หมับ

" อุ้บบ อื้อออ " ผมเปิดไฟยกเลียวแล้วจอดข้างทางแล้วจับใบหน้าเรียวนั้นมาจูบปิดปากทันที มือขวาผมอยู่ที่ใบหน้าส่วนมือซ้ายค่อยๆเลื่อนมาอยู่ที่ลำคอ ผมพยายามที่จะส่งลิ้นตัวเองเข้าไปในปากเล็กๆนั้นแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะแมวน้อยไม่ยอมเปิดปากให้เลย ผมค่อยๆเลื่อนใบหน้าตัวเองลงมาที่ซอกคอขาวแล้วสูดดมกลิ่นหอม ผมชอบชื่อนี้มากแมวน้อยดื้อๆนี่

" หอม หอมมาก " หอมจริงๆครับ นี่ผมชักหวงแมวน้อยมากขึ้นแล้วซิ จากที่หวงอยู่แล้ว ตอนนี้หวงจนแทบเป็นบ้าถ้าคิดว่าแมวน้อยต้องตกไปเป็นของคนอื่น ผมดูดเม้มซอกคอแมวน้อยจนเกิดรอยแดงหลายจุด นี่แหละครับเครื่องหมายผม

" อะ โอ้ะ ดูดคอฉันทำไม!!! " ดูแมวน้อยตะคอกใส่ผมซิครับในระหว่างที่แมวน้อยจะเอยปากด่าผมอีก ผมก็รีบประกบปากจูบเลย

ตุบ ตุบ ตุบ

เสียงจากการแมวน้อยทุบอกผมเองแหละไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหนดิ้นไม่หยุดเลยผมขว้าข้อมือน้อยๆนั้นมาจับไว้ด้วยมือข้างเดียวของผม จับตรงไหนก็น้อยไปหมดวันๆกินไรบ้างรึป่าวไม่รู้

GUSICE Take

ตุบ ตุบ ตุบ

ฉันรัวกำปั้นใส่แผงอกไอ้โรคจิตที่จูบปากฉันอยู่อย่างไม่ยั้งมือ แล้วไอ้โรคจิตมันก็เอามือมาจับข้อมือทั้งสองข้างฉันไว้ เจ็บล่ะซิ ถึงมาจับข้อมือฉันไว้อ่ะ นี่มันวันซ่วยอะไรของฉัน

" อื้ออ อ่อย " ฉันเปรงเสียงออกไปทั้งๆที่มันฟังแทบไม่รู้เรื่องก็ปากจูบกันอยู่ยังนี้จะรู้ได้ไง ตอนนี้ไอ้โรคจิตจูบแบบกระชากวิญญาณมากฉันพยายามหลบลิ้นหนาเขาแล้วน่ะแต่ก็สู้เขาไม่ได้ จนตอนนี้ฉันเริ่มเคลิ้มกับจูบร้อนแรงนี่ซะแล้วซิ ถึงนี่จะเป็นจูบแรกของฉันแต่เชื่อเถอะว่าฉันต้องสู้เขาได้บ้าง ฉันจูบตอบเขาแบบเงอะงะ หึ้ยน่าขายน่าชะมัดเขาจะหัวเราะฉันไหมน่ะ ทำไมฉันสู้เขาไม่ได้ล่ะ ไอ้โรคจิต!!!

ตอนนี้ฉันเริ่มไม่ไหวแล้ว ลมหายใจจะหมดแล้วฉันพยายามดันตัวเองออกจากเขาแล้วทุบอกเขาเพื่อเตือนให้เขารู้ว่าฉันไม่ไหวแล้ว

" เฮือกก ฮูวว " ฉันสูดหายใจเข้าและออกทันทีที่เขาปล่อยจูบฉันออก เห้อ เกือบสิ้นชื่อแล้วไหมล่ะ

" หึ อ่อน แล้วทำปากเก่ง " หื้ม หยาม หยามหน้าฉันมากฉันหันมองหน้าไอ้โรคจิตทันที ไอ้โรคจิตมันยิ้มมุมปากแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน ฉันไม่ยอม

" ฉันแค่อ่อนให้นายแค่นั้นแหละ ไอ้โรคจิต " ฉันหันไปทำหน้าทำตาใส่ไอ้โรคจิต

" อยากเป็นเมียไอ้โรคจิตไหม " เหอะเขาไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า แบบสายตาหื่นๆ

" กรี๊ดดด ไอ้หื่น!!! " ฉันกรี๊ดแล้วชี้หน้าไอ้หื่น

" เออดีเว้ย เปลี่ยนชื่อทุกสิบนาทีเลย " เออจริงด้วยฉันเรียกนายนี่หลายชื่อแล้ว

" อื้มม แล้วยังนายชื่อไรดีน๊า ไอ้โรคจิต ไอ้บ้า ไอ้หื่น " ก็เขามันมีหมดเลยไงที่ฉันเรียกอ่ะ

" ไม่ต้องคิด เพราะตอนอยู่ใต้ร่างฉันก็ต้องครางชื่อฉันอยู่ดี "

" กรี๊ดดด หยาบคาย "

" หึ แต่ปากหวานดีน่ะ แมวน้อย "

ตึกตัก ตึกตัก

ทำไมใจฉันเต้นแรงแบบนี้ตอนนี้ที่เขาเรียกฉันว่าแมวน้อยนี่ฉัน ชอบคนเลวหรอ บ้าไม่ใช่หรอกฉันคงจะชอบที่มีคนเรียกแมวน้อยเพราะมันน่ารักดี เอ้ะนี่ฉันมัวแต่คิดอะไรเนี่ย ทำไมฉันไม่หนี โอ้ยยัยไอซ์เอ้ยป่านี้ยัยวาจะเป็นไงบ้างน่ะฉันหวังวาแต่คงเอาตัวรอดได้น่ะ จังหวะที่เขาเผลอฉันเปิดประตูเตรียมจะวิ่งหนี แต่ แต่!!!

" หนีไม่ได้หรอก แมวน้อย " ทุกคนฉันเปิดประตูไม่ออกเพราะเขาล็อกไว้ไง พังหมดความฝันฉัน แล้วเขาก็ขับรถออกมาเลย

" นี่ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะกลับห้อง " ฉันหันไปพูดกับเขาในระหว่างที่เขาขับรถอยู่ ฉันชักจะโมโหแล้วซิ เขาก็ไม่ต่างอะไรกับไอ้พวกหน้าผับเลย หล่อ รวย ซะป่าวแต่นิสัยไม่ได้เรื่อง

"..........."

" เหอะ ไอ้เลวว " ฉันหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาที่โมโหนิดๆ นี่เขาโมโหเป็นคนเดียวหรอ ฉันก็ชักจะไม่ไหวแล้วน่ะ ถึงจะกลัวเขาก็เถอะ ฉันหันหน้าออกถนนแล้วหลับตาลงทันทีเมื่อเห็นเขาขับรถเร็วขึ้นปากหนอปาก

เอี้ยดดดด

ฉันลืมตาทันทีที่เขาจอดรถ นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ยคอนโดใครแต่ที่แต่ๆไม่ใช่ของฉัน นั้นมันก็ต้องของเขาซิ เขาลงจากรถแล้วมาเปิดประตูฝั่งฉันแล้วทำสายตาแบบให้ฉันลงจากรถอ่ะ บอกเลยไม่ลง

" ลง รถ " มีเน้นคำ ใครเขากลัวกัน

"..........." ฉันหันหน้าหนีเขา

" หึ อยากโดนบนรถ " อยากโดนอะไร บ้าป่าว

".........." ฉันไม่หันไปคุยกับเขาหรอก

" ได้!!! ฉันจัดให้ได้ สถานที่ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว!! " ฉันตาโตทันทีนี่เขามันบ้าไปแล้วที่รถแคบๆแบบนี้จะทำได้ไง หึ่ยมันใช่เวชาเล่นไหม

" ฉันจะกลับห้อง!!! " ฉันตะคอกเขากลับไปเหมื่อนกันใครยอม

" อย่ามาตะคอกใส่ฉัน มานี่!!!! " เหอะนี่เขาตะคอกใส่ฉันได้คนเดียวหรอ เอาแต่ใจโครต

ปึง!!

เขาลากฉันเข้ามาในคอนโดแล้วกำลังจะไปที่ลิฟต์

" ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วย " ฉันร้องเรียกขอความช่วยเหลือจากพนักงานที่เดินผ่านไปเมื่อกี้ แต่ทำไมเขาทำเป็นไม่สนใจฉันอย่างนี้ล่ะ ให้มันได้อย่างนี้ซิ

" พี่ค่ะ ช่วยหนูด้วยเขาจะพาหนูไปข่มขื่น " ฉันลองขอร้องคนที่เดินผ่านไปอีกรอบ แต่ก็เหมือนเดิม

ติ๊ง

" ไม่ ฉันไม่ไป " ฉันพยายามยื้อตัวเองไว้เพื่อที่จะไม่เข้าไปในลิฟต์

" เข้ามา อย่าดื้อกัสไอซ์ " เขาส่งสายตาดุๆมาให้ฉันแล้วน้ำเสียงเขาเหมือนกับว่าหมดความอดทนกับฉันแล้ว

ชั้นที่ ⬆️ 66 67 68 69 70

ติ๊ง

" ออกมา "

" ไม่เอา ไม่ออก " เขาฟังอะไรที่ไหนล่ะลากฉันออกมาจากลิฟต์จนได้ ฉันกวาดสายตามองให้ทั่วๆแต่ทำไมมันมีอยู่ห้องเดียว แล้วก็มีห้องงฟิตเนต แล้วก็สนะวายน้ำ นี่อย่าบอกน่ะว่าชั้นนี่ของเขาทั้งหมด โครตรวย

ติ๊ด ตี้ด ( เสียงคีย์การ์ด )

เขาแตะคีย์การ์ดแล้วเปิดประตูเข้าห้องโดยที่มีฉันโดนลากเข้าไปด้วย โครตหรู โครตสวย





" โอ้ยย ลากอยู่ได้ เจ็บ!! " ฉันร้องออกมาเมื่อเขาลากฉันมาที่ห้องนอนเขา นี่ฉันเริ่มกลัวแล้วน่ะ



" ฉันจะกลับ " ฉันพูดจบก็สบัดมือเขาออกแล้วกำลังจะก้าวขาออกจากห้องนอนเขา

" เข้ามาแล้วคิดจะออกง่ายๆ "

" ทำไมก็แค่เดินออก " นี่ฉันไม่ได้กวนเขานะ

" ง่ายขนาดนั้น "

" ก็ไม่น่าอยาก ฉันไปล่ะ "

" อย่าทำให้โมโหได้ไหมว่ะ!!! " กึกเท้าหยุดชะงัก เขาตะคอกเสียงใส่ฉันดังลัน น่ากลัว สายตานั้นมันทำให้ฉันไม่กล้าสบตาเขาจนต้องหันหน้าหนี แต่ฉันก็ไม่ยอมถึงจะกลัวก็เถอะ

" โมโหเป็นคนเดียวหรอ ฉันก็เป็น !!! " ตะคอกมาตะคอกกลับไม่โกง

" เธอมันดื้อ มันลั้นไอซ์ " เสียงอ่อนลงนิดหน่อย แต่ยังคงความน่ากลัว และโมโหไว้

" แล้วยุ้งอะไรด้วย มันตัวฉัน!! " ใช่มันตัวฉันเรื่องของฉันแล้วเขายุ้งทำไม

" เหอะ พูดแบบนี้หรอว่ะ " ฉันเหมื่อนจะเห็นสายตาผิดหวังของเขาแต่มันก็แค่แปปเดียว แล้วก็เป็นสายตาเกียวกราดเหมือนเดิม

" นายมันก็ไม่ต่างอะไรจาก พวกหน้าผับนั้น เลว!!! " ฉันเน้นคำว่าเลวใส่หน้าเขา ฉันว่าเขาก็ไม่ต่างอะไรกับไอ้พวกนั้นเลย ถึงฉันจะลอดจากไอ้พวกนั้น แต่ก็ไม่ลอดจากเขา

#รูปภาพไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเนื้อเรื่อง

#เป็นเพียงภาพสมมติ เพื่อสร้างความบรรเทิงในการอ่านเท่านั้น

#ขออนุญาตเจ้าของภาพด้วยน่ะค่ะ🙏🙏

เป็นไงสนุกไหม ติดตามกันเรื่อยไน่ะ

พยายามจะอัปให้บ่อยๆ