หลังจากผ่านมาแล้วสามวัน ทางด้านของครอบครัวเธอเริ่มร้อนใจกับการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของน้องสาวเพียงคนเดียวของพวกเขา

"เฮียหนึ่งผมว่ามันแปลกๆแล้วนะ นี่ยัยเฟียหายไปสามวันแล้วทำไมตำรวจยังไม่หากันไม่เจออีก!?" 

เอ็ดมันด์เริ่มโหวกแหวกก่อนเพราะความสนิทกับเธอมากกว่าใครๆจึงทำให้เขาร้อนใจ​

"ตำรวจบอกว่ากล้องวงจรปิดแถบบ้านเราเสียหมดไม่มีตัวไหนจับภาพได้เลยว่ายัยเฟียหายไปไหน" แม้น้ำเสียงของเอ็ดวินจะเงียบสงบแต่ในใจกลับร้อนเป็นซุ้มไฟ 

"ผมจะรอไม่ไหวแล้วนะเฮีย ไม่งั้นผมจะไปหาน้องก่อน!" 

"ไม่ต้อง! แกออกไปหาตอนนี้ก็เสียเวลาเปล่าขนาดเราลงเงินอัดให้ตำรวจตามหายังหาไม่เจอ คิดว่าอย่างเราจะไปเจอหรอ?"

"เฮีย! โอ้ยย ป่านนี้ยัยเฟียจะเป็นตายร้ายดียังไงเนี้ย?" เอ็ดมันด์ทึ้งหัวของเขาก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆกับเอ็นวินที่กำลังใช้ความคิดอยู่

เสียงโทรศัพท์ของเอ็ดเวิร์ดเริ่มดังขึ้นเรียกสายตาของชายหนุ่มทั้งคู่ให้หันไปมองทางเดียวกัน

"ว่าไง...หรอ?...ทำไมมันถอยพอรู้สาเหตุมั้ย!?...ได้ แค่นี้ยังวางใจไม่ได้หรอก อืม..แค่นี้นะ" 

"มีอะไรหรอเฮียสอง?"

"เมื่อกี้เลขาจางโทรมา บอกว่าไอ้แบรดวินท์อยู่ดีๆก็ถอยจากการกว้านซื้อหุ้นของบริษัทลูกของเราน่ะสิ" 

"เหอะ! คนอย่างมันถ้าไม่มีเหตุผลอะไรมันจะถอยง่ายๆหรอ?" เอ็ดมันด์พูด

"หรือว่าเพราะมันอาจจะได้อะไรบางอย่างที่สำคัญจากพวกเราไปแล้วเลยไม่จำเป็นต้องมากวาดต้อนซื้อหุ้นของพวกเราอีก..." 

สมกับที่เป็นพี่คนโต เขาเริ่มเอะใจกับการกระทำของชายผู้ได้ชื่อว่าเจ้าพ่อคลังแสงผู้มั่งคั่ง

หลายเดือนมานี้พวกเขาสามคนต้องกว้านต้อนซื้อหุ้นทั้งหลายจากเหล่าผู้ถือหุ้นรายอื่นและใส่ชื่อปลอมเป็นผู้ถือหุ้นแทน พร้อมกับไล่ต้อนพวกที่ยอมสวามิภักดิ์คิดจะโค่นล้มอาณาจักรของพวกเขา 

"หรือว่ายัยเฟียจะถูกหมอนั่นเอาตัวไป" เอ็ดเวิร์ดพูด

"ไม่แน่..." 

"หน็อย! ขอเจอหน้ามันสักที ฉันละอยากดูใจหมอนั้นหน่อยว่ามันคิดยังไงถึงได้กล้าลงมือกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ" 

"เอาเป็นว่าฉันจะให้คนตามสืบว่าหมอนั่นมีที่กบด่านที่ไหนบ้าง และค่อยๆส่งคนไปออกตามหาทีละที่ แล้วพวกเราค่อยถล่มมันให้เละเลย!" 

น้ำเสีเรียบนิ่งแต่ดวงตาวาวโรจน์ไปด้วยความโกรธ หากน้องสาวของพวกเขาถูกพาไปจริงๆ เขาจะชกมันให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย

​