงไฟที่มีรูปทรงแปลกประหลาด มันเปิดเอาไว้สลัวและเป็นหย่อมในยามมืดค่ำพอให้ภายนอกเรือดูหรูหราไฮโซ บวกกับหลอดไฟดวงเล็กๆนับพันส่องประกายกระทบผืนน้ำ

เธอก้มลงมองชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีแดงเพลิงของตัวเองที่พี่ชายจัดหาให้ก็อดหวั่นใจไม่ได้เพราะเนินอกของเธอตอนนี้แทบจะทะลักเห็นจุกอยู่แล้ว กระโปรงยาวประปรายแต่ทว่าแหวกขึ้นจนถึงกางเกงชั้นในสีแดงเข้าชุด

เธอรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ เธอจะต้องทำทีว่าหลงเข้าไปในนั้นและต้องยอมนอนกับผู้ชายคนนั้นเพื่อเข้าไปดูในห้องส่วนตัวของเขา

ซึ่งเธอทำไม่ได้แน่นอน ทุกครั้งเธอหลีกเลี่ยงไม่เจอเขาได้สำเร็จ แต่ครั้งนี้เธอหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกแล้ว ไม่งั้นคงถูกท่านพ่อและพี่ชายโยนลงจากตึกสูงตกลงมาตายแน่

“ค่อยหาวิธีหนีแล้วกัน...”

บ่นพึมพำกับตัวเอง เธอรู้ว่าทุกอย่างที่ทำมันเปล่าประโยชน์ ผู้ชายคนนั้นไม่เคยปล่อยให้คนนอกเข้าใกล้ตัวอยู่แล้ว เป็นบุคคลลึกลับที่จับต้องได้ยากแสนยากแม้แต่ตัวเขาเธอยังแค่ได้มองจากที่ไกลๆตัวเท่ามด เห็นแค่เพียงรูปถ่ายไม่ค่อยชัดที่พี่ชายให้ดู

แต่ถ้าบังเอิญได้เข้าใกล้เธอรู้ว่าเขาไม่ปล่อยข้อมูลสำคัญให้เล็ดรอดออกไปได้ง่ายๆหรอก

ทุกอย่างมันเปล่าประโยชน์....

หรือเธอจะยอมตายๆไปเลยจะได้หมดเวรหมดกรรมเสียที....

ภาวนาให้ผู้ชายคนนั้นจับได้แล้วฆ่าเธอให้ตายทีเถอะจะได้หมดเรื่องหมดราว...อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ตายด้วยน้ำมือคนในครอบครัว

ร่างแบบบางสูดหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วขยับก้าวออกมาจากมุมตึกสูงที่เธอแอบลอดผ่านรั้วกั้นมาด้วยรองเท้าส้นสูงสีแดงเผยปลีน่องแหวกขึ้นไปถึงโคนขาอ่อนนวลเนียนในยามที่ขยับก้าวเดิน

เธอทำทีเป็นเดินทอดน่องมาตามทางที่เป็นช่องโหว่ ไม่ยากเลยที่คนนอกจะหลุดเข้ามาได้

“คุณเป็นใคร ที่นี่ห้ามเข้านะครับ”

บอดี้การ์ดร่างโตทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมเมื่อเห็นหญิงสาวปริศนาโผล่มาบริเวณใกล้ทางขึ้นเรือ

“อ้อ...หรอคะ คือโรสไม่รู้จริงๆค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ” เธอเอ่ยเสียงหวานฉ่ำเงยหน้าขึ้นทำทีเป็นเขินอาย

เธอมักจะใช้ชื่อที่ท่านพ่อตั้งให้เป็นชื่อหลักกับคนที่ไม่รู้จัก ส่วนชื่อทอปัดนั้นติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิดจะมีเพียงคนในครอบครัวและเพื่อนสนิทเท่านั้นที่เรียกเธอแบบนั้น

“..ม..แอ่ม..ไม่เป็นไรครับคุณผู้หญิง เชิญคุณผู้หญิงทางนี้เลยครับ ที่นี่ห้ามเข้าเป็นเขตส่วนตัวครับ”

เธอยิ้มหวานอีกครั้งเมื่อชายชุดดำตรงหน้าเกิดอาการประหม่า

“เดินเล่นอยู่ดีๆไม่รู้มาโผล่ที่นี่ได้ไงค่ะ..ว่าแต่ เรือลำนี้ขึ้นไปชมไม่ได้หรอคะ” ใช้มารยาออดอ้อนอีกครั้ง

“ไม่ได้หรอกครับคุณผู้หญิง”

ทอปัดตัวแข็งทื่อเมื่อมีอีกเสียงเอ่ยขึ้นอยู่ด้านหลัง พอเธอหันไปก็พบผู้ชายในชุดดำอีกคน แต่ดูท่าคนนี้จะไม่หลงเสน่ห์เธอง่ายๆเสียด้วยสิ

“งั้นไม่เป็นไรค่ะ ขอตัวเลยแล้วกัน”

“เชิญครับ”

ชายคนนั้นผายมือเชิญเธอออกไป ก่อนจะส่งสัญญาณให้การ์ดคนอื่นตามประกบไล่เธอออกไปให้เร็วที่สุด

ร่างแบบบางยอมก้าวเดินออกไป คิดเสียว่าวันนี้ไม่ใช่วันของเธอ รู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องพบเจอกับผู้ชายคนนั้น แต่ทว่ายังไม่ทันจะก้าวขาออกก็มีเสียงทุ้มลึกน่าเกรงขามเอ่ยขึ้นอยู่บนเรือ

“เดี๋ยว”

​

..................

ช่วงนี้เกิดขึ้นตอนเรื่องพี่แวนนะคะ ตอนนั้นจะมี พี่แวนกันพี่เคนที่มีเมียและเริ่มติดเมีย หลังจากนั้นเรื่องราวจะผ่านไปเรื่อยๆจนคุณหมอรีสกับพี่แอสเราแต่งงานมีเมีย หลังจากนั้นเรื่องก็จะเข้มข้นขึ้นอีกขั้นค่ะ

ส่วนนางเอกจะวนเวียนรอบตัวพระเอกบ่อยๆอยู่แบบนี้ค่ะ นางหลบเก่งแอบดูเก่งแต่จะค่อยๆเข้าไปในสายตาพระเอกทีละนิดทีละหน่อย แต่เค้าจะได้กันตอนไหนนั้นรอลุ้นกัน อิอิ

❤️